30
Qeyd etmək lazımdır ki, siyasi sistemin əsas təsisatı kimi “güclü
dövlət”in ictimai həyatın sosial normalarını və qaydalarını müəyyən
etmək və nizama salmaq hüququ var. O, iki tərkib hissəni - məhz
gücü və siyasəti nəzərdə tutur. Güc düşünüləni yerinə yetirmək,
siyasət isə bu kontekstdə düşünülənə prioritetlik vermək bacarığıdır.
Deyilənlərə müvafiq olaraq, bu mövzular daim maraq doğurur: “güclü
dövləti” necə başa düşməli, xarici və daxili amillərdə dövlətin
gücünün mahiyyəti nədən ibarətdir? “Güclü dövlət” paradiqmasını
iqtisadi, sosial, elmi-texniki, siyasi və reallaşması bir sıra mühüm
səbəblərlə şərtlənən məhz hərbi potensiallardan törəmə kimi
müəyyən edən çoxsaylı nəzəriyyələr mövcuddur. Amma zənnimcə,
dövlətin qloballaşma şəraitindəki rolundan çıxış edərək, onun daha
dəqiq xarakteristikası üçün Qədim Romadan “Interregnum” anlayışını
– köhnə ideyaların artıq işləmədiyi, yenilərinin isə hələ yaranmadığı
zaman kəsiyini götürmək lazımdır. Bu halda iki baza mövqeyinə
əsaslanmağa dəyər.
Birincisi bundan ibarətdir ki, dövlətin gücü onun demokratik
ənənələrinin və təsisatlarının inkişaf səviyyəsi ilə müəyyən olunur.
Bunlar insan hüquqlarının müdafiəsini, qanunun aliliyini, səmərəli
seçki sistemini, medianın azadlığını və vətəndaş cəmiyyətinin fəal
rolunu özündə ehtiva edir ki, bu da qərarların qəbulu zamanı xalqın
hakimiyyətini təcəssüm etdirir. Əlavə olaraq, xalqın iradəsi, yaxud
“demosun səsi” “ləngimə və əksliklər” sisteminə nəzarət edir, bu yolla
ictimai konsensus və dövlət mexanizminin fasiləsiz işini yaradır. Bu
31
demokratiyanın necə - konstitusiyalı, əsaslı, prosedurlu olmasından,
yaxud prosesə istiqamətlənməsindən asılı olmayaraq, cəmiyyəti idarə
edən azlığın siyasi fəaliyyəti insan və insanın xoşbəxtliyi naminə
həyata keçirilir. Buradan belə nəticə hasil olur ki, vətəndaş cəmiyyəti
mexanizminin genişlənməsinin əsas şərtlərindən biri müvazinət,
hüquq bərabərliyi və dövlətin, cəmiyyətin və fərdin tarazlı inkişafıdır.
Çünki Aristotelə görə də dövləti fəaliyyətin əsas leytmotivi və dövlətin
ali məqsədi xoşbəxt həyata nail olmaqdır. Bu isə fərdin güclü dövlətin
hökmü altında olması şərti ilə mümkündür.
Dövlətin gücünün ikinci aspekti isə istər daxili siyasət, istərsə də
xarici siyasət sahələrində onun hərbi-siyasi aparatının gücü ilə
müəyyən olunan sistemdir. Dünyada dövlətin gücünün demokratik
tərkib hissələrinin çox zəif olması şəraitində müvafiq hərbi-texniki
təchizatla müəyyən olunduğu nümunələr az deyil. Bu halda hərbi-
siyasi aparat dövlətin daxilində gücün qarantı, cəmiyyətə qarşı
zorakılıq və repressiyalar aparatı kimi çıxış edir.
Zənnimcə, güclü dövlət dünyəvi dövlətdir. Güclü dövlət
transparent dövlət idarəetmə sistemini dəstəkləmək üçün vətəndaşın
demokratik hüququndan demokratiyanın ifrat həddə yuvarlanmasının
və nəticədə çıxılmaz vəziyyətə düşməsinin qarşısını alan güclü hüquq
mühafizə strukturları ilə birlikdə istifadə edə bilən dövlətdir. Bu gün
dünyada baş verən hadisələrin nümunəsində belə qənaətə gəlmək
olar ki, dövlətdə həyat prinsiplərini dövlətin əsas funksiyalarına
toxunmadan vətəndaş cəmiyyəti müəyyən etməlidir. Bu zaman güc
32
strukturlarının rolu ayrı-ayrı qrupların imtiyazlarını müdafiə etmək
deyil, hüquqi təhlükəsizliyə və asayişə təminat verməkdir.
