SemiTİzm ve anti-semiTİZM
Yüklə 358,99 Kb. Pdf görüntüsü
|
www.altinicizdiklerim.com 5 Yahudilerin, savaşın genel sıkıntıları dışında sıkıntı çekmediği İngiltere’deki Yahudi topluluğuyla birlikte Fransa’dakiler Sovyetler Birliği’nin batısındaki Avrupa’da en büyük iki Yahudi topluluğunu oluşturdular. Hitler’in düşüşünden sonra, Yahudilere karşı resmi bir nefret kampanyası-her ne kadar hafifçe maskelenmiş olsa da-başlatan ilk Arap olmayan devlet, Sovyetler Birliğiydi. Açıkça anti-Semitik rejimlerle yönetilenler hariç, hemen hemen tüm Batılı ülkelerde Yahudiler, çoğunlukla aynı milliyeti paylaşan dini bir azınlık olarak kabul edilirdi. Fakat Sovyetler, Yahudileri farklı bir entite olarak tanımış ve bir etnik milliyet olarak sınıflandırmıştır. Sovyetlerin Polonya’nın parçalanmasında Almanlarla birlikte hareket ettiği 1939’da savaşın patlak vermesinden sonra, Sovyet yöneticiler ilhak edilen Polonya topraklarında hemen Siyonist örgütlere ve liderlere karşı harekete geçtiler. Bu dönem Haziran 1941’de Hitler’in Sovyetler’e saldırmasıyla sona erdi. Nazi Almanya’sı artık bir düşmandı ve bütün yönleriyle Nazizm tiksindiriciydi. Sovyet Yahudileri işgalcilere karşı Sovyetler Birliği’ni korumakta büyük çaba sarf ettiler. Stalin bile Yahudi etkinliğinin sınırlı da olsa canlanmasına izin verdi. Sovyet yetkililer Doğu Avrupa’dan Yahudi göçüne göz yumdular. Sovyet yönetimi ilk kez ABD ile anlaşarak İsrail Devleti’nin kurulmasına onay verdi. Hatta Rusya, uydu Çekoslovak yönetiminin, yeni doğan devleti korumakta yardımcı olacak silahları sağlamasına izin verdi. Milyonlarca kişiyi kendi toplama kamplarında öldüren Stalin’in, Hitler’in sağ kurtulan kurbanlarının durumlarını düzeltmek için tutkuyla seferber olması inanılmazdı. Filistin’e Yahudi göçünü ve bir Yahudi devleti için mücadeleyi, o zamanlar Ortadoğu’da hala birincil rakip olan Britanya’nın gücünü zayıflatmak, nihayetinde de ortadan kaldırmak için yararlı bir yol olarak görmesi daha makul bir açıklamadır. Ocak 1949’da Stalin uzun sürecek Yahudi karşıtı kampanyalarından ilkine başladı. Stalin’in, son yıllarında Yahudilere karşı takındığı tutumu açıklayan çeşitli nedenler ileri sürülebilir. Bir tanesi Yahudi devletinin kuruluşu aşamasında verdiği destek karşılığında elde ettiklerinden duyduğu hayal kırıklığıdır. Bir diğeri, belki de daha önemlisi, İsrail’in kurulmasının ve elde ettiği erken zaferlerin Sovyet Yahudileri üzerindeki heyecan verici etkisinden duyduğu endişedir.
Sami ismi, Nuh’un üç oğlundan en büyüğü olan Shem’den gelir. Kitab-ı Mukaddes’e göre, yeryüzündeki herkes Nuh ve ailesi haricinde boğulmuş ve tüm insanlık Nuh’un üç oğlu Shem, Ham ve Yafet’den türemiştir. Üç ana ırksal ve dilsel grubun, isimlerini ataları olan Nuh’un üç oğlundan aldığı fikri daha sonraki dönemlerde büyük ölçüde Hıristiyanlar, bir ölçüde de Yahudiler ve Müslümanlar tarafından benimsendi. Bu yoruma göre, Ham Afrika’nın koyu derili halklarının, Shem İbranilerin ve, www.altinicizdiklerim.com 6
de Medlerin, Perslerin, Greklerin ve asırlar sonra Ari olarak bilinecek halkların atasıydı.
