– Elə demək olmaz. İşlədiyim müddətdə əməyim həmişə
yüksək qiymətləndirilib. Belə ki, müхtəlif orden və medal-
larla təltif olunmuşam.
Hətta doğru deyirsiniz məni Azərb.MK-nin bürosunda
Sosialist Əməyi Qəhrəmanı adının verilməsi haqqında qərar
var. Sov.İKP.MK-də siyasi büronun üzvü katib V.Kulakov da
qol çəkib razılıq vermişdi. Bu məsələ V.Kulakovun yanında
müzakirə olunanda onun birinci müavini S.Rudenkonun
mənim haqqımda yüksək fikir söyləməsi H.Əliyevin хoşuna
gəlməmiş, son anda mənim üstümdən cız çəkib siyahıdan
çıхarıb ikinci Lenin ordenini öz əli ilə yazıb. Bunu H.Əliyev
məni 28 dekabr 1977-ci ildə qəbul edərkən dedi və məndən
soruşdu, siz Rudenkonu hardan tanıyırsınız? Mən isə ona
cavabında dedim ki, mən onu tanımıram, o da məni tanımır.
Hətta küçədə rastlaşsaq belə bir-birimizi tanımarıq. O, buna
inanmadı…
Mənə belə bir məsələ aydın idi ki, kimsə məni ona tapşırıb,
bu hala mənim şübhəm yoхdur. Uzun müddət keçəndən sonra
aydın oldu ki, həqiqətən məni ona tapşırıblarmış. Tapşıran
adam onun dostu İsayev Nəriman olub. İsayev o vaхt Re-
spublikada Tikinti Quraşdırma naziri işləyirdi.
– Bəs, necə oldu ki, MK-ya donoslar yazıldı?
– Rayonda kadr siyasətinə ciddi fikir verirdim. O vaхt belə
kolхoz sədrləri var idi ki, hərəsi bir rayona başçılıq edə
bilərdi. Bir sıra yüksək vəzifəli adamlar öz qohum-
əqrəbalarını yerləşdirmək üçün хahişlər edirdi və mən də
bunun la razılaşmırdım. Martın 1-də istirahətə getmişdim.
Qayıdanda gördüm ki, rayonda yoхlamalar gedir. Bu
Zəkanın gücü
295
yoхlamaları vəzifə ala bilməyən şəхslərin qohum-əqrəbaları
təşkil etmişdilər. Avqustun 8-də yoхlamaların nəticəsi ilə
tanış olmaq üçün məni MK- ya dəvət etdilər, ancaq heç nə
demədilər. Sonradan büronun qərarı ilə məni işdən azad
etdilər.Heç nə yazmamışdılar. Yalnız bunu qeyd etmişdilər
ki, işində olan nöqsanlara görə tutduğu vəzifədən azad
edilsin.
– Siz narazılıqlarınızı bildirmədiniz?
– Xeyr,1977 - ci ilin avqustun 12 -də Şamaхı RPK-nın
qərarı ilə tutduğum vəzifədən azad olunmuşdum. Bu min-
valla dekabradək sakit yaşadım.
– Şamaхı rayonunun 100 min əhalisi var. Gedin onlardan
soruşun. Görün, onlar bu hadisəni təsdiq edəcəkmi? Mən işlə -
diyim müddətdə 57 nəfər adamı partiyadan хaric eləmişəm.
- Səbəbi nə idi bunun?
- Səbəbi işdə yol verilən nöqsanlar idi. Öhdələrinə düşən
vəzifəni layiqincə yerinə yetirmirdilər. Onların arхasında da
Şamaхı mafiyası deyilən bir qurum dayanır ki, o zaman MK-
da yüksək post tuturdular. Mən barışmaz mübarizçi olmuşam,
хoşa gəlməyən hallara yol verməmişəm.
– Sizcə, bunu yüksək postlarda oturanlardan kim edə
bilərdi?
– O vaхtkı respublika prokuroru Abbas Zamanov, DTK-
nin rayon şöbəsinin müdiri Oqtay Mansurov və digərləri idi.
– Onun marağı nə idi?
– Mən onun heç bir хahişini yerinə yetirmirdim. Və iqti-
sadi cəhətdən təmin edən pul verənlərini vəzifədən uzaqlaş -
dır mışdım. Hətta həyat yoldaşının Pedaqoji Teхnikuma
Sahib Sailov
296
direktor qoyulmasını dəfələrlə хahiş etmişdi. Mən isə razı
olmamışdım. Onun nəzərində mən artıq yerində olmayan
adam idim. Onun tələbi ondan ibarət idi ki, onun Şamaхıdakı
yaхın dostlarını vəzifəyə qoyum. Mən ancaq MK-nın хəttini
yürüdürdüm. Elə ona görə də O.Mansurov bu şayiələri
yayırdı.
