35
bilmədiklərini görüb, hər şeylərini ataraq qaçdılar. Bu vaxt türklər onları təqib etməyə basladılar. 1042-ci ildə
(e. 73 1 -ci ili) türklər tayaye torpaqlarına girdilər. Onlar Azərbaycan ərazisində çoxlu şəhər
və kənd ələ
keçirdilər. Türklərin tayaye torpaqlarındakı digər şəhərləri tutmasına imkan verilmədi. Onlar zəbt etdikləri
şəhərlərdə məskən saldılar.
63
Suriya tarixçisinin bu məlumatında türk tayfalarının və xəzərlərin Azərbaycanın
şəhər və kəndlərində kütləvi şəkildə məskunlaşdığı göstərilir. Şirvanın və Arranın ərəb hakimi Mərvan ibn
Məhəmməd h.117 (735/6)-cı ildə xəzərlərin ölkəsinə soxularaq, 40.000 xəzər əsirini Samurla Şəbəran arasındakı
düzənlikdə yerləşdirdi. Külli miqdarda türklərin Albaniyada məskunlaşması ölkədə türk dilinin yayümasına
əlverişli imkan yaradırdı. Mil düzündəki Üçtəpə kurqanında aparılan arxeoloji qazıntılar zamanı VII əsrin
əvvəlinə, yaxud birinci yarısına aid edilən adlı-sanlı xəzər döyüşçüsünün qəbri aşkar edilmişdir.
64
Qəbələ və
onun həndəvərində hunlar və xəzərlər üçün səciyyəvi olan deformasiyaya uğramış uzunsov kəllələr tapılmış-
dır.
65
Məlumdur ki, Qəbələ ərazisində VI əsrdə türk qəbilələri məskun olmuş və bu şəhər sabir məskənlərinin
mərkəzi sayılmışdır. Beləliklə,
göstərilən mənbələrə əsasən, artıq eramızın ilk əsrlərində Azov və Xəzər
dənizləri arasındakı çöllərdə, Şimali Qafqazda, Şimali və Cənubi Dağıstanda müxtəlif türk tayfaları yaşayırdılar.
Həmin dövrdə onlar Şimali Albaniyaya, Şirvan, Arran və Muğan vilayətlərinə gələrək, Dərbənd və Alan (Dər-i-
aian) keçidindən keçib gəlmiş hunlar,
bulqarlar, sabirlər, xəzərlər, qıpçaqlar və digər köçəri dəstələrlə birlikdə
burada məskən salmışdılar. Daha sonrakı müəlliflər (Yaqut, əkəriyyə Qəzvini)
66
çoxlu kəndi və türkmənlərin
sürülərini otardığı çəmənlikləri olan Muğan vilayətindən buranın əhalisinin əsasən türkmənlərdən ibarət
olmasından xəbər vermişlər.
VI əsrin ikinci yansında türklərin Albaniyaya axını daha
da gücləndi, türk dili isə albanlar arasında geniş
yayıldı. Belə ki, VI əsr Suriya salnaməsinin verdiyi məlumata görə Arran yepiskopu Kardost əsrin 20-ci
illərində yeddi din xadimi ilə xristianlığı yaymaq sədilə sabirlərin arasına getmiş, sabirlərin dili üçün əltfba
tərtib iş, kilsə kitablarını onların dilinə çevirmişdi.
67
VII əsrdə Alban yepiskopu İsrail sabirlərin vassal məliki
Eltəbərin ("Alban
tarixi"ndə Alp İlitver) xahişi ilə Cənubi Dağıstana gedərək, burada sabirlərə müqəddəs
kitablardan moizələr oxumuş, kahinlər və cadugərlərlə mübahisələr aparmış, məlikə və sabirlərin bir çoxuna
xristianlığı qəbul etdirmişdir.
Göründüyü kimi, artıq o zaman türk dili Albaniyada geniş yayılmışdı, əks
təqdirdə, yəni dilin fonetikasına və quruluşuna yaxından bələd olmadan, sabirlər
[70 - 71]
üçün əlifba tərtib etmək
mümkün olmazdı. Türk dilinin VII-VIII əsrlərdə Albaniyada yayılması barədə Musa Kalankatlının "Alban
tarixi" də və ərəb mənbələrindəki türkizmlər də fıkir yürütməyə imkan verir. Onlarda qədim türk titulları ilə
yanaşı, Azərbaycan dilində də, işlənən avçı, çöpçü, tanrı, atma və s. sözlərə də rast gəlinir.