Irk ve dil arasındaki çelişki çok gerilere gider. Bu çelişki “ırk” sözcüğünün içeriğinin Avrupa ve Amerikan kullanımlarındaki hızlı değişimiyle daha da katmerlenmiştir. Günümüzde İbranice anadil olarak sadece İsrail Cumhuriyeti’nde konuşulmakta, fakat dinsel ve kültürel bir dil olarak dünyanın her yerindeki Yahudiler tarafından öğrenilmekte ve kullanılmaktadır. Eski Ahit’in dili olan İbranice, Batı’nın klasik eserler ve yazıtlar programlarının müfredatlarında yüzyıllarca önemli bir yer işgal etmiştir. Arapça, doğuda Türkiye ve İran, kuzeyde ve batıda Akdeniz ile Atlantik Okyanusu tarafından çevrelenen, Irak’tan Fas’a uzanan, ayrıca hem Asya hem de Afrika’nın komşu topraklarındaki önemli azınlıkları da kapsayan ve Arap toprakları diye bilinen geniş bir kuşakta anadil olarak konuşulmaktadır. Ayrıca Arapça, dünyanın her yerindeki Arap olmayan yüz milyonlarca Müslüman’ın ibadet, hukuk, yazı ve yazın dili olmuş; bu dilin artan stratejik ve ekonomik önemi, hem Sovyet hem de Batı bloğunda tarihsel ve kültürel öneminin fark edilmesini sağlamıştır. Geçmişin yeniden yazılmasında genellikle belli siyasi amaçlara ulaşmak hedeflenir. Yedinci yüzyıldaki büyük Arap İslami yayılmacılığını fetihten ziyade bir özgürlük savaşı olarak nitelendirerek, Araplar, uzak geçmişte olsa bile, kendilerini emperyalizm-mevcut siyasi ortamda en iğrenç suç-suçlamasından kurtarabileceklerini; ülkelerinde yaşayan eski halklarla doğrudan bağ kurarak ulusal gururlarını, hatta Batı tarzı vatanseverliğin temeli olan anavatana aidiyet duygusunu güçlendirebileceklerini düşünmüş olabilirler.
İşgal ve sürgün, birbiri ardı sıra gelen yönetim ve kültür değişiklikleri Filistin nüfusunun yapısını birkaç kez değiştirmiştir. Hiç şüphesiz orijinal halkların kökü tamamen kazınmamıştır ama zaman geçtikçe bunlar Musevileşmiş, Hıristiyanlaşmış ya da Müslümanlaşmışlardır. Dilleri önce İbranice’ye, sonra Aramca’ya, sonra da Arapça’ya çevrilmiştir. Irk sözcüğünün günümüzdeki kullanımıyla, Samiler kesinlikle bir ırk değildi. Erken yazılar ve resimler farklı ırksal köken ve türlerden geldiklerini göstermektedir. Fakat çoğu bilim adamı Samilerin, belli bir ırksal homojenliğe sahip bir etnik grup olduğunu ve çeşitli yollarla tüm Semitik dillerin atası sayılan tek bir dil konuştuklarını kabul etmişlerdir. Samilerin “orijinal vatanları”yla ilgili bir fikir birliği de yoktur. Çeşitli bilim adamlarına göre bu vatan Arabistan, Suriye, Mezopotamya, hatta Ermenistan ve Kuzey Afrika’dır. Yazılı kanıtların bulunduğu dönemler açısından Samilerin vatanlarının Arabistan, özellikle de kuzey Arabistan Çölü olduğu konusunda hiç şüphe bulunmamaktadır. Buradan, birbirini izleyen göç dalgalarıyla Mümbit Hilal ülkelerine, hatta Kızıldeniz’i geçerek Afrika Boynuzu’na yayılmışlardır. Elbette Ortadoğu uygarlıklarının hepsi Semitik dillerle yaratılmamıştır. Mezopotamya’da ilk uygarlığı kuran Sümerler, ne Semitik ne de Hint-Avrupa olan, tümüyle farklı bir dil ailesine mensup bir dil konuşuyorlardı. Görkemli eski Mısır
Yüklə 358,99 Kb. Dostları ilə paylaş:
|