General Əli ağa Şıxlinski və silahdaşları
70
Pək şanlıyız!
Ata-ana əkbərimiz,
Allah, Allah rəhbərimiz,
Yaşa, yaşa sərdarımız,
Qan axıdar xəncərimiz
Pək şanlıyız!
Düşmənləri qəhr ediriz,
Ordusunu məhv ediriz,
Aslan kibi cəng edəriz,
Biz bir tabur aslanlarız.
Mərdanlarız!
Düşmən təslim olmayanda
Mehmandarovun gəlişinə yığışanlar çəkilib getdilər. Otaqda
nazirdən başqa üç nəfər qalmışdı: qubernator Xosrov bəy Sulta-
nov, general Həbib bəy Səlimov və polkovnik Bəhram bəy
Nəbibəyov. Nazir qonaq üçün ayrılmış otağın bürkülü havasın-
dan darıxdı. Üzürxahlıq edib yan otağa keçdi. Bir azdan ev
qiyafəsində qayıdıb:
– Qafqazda, hər yer gözəldir! – dedi. – Amma mənim Vətənim,
dədə-baba torpağım Qarabağın füsunkar təbiətinin tayı-bərabəri
yoxdur. Əlli ilə yaxın ondan cismən ayrılsam da, ruhən həmişə
qarabağlı olmuşam. Uzaq Şərqdə, Port-Arturda və Varşavada
olanda da həmişə onu xatırlayıb, istəmişəm. Dünyada heç nəyi
– nə var-dövləti, nə cənnəti, nə də onun mələklərini istəməmişəm.
Ən böyük arzum istefaya çıxıb ömrümün axırına kimi Şuşada
yaşamaq olub. Atam rəhmətlik bu şəhəri övladı qədər sevərdi. –
Üzünü qubernator Xosrov bəyə tutub: – Sənə qibtə eləyirəm, –
dedi, – qardaşım! Bilirəm ki, bu namərd daşnakların öhdəsindən
Qarabağ general-qubernatoru kimi bircə sən gələ bilirsən. Çünki
sən, üzünə demək olmasın, hünər, əməl, iş adamısan. Nə isə, bu
təhlükədən də sovuşduq…
Şəmistan Nəzirli
71
Mehmandarov bu tərifləri Xosrov bəy haqqında nahaq yerə
demirdi. Ötən ilin yayında Qarabağda hay-küy qaldıran daşnak-
ları yenə Xosrov bəy diz çökdürmüş və onları silah gücünə Azər-
baycan hökumətini tanımağa məcbur etmişdir. Hətta Şuşadakı
gizli daşnak komitəsinin üzvlərini qovub ərazidən çıxartmışdı.
Əllərindən bir iş gəlməyən daşnaklar bolşevik əhvali-ruhiyyəli
müsəlmanların köməyilə səs yaymışdılar ki, hərbiyyə naziri
Xosrov bəyi geri çağıracaq. Bu şayiələri kəsmək üçün Üzeyir bəy
Hacıbəyli “Azərbaycan” qəzetində (24 iyun 1919-cu il) yazırdı:
“Həqiqətən, Xosrov bəy Qarabağ üçün ən münasib bir rəisdir.
Qarabağ həyatına tamamilə aşna olan bu zat sağlam bir vücuda
malik olan kimi, sağlam və salamat politika yeridən və təht
idarəsinə tapşırılmış olan ümum mənafeyini xüsusi surətdə
nəzərdə tutan bir zatdır. Ermənilər Qarabağda qəsdən süni iğti-
şaşlar çıxarmaqla Qarabağ general-qubernatorunu baş koman-
danlıq gözündə ləkələmək istəyirlər. Əgər Qarabağ müsəlmanları
arasında böyük və layiqli bir nüfuza malik olan və erməni
cəmaəti tərəfindən dəxi möhtərəm sayılan Xosrov bəy Qaraba-
ğın hökuməti başında olmasa idi, burası Azərbaycanın cənnəti
hesab olunan bu yer çoxdan bəri cəhənnəmə dönüb qətli-qital
ocağı olmuşdu”.
