xüsusiyyətlərindən şirələnir.Buna etiraz edənlər yaxşı olar ki, “ ot kökü üstə bitər
“ atalar sözünü xatırlayıb , aşıq dastan yaradıcılığının milli sənətə teatr
düşüncəmizə və konkret olaraq milli teatr poetikasına ötürdükləri mənəvi,
estetik, bədii və psixoloji dəyərləri qiymətləndirsinlər. Yenilik şövqü ilə
yaşayanlar da əski ənənədən üzlərini döndərməsinlər , fransızların təbirincə desək
, “ hər hansı yenilik , əmməlicə unudulmuş əskilikdir “.Teatr poetikasının məzmun
xəttini “ paradiqmasını” təşkil edən aparıcı mövzuları ,onların bədii estetik,
formal səciyyələrini Azərbaycan aşıq sənətinin klassik formalə məhəbbət
dastanlarının məzmun və forma strukturlarında aşkarlamaq və teatr düşüncəsinin
yaradıcı dövriyyəsinə buarxmaq sənətşünaslğımızın aktual məsələsidir.
Qəhrəmanlıq dastanları tipoloji səciyyələrinə görə “ Kitabi Dədə Qorqud”
eposunun etnomədəni modifikasiyasıdır.K.Lev-Strosun təsnifatına görə mif-
epos- dsatna- nağıl sistemində vahid mənbə mifoloji təfəkkür olduğundan
mifoloji mövzu və sujetlər transformasiyaya uğrayıb yeni çağların yeni
mədəniyyət və incəsənət tələblərinə uyğunlaşdırılır.əgər mifdə qəhrəmanların
igidliyi, .şücaəti mifik səbəblərlə əsaslandırılarsa , qəhrəmanlıq dastanlarında
başlıca motivlər artıq sosial xarakter daşıyır, magik sehirli əsasalr isə implissid (
aşkar olmayan), metaforik ( məcazi) və ya reduktiv( zəiflədilmiş, sadələşdirilmiş )
formada istifadə olunur.Srtuktur qururluşuna görə qəhrəmanlıq dastanları
məhəbbət dastanlarından o qədər də fərqlənmir , amma başlıca göstəricisnə görə
bu tipli dastanlar milli düşüncədə özünəməxsusu yer tutur.Məsələ ondadır ki, “
Koroğlu”, “ Qaçaq Nəbi”, “ Qaçaq Kərəm”, “ Qaçaq Tanrıverdi”, “ Dəli Alı”, “
Qandal Nağı “ dastanları ( cəngavərlik kodeksi)ni bədii vasitələrlə əks və
tərənnüm edən aşıq dastanlarıdır.bu dastanların tipologiyası universaldır və
dünya qəhrəmanlıq dastanları ilə səsləşir.
Teatr düşüncəmizin “ faciə” janrının qavrayışını hazırlayan və təmin edən
qəhrəmalıq dastanlarının poetikasının teatr poetikasına ötürdüyü başlıca
kateqoriyalar “ cəngavərlik”, “igidlik”,” fiziki qüvvə”, “ alicənablıq “, “
dönməzlik” və s..qeyri şərtidir, metoforik deyil.R.Bədəlovun fikrincə bu
kateqoriyalar artıq “ uydurma “ sayıla bilməz bunlar artıq bədii həqiqət
sistemliliyində anlaşılaraq dəyərləndirilməlidir.”
Yeni çağların tələbələrinə görə dastan qəhrəmanları epik qəhrəmanlardan
fərqli “ humanistləşdirilmiş” personajlardır, onların fərqli xarakter xüsusiyyətləri
daha qabarıq verilir və teatr düşüncəsinin tələblərinə daha çox cavab verirlər.
Didaktik dastanlar tipologiyasına görə mif və dastan yaradıcılığının son
mərhələsidir, onlar daha çox ailə- məişət tipli nağıllara daha yaxındır .Teatr
düşüncəmizdə “ dram” termin-anlayışına körpü olan didaktik dastanlar teatr
poetikasının etik səciyyələrini təmin edə biləcək material sayıla bilər.
Aşıq dastanlarının dil- ifadə vasitələri , mövzuları , kompozisiya quruluşu
prinsipləri və başqa poetika səciyyələri Azərbaycan sənətşünaslığında geniş
tədqiq olunub və əldə olunmuş elmi qənaətlər bizə imkan verir ki, aşıq
yaradıcılığının teatr düşüncəmizi ilkin mərhələsi kimi dəyərləndirək.Milli teatr
poetikasının bazisini təşkil edən milli sənət təfəkkürü və mənəvi- əxlaqi
dəyərlər sisteminin üzvi tərkib hissəsi olan aşıq sənəti , onun klassik
nümunələrindən yaradıcı tərzdə faydalanmalı və teatr sənətinin yeni çağlarda yeni
vəzifə və məqsədlərinə uyğun yeni formaları yaratmasına kömək etməlidir.
Teatr poetikasının özəl kateqoriyası olan sukkestivlik ( təlqin etmə) aşıq
sənətində əsrlərcə sınaqdan keçib və emosional gücünü təsdiq edib.Bu
keyfiyyətin həm ədəbi-nəzəri , həm də praktiki – yaradıcı konsepsiyası
olduğundan burada mürəkkəb estetik əməliyyat tələb olunmur : aşıq sənətinin
müvafiq sistem və mexanizmləri teatr poetikasının şərtlərinə
uyğunlaşdırılmalıdır.Aşıq dastanlarının milli düşüncəyə autentik ( qaynaqlara
əsaslanan) olması institutsional sənət növü olan teatrı və onun konseptual
poetikasını öz köklərinə qaytarıb məzmun və formaca yeni sənət təfəkkürünün
inkişafına güclü təkan verə bilər.Bu da öz növbəsində milli teatr prosesinin yeni
şəraitdə tam yeni keyfiyyət və xassələr qazanmasına səmərəli zəmin yaradır....
3. TEATR PROSESİNİN SOKRAL QATI:
AZƏRBAYCAN MİLLİ TEATR DÜŞÜNCƏSİ
VƏ ƏNƏNƏVİ İSLAM MƏDƏNİYYƏTİNİN
MƏNƏVİ DƏYƏRLƏR SİSTEMİ
“ BİSMİLLAH İR RƏHMAN-İR
RƏHİM”
HƏKİMLƏR
XƏZİNƏSİNİN
QAPISININ
AÇARIