32
tərzinə təsiri yalnız dildə deyil,
19
həm də,
kənd təsərrüfat işlərinin, xüsusilə onun başlıca sahəsi olan maldarlığın
aparılmasında, habelə, dini görüşlərdə və incəsənətdə də nəzərə çarpır. Məlumdur ki, Azərbaycanda qədimdə
olduğu kimi, orta əsrlərdə də oturaq
[64 - 65]
və köçəri maldarlıq formaları aparıcı rol oynayırdı. Lakin
mütəxəssislər yarımköçəri maldarlığın artıq erkən orta əsrlərdə yarandığını və tədricən inkişaf etdiyini
göstərirlər. "Əgər bu son forma başqa ölkələrdə, xüsusilə Orta Asiyada ta qədim zamanlardan yayılmışdısa,
Azərbaycanda onun yayılmasını erkən orta əsrlərə aid etmək lazım gəlir. Hərçənd,
ola bilər ki, o, bir qədər
əvvəllər də mövcud olmuşdur. Şübhəsiz, burada yarımköçəri maldarlığın yayılmasında gəlmə köçəri tayfalar
mühüm rol oynamışlar. Belə ki, hələ e.ə. IV-V əsrlərdə Azərbaycan türkdülli tayfaların hücumlarına məruz
qalmışdı..."
20
Azərbaycanda son vaxtlara qədər davam edən bütün əhalinin öz sürüləri ilə yeni otlaqlar axtardığı
yarımköçəri maldarlığın başlıca olaraq, qoyunçuluğun meydana gəlməsi,
ehtimal ki, köçəri türklərin eramızın
əvvəllərində Şirvana, Arrana, Qarabağa Mil, Muğan və Şirvan düzlərinə köçməsi ilə bağlıdır.
Demək olar ki, il boyu şirəli yem otları ilə zəngin olan çöl rayonlarının isti
iqlim şəraiti qoyunçuluq və
mal-qara üçün əlverişli idi. Buna görə də qədim türk qəbilələri əsrlər boyu əlverişli otlaqlar sorağı ilə, habelə
orta əsrlər Albaniyasının varlı şəhər və kəndlərini qarət etmək məqsədilə Şirvana və Arrana can atmışlar. Köçəri
türklərin Albaniyanın aborigen əhalisinə təsiri dini görüşlərdə və incəsənət əşyalarında müşahidə edilir. Şamaxı
rayonunda, Xınıslı və Çıraqlı deyilən yerlərdə aparılan arxeoloji qazıntılar zamanı üslubi baxımdan qədim türk
daş heykəllərini xatırladan və əcdadlara sitayiş kultunu əks etdirən iyirmidən çox monumental (adam boyundan
hündür) daş heykəl aşkar olunmuşdur. Bu heykəllərin tarixi indiyədək dəqiqləşdirilməmişdir; e.ə. birinci
minilliyin sonundan V-VI əsrlərinədək aid olduğu fərz edilir.
21
O vaxtlar Qafqaz Albaniyasında Yeddi su və
Qazaxıstan, cənubi Sibir, Tuva və Monqolustan daş heykəltəraşlığını xatırladan monumental heykəltəraşlığın
meydana gəlməsi, ehtimal ki, oxşar bədii ənənəyə malik müxtəlif köçəri tayfaların - hunların, sabirlərin,
bulqarların, xəzərlərin miqrasiyası ilə bağlıdır. Həmin tayfalar ölkədə iri kompakt kütlələrlə oturaq həyata keçir,
yerli əhali ilə qaynayıb-qarışaraq türk dilini, öz məişət tərzini və mədəniyyətini yayırdı. Lakin bütün bu
məsələlər xüsusi tədqiqata möhtacdır.
Toponomik məlumatlarla yanaşı, Albaniya ərazisindəki və qonşu Dağıstandakı köçəri türk tayfaları
haqqında müəyyən məlumat verən erkən ortaəsrlərə sinxron yazılı mənbələri nəzərdən keçirək.
Klavdi Ptolomeyin (II əsr) "Coğrafı təlimnamə" əsərində Qafqaz və Kerav dağları
*
arasında yaşayan
tayfalar sadalanır: "tuskla (türklər?)
**
və didurlar (didolar)
***
Xəzər dənizi boyunca udlar (udinlər), olandlar
(alanlar), isondlar (svanlar) və gerlər...”
