Yenə Abdullah bin Məsud belə demişdir: “Siz (sünnəyə) tabe olun. Bidət
ortaya çıxarmağa çalışmayın. Çünki sünnə sizə kifayət edər, bidətə ehtiyac
yoxdur.”
69
ibn Abbas
-radıyallahu anhu-
belə demişdir: “Bir il keçməmiş insanlar bidəti
ortaya çıxarmağa və sünnəni məhv etməyə başladılar. Nəhayət, bidətlər
yayılmağa, sünnə isə tərk olunmağa başlandı”
70
.
ibn Sirin
-rahmatullahi aleyhi-
(v.h. 110) belə deyir: “Həm bir bidəti qəbul edib,
həm də bir sünnəyə əməl edən heç kim ola bilməz.”
71
Qudeyf bin əl-Haris
-rahmatullahi aleyhi-
(v.h. 65) belə deyir: “Bir bidət ortaya
çıxan kimi mütləq sünnədən o qədəri tərk edilir.”
72
Əbu idris əl-Havlani
-rahmatullahi aleyhi-
(v.h. 80) belə deyir: “Bir ümmət
dinində bir bidət ortaya çıxarsa, mütləq Allah bu səbəbə görə onlardan bir
sünnəni götürər.”
73
Həssan bin Atiyyə ilə Hallas bin Amr
-Allahın rə
hmə
ti üzə
rlə
rinə
olsun-
və
başqalarından buna oxşar çoxlu rəvayətlər günümüzə qədər gəlib çatmışdır.
74
Fudayl bin iyad
-rahmatullahi aleyhi-
(v.h. 187) belə demişdir: “Gördüyüm
bütün xeyirli insanlar sünnəyə bağlı şəxslər idilər və bidət sahiblərindən uzaq
qalmağı əmr edərdilər.”
75
Sufyan əs-Sauri
-rahmatullahi aleyhi-
(v.h. 161) belə demişdir: “Sünnəyə tabe ol
və bidəti tərk et.”
76
Bütün bu rəvayətlərdə bu imamların “
sünnə” kəlməsi ilə Peyğəmbərin
–
cə
llalahu aleyhi və
ssə
llə
m-
verdiyi hökmləri və dinə aid ondan gələn rəvayətləri
nəzərdə tutduqlarını, insanların ondan sonra dinə dair ortaya çıxardıqları hər bir
işin sonradan ortaya çıxardılmış və rəvayət yolu ilə nəql edilərək gəlmiş
sünnəyə müxalif bidət mənasında işlədildiyini görürük. Buna görə onlar
Peyğəmbərin
–cə
llalahu aleyhi və
ssə
llə
m-
, əshabələrin və hidayət rəhbərlərinin
göstərdiyi yola tabe olan kimsələri “sünnə sahibi” deyə, bunun əvəzində hər
hansı bir bidət və boş həvəslərdə olanları da “bidət sahibi” olaraq
adlandırırdılar. Buna bəzi nümunələr göstərək:
Abdur-Rəhman bin Mehdi
-rahmatullahi aleyhi-
(v.h. 198) belə demişdir: “Sən
Hammad bin Zeydi sevən bir Bəsrəli görsən, bil ki, o, sünnə sahibidir”
77
. Yəni
həmin şəxs bidət sahibi və özündən danışan boş adam deyil. Çünki Hammad
əhli-sünnədən idi və onu ancaq sünnə sahibi olanlar sevər.
69
Дарими, 1/69.
70
Ибн Ваддаh, «ял-Бидя», сяh. 38.
71
Дарими, 1/69; Ибн Батта, «яш-Шярhу вял-Ибаня», сяh. 133.
72
«яш-Шярhу вял-Ибаня», сяh. 143.
73
Ибн Ваддаh, «ял-Бида», сяh. 36.
74
Бах: Дарими, 1/45; Ибн Ваддаh, «ял-Бида», сяh. 37-38.
75
Ибн Батта, «яш-Шярhу вял-Ибаня», сяh. 153.
76
ял-Бяьави, «Шярhу яс-Суння», 1/217.
