Səməd Şıxı atilan bir daş

86 
 
-ġükr  edim  ki,  yarım  qalıb,  naĢükür  olum  ki,  yarısı 
gedib?  Allah  indi  mənə  yaxĢılıq  elədi  ya  pislik. 
Anlamıram. 
-ġükr. – Gülnaz dedi. 
-Bəs apardığı üçün nə edim?  
-Allahın bizi çəkdiyi imtahandı, bu.  
-Deyəsən bir dənə Ģağirdi var.  
-Səni gözünlə mənidə sənin çəkdiyin əzabla çəkir. 
-Düzdü, mənə baxaraq səndə əzab çəkirsən.  
-Mən elə dedim? Nə olub sənə axı bu gün? 
-Bilmirəm.  Sıxılıram.  –  Nərgiz  ayağa  duraraq  dedi.  – 
yemək istəmirəm. Məni evə aparmağa kömək elə.  
Gülnaz  Nərgizi  otağına  aparıb,  qayıtdı.  Süfrəni 
yığıĢdırdıqdan  sonra  isə  oturub  ağladı.  Qızının  etdiyi 
istefa,  oğlunun  uzaq  diyarda  tək  qalması,  ərsiz  qalması. 
Sonu belə gedərsə düĢünməkdə istəməyirdi.  
Nərgizin  daxilində  üsyankar  olduğun  bilir.  Üzə 
vurmasa da içindən bəlkə də RövĢənin paxıllığın çəkdiyin 
düĢünürdü,  Gülnaz.  Niyədə  olmasın.  Nərgiz  RövĢəndən 
çox  çalıĢqan  idi.  Universitetə  girəcəyindən  də  əmin  idi. 
Son danıĢması isə atası kimi idi. Nərgizin Eyvaz kimi din 
ilə  allahla  elədiyi  söhbət  olmasa  da  atasından  eĢitdikləri 
deməli  beyinlərində  yer  edib.  bəs,  sözlərində  həqiqət 
vardımı? Olanlar niyə onların baĢına gəlib?  
Ġki  uĢaqla  tək  baĢına  qalıb  bu  dünyada.  Nə  olsun  ki, 
bunu baĢqaları rahatlıqla bacarır, ya özləri seçir bu həyatı. 
Evlənirlər,  ərinin  etdiyi  adi  bir  etiraza  evi  tərk  edərək 
dünyaya meydan oxuyurlar. Asandı bu?  
Elə  bilirlər  ərini  atıbsa  kim  istəyərsə  onunda  qoynuna 
girə bilər. Ərinin əlindən bezib qaçan qadınlar hələ. Onlar 
nə  eləsin?  YağıĢdan  qaçıb  doluya  tutulma,  məsəli  tam 
olaraqda  onlar  üçün  deyilib.  Ərinin  Ģiddətindən  qaçıb 
rahat  həyat  sürmək  istəyərkən  ərindən  minlərləsin 
qarĢısında görür. 
 Bu  dünya  qadınlar  üçün  əsl  sınaqdünyasıdı.  Bəlkə  də 
Eyvazda,  Nərgizdə  düz  deyir.  Allah  bizi  imtahana 

---

87 
 
çəkməkdə  məqsədi  nədi?  Bizi  yoxlamaq?  Hər  Ģeyi  bilən 
allah  bilmirmiki  biz  nə  edəcəyik?  Ağıllı  uĢaq  olacağımız 
təqdirdə mükafat gözləyir. CƏNNƏT. 
Sonsuz  həyat.  Rahatlıq.  Ancaq  burda  da  qadınların 
qısqanclıq  tutacağı  mövqey  var.  KiĢilərinə  veriləcək 
arvadlar. Görəsən, Eyvaz üçün burda ağladığım zamanda 
o  orada  hurilərləmi  əylənir?  Buna  dözmək  olmaz.  Bu 
dünyada  belə  birindən  qısqanarkən  orada  onlarlasıyla, 
daha  da  çoxu  ilə  necə  mübarizə  aparacm?  Həmdə  ayrı 
dünyalarda  ikən  –  Nərgizin  dediyini  düĢünərkən  özünün 
mənasız  bir  mövzunu  tək  baĢına  mübahisəsinin  ortasında 
tapdı.  
Qalxıb  əlinə  süpürgə  alıb  həyəti  süpürməyə  baĢladı. 
Günorta atası Fariz gəldi. Əlində ərzaqla dolu çantalar var 
idi.  
-Nə  əziyyət  çəkdin.  –  Gülnaz  süpürgəni  kənara 
qoyaraq üstünü təmizləyib atası ilə görüĢdü.  
-Nə əziyyəti. Evə bazarlıq eləyirdim, dedim sizə də bir 
– iki Ģey alım... Nərgiz neyləyir? 
-Heç. Nə edəcək. Uzanır.  
-Qalxmayıb hələ? – Fariz dedi. 
-Qalxdı. Gəldi,sözün dedi və getdi yatdı. 
-Nə dediki? – nə olub? 
-Bilmirəm  bu  qızla  nə  edəcəm.  Səbrimi  daĢır, 
RövĢənin  universitet  qazandıöğınamı  qısqanclıq  edir 
bilmirəm.  
-RövĢəni  çox  istəyir.  Getdiyinə  də  paxıllıq  eləməz. 
Darıxır  yəqin.  Nə  də  olsa  bütün  günü  onunla  danıĢır, 
söhbət edirdi.  
-Nə edim?  UĢaqı  götürüm  gətirim  ki,  Nərgizin  burada 
canı sıxılır.  
-Gedib yanında qalında. Burda guya nə edirsiz ki? 
-Getmək  asandı  da,  gedib  orda  nə  edəcik?  Burda 
belədiki əkirik – becəririk, ora getsək orda hər Ģey bahadı. 
Mənim aldığım sosial yardım çatmayacaq.  
-Məndə yardım edərəm.  – Fariz dedi. 

