məyi əsaslandırmaqda kömək etməyəcəkdir. Sərhədlərin zor-
a dəyişdirilməsi həmişə müharibələrə gətirib çıxarır. Siyasi
lider isə öz xalqını müharibələrdən qorumalı, onu uçuruma
sürükləməməlidir.
Azərbaycanın dəstəklədiyi millətlərin öz müqəddəratını
təyin etmək hüququ hərcmərcliyi və sərhədləri ağlına gələn
kimi dəyişmək hüququnu nəzərdə tutmur. Bu hüququn Ermə
nistanda özünə rəva görülən kimi yozulması yolverilməzdir.
Əks təqdirdə bu gün dünyada m illi azlıqlar olmazdı, çünki
onların hamısı, ən xırdası belə təyini-müqəddərat hüququndan
istifadə edərək özünü dünya birliyinin müstəqil subyekti elan
edər, beynəlxalq tanınma haqqında xahiş edərdi. Görünür, bu
prinsipin primitiv təfsirindən irəli gələn xof Ermənistan hö
kumətini azərbaycanlıları keçmiş İrəvan xanlığının əzəli tor
paqlarından planlı şəkildə qovmağa, respublikalarını monoet-
nik dövlətə çevirməyə, sonra isə Azərbaycan ərazisinin işğal
edilmiş hissəsində də etnik təmizləmələr aparmağa vadar et
mişdir. Hazırda Dağlıq Qarabağın erməni əhalisinin aid ol
duğu milli azlıqların təyini-müqəddəratının yalnız beynəlxalq
hüquq çərçivəsində mümkün olması ilə Ermənistan barışmalı
olacaqdır. Bu hüququn prinsipləri çoxsaylı konvensiya və sə
nədlərdə təsbit olunmuşdur ki, bunların da dürüst ifadələri ilə
Ermənistanda, şübhə etmirik ki, yaxşı tanışdırlar. Ermənistan-
Azərbaycan, Dağlıq Qarabağ münaqişəsinin tənzimlənməsi
nin hüquqi bazası 1975-ci il Helsinki Yekun Aktıdır. Orada
təyini-müqəddərat hüququ dövlətin ərazi bütövlüyü çərçivə
sində göstərilmişdir.
Dağlıq Qarabağ Azərbaycanın bir hissəsi olub və olacaqdır.
O, bir sıra nüfuzlu beynəlxalq təşkilatlar, o cümlədən BMT,
ATƏT, Avropa Şurası, Avropa Parlamenti, İKT, NATO, GUAM,
bir çox dövlətlərin parlamentləri və dövlət başçıları tərəfin
dən bu şəkildə tanınmışdır. O, Azərbaycanın bir hissəsi kimi
ATƏT-in Minsk qrupunun həmsədrləri tərəfindən də tanınmış
57
dır. Həmsədrlər bəyanatlarında erməni adı ilə yanaşı, həm də
tarixi Xankəndi adını işlədirlər, təkcə faktiki erməni icmasının
liderləri ilə deyil, həm də Dağlıq Qarabağın azərbaycanlı ic
masının rəhbərləri ilə görüşlər keçirirlər, regiona Azərbaycan
ərazisindən səfərlərini «sərhədi yox, qoşunların təmas xəttini
keçmək» adlandırırlar. BMT Təhlükəsizlik Şurasının qətnamə
lərində Dağlıq Qarabağ «Azərbaycan Respublikasının Dağlıq
Qarabağ regionu» kimi göstərilir. Digər beynəlxalq təşkilatla
rın sənədlərində də analoji ifadələrə rast gəlmək olar. Əgər
Ermənistanda hələ də bu incə fərqləri görə bilmirlərsə, dünya
birliyinin onları dəstəkləmədiyini başa düşmək üçün heç ol
masa sənədlərə müraciət etsinlər, orada hər şey açıq, incə
eyhamlarsız yazılmışdır.
Yalnız erməni rəhbərlərinin nitqlərində «Dağlıq Qarabağ
respublikası» adına rast gəlmək olar. Tam tənha qalmaları
na baxmayaraq, onlar özlərinə və öz vətəndaşlarına toxtaqlıq
verməkdə davam edirlər ki, dünya birliyi onların «ümidləri»ni
dəstəkləyir. İşğal olunmuş ərazidə yaradılmış oyuncaq, yalançı
respublika heç kim tərəfindən tanınmayıbdır. Bəzən Ermənis
tan rəhbərlərinin hədələdiyi kimi, onların bu ölkə tərəfindən
tanınması bu qanunsuz qurumu legitimləşdirməyəcək və Er
mənistanın vəziyyətini daha da ağırlaşdıracaqdır. Reallığı dərk
etmək əvəzinə Serj Sarkisyan Gorusdakı nitqi ilə özünü pis
vəziyyətə salmış və qonaqlara yanlış məsləhətlər vermişdir.
Başa düşmək çətin deyil ki, Ermənistanın gələcək nəsilləri bu
səhvlərin ağır nəticələrini öz üzərlərində hiss edəcəklər.
«
58
İstifadə olunmuş ədəbiyyat:
1 Bax: Шаумян C.Г. Избранные произведения. M., Т.2,
стр.246.
2 http://www.unmultimedia.org/radio/russian/detail/69756.
html
3 http://profi-forex.org/news/entry1008057044.html
4 Tomas de Vaal. Çernıy Sad. http://news.bbc.co.uk/hi/rus-
sian/in_derth/newsid_4673000/4673953.stm
5 Томас де Ваал. Черный Сад. http://news.bbc.co.uk/hi/russi-
an/in_derth/newsid_4673000/4673953.stm
6 Cheetham Samuel. A History of the Christian Church Du
ring the First Six Centuries, Macmillan and Co. (1905), p.58.
7 Lockyer Herbert. All the Apostles of the Bible, Zondervan
(1988), p.260.
8 Adshead Samuel, Adrian Miles. China in World History,
Macmillan (2000), p.27.
9 Adolph von Narnack. The Expansion of Christianity in the
First Three Centuries, Williams & Norgate (1905), p.293.
10 Shahid Irfan. Rome and the Arabs: A Prolegomenon to
the Study of Byzantium and the Arabs, Dumbarton Oaks
Trustees for Harvard University (1984), p.96.
11 Bax: Сирарпи Тер-Нерсесян. Армения. Москва, 2008,
стр.84.
12 Страбон. География. XI, XIV, 5.
13 Страбон. География. XI, XIV, 5.
14 Вах: Меликишвили Г.А. К истории древней Грузии. Тби
лиси, 1959, стр.344.
15 Страбон. География. XI, IV, 1.
16 Велиханова Н.М. Изменение исторической географии
59