Hegel yazırdı: “möhkəm dövlət hakimiyyəti azadlığın zəruri
şərtidir”
34
.
Deməli, güclü dövlət güclü vətəndaş cəmiyyətidir. Əlbəttə, belə
dövlət insan hüquqlarından üstün olmamalıdır. İnsan hüquqlarına və
azadlıqlarına hörmət etməyən güclü dövləti təsəvvürə gətirmək
mümkün deyil. Hər hansı dövlət modelində vətəndaş cəmiyyəti
təsisatlarının
inkişaf
etdirilməsinin,
vətəndaşların
hüquq
mədəniyyətinin və vətəndaş fəallığının, hüquqi nihilizmə qarşı
mübarizənin səviyyəsinin artırılmasının zəruriliyi şəksizdir, çünki
onların yoxluğu hər hansı islahat və dəyişiklikləri heçə endirir.
Amma bu zaman aşağıdakıları yadda saxlamaq lazımdır: insan
hüquqlarının dövlət maraqlarına münasibətdə prioritet olması
prinsipinin mütləqləşdirilməsi cəmiyyətdə ifrat fərdiyyətçilik və
xudbinlik psixologiyasının formalaşmasına və yayılmasına şərait
yaradır ki, bu da son nəticədə cəmiyyətin və dövlətin həyat
fəaliyyətinə çox mənfi təsir göstərə bilər. Bir sıra səbəblərə görə,
bəzən dövlətin insanın şəxsi maraqlarına müdaxilə etməsi obyektiv
zərurətdən irəli gəlir. Məsələn, belə müdaxiləyə dövlət təhlükəsizliyi
maraqlarının təmin edilməsi, başqa sözlə desək, siyasi baxımdan
34
Bax: Гегель Г.В. Ф. Политические произведения. М. 1978, стр. 153.
33
mütəşəkkil olan bütün cəmiyyətin təhlükəsizliyini təmin etmək
məqsədi ilə bəraət qazandırmaq olar.
Azərbaycanda siyasi və sosial-iqtisadi sahələrdə islahatların
aparılması ölkədə qeyri-hökumət təşkilatlarının, insan hüquqları ilə
bağlı cəmiyyətlərin, vətəndaş cəmiyyətinin varlığını təcəssüm etdirən
digər strukturların fəal inkişafına əlverişli şəraitin yaradılmasına
kömək edib. Bununla əlaqədar Prezident İlham Əliyevin sözlərini misal
gətirmək yerinə düşür: “Azərbaycanda vətəndaş cəmiyyəti tam
formalaşıb. Azərbaycanda azad cəmiyyət mövcuddur. Bütün
azadlıqlar təmin edilir, o cümlədən iqtisadi, siyasi sahədə. Bu, bizim
uğurlu inkişafımızı təmin edir”
35
.
Dövlətin funksiyalarını, eləcə də qanunla dövlətin iştirakı
nəzərdə tutulan işləri ondan başqa heç kəs icra edə bilməz, heç kəs
buna qadir deyil. Bununla belə, bəzi dövlətlərdə biz bir sıra dövlət
funksiyalarının ictimai təşkilatlara verilməsi prosesini müşahidə
edirik. Öz sponsorlarının sifarişlərini yerinə yetirən beynəlxalq
təşkilatlar bu faktı mütərəqqi hal kimi təqdim edirlər. Həmin
strukturların gəldiyi qənaətlə razılaşmayan alimlər az deyil.
Zənnimcə, immanent dövlət funksiyalarının ictimai təsisatlara
verilməsində müəyyən həddin qoyulmalı olduğunu hesab edən
müəlliflər haqlıdırlar, çünki bu, dövlətçiliyin əsaslarını ciddi sarsıda
bilər. Aşağıdakı sözləri yazan M.Q.Abramova tamamilə haqlıdır:
35
Bax: «Бакинский рабочий». 28 мая 2015 г.
Dostları ilə paylaş: |