nəticəsində həlak olanların böyük əksəriyyətini qadın, uşaq və
qocalar təşkil etmişdir.
Ermənilərin qondarma soyqırımı iddialarının həqiqətdən ta
mamilə uzaq olduğunu təkcə tarixi faktlar deyil, elə onların
özlərinin müəyyən isterik davranışları da tamamilə təsdiqləyir.
Ümumiyyətlə, qondarma erməni soyqırımı iddiaları 4 məkrli
məqsədin həyata keçirilməsinə xidmət edir: 1) «Soyqırımı»nın
bütün dünyada tanınması; 2) Türkiyənin «soyqırımı»nı etiraf
etməsi; 3) Türkiyənin «soyqırımı»na uğramış adamların vərə
sələrinə təzminat ödəməsi; 4) Türkiyənin şərqində ermənilərə
torpaq verilməsi. Şübhəsiz, belə cəfəng iddialar həm də
Türkiyəni Ermənistana münasibətdə yumşaltmağa - sərhədləri
açmağa.məcbur etmək, habelə qardaş ölkənin beynəlxalq nü
fuzuna xələl gətirmək, onun Avropa Birliyinə gedən yolunu
bağlamaq məqsədi güdür.
Hələ 2005-ci ilin aprel ayında Türkiyənin Baş naziri Rəcəb
Tayyib Ərdoğan Ermənistanın sabiq prezidenti R.Koçaryana
müraciətlə qondarma erməni soyqırımı iddialarının araşdırıl
ınası üçün müştərək komissiyanın yaradılmasını, bu məsələ
ilə bağlı bütün sənədlərin arxivlərdən üzə çıxarılmasını təklif
etmişdi. Türkiyə Arxivləri İdarəsinin rəhbəri Yusuf Sarınay isə
ermənilərin hər il aprelin 24-ıi tarixini dünyaya «erməni soy
qırımı günü» kimi təqdim etmələrinin yalan olduğunu sübuta
yetirmək məqsədi ilə Osmanlı dövrünə aid arxivlərin qapıla
rını dünya ölkələrinin tarixçilərinin, alimlərinin üzünə açdıq
larını bəyan etmişdir. Bu təklifə indiyədək cavab verməyən
ermənilərin real faktlara əsaslanmadığı, bu qondarma iddiadan
ideoloji və siyasi məqsədlərlə yararlandığı indi dünya ictima
iyyətinə də yaxşı bəllidir.
Məlumat üçün bildirək ki, 1944-cü ilədək «soyqırımı» anla
yışı beynəlxalq ictimaiyyətə məlum olmamış, bu termin ilk dəfə
yəhudi mənşəli polşalı hüquqşünas Rafael Lemkin tərəfindən
işlədilmişdir. O, soyqırımını müəyyən insan qruplarının möv
cudluğunun vacib əsaslarını məhv etməyə yönəlmiş müxtəlif
92
cinayətkar hərəkətlərin koordinasiya olunmuş, planlı şəkildə
həyata keçirilməsi kimi səciyyələndirmişdir. 1945-ci ildə isə
Nürnberq Hərbi Tribunalı faşist liderlərini bəşəriyyət əlehyinə
cinayətlərdə ittiham etmişdir. İlk dəfə olaraq Nürnberq Hər
bi Tribunalının Nizamnaməsinin 6-cı maddəsində beynəlxalq
cinayətlərin nədən ibarət olduğu göstərilmiş, eləcə də soyqı
rımı cinayəti insanlıq əleyhinə olan cinayətlər kateqoriyasına
daxil edilmişdir.
BMT-nin «Soyqırımı cinayətinin qarşısının alınması və onun
cəzalandırılması haqqında» 9 dekabr 1948-ci il tarixli Kon
vensiyasının 2-ci maddəsinə görə, «Soyqırımı hər hansı milli,
etnik, irqi və dini qrupun qismən və ya bütövlükdə məhv edil
məsi məqsədi ilə törədilən aşağıdakı hərəkətlərdən biridir: a)
bu cür qrup üzvlərinin öldürülməsi; b) bu cür qrup üzvlərinə
ağır bədən xəsarətlərinin və yaxud əqli qabiliyyətinə cicidi
zərər yetirilməsi; c) qəsdən hər hansı bir qrupun tam və ya qis
mən fiziki məhvini nəzərdə tutan həyat şəraitinin yaradılması;
ç) bu cür qrup daxilində doğumun qarşısını almağa yönəlmiş
tədbirlərin həyata keçirilməsi; d) bir insan qrupuna mənsub
olan uşaqların zorla başqasına verilməsi».
