diririk;biz elə təsəvvür edirik ki,bizim həyatın başa çatması əvəzsiz
itkidir,biz istəyirik ki,Allah özü şəxsən bizim qayğımıza qalsm,bizə
elə gəlir ki, biz onun yaratdıqlarının ən alisiyik. Yaşadığım həyatda
gəldiyim qənaət ondan ibarətdir ki,istər ayrılıqda, istərsə də bütün
bəşəriyyət bütövlükdə heç də təsəvvür olunan qədər böyük deyildir.
Paskalın
dövründə
olduğu
kimi
mühakimə
yürütmək
olmazdıeosentrik və antroposentrik sistemlər daha yoxdur.Alomlar
bir-birinin ardınca sonsuzluqda yox olurlar. Bununla belə biz
mövcuduq, düşünürük-insan fikirləşmək bacarığı əldə edəndən bəri
öz qarşısına eyni bir sualı qoymuşdur:bu suala hətta dünyanın bütün
dinləri cavab axtarsa da hələlik ona cavab tapmamış- lar.İnsanın
ölməzlik şəraitinin axtarışı hələ də davam edir-bu sirri açmaq üçün
qədim dövrlərdən üzü bəri görülən heç bir iş öz bəhrəsini
verməmişdir.Ölümün gəlişi ilə biz tam yox oluruq,yoxsa həyatımız
davam edəcəkdir?Müasir elm insanın ruhunun ölməzliyi probleminə
hələlik tam münasibət bildirməyə cəsarət etmir.Məsələnin nə
müsbət,nə də mənfi həlli yoxdur.Ümumiyyətlə belə hesab edirlər
ki,axirət dünyası müəmması bizim əqli imkanlarımız xaricindədir və
insan əqli bu sirrə daxil ola bihnəz.Daha hansi mövzu bu qədər
birbaşa bizə toxunur?Hər birimizə,bizim gələcək taleyimizə toxunan
bu məsələyə maraq göstərməmək olar?Ancaq bu problemi diqqətlə
araşdıranda onun çoxda anlaşılmaz və əlçatmaz olmadığının şahıdı
oluruq.Bizim əql öz işığı ilə bu problemin bəzi qaranlıq yerlərini
işıqlandıra bilər.Astronomiya və psixologiya sahəsindəki kəşflər
bizi daha çox təəccüb- ləndirir.Bu elmlər bu problemi birlikdə həll
edirlər. Fiziki kainat və kainat psixikası bütöv tamdır. /Vstronomiya
həmişə dinlə bağlı olmuşdur.İlahi səma astronomik səma ilə bağlı
olmalıdır, əks halda uğursuzluq labüddür: hər bir alimin müqəddəs
borcu-həqiqətin axtarışıdır. İnkvizisiya əsrlər boyu sərbəst fikrin
inkişafını ləngitmişdir:
fəallar eşafotə
göndərilmiş,diri-diri tonqalda yandırılmışlar. C.Brunonu,
68
Savanarolu, Dallcnif, Sorvelif və başqalarını xatırlayaq.Həqiqi
tədqiqatçıları susmağa məcbur etmişlər. Bu vəhşi metod daha çox
psixoloji elmlərin inkişafını ləngitmişdir. Özlüyündə bu tədqiqatlar
gündəlik həyat üçün çox da vacib deyildir.Adamların əksəriyyəti
savadsız idi.Fikirləşməyi bacarmayan və ya bunu istəməyən hər yüz
adama ən yaxşı halda bir mütəfəkkir düşürdü.Yerdə qalanlar kim
olduqları,
haradan
gəldikləri
sualını
vermədən
sakitcə
yaşayırlar,onları hətta adi məsələlər belə maraqlandırmır.Bu cahillər
yalnız yeyir,içir,məhəbbətlə məşğul olur,özlərinə oxşar olanları
dünyaya gətirirlər,yatırlar daha çox pul qazanmağın yollarını
axtarırlar. Bu dünya, orada olan möcüzələr onlara yaddır.Gündəlik
yaşamaq haqqında qayğı adamaların fəlsəfi düşüncəyə olan
biganəliyi ilə izah olunur.Bu cür universal biliksizlik insan
fərdiliyinin zəif təzahürünün nəticəsidir. Adamlar necə olduqları ilə
qane olurlar.Son vaxtlar düşünən adamlar getdikcə azalır.Yer
planetinin sakitləri olduqca az intellcktlidirlər,onlarda heyvan təbiəti
çox güclüdür -hara baxsaq bu hiss olunur. Hələ də kobud güc
hüququ idarə edir və onu müdafiə edir. Əksər ölkələrdə hökumət
başçısı qəti tədbirlərin, müharibələrin tərəfdarı olur. Xalqların
əksəriyyətinin maliyyə ehtiyatlarının ondan doqquzu törədilən
maharibələrdəki xərclərin ört-basdır edilməsinə yönəldilir. Təbii
ki,ölüm insan taleyini müəyyən edən amil olaraq qalır.Əslində məhz
o baş hökmdardır.Son illər onun qüdrəti daha da artmışdır,məhz o
Avropanı, bütün dünyanı gənclərin meyidləri ilə örtmüşdür,o
insanları öz gələcək taleləri haqqında düşünməyə vadar edir-bu
məsələ ilə bağlı çoxlu suallar qarşıya qoyur.hamının diqqətini özünə
cəlb edir.