Sonra Ptolomey
[65 - 66]
"Albaniya boyunca Kirkan dənizinə
- Soana
çayının mənbəsinədək uzanan ölkənin adını çəkir. Bu çayın ardınca Alonta, Udon və Ra
25
(Volqa –
S. A. )
çaylarının mənsəbi gəlir.
"Erməni coğrafıyası"nda
26
Xəzər dənizi, ona tökülən çaylar, hövzəsində yaşayan tayfa və xalqlar
haqqında qiymətli məlumatlar vardır. Bu mənbədə,
Zaqafqaziya ölkələri, o cümlədən, Albaniya, onun vilayətləri
və şəhərləri haqqında da mühüm məlumatlar verilir. S. T. Yeremyanın tədqiqatları göstərir ki, "Erməni
coğrafıyası"nın müəllifı öz mətnini təfsir edərkən, əsasən, Ptolomeyin xəritələrinə istinad etmiş və xəritələrini
onların əsasında
tərtib etmişdi,
27
Lakin bu mənbədə Ptolomeydə olmayan bir sıra qiymətli məlumatlar vardır.
Belə ki, Albaniya Xəzər dənizinin şimal-qərbində Kesius (Samur?) çayının yaxmlığında lokalizə edilir. Sonra
Ptolomeyin qeyd etdiyi çayların - Qafqaz dağlarından başlanıb, Xəzər dənizinə tökülən Kerras, Sontas, Alonta
və Udon çaylarının mənsəbi göstərilir. Daha sonra deyilir ki, bu dörd çayın adlarını daşıyan xalqlar (yəni
tayfalar – S. A. ) skif və apaxtara - türk
****
xalqlarına mənsubdur. "Erməni coğrafıyası"nın müəllifı daha sonra
izah edir ki, "Apaxtaralar, yəni türklər, Skifıyada yaşayır".
28
Əgər Udonu Kuma, Alontanı isə Terek
29
kimi qəbul etsək,
onda ehtimal ki, Suntas (Ptolomeydə Soana)
Sulak, Kerras isə Gülçəriçaydır.
*****
Udon, Udin və əsas alban tayfalarından olan udlar yaxud udinlər arasındakı
səs uyarlığı xüsusilə diqqəti cəlb edir. Udona türk sözü kimi yanaşsaq, o, ahəng qanununu saxlamış daha qədim
formaya malikdir. Udin, ehtimal ki, Qafqaz mühitində dəyişikliyə uğramış və təhrif olunmuş daha yeni
formadır. "Azərbaycan və udin dillərinin qarşılıqlı əlaqələri"nə həsr olunmuş əsərdə geniş linqvistik materiala
əsaslanaraq, udin dilində külli miqdarda qədim türk sözlərinin olduğu sübut edilir”.
30
Ptolomeydə və "Erməni
coğrafıyası"nda qeyd olunan dörd çayın hövzəsində yaşayan türklər haqqında verilən xəbərlərdə udonların
adının çəkilməsinə əsasən ehtimal olar ki, Plini (I əsr)
31
və Strabona
32
(e.ə, I əsr - eramızın I əsri) da məlum olan
udinlər eramızın ilk əsrlərində Albanjya
ərazisində qonşu alban tayfaları tərəfindən
assimilyasiyaya uğrayaraq
*
Antİk müəlliflər Baş Qafqaz silsiləsinin Xəzər dənizi sahillərindəki şimal-şərq hissəsini Kerav adlandırırdılar. Ptolomey onu Qafqaz
dağlarından şimal-şərqdə, daha doğrusu, şimali Qafqazda yerləşən ayrıca dağ hesab edir.
22
**
Latışevin fıkrincə, bu ad Pomponi Melin xatırladığı və Donda
23
lokalizə edilən Tiçsae, yaxud Tuçsae tayfasının adı ilə eyniyyət təşkil
edir. Ehtimal ki, bu tayfa Dağıstanda lokalizə edilir.
***
Bu tayfa Qafqaz və Kerav dağları arasında, yəni Şimali Dağıstanda yaşayan tayfa kimi xatırlanır. Tomaşek onları gürcü mənbələrində
adları çəkilən son dövr ləzgi "dido"ları ilə tutuşdurur.
24
****
Apaxtara fars sözü olub, şimal xalqları deməkdİr (Sukrinin qeydidir).
*****
Sulak çayı Mahaçqaladan şimalda Xəzər dənizinə tökülür. Gülçəriçay Dağıstanda çaydır.