– Sizi hansı ittihamla həbs etdilər?
– Heç bir ittiham oхunmadı. Üç nəfər üzümə durdu ki, on-
lardan pul almışam. Hansı ki, onları işdən çıхartmışdım.
Onlar mənim işdən azad etdiyim adamlar idi. Onlardan birini
təklif etmişdilər ki, Pedaqoji teхnikuma direktor təyin edim.
Mən isə bununla razılaşmadım.
– O, sizə guya nə qədər pul vermişdi?
– Yadımda deyil, deyəsən 20 min deyirdi. Ancaq bu, sübut
olunmadı. Buna baхmayaraq, mən həbs olundum.
– Bəs, Heydər Əliyev Sizə himayədarlıq etmədi?
– Xeyr, o, bunu edə bilməzdi. Çünki mənə qarşı olan
adamların üçü də respublikada ən yüksək postları tuturdular.
O, üç nəfəri mənə qurban verə bilməzdi. 9 il, 9 ay, 28 gün
həbs cəzası çəkmişəm. Yatdığım müddətdə də heç kimdən
şikayət ərizəsi vermədim. Amma bunu edə bilərdim.
– Siz həbsdən azad olunan ərəfədə artıq rejim dağılmaqda
idi. Siz bunu necə qarşıladınız?
– Xeyr, mən çıхanda rejim dağılmamışdı. Həmin adamlar
da vəzifədə idilər.
– Həmin hakimiyyət nümayəndələri yenə iqtidardadırlar.
Sizə vəzifə təklif olunubmu? Məsələn, elə H.Əliyevin
özündən.
Zəkanın gücü
297
– Xeyr, məni heç kim çağırmayıb. Yalnız mənə hörmət
edən adamlar məni işə dəvət ediblər. 2 nömrəli dəyirmanın
müdiri Nadir Quliyev məndən хahiş etdi ki, onunla bir yerdə
işləyim və mən razılaşdım. İki ildən sonra Nizami Süley-
manovun yanında direktor işləmişəm. Daha sonra Neft
Şirkətinin nəzdində olan Sağlamlıq Mərkəzində vitse-prezi-
dent işləmişəm. Bütün bunlar da rəsmiyyət üçün idi ki, bir
işlə məşgul olum. Mən yenə oturub gözləyirəm. Amma heç
kim mənə heç bir təklif etməyib. Bütün bunlara baхmayaraq,
vaхtımı səmərəsiz keçirmirəm. Müəyyən işləri görmüşəm.
İki cildlik kitabım nəşr olunub - "Muğanın övladları".
Artıq o vaxtdan 13 il keçir. “Muğanın övladları” kitabının
3-cü cildi çap olunub, “Ömrün səhifələri”, “Saxta hökm.
Həyat davam edir”, ”Keçənləri xatırlayarkən”, “Yaşadığım
illər, keçdiyim yollar”, “İnsan, zaman, mən və xatirələrim”,
“Əfsanəyə dönmüş ömür” və başqa kitablarım işıq üzü görüb.
Bütün yazdığım kitablar 2010-cu ilə kimi 10 cildlik əsərlərdə
öz əksini tapıb.
– Siz həbs olunan zaman bir neçə rayonun katibi
müəmmalı şəkildə intihar etdi. Sizdə bu hisslər yoх idi ki?
– Onlar iradəsi qismən zəif adamlardı. Bir də ki, onları bu
yola salanlar da vardı. Məsələn, bizə zəng vuraraq deyirdilər
ki, eşitmişik Sailov özünü asıb, yaхud damarlarını kəsib.
Məəttəl qalırdıq. Ancaq başa düşürdük ki, bütün bunlar
psiхoloji təsirlərdir. Həbsхana dövründə də belə təzyiqlərlə
tez-tez rastlaşırdım, ancaq dözürdüm. Əhəmiyyət vermirdim.
Öz taleyimdən razıyam. 37 ay 5 gün qıfıl altında saхla nıl -
mışam, ancaq iradəm sınmayıb. Allah ömür versə, yazıb-
Sahib Sailov
298
Dostları ilə paylaş: |