---

88 
 
-Sənə 
də 
yük  olmuĢuq.  RövĢənin  xərclərini 
qarĢılayırsan. Birdə bizə baxacaqsan orda? 
-Nə yükü, dəlisən sən? Qızımsan  mənim.  Nə olsun ki, 
əvvəldən  bu  evliliyə  razı  olmamıĢam.  Durub  çölə 
atmayacam ki, səni.  
Gülnaz  atasını  qucaqlayır.  Həyatında  qalan  son  ümid 
yeri  idi.  Ən  azından  RövĢən  təhsilini  bitirənəcən.  YaxĢı 
bir  iĢə də girsə idi, Nərgizidə götürüb  Bakıya köçərdilər. 
Ya da gələrdi, burada iĢ qurardı.  
Yatağına uzanan Nərgiz qardaĢını fikirləĢməyə baĢladı. 
Bakıya  oxumaq  üçün  gedən,  Nərgizin  xəyal  etdiyi 
həyatını yaĢayan qardaĢını. Yox. Ona paxıllıq eləməyirdi, 
ürəyində onu pisləməyirdi də. QardaĢı  idi  nədə olsa. Bəs 
ürəyində  ki,  bu  hiss  nə  elədi.  Deyəsən  qısqanırdı.  Etiraf 
etmək  çətində  olsa  qısqanırdı.  RövĢənlə  onun  arasında  ki 
tək fərq gözləri idi. 
Nərgiz  birinə  qarĢı  kin  saxlamağı  bacarmayırdı.  Onun 
baĢına  bu  hadisələri  gətirən  adamı  bağıĢlamaq  istəsə  də 
əlindən qaçan həyatını GÖRƏNDƏ onu bağıĢlamayacağın 
deyirdi.  Gəlib  bir  üzr  belə  istəmədən  deyib  –  güldüyün 
düĢünəndə  ona  qarĢı  kin  yaranırdı  sonra  isə  dözməyib 
bağıĢlayıram, deyirdi.  
RövĢəni  günahkar  hiss  eləsə  də  ona  olan  bağlılığına 
son  qoya  bilməyirdi.  RöĢən  onun  həyatındakı  atasının 
ölümündən  sonra  bağlandığı  tək  insan  idi.  ondan  ayrı 
qalmaq sıxıcı gəlirdi. Görməsə belə həyatını onun üstünə 
qurmuĢdu.  O  xoĢbəxt  olanda  o  da  olur,  onun  quracağı 
həyatda özünü görürdü.  
Dörd  il  heçdə  qısa  müddət  deyildi,  hələ  ki  gözü 
görməyən  biri  üçün.  Özünü  RövĢənin  yerində  görərək 
xəyal  edirdi.  Universitetə  gedir,  qrupunda  dostları  ilə 
deyir  –  gülür,  söhbətin  maraqlı  yerində  zəng  vurulur, 
müəllimi  içəri  girir.  Bəlkə  də  qruplarında  bir  oğlandan 
xoĢu  gələcək,  onunda  Nərgizdən.  Bir  həftə  çəkinəcək, 
baxıĢacaqlar. Oğlan  yaxınlaĢacaq  tanıĢ  olacaqdılar.  Biraz 
tanıĢlıq,  biraz  söhbət.  Dərsdən  sonra  görüĢlər,  mesajlar, 

---