Şəmistan Nəzirli
61
inadlı döyüşlər aparıb ermənilərin möhkəmləndirilmiş son sığı-
nacağı olan Dığ kəndini də ələ keçirdilər. Zəngəzur qəzası
yenidən Azərbaycan ərazisində qaldı.
İkinci qələbə həmin ilin iyul ayında olmuşdu. Muğanda və
Lənkəranda Azərbaycan milli hakimiyyətini tanımaq istəməyən
malakan və rus-erməni qüvvələri ordumuzun gücü ilə darmada-
ğın edilmişdi.
Bu gün nazir Səməd bəy Mehmandarovun təbrikə gəldiyi
üçüncü qələbə idi. 1920-ci il martın iyirmi ikisində Novruz bay-
ramı gecəsi ermənilər qiyam edib Əsgəran keçidini zəbt etdilər.
Qiyama İrəvandan gələn daşnak generalı Dro Kanyan başçılıq
edirdi.
Azərbaycan Cümhuriyyətinin müdafiə nazirliyi Qarabağı
düşməndən xilas etmək üçün fövqəladə tədbir hazırladı. Nazir
Səməd bəy Mehmandarovun əmrilə Əsgəran cəbhəsinə qüvvə
ayrıldı. Martın iyirmi üçündə Azərbaycan ordusunun əsas
hissəsi – iyirmi minə qədər əsgər və zabiti cəbhəyə göndərildi. O
cümlədən üçüncü Gəncə, beşinci Bakı, birinci Cavanşir, ikinci
Quba polkları general-mayor Həbib bəy Səlimovun komandan-
lığı ilə Yuxarı Qarabağa yola düşdü. Qızğın döyüşlər on iki gün
ara vermədi. Azərbaycanın cəsur əsgər və zabitləri ana torpağın
hər qarışı uğrunda mərdliklə vuruşaraq Şuşa qalasına daxil ol-
dular.
Sonuncu iki qələbə Milli ordumuzun ən cəsur generalların-
dan biri Həbib bəy Səlimovun mahir komandanlığı ilə qazanıl-
mışdı. Əslində altmış dörd yaşlı hərbiyyə nazirini həyəcana
gətirən və Qarabağa təbrikə aparan da general Həbib bəyin apre-
lin səkkizində göndərdiyi raport idi. Cəmisi bir səhifəlik raportu
dönə-dönə oxuyan nazir bir neçə yerdə işarələr qoydu, ürəyində
“afərin” sözünü təkrar etdi. Səməd bəy istər general, istərsə də
nazir olanda da özünü həmişə sıravi əsgər, döyüşçü sanırdı.
Neçə-neçə müharibənin iştirakçısı kimi o yaxşı bilirdi ki, koman-
danın əsgərləri döyüş meydanında təbrik etməsi nə deməkdir.
Ona görə də müavini Əli ağa Şıxlinskiyə:
General Əli ağa Şıxlinski və silahdaşları
62
– Əmr hazırlayın, əvəzində nazir vəzifəsində sən qalırsan, –
dedi. – Mən sabah tezdən Qarabağa döyüşçüləri təbrik etməyə
gedirəm. Ancaq, Əli ağa, bu raportda Həbib bəyin “günümüzün
qəhrəmanı” – deyə təriflədiyi Nəbibəyovu nədənsə xatırlaya
bilmirəm.
Azacıq eyhamla gülümsünən Əli ağa Şıxlinski:
– Yadınızdadırmı, – dedi, – keçən ilin iyun ayında Siz bir neçə
gün Yevlaxda olanda yenə nazir əvəzi məni təyin etmişdiniz.
Onda birinci Cavanşir piyada alayının kapitanı Vahid bəy
Nəbibəyov raport yazıb hərbi xidmətdən azad olunmasını xahiş
etmişdi. O, raportunda belə bir cümlə işlətmişdi: “Səhhətim və
şərait mənə respublika hökumətinə xidmət etməyə imkan ver-
mir”. Mən də məhz bu cümlədən qəzəblənib Azərbaycan zabiti-
nin ləyaqətini, şərəf və şanını yüksək tutmadığına görə yanıma
çağırıb onu danladım, xidmətdən azad etməklə həbs edilməsi
barədə əmr verdim. Bir neçə gündən sonra Siz qayıdıb onun qa-
nının arasına girdiniz.
