233
İngilis işğalçılarına qarşı müharibədə bir çox partizan
dəstələrinin rəhbərləri bacarıqlı sərkərdə kimi formalaşmışdı
1
.
Partizan dəstəsi rəhbərləri içərisində Mia-Tun xüsusilə məş-
hur idi. İngilislər ona ən təhlükəli partizan rəhbəri, Birmanın
Əbdülqədiri deyirdilər. Onun başı üçün 1000 rupilik böyük
mükafat vəd verilmişdi və sonralar bu mükafat iki qat artırıl-
mışdı. Maunq Qaunq-Qi və bir sıra başqa vətənpərvərlər də
partizan mühari
bəsinin məşhur qəhrəmanları idi. Partizan
müharibəsi Basseyn mahalında xüsusilə geniş yayılmışdı,
burada partizan mü
haribəsilə yanaşı yerli əhali 1854-cü ildə
ümumi üsyan qal
dırdı. Demək olar ki, bütün mahal
üsyançıların əlinə keçmişdi və partizan dəstələri strateji
məkanları tutmuşdular. Amma hökumət daha çevik hərəkət
edərək buraya çoxlu nizami qoşun gətirildikdən sonra, üsyan
yatırıldı. Lakin Basseyndə partizanlar əməliyyatı davam
etməkdə idi. İşğal edilmiş digər rayonlarda da, o cümlədən
Ranqunda, Martabanda və başqa yerlərdə iğtişaşlar davam
edir, xalq kütləsi məğlubiyyətlə barışmırdı.
Bu səbəbdən Pequda xalq müqaviməti 9 ilədək davam
etdi. Birləşmiş xalq müqavimət hərəkatı məğlubiyyətlə nəti-
cələnəndən sonra da qalın meşələrdə gizlənmiş davam Birma
partizanlarının ayrı-ayrı çıxışları yenə də davam etməkdə idi.
İngilis işğalçılarına qarşı müharibələrdə birmalıların
məğlubiyyətini təhlil edərkən bunun başlıca səbəbini Birma-
nın ictimai-iqtisadi geriliyində və bundan irəli gələn hərbi
zəifliyində görmək olar.
Pequ partizanlarının fədakar mübarizəsi XIX əsrin orta-
larında Şərq ölkələrində feodal istismarının güclənməsi və
İngiltərə-Amerika-Fransa işğalçılarının bu ölkələrə soxulması
nəticəsində baş verən xalq çıxışları milli-azadlıq hərəkatı tari-
xin
də mübarizə silsiləsinin bir hissəsi idi. Odur ki, 1852-
1860-c
ı illərdəki partizan müharibəsi ölkənin işğal edilmiş
hissəsində Britaniya ağalığının möhkəmlənməsinə təhlükə tö-
1
Əbdülqədir (1808-1883) Əlcəzair xalqının milli-azadlıq hərəkatının rəh-
bəri olmuşdu.
234
rədən xalq müqavimətinin gücünü göstərdi. Bu xalq müqavi-
məti Yuxarı Birmanın müstəmləkə əsarətinə tabe edilməsini
bir müddət təxirə saldı, onu ləngitdi.
Birma XIX əsrin 60-cı illərində
İkinci İngiltərə Birma müharibəsi nəticəsində İngiltərə
mühüm strateji
mövqelər tutmuşdu. Bunlar Birmanın tama-
milə işğal edilməsini asanlaşdırırdı. İngiltərə ildə üç dəfə
məhsul verən, iqtisadi cəhətdən zəngin və inkişaf etmiş Pequ
əyalətini artıq Birmadan qoparmışdı. Yuxarı Birma limanlar-
dan, ümu
miyyətlə dənizdən tamamilə aralı düşmüşdü və Bri-
tani
yanın mühasirə zonasına qatılmışdı.
Pequda partizan hərəkatı məğlubiyyətə uğradıldıqdan
sonra İngiltərənin hakim dairələri var qüvvəsi ilə Yuxarı Bir-
maya soxularaq
onun iqtisadiyyatını öz mənafeyinə tabe et-
dir
məyə başlamışdı. Nəhayət, ingilislər 1862 və 1867-ci illər-
də Birma hökumətini qeyri-bərabərhüquqlu müqavilələr bağ-
la
mağa məcbur etdilər. Bu müqavilələr ölkəni əsarət altına
almaq üçün ən güclü bir vasitə oldu.