Soyqırımı cinayətinin ictimai təhlükəl i I iyi hər hansı milli,
etnik, irqi və ya dini qrupun bütövlükdə və ya qismən məhv
edilməsi, yaxud məhv edilməsi təhlükəsinin yaranması, habe
lə həmin qrupların tarixi, mədəni, mənəvi və s. dəyərlərinin
yer üzündən silinib getməsi, yaxud bunun üçün şəraitin ya
radılması ilə xarakterizə olunur. BMT-nin «Soyqırımı cinayə
tinin qarşısının alınması və onun cəzalandırılması haqqında»
9 dekabr 1948-ci il tarixli Konvensiyasında aşkar göstərilir ki,
soyqırımı cinayətinin baş verməsi üçün xüsusi niyyətin olması
zəruri hesab edilir. Qondarma iddialarla çıxış edən ermənilər
isə Osmanlı imperiyasının milli-etnik zəmində guya bu millətə
qarşı «soyqırımı həyata keçirdiyini» təsdiqləyən heç bir fakt
ortaya qoya bilməmişlər.
93
Təəssüflə demək lazımdır ki, buna baxmayaraq, «erməni
soyqırımı» iddiaları ötən əsrin ortalarında, yəni «soyqırımı»
ifadəsi rəsmən beynəlxalq hüquqi status alandan cəmi iki il
sonra gündəmə gəlmişdir. Erməni kilsəsinin irəli sürdüyü id
dialar sonradan Amerika və Avropada erməni lobbisinin fəal
iştirakı ilə məkrli bir kampaniyaya çevrilmişdir. Bədnam qon
şularımız özlərinin qondarma soyqırımı iddialarının ilk dəfə
1965-ci il aprelin 20-də Uruqvayda tanınmasına nail olmuşlar.
1982-ci il aprelin 29-da Kiprin yunan icması analoji qərəzli
qərara imza atmışdır. Daha sonra Argentina, Rusiya, Yunanıs-
•
•
tan, Kanada, Livan, Belçika, Vatikan, İtaliya, Fransa, İsveçrə,
Slovakiya, Hollandiya, Polşa, Almaniya, Venesuela, Litva, Çili,
o cümlədən Avropa Parlamenti qondarma erməni soyqırımını
tanımaq barədə qətnamə və bəyanat qəbul etmişdir. Təkcə
2010-cu ildə ABŞ və İsveçin qanunverici orqanları müvafiq
qətnamə layihəsini təsdiqləmiş, Böyük Britaniya və İspaniya
isə erməniləri məyus etmişlər. Ukraynanın Xarkov vilayətinin
ш
zyum Şəhər Şurası isə Azərbaycan diasporunun fəal iş apar
ması nəticəsində «erməni soyqırımı»nın tanınması haqqında
ədalətsiz qərarını ləğv etmişdir.
Bir faktı da vurğulamaq lazımdır ki, ermənilər məkrli iddia
larını tanıtmaq üçün hələ Sovetlər birliyi dövründən fəal iş
aparmış, qondarma soyqırımı qurbanlarına abidələr ucaltmış
lar. SSRİ rəhbərliyinin bu məsələdə maraqlı olması erməni
şovinistlərini daha da ruhlandırır, «soyqırımı» kampaniyasının
sistemli şəkildə aparılmasına imkan yaradırdı. Sovet hökuməti
Azərbaycana münasibətləri dostluq notları üzərində köklə
məyi məsləhət gördüyü halda, erməniləri sanki yeni-yeni təx
ribatlara şirnikləndirmək yolu tutmuşdu. Əslində, ötən əsrin
80-ci illərinin ortalarından Azərbaycana qarşı başlanmış növ
bəti ərazi iddiaları da məhz bu çirkin kampaniyanın məntiqi
nəticəsi olmuşdur.
94
Dostları ilə paylaş: |