68
Azərbaycan (türk)
dili leksikası nümunələri ilk dəfə Bəlazurinin (IX əsr) əsərində təsbit olunmuşdur. O, Azərbaycanın 646-cı ildə
ərəblər tərəfındən istila olunmasını təsvir edərək ərəblərin Azərbaycan dilində eşitdikləri "hannan-hana"
ifadəsini ərəbcəyə tərcüraə etmədən vermişdir. Əl-Bəlazuri yazır: ("Valid") gedəndən sonra əhali üsyan qaldırdı
və əl-Aşas Validdən yardım istədi. Valid ona Kufə əhlindən yığılmış böyük ordu göndərdi. Həmin ordunun
köməyilə o, yenidən bütün ölkəni çətinliklə, tədricən (hannan-hana) tabe etdi". Sonra əl-Bəlazuri
onun bilmədiyi
dildəki "hannan-hana" ifadəsini yanlış izah edir - (Azərbaycanlıların dilində han "bağ" deməkdir). Bəlazurinin
mötərizədə verdiyi bu izahat tərcüməçilərin mətni yanlış şərh etməsinə səbəb olmuşdur. P. K. Juze həmin
parçanı belə tərcümə edir: "...o, bağdan-bağa keçə-keçə bütün ölkəni yenidən tabe etdi".
69
(Hannan-hana). Türk-
Azərbaycan dilində indiyədək qalmış arxaik "hannan-hana" ifadəsi bu kontekstdə "tədricən, çətinliklə" kimi
başa düşülür.
Arran toponiminin semantik mənasının açılması, Şirvan və Arran ərazisində erkən orta əsr türk
toponimlərini (Aran, Sabir, Biləcori, Türkan, Ağsu, Qarasu, Türyançay, Qarayazı, Bozdağ və s.)
aşkara
çıxarılması Azərbaycan xalqının etnogenezi məsələsinin tədqiqi, qədim azərbaycanlıların dilinin
müəyyənləşdirilməsi üçün əhəmiyyətlidir. IX-X əsrlər ərəb müəllifləri Azərbaycanda və Ərminiyyədə əhalinin
bir qisminin fars və ərəb dillərində danışdığını göstərirlər. İbn Havqəl yazır: "Azərbaycan və Ərminiyyə
əhalisinin əksəriyyətinin dilinə gəldikdə isə onlar fars və ərəb danışırlar. Lakin ərəb dilində danışanlar azdır.
Farsca danışanlar isə ərəb dilini başa düşmürlər. Ərəb dilində təmiz danısanlar tacirlər və mülk sahibləridir
(feodallardır –
S. A. ), Ərməniyyənin ucqarlarında və ona yaxın yerlərdə yaşayan əhali
zümrələri Üçün başqa
dillər mövcuddıır. Dəbil (Dvin –
S. A. ) və onun nahiyələrinin əhalisi erməni dilində, Bərdə əhalisi isə Arran
dilində danışır".
70
Bu məlumatlar İstəxridə də vardır, lakin İbn Havqəl onları tamamlamışdır. Görünür, fars
dilində Azərbaycanın irandilli əhalisi - tatlar, talışlar, kürdlər danışırdı.
Müqəddəsi göstərir: "Ərminiyyədə ermənicə, Arranda isə arranca danışırlar; onlar farsca danışanda başa
düşmək olur, buranın farscası bəzi cəhətlərdən Xorasan farscasını xatırladır".
71
Bıırada, ehtimal ki, söhbət Xəzər
dənizinin qərb sahilində yaşayan tatlardan gedir. Arran dili haqqında eyni məlumatları İstəxri (X əsr)
də təkrar
etmişdir. Deyilənlərdən ehtimal etmək olar ki, eramızın əvvəllərində Şirvanda və Arranda irandilli əhali ilə
yanaşı türkdilli tayfalar da məskən salmışlar. Onlar burada uzun müddət ərzində (bir neçə yüz il) iri kompakt
kütlə şəklində yaşayaraq, Azərbaycanın əsl yerli əhalisinə çevrilmişlər və "Arran dili" dedikdə onuncu əsrədək
formalaşmış Azərbaycan - türk dili başa düşülmüşdür. Azərbaycanın toponimikasında və hidronimikasında türk
ünsürlərinin mövcudluğu və arxeoloji məlumatlar müxtəlif türk tayfalarının Şirvana və Arrana gəlmələri