Dəmir çarpayıda mütəkkəyə dirsəklənən nazir astadan yor-
ğun-yorğun danışırdı. Onun səsindəki yaşlı adamlara məxsus
kövrəklik həmsöhbətlərinin diqqətindən yayınmamışdı.
– Altmış dörd yaşım var, – deyirdi general, – xoşbəxtəm ki,
ömrümün sonunda bir əsgər kimi vətənimə gərək oldum. – Son-
ra birdən nəyisə xatırlamış kimi oldu. – Balam, elə təkcə mən
danışıram... Bəs siz? Mən Bakıdan sizi eşitməyə gəlmişəm. Ba-
yaq Əsgərandan qayıdanda Həbib bəydən soruşdum ki, Dəli
Qazar əməliyyatı necə olub, təfsilatı ilə bir danış görüm. O da
cavab verdi ki, həmin əməliyyatı polkovnik Bəhram bəy aparıb,
o da Sizə danışacaq. Hə, Bəhram bəy eşidirik səni.
Ayaq üstə dayanan Bəhram bəy gözləmədiyi sualdan qıpqır-
mızı oldu.
General Əli ağa Şıxlinski və silahdaşları
72
Nazir:
– Danış, – dedi, – burda çəkinməyin yeri deyil. Bu qələbənin,
əgər belə demək mümkünsə, qəhrəmanı sənin batareyandır.
General Həbib bəy dostunun sıxıldığını görüb onun köməyinə
gəldi:
– Daşbaşı yüksəkliyi uğrunda döyüşlərdə artilleriyanı susdu-
ran Bəhram bəy əvvəlcə məni hövsələdən çıxarmışdı. Yavərim
tez-tez xatırladırdı ki, Bəhram bəy deyir tələsməsin. Dəli Qazar-
sa elə hey irəliləyirdi. Onu da deyim ki, Bəhram bəy batareyasını
çox böyük məharətlə meşənin ətəyində gizlətmişdi. Sanki, düş-
mən qarşısında heç nə yox idi. Dəli Qazarın süvari dəstəsi də
inamla irəliləyirdi. Bəhram bəy susur, düşmən irəliləyir, dözmək
olmur, az qala, ürəyim partlayırdı. Nəhayət, dözməyib bunların
mövqeyinə gəldim. Mənə işarə verdi ki, narahat olmayın. Kəş-
fiyyat xəbər gətirib ki, ermənilərin toplarının əksəriyyəti sıradan
çıxıb, atmır. Biclik eləyib yararsız topları da özlərilə gətirirlər.
Necə deyərlər, bizə “xox” gəlirlər. Təxminən səkkiz-on dəqiqə
keçdi. Bax, indi vaxtdır, – deyib Bəhram bəy var səs ilə komanda
verdi: “İrəli, mənim tərlanlarım, irəli anamız Azər baycan uğu-
runda!”
Döyüşə bir qasırğa kimi başlayan batareya güllə yağışı altında
düşmən üstünə şığıdı. Heç yarım saat çəkmədi erməni süvarisi
yavaş-yavaş geri çəkilməyə məcbur oldu. Quba batalyonunun
bir rotası və Zaqatala alayının xeyli hissəsi düşmənə yandan və
arxadan göz açmağa imkan vermədi. Dəli Qazarın süvarilərindən
otuz-otuz beş adam ancaq qaçıb canını qurtara bildi. Ortada beş-
altı nəfərlə sağ qalmış Dəli Qazar yaralı heyvan kimi bağırırdı.
Bəhram bəyin səsini eşidib daha da qəzəbləndi.
Nazir maraqlandı:
– Necə, danışırdılar. Yəqin ki, rusca?..
– Yox, əksər sözləri Bəhram bəy o itin öz dilində deyirdi.
Düzü, çoxunu başa düşə bilmirdim. Bir onu gördüm ki, insanın
tələyə düşməsi necə də böyük fəlakət imiş. Eşitmişdim ki, suda
Dostları ilə paylaş: |