Müqa
vilələrə əsasən ingilis tacirləri ölkənin hər hansı
bir hissəsində maneəsiz ticarət edə bilərdilər, həm də onların
mal
larından alınan gömrük haqqı azaldılaraq beş faizə endi-
ril
mişdi. Bununla yanaşı inzibati idarəçilik sistemində despo-
tik idarə üsulu tətbiq etmək məqsədilə Birmanın paytaxtı
Man
dalaya öz hərbi dəstəsi olan ingilis rezidenti göndərildi.
Bamo şəhərində rezidentin xüsusi nümayəndəsi siyasi agent
yerləşirdi. O, da öz hərbi dəstəsini saxlamaq hüququna malik
idi
. Çinin Yunnan əyaləti ilə əsas ticarətin Bamo şəhərindən
keçdiyini nəzərə alaraq, ingilislər Çinə soxulmaq üçün bu şə-
həri öz dayaq məntəqəsinə çevirmək istəyirdilər. Birma hö-
kuməti Yuxarı Birma vasitəsilə ingilis-Çin ticarətinin inkişaf
etdirilməsinə hər cür kömək göstərməyi öhdəsinə götürməli idi.
İngiltərənin Yuxarı Birmaya soxulması buranın işğalının
başlanğıcı oldu. Lakin Birma xalqının silahlı müqavimətini
qırmaq üçün ingilis burjuaziyası çox vaxt və qüvvə sərf etməli
oldu.
Milli tənhalıq Birma xalqını müstəmləkə əsarətinə
düşməsi üçün zəmin hazırladı.
235
ƏFQANISTAN
Əfqanıstan ölkəsi çoxlu xalqların, etnik qrupların məs-
gun
laşdığı ölkədir. Burada əfqanlar, taciklər, özbəklər, türk-
mənlər, xəzarilər, bəluclar, qırğızlar, qazaxlar, qaraqalpaqlar,
azərlər və başqa xalqlar tarixin müxtəlif mərhələlərində məc-
buri və yaxud mövcud şəraitlə əlaqədar miqrasiya etmiş və
aborigen xalqlarla qaynayıb qarışmışlar. Sonrakı mərhələlər-
də tayfalar arasında gah könüllü və yaxud məcburi birləşmə
prosesi baş vermişdir. Beləliklə, arxeoloji məlumatlara istina-
dən demək olar ki, Mərkəzi Asiyanın Cənub-Qərbində yerlə-
şən Əfqanıstanın şimal hissəsində daş dövründə, cənub hissə-
sində isə tunc dövründə məsgunlaşma prosesi baş vermişdir.
Dövlətçilik baxımından isə, e.ə. 1-ci minilliyin 1-ci yarısında
Bəlx dövlətinin yaranması ehtimal olunur. Lakin e.ə. VI əsrin
30-cu
illərində Əhəmənilər dövlətinin tərkibinə qatılmış, 330-
329-
cu ildə Makedoniyalı İsgəndər tərəfindən işğal edilmiş,
s
onra isə Selevkilərin bu ərazilərdə hökmranlığı nəticəsində
işğal təsir altına düşmüşdü
.
Bu tarixi proses
lərdən sonra isə Əfqanıstan VI əsrin 60-cı
illərindən etibarən Türk xaqanlığının və Sasanilərin əsarəti
altına düşdü. Ərəb işğallarının başlanması və genişlənməsi
nəticəsində VII-VIII əsrlərdə ərəblər Əfqanıstanın xeyli
hissəsini işğal edib islam dinini zorla yaymağa başladılar və
Əfqanıstanda ərəb xilafəti əsarəti dövrü başlandı. Əfqanıstanda
ərəb zülmünə qarşı qənimətçilik, xaricilik və başqa təriqətlər
müba
rizə aparmalı olmuş və fasilələrlə davam etmiş, islamın
yayılması zorla reallaşmışdı.
Əfqanıstan X əsrin 60-cı illəri və XII əsrin 30-cu illə-
rində Qəznəvilər dövlətinin, sonralar isə Əfqanıstanın böyük
bir hissəsi Qurilər dövlətinin (1148-1206) işğalına məruz
qal
mışdır. 1206-cı ildə çağrılmış Onon qurultayından sonra
Monqol istilasına zəmin hazırlandı və XIII əsrdə bir çox öl-
k
ələr kimi Əfqanıstan da monqollar tərəfindən işğal edildi.
Dostları ilə paylaş: |