Mən bilirdim ki,başqa adamlar ölürlər,ancaq heç zaman
ölümü
gömıəmişdim.
Mən
adamların
necə
ölməsini
görməmişdim,görsəm
də
yəqin
ki,
heç
nə
anlaya
bilməyəcəkdim.Sən hər hansı bir adamı sevirsən və o qəflətən
ölür-bax onda ölümün həqiqi dərk olunması baş verir.Bir sözlə
69
hər hansı adamın ölümlə üz-üzə dayanması sevdiyi insanın ölümü
vaxtı olur.Bizi məhəbbət və ölüm əhatə edir, transformasiya baş
verir,dərin dəyişiklik baş verir,siz sanki yenidən doğulursunuz, siz
heç vaxt əvvəlki olmayacaqsınız. Adamlara məhəbbət məlum
deyildir, məhəbbətsiz isə ölümü dərk etmək mümkün deyildir.
Məhəbbətsiz ölüm həyat sirrini adamlara açmaz.Məhəbbət olanda
isə o bütün qapıların açarını verir. Mənim ilk ölüm təcrübəm sadə
omamışdır-o mənə böyük təsir etmişdir.Həddindən çox sevdiyim
insan ölürdü.O məni tam azad tərbiyə elmiş,mənimlə fəxr etmiş,heç
vaxt mənə əmirlər verməmişdir,təzyiq göstərməmişdir,heç nəy
qadağan etməmişdir. ’’Bunu etmə!”,”Bu olmaz!” ifadədələrin
ondan eşitməmişdim.Mən yalnız həmin an bu insanın mənəv
gözəlliyini dərk etdim.Bu mənim atam idi-o mənim azadlığıma
hörmət etdiyindən mən onu çox sevirdim.Mən yalnız azadlığıma
hörmət edən adamları sevə bilərəm.Əgər məhəbbətim əvəzində
azadlığım əlimdən alınacaqsa mən bu cür məhəbbəti istəmirəm.Bu
cür məhəbbət onu dərk edənlər üçün yox,sadə adamlar üçün nəzərdə
tutulur.Atamın “Allah, .sən mənə həyatımı bəxş etmişdin,indi mən
onu sənə qayları- ram”deməsi məni bərk sarsıtdı. Son anda mən
xəstəxana çarpayısında onun yanında oturanda o mənə baxıb “bu nə
səsdir,elə bil təkər fırlanır,onu dayandır” dedi.Mən o vaxt deyilən
bu sözün mənasını dərk etməmişdim,bunu az qala sayıqlama kimi
qəbul etmişdim. Təkər həyatın fırlanan olmasını bildirirdi-bu həyat
və ölüm təkəri idi.M in illər ərzində milyonlarla insan eyni bir
hərəkəti təkrarlamışlar.onlar təkəri dayandınnaq istəmişlər. Atamın
ölümü çox şeyləri dərk etməyə məni məcbur etdi.Məhz bu mənim
həyalımın sonrakı gedişini müəyyənləşdirdi.Atam gözlərini əbədi
yummamışdan qabaq mənim ağladığımı görüb “Ağlama,heç vaxt
Allahdan xahiş etmə ki,mənə kömək olsun-nə qədər yaşamağımızı o
müəyyənləşdirir” dedi. Maraqlıdır görüşün gözəlliyi olduğu
kimi,ayrılığm da öz gözəlliyi var.Ayrılığın öz şəxsi poeziyası
70
Dostları ilə paylaş: |