C əfər kişi d a lın d a b ir kisə un daxil olur. Ş ahzam an kisəni on u n d alın d an alıb yerə qoyur.
Ş a h z a m a n . Baba, niyə mənə demədin gedib gətirəydim. Sən qoca kişi bu
ağır kisəni necə götürdün?
C ə f ə r k i ş i . Oğul, onsuz da sənin yanm da xəciləm. Bu sənə mənim işimin
hepsini sən görmüsən. Gör buğdamdan nə ağ un çıxıbdır?
G östərir.
B u 1 q e y s. Baba, mən də bu ağ undan yaxşı çörək bişirəcəyəm. Əyləşin,
xörəyi verim, acsmız.
Ə y ləşirlər n ah ar y em əy ə m əşğul olurlar.
C ə f ə r k i ş i . Oğlum Zaman, ağa dərviş çoxdan bəridir bizə qonaq gəlməgyir.
Görəsən bir qəziyyə üz verməyib ki?
Ş a h z a m a n . Baba, ağa derviş bu gün gələcəkdir və özü ilə bir neçə qonaq
gətirəcəkdir. Odur gəlirlər.
Ş əm səd d in , C əm aləd d in , Şeyx İb rah im və A b d u lla daxil olurlar.
Ş ah zam an a təzim edirlər.
C ə f ə r k i ş i . Buyurunuz, əyleşin, bizim ilə allah verenden yeyiniz.
A b d u 1 1 a. Cəfər baba, bu əşxas sizin xörəyinizə adət etməmişlər. Bunlarm
yeməkləri başqadır.
C ə f ə r k i ş i . Doğru deyirsiniz. Bu şəxslər çox böyük adamlara oxşayırlar.
M ən fəqir kəndlinin çörəyini bəyənməzlər.
Ş ə m s ə d d i n . Kəndli baba, ən böyük şəxs yanm da əyləşibdir.
C ə f ə r k i ş i . Kim? Zamanmı?
Ş ə m s ə d d i n . Bəli.
C ə f ə r k i ş i . Z am annəçidir?
Ş ə m s ə d d i n . M əmləkətimizin şahı, cümləmizin qibleyi-aləmi.
C ə f ə r k i ş i . Oğlum, bunlar nə söyləyirlər? Sən doğrudanmı şahsan?
Ş a h z a m a n . Baba, bir il bundan irəli m ən şah idim. Amma indi yox.
C ə m a l ə d d i n . Qibleyi-aləm, sizi təxtinizdən kim xələl edə bilər?
Ş a h z a m a n . Cəmaləddin, mən özüm etmişəm.
Ş e y x İ b r a h i m . Qibleyi-aləm əgər bizlərdən narazısmız tənbeh ediniz.
Fəqət bu söz ilə bizləri məyus etməyiniz.
Ş ə m s ə d d i n . Qibleyi-aləm, bir sənə bundan əqdəm hökumət işlərini, bu ağır
vəzifəni aciz bəndələrinizə tapşırıb xəstəliyinizi müalicə etmək üçün bura
gəlmişsiniz. M in şükürlər olsun indi sağalmışsmız, buyurunuz gedək. Sahibsiz
qalmış tac-taxtmız, gözəl saraymız sizi gözləyir. Tam bir sənədir ki, rəiyyətləriniz
yas tutub, üzləri gülməyir. Sizin gəlməyiniz onları nəhayət şad edəcəkdir.
Ş a h z a m a n . Kəs, yalançı vəzir! Rəiyyətimin üzü bir sənə deyil, illər ilə
gülməyir. Bizim zülm və sitəmimizdən müdam göz yaşı tökür. Nə vaxt
soruşmuşam, rəiyyətim nə tövr dolanır? Cavab vermisiniz ki, mərhəmətləriniz
sayəsində şad və xürrəm yaşayıb ömr şərəfinizə duaku vardırlar. Yalan! M ən bu
səyahət ilə rəiyyətimin nə tövr əziyyətlə dolandığmı öz gözlərimlə gördüm.
Ziqiym ət-libaslanm m qanlı göz yaşı ilə toxunduğunu gördüm. Yediyim ləziz
xörəklərin necə göz yaşı ilə əmələ gəldiyini gördüm. Gümüş və qızıl qapılarımm
nə zəhmət ilə əmələ gəldiyini gördüm, hərəmxanamda işsiz yeyib-içən
kənizlərimin boynundakı mirvarıları dənizlərdən çıxaran zaman yüzlərlə qərq olan
işçiləri gördüm.
Ş ə m s ə d d i n . Qibleyi-aləm! Allah-təala həzrətləri onları zəhmət üçün
yaratmışlar. Sizi də onlara padşahlıq etməyə.
Ş a h z a m a n . Ey mənə çocuq ikən qəsdən öylə yanlış tərbiyə verən ixtiyar
vəzir. Yenə də məni elə çocuq sanırsan? Xeyr, m ən səadət yolumu tapdım. Məni
saraya, o zindana, o zülm yuvasm a çağırma. M ən bu dəyirmanı min elə saraylara
dəyişməm. M ən öz əlimin zəhmətilə becərdiyim bu bağçanı, bu bostanı saraym
başqaları zəhməti ilə əmələ gəlmiş cənnət-misal gülüstanma verməm. Bax, bu
sadə, öz zəhmətim m əhsulundan təamı oranm (sarayın) növbənöv xörəklərinə
dəyişməm. Şəmsəddin bilmirsən dünyada ən böyük səadət nədir? Zəhmətdə bunu
anlamış Şahzamanı heç bir vəchlə burdan apara bilməz.
Ş e y x İ b r a h i m . Qibleyi-aləmi yoldan çıxardıb sizləri şahsız qoyan bu
dərviş oldu.
Ş a h z a m a n . Bəli, mənə həqiqi səadəti anladan və insanm müqəddəs
vəzifəsini zəhmətlə bildirən ağa dərviş oldu. Siz məni yenə dəvət edirsiniz. Daha
bitdi. Cümləniz azadsmız.
Pərdə
İKİ YOL
Faciə bir pərdədə
İŞTİRAK EDƏNLƏR
M i r K a z ı m a ğ a - şəhərin axu n d u , 65 yaşında.
T ü k ə z b a n - o n u n arvadı, 4 0 yaşında.
M ə m m ə d - on u n oğlu , 2 2 y aşın d a,
G ü 1 s ü m - on u n qızı, 17 yaşında.
M o l l a F ə t t a h - m əhəllə m ollası, T ü k əzb an m qardaşı, 60 yaşında.
Q o n ç a - on u n qızı, M əm m əd in nişan lısı, 18 yaşında.
S əhnə M ir K azım ağ an ın o tağını göstərir. O taq Ş ərq səliq əsilə b əzən m iş, p ən cərələr
qalın p ə rd ələr ilə örtü lm ü ş, D iv an üstə şal m ütəkkələr. İki b ö y ü k div ar aynası. G ü lsü m
ay n an ın ön ü n d ə d urub ö zü n a b əzək verir. T ezə paltarın a baxır. O ru -b u rasın ı d üzəldir. B u
v axt anası daxil olur.
G ü 1 s ü m. Ana, donum gen tikilmiş, daraltmaq lazımdır.
T ü k ə z b a n . Qızım, gen olmağm zərəri yoxdur, təki dar olmasm. Həmişə
belə zəif olmayacaqsan ki, ətə-qana gəlib dolacaqsan.
G ü 1 s ü m. Ay ana, nə deyirsən? Libas mənə tikilmiş, ya mən libasa? M ən
haçana kimi gözləyim ki, ətə-qana gəlim, libas bədənimə görə olsun? Bəlkə, heç
kökəlməyəcəyəm.
T ü k ə z b a n . Nə üçün kökəlməyəcəksən? Allaha şükür yemək-içməyimiz
boldur. Ağanm müridləri evimizi heç bir zaddan kəm -kəsir qoymur. Hər bir
yeyəcəyimizi yığıb verirlər. Burada heç bir ehtiyacımız yoxdur. Qəssab Səfər də
hər gün ət payımızı göndərir. Atanm da nəziri yüz-yüz gəlir.
G ü 1 s ü m. Ana can, dediklərin hamısı doğrudur, amma mən yenə də hala
gəlmirəm. Bilirsənmi buna səbəb kimdir?
T ü k ə z b a n . Kim olacaq? Sən özün, sənin tərsliyin. Nə qədər yalvarıram ki,
qızım ye, iç, hala gəl. Həkim də buyurmuşdur ki, çoxlu süd və bal, yum urta yesin.
Amma sən bunlarm heç birinə əməl etmirsən.
G ü 1 s ü m. Xeyr, ana, mənim belə zəif düşməyimə səbəb bunlar deyil, siz
atam-anamsmız! Quşu qəfəsə salan kimi, məni də bu otağa
Dostları ilə paylaş: |