Stiven Kinq Yaşıl Mil
Yüklə 3,44 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
254 – Mənim belə qonaq getmələrdən lap zəhləm gedir, – maĢınımızla Mursların, demək olar ki, bütün həyatının keçdiyi balaca həyətə daxil olanda mən Cenisə dedim. – Belə görüĢlər heç kimin xoĢuna gəlmir, əzizim, – deyə arvadım cavab verdi və əlimi sığalladı. – Biz ona ürək-dirək verərik, o da yüngülləĢər, özünü daha yaxĢı hiss edər. – Ümid edirəm ki, yanılmırsan. Biz Melindanı görəndə, o, qonaq otağında, oktyabr günəĢinin mövsümə görə çox isti olan Ģüalarının altında oturmuĢdu. Diqqətimi ilk çəkən Ģey onun görünüĢü oldu, mənə elə gəldi ki, qadın haradasa qırx kilo arıqlayıb. Əlbəttə ki, bu belə deyildi – əgər qadın o qədər çəki atsaydı, yəqin ki, indi burada olmazdı – lakin bu mənim gözlərimin ötürdüyü görüntüyə beynimin verdiyi ilkin reaksiya idi. Onun üzü elə bil qafa tasını göstərmək üçün harasa yox olmuĢdu, dərisi isə perqament kağızı kimi ağappaqdı. Gözlərinin altında qara dairələr görünürdü. Həyatımda ilk dəfə idi ki, onu dizlərinin üstündə nəsə bir Ģey toxumadan, nəsə tikmədən, ya da balaca xalı parçasını yamamadan, eləcə boĢ-boĢuna yelləncək-kresloda oturduğunu görürdüm. O sadəcə oturmuĢdu. Lap qatarın gəlməsini gözləyən sərniĢin kimi. – Melinda, – arvadım ilıq və mehriban səslə onu çağırdı. DüĢünürəm ki, xanımım gördüklərindən ən azı mənim qədər – bəlkə də daha artıq – sarsılmıĢdı, lakin bəzi qadınlar kimi, o da bunu www.vivo-book.com
255 məharətlə gizlədə bildi. O, Melindaya yaxınlaĢdı, qadının yelləncək- kreslosunun yanında bir dizinin üstünə çökdü və onun əlindən tutdu. Bu arada mənim gözüm buxarının önündə yerə salınmıĢ mavi xalıya sataĢdı. O an mənə elə gəldi ki, bu xalının da rəngi, əslində, yaĢıl olmalı idi, çünki indi bu otaq bir növ YaĢıl Milin baĢqa bir versiyasına çevrilmiĢdi. – Sənə bir az çay gətirmiĢəm, – Cenis mülayim bir səslə dedi. – Bu çay mənim icadımdı. Əla yuxu gətirən çaydır. Onu sənin üçün mətbəxdə qoydum. – Çox sağ ol, əzizim, – Melinda dedi. Onun səsi cəhrə kimi cırıldayırdı. – Özünü necə hiss edirsən, əzizim? – arvadım ondan soruĢdu. – Ġndi bir az yaxĢıyam, – Melinda laqeyd cırıltılı səslə cavab verdi. – Düzdü, Ģotland rəqsi oynayacaq halda deyiləm, amma bu gün, heç olmasa, ağrılarım yoxdur. Həkimlər mənə ağrıkəsici həblər veriblər. Bəzən onların da köməyi olur. – Deməli, vəziyyət o qədər də pis deyil, eləmi? – Hə, amma əlimlə heç nəyi tuta bilmirəm. Əlimə nəsə olub. – Melinda əlini qaldırdı, ona bir müddət baxdı, elə bil, əlini heç vaxt görməmiĢdi, sonra isə dizinin üstünə qoydu. – Nəsə olub... ümumiyyətlə, mənim özümə nəsə olub, – deyə səs çıxarmadan, içində ağlamağa baĢladı. Qadının belə səssizcə ağlaması mənə Con Koffini xatırlatdı. Və onun dedikləri yenə baĢımda əks-səda verməyə baĢladı:
www.vivo-book.com
256 “Mən sizə kömək etdim, elə deyilmi? Mən sizə kömək etdim, elə deyilmi?” – lap beynində iliĢib qalan hansısa bir qafiyə kimi. Elə bu arada otağa Hal daxil oldu. O, yaxamdan tutaraq məni özünə tərəf çəkib qucaqladı. Ġnanın ki, o, məni yaxamdan tutub özünə tərəf çəkəndə, sevindim. Hal ilə mətbəxə keçdik və o mənə yarım badə hansısa kənddən yenicə gətirilmiĢ çox tünd ağ viski süzdü. Biz badələrimizi bir-birinə toqquĢdurandan sonra viskini içdik. Maye boğazımı yandıra-yandıra üzüaĢağı axdı, lakin mədəmdəki ləzzət hissini sözlə ifadə etmək üçün cənnəti görmək lazım idi. Bu ləzzətə baxmayaraq, Murs saxsı ĢüĢəyə iĢarə edərək, sanki bir qədəh də istəyib-istəmədiyimi soruĢdu, üzündə sual dolu bir ifadə ilə mənə baxanda, baĢımı bulayaraq içkidən imtina etdim. Azğın Billi Uortonun əynindən dəli köynəyini çıxartmıĢdıq – ən azından hələlik, – ona görə də baĢımızda içki dumanı ilə onun yaxınlığında hərlənmək elə də təhlükəsiz deyildi – aramızda bizi ayıran dəmir barmaqlıqlar olsa belə. – Buna hələ nə qədər dözə biləcəyimi bilmirəm, Pol, – rəis az qala pıçıltı ilə dedi. – Səhərlər cavan bir qız gəlib mənə ona qulluq etməyə kömək edir, lakin həkimlər deyirlər ki, onun bağırsaqları pozula bilər, onda ... onda... – rəis sözünü bitirməyərək susdu. Mənim gözlərim önündə ağlamaq istəmədiyindən, boğazına dirənmiĢ hönkürtüləri boğmaq üçün var gücü ilə çalıĢdığı üzündəki ifadədən bəlli olurdu. www.vivo-book.com
257 – Əlindən gələni etməyə çalıĢ, – əlimi masanın üzərindən uzadıb iflic vurmuĢ, çilli əlini sıxdım. – Gerisini Allahın öhdəsinə burax. Bundan baĢqa əlindən nə gələr, elə deyilmi? – Hə, elədir. Lakin bu dildə deyildiyi qədər asan olsaydı, nə vardı ki, Pol. Allaha dua edirəm ki, sən heç vaxt bunun necə çətin olduğunu heç vaxt bilməyəsən. Bu məqamda özünü ələ almaq üçün var qüvvəsini səfərbər etməli oldu. – Ġndi isə danıĢ görüm, nə təzə xəbərlər var. Uilyam Uortonla vəziyyət nə yerdədir? Persi Uetmor ilə necə yola gedirsiniz? Biz bir qədər iĢlərimiz haqqında söhbət elədik və bununla da xəstə yoluxmağımız baĢa çatdı. Sonra, biz evə gedərkən bütün yolu gözləri yaĢlı, fikirli-fikirli yanımda oturmuĢ arvadım bir söz belə danıĢmadı, mənim isə Con Koffinin: “Mən sizə kömək etdim, elə deyilmi? Mən sizə kömək etdim, elə deyilmi?” – sözləri beynimdən çıxmır, baĢımın içində ora-bura Ģütüyürdü, lap elə Delakruanın balaca siçanı Mister Cinqlz kimi. – Bu dəhĢətdir, – birdən xanımım kədər dolu bir səslə dilləndi. – Heç kim heç nə ilə ona kömək edə bilməz. Dinməzcə baĢımı yırğaladım və düĢündüm: “Mən sizə kömək etdim, elə deyilmi?” Lakin bu, olduqca dəlisov bir fikir idi və onu baĢımdan çıxarmağa çalıĢdım. Yüklə 3,44 Mb. Dostları ilə paylaş:
|