77
Ибн Яби Щатим, «яж-Жярhу вя ят-Тадил», 1/183; ял-Лалакаи, 1/62, N: 38.
18
Əbu Bəkr bin Ayyaşa
-rahmatullahi aleyhi-
(v.h. 193) belə dedilər: “Bir qrup
adam oturur və onların yanında başqaları da oturur. Halbuki onların buna
səviyyələri çatmır.” Əbu Bəkr belə cavab verdi: “Oturan hər hansı bir şəxsin
yanında oturarlar, fəqət sünnə sahibi olan bir şəxs ölərsə, Allah onun haqqında
danışdırar, bidətçi haqqında isə heç kim heç nə danışmaz.”
78
Avn bin Abdullah
-rahmatullahi aleyhi-
(v.h. 120) belə demişdir: “Hər kim islam
və sünnə üzrə ikən ölərsə, artıq hər cür xeyrin mücdəsi onun üçündür.”
79
Quteybə bin Səid
-rahmatullahi aleyhi-
(v.h. 240) belə demişdir: “Siz Yəhya bin
Səid, Abdur-Rəhman bin Mehdi, Əhməd bin Hənbəl, ishaq bin Rahaveyh
80
kimi hədis əhli olan şəxsləri sevən bir adam görsəniz, bilin ki, həmin adam
sünnə üzərindədir. Kim də bunlara müxalifət edərsə, bilin ki, o da bidətçidir.”
81
Muafa bin imran
-rahmatullahi aleyhi-
(v.h. 186) belə demişdir: “insanı yalnız
öldükdən sonra təriflə. Çünki ölənə qədər onun sünnə və ya bidət üzrə öləcəyi
bilinməz.”
82
Onlar (keçmiş əməlisalehlər) sünnəni bidətlərdən, şübhələrdən uzaq olan
şeylər haqqında işlədərdilər. Bu isə elə dinin özüdür, Peyğəmbərin
–cə
llalahu
aleyhi və
ssə
llə
m-
sünnə olaraq ortaya qoyduğu əsl haqqdır.
d) Nafilə
mə
nasında “Sünnə
” kə
lmə
si
Sünnə kəlməsi nafilə mənasında fərzin əksi və ya müsətəhəb sözü ilə
sinonim kimi də işlədilmişdir
83
. Ya da fəqihlərin də ifadə etdiyi kimi:
“Peyğəmbərdən
–cə
llalahu aleyhi və
ssə
llə
m-
fərz və ya vacib olmadığı sabit olan,
yaxud vacib olmayan şey”
84
– anlamındı işlənmişdir.
Əbu Sələmə bin Abdur-Rəhmanın atasından, onun da Peyğəmbərdən
–
cə
llalahu aleyhi və
ssə
llə
m-
rəvayət etdiyi bu sözləri buna misaldır: “Şübhəsiz Uca
Allah sizə
Ramazan ayının orucunu fə
rz etdi. Mə
n də
sizə
hə
min ayda namaz
qılmağ
ı sünnə
etdim...
”
85
. Başqa bir yerdə də belə deyilir: “
Ramazan Uca
Allahın orucu fə
rz etdiyi bir aydır. Mə
n də
bu ayda müsə
lmanlara namaz
qılmağ
ı sünnə
etdim.
”
86
Peyğəmbər
–cə
llalahu aleyhi və
ssə
llə
m-
Ramazan ayında namaz qılmağı sünnə
etdiyini bildirmişdir. Yəni həmin ayda namaz qılmağı sünnə yolu ilə nafilə
78
ят-Тирмизи, «Сцнян», Китабул-Илял, 5/739.
79
ял-Лалакаи, 1/67.
80
Бурада башгаларынын да адлары чякилмишдир, биз узун олмасын дейя щамысыны
вермядик.
81
ял-Лалакаи, 1/67.
82
ял-Лалакаи, 1/67.
83
Бах. «Фятh ял-Бари», 13/245.
84
яш-Шювкани, «Иршаду ял-Фуhул», сяh. 33.
85
Яhмяд, «ял-Мцсняд», 1/191.
86
Яhмяд, «ял-Мцсняд», 1/195.
19