Səməd bəy Mehmandarov pensnesini silə-silə gülümsündü.
– Hə, yadıma düşdü. Əzizim, indi bildim: ağır təbiətli, uca
boy…
– Bəli, sizin nəzərinizdə ağır təbiətli, mənim fikrimcə, tənbəl
və bir az da yaşı ötmüş zabit-kapitan Vahid bəy Nəbibəyovdur.
Həbib bəyin “günümüzün qəhrəmanı” dediyi isə onun kiçik
qardaşı podpolkovnik Bəhram bəy Nəbibəyovdur. Bəhram bəy
Dünya müharibəsində də yaxşı döyüş yolu keçib. Buyurun.
Xidmət dəftərçəsini istəmisiniz, gətirmişəm. Tanış ola bilərsiniz.
– Verin baxım.
Nazir podpolkovnik Bəhram bəy Nəbibəyovun çox da böyük
olmayan, cəmi səkkiz səhifəlik şəxsi xidmət dəftərçəsinin ilk
səhifəsini açıb dayandı.
– Əliağa, – dedi, – unutmamış onu da deyim ki, kapitan Vahid
bəy mənim yanıma gəldi, belə raport yazmaqda səhv etdiyini
boynuna aldı. Hiss elədim ki, uzun müddət milis dəstəsində
xidmət etdiyinə görə hərbi nizamnaməni o qədər də dərindən
Şəmistan Nəzirli
63
bilmir. Bildirdi ki, işlətdiyi cümlədə heç bir qərəzli məqsədi ol-
mayıb. Ona inandım. Mən də şəxsən sənin, general Şıxlinskinin
nüfuzunun qorunmasına ehtiramla yanaşmaq şərtilə kapitan
Nəbibəyovun raportunun üstünə “mən ona verdiyim cəzanı ba-
ğışlayıram” – cümləsini dərkənar qoydum. Məsuliyyəti öz
üzərimə götürüb onu orduya yenidən qaytardım. Deyirsən pod-
polkovnik Bəhram bəy onun kiçik qardaşıdır, lap yaxşı.
– Səməd bəy, bu onun kimi astagəl zabitlərdən deyil. Bəhram
bəy od parçasıdır. Nəbibəyovlardan bizim orduda dörd qardaş
olmalıdır. Vahid bəy, Bəhram bəy, Zahid bəy, Hüseyn bəy... yox,
beş nəfərdir, bir də Məmməd bəy.
Nazir:
– Əli ağa, nə yaxşı da yadında qalıb, əhsən sənə və yaddaşına,
dostum.
– Bilirsən, 1918-ci ilin noyabr-dekabr aylarında Tiflisdə Müsəl-
man korpusunu təşkil edəndə Nəbibəyov qardaşlarını orduya
mən qəbul eləmişdim. Onda qərargahım Veriyski körpüsünün
yanındakı “London” mehmanxanasının birinci mərtəbəsində
yerləşirdi. Düzü, ona görə yadımda qalıb ki, bunların çox maraq-
lı, dünyagörüşlü ataları var. Oğlanları ilə Qasım bəy özü də
gəlmişdi. Türkmənistanda general Kuropatkinin qərargahında
Şərq dilləri üzrə tərcüməçi olub. İndi istefadadır. Mirzə Fətəli
Axundovla dostluğundan danışırdı.
– Demək, Bəhram bəy 1884-cü il dekabrın altısında Şəkidə bəy
ailəsində anadan olub. Sonra Kutaisi realnı məktəbini və 1904-cü
ildə, sentyabrın ikisində Peterburqdakı Konstantin Artilleriya
məktəbini birinci dərəcəli diplomla bitirib. – Nazir dayanıb pens-
nesinin üstündən müavininə baxdı, fəxrlə: – Oho, nə yaxşı... bi-
zim məktəbi bitirib ki, bir yuvadan pərvazlanmışıq… Görürsən,
Əli ağa, Konstantin məktəbinin artilleristlərini?..
– Səməd bəy, əsgər komandirinə, zabit generalına oxşamalı-
dır. Komandir döyüşkəndirsə, əsgəri də ona oxşayar, zabit
zəifdirsə, əsgəri də əfəldir. Zərbi məsələ dönmüş bu müdrik
kəlamlar sizə məxsusdur. Amma xalqımızda belə bir məsəl də
Dostları ilə paylaş: |