50
İPİİ -nin qiyməti K-dan asılılığı monoton dəyişir. Döv-
lətlərin reytinqlərinin cədvəl təqdimatı ilə müqayisədə
qrafik təqdimatının üstünlüyü aydın görünür. Bir türk
misalında deyilir: “Meşəni görən ağacı, ağacı görən meşəni
görməz”. Reytinqlərin cədvəl təqdimatında da belədir.
Cədvəldə ölkəni görən cədvəli, cədvəli görən ölkəni görə
bilmir. Ancaq qrafik təqdimatında həm ölkə, həm də onun
qrafikdə yeri görünür.
Şəkil 5a-dan aydın görünür ki, dünya dövlətləri
inkişaf səviyyəsinə görə aydın şəkildə üç qrupa (BMT
sənədlərində dünya dövlətləri 3 yox, 4 qrupa) bölünürlər.
Birinci qrup ölkələr çox inkişaf etmiş ölkələrdir və bu
ölkələr üçün a (K) asılılığı zəifdir. K artdıqca, a tədricən
vahidə yaxınlaşır. Bu qrup ölkələrdə K > 5-dir və 28
dövləti əhatə edir. İnkişaf etməkdə olan II qrup ölkələri
üçün K-nın qiyməti 2 ilə 5 arasında dəyişir. Bu qrup
ölkələrə 59 dövlət daxildir. Üçüncü qrup ölkələr üçün K
qiyməti 0,2 ilə 2 arasında dəyişir və a (K) asılılığı qüv-
vətlidir. Bu ölkələr zəif inkişaf etmiş ölkələrdir. Bu
ölkələrə misal olaraq Zimbabveni, Nigeriya və Konqonu
51
Şəkil 5b. Ölkələrin reytinqinin K-nın loqarifmasın-
dan asılılığı (BMT, 2010).
Şəkildə rəqəmlərlə ölkələrin reytinqi göstərilmişdir:
Norveç (1), Çexiya (28), Uruqvay (52) , Azərbaycan (67),
Qvatemala (116),Sudan (154), Niger (167), Zimbabve (169).
göstərmək olar. Bu qrup ölkələrə 82 dövlət daxildir. Zim-
babve üçün K = 0,16-dır. Bu ölkənin əldə etdiyi nailiyyət,
etməli olduğunun 16%-ni təşkil edir. Təəssüf hissi ilə
qeyd etmək lazımdır ki, bu ölkədə Cəhənnəmin əlamətləri
kifayət qədərdir.
Dünya dövlətlərinin reytinqlərinin K faktorundan
asılılığı şəkil 5b-də yarımloqarifmik masştabda göstəril-
mişdir. K-nın qiyməti 0,16 (Zimbabve) ilə 15,1 (Norveç)
arasında dəyişir. K-nın geniş diapazonda dəyişməsi onu
52
göstərir ki, dünya dövlətlərində insanların yaşam tərzi çox
müxtəlifdir. Kimisi ləyaqətli həyat şəraitini təmin də
bilmiş, kimi isə səfalət içərisində yaşayır. Monteskünün
“hər bir xalq öz taleyinə layiqdir” ifadəsi bu mənzərəni
dəqiq ifadə edir.
Bu ölkələr müxtəlif quruluşlarda yaşayırlar. Bu prob-
lemlə bağlı suallara Frensis Fukuyama “ Tarixin sonu və
axırıncı İnsan” əsərində aydınlıq gətirmişdir. F.Fuku-
yamaya görə, idarəetmə sistemi kimi liberal demokratiya
mövzusunun legitimliyi ilə bağlı son illərdə görünməmiş
bir konsensus yaran-mışdır. Bu konsensus bir-biri ilə
rəqabətdə olan ideo-logiyalar (monarxiya, faşizm və
sonuncu kommunizm) məğlub olduqca, güclənir. Bundan
əlavə, Fukuyama təkid edir ki, ola bilsin liberal demokratiya
bəşəriyyətin ideoloji təkamülünün son məntəqəsidir və
insan cəmiyyətinin axırıncı idarəetmə forması kimi
“tarixin sonudur”. Bu isə o deməkdir ki, əgər əvvəlki
idarəetmə formaları düzəldilməsi mümkün olmayan
deffektlərlə və irrasionalizmlə xarakterizə edilirdilərsə,
liberal demokratiya bu cür daxili fundamental ziddiy-
yətlərdən kənardır.
Liberal demokratik dövlətlərdə də ədalətsizlik və so-
sial problemlər var. Ancaq bu problemlər Fukuyamaya
görə, liberal-demokratik prinsiplərin tam reallaşma-
masından törəyir. Bunun nəticəsində hansısa müasir
53
dövlətlər stabil liberal demokratik səviyyəyə çatmaqda
uğursuzluqla qarşılaşa bilər, digərləri isə idarəetmənin
primitiv, teokratik və ya hərbi diktatura formasına qayıda
bilər. Ancaq liberal demokratiyanın idealını əvəzləmək
mümkün deyil.
Tarixin son məntəqəsi bu kitabda şərti olaraq
“Allahabad” adlandırılmışdır. Yuxarıda qeyd edildiyi
kimi, bu məntəqədə idarəetmə liberal-demokratik prin-
siplər əsasında aparılır. Demək, bəşəriyyət liberal-de-
mokratik prinsiplər əsasında Allahabada tərəf gedir.
İPİİ və faktor K artdıqca, insani münasibətlərdə yeni
intonasiyalar, yeni mədəniyyət nümunələri yaranır. İna-
nıram ki, bir necə ildən sonra erməni qəsbkarları öz
hərəkətlərinin xəcalətini çəkəcəklər və torpaqlarımızı
azad edəcəklər.
54
MƏNAFELƏRİN MÜBARİZƏSİ
Allaha çox şükür olsun ki, mən vətənimi onun marağına
görə sevmişəm, öz marağıma görə yox.
P. Çadayev.
Dünya ölkələrinin makroiqtisadi göstəricilərinə diq-
qət yetirsək, görərik ki, bu göstəricilərin qərarlaşmasında
həlledici rolu toplum daxilində mənafelərin mübarizəsi
oynayır. Başqa sözlə desək, inkişaf ictimai mənafe ilə şəxsi
mənafenin mübarizəsindən və ikincinin üstünlüyü
zamanı baş verir. Yuxarıda qeyd edildi ki, K – ictimai
mənafenin şəxsi mənafeyə nisbətini xarakterizə edir və K
artdıqca, ictimai mənafenin şəxsi mənafeyə nisbəti artır.
Çünki dünya belə qurulub və Allah belə istəyir. Allah
insanı yaradarkən onu da başqa canlılar kimi özünü-
müdafiə instinkti ilə təmin edib. Başqa canlılardan fərqli
olaraq, üstəlik insana şüur da verib. Şəxsi mənafe,
özünüqoruma instinktindən törəyir.
K vahiddən kiçik olanda, şəxsi mənafe ictimai
mənafeni üstələyir. K=1 olanda, bu mənafelər bərabərdir.
K=10 olanda, ictimai mənafe şəxsi mənafedən 10 dəfə
çoxdur. K = ∞ olanda, ibtidai icma quruluşunda olduğu
kimi, şəxsi mənafe sıradan çıxır. Amma ibtidai icmadan
fərqli olaraq, şüur fəaliyyətə tam nəzarət edir.
Dostları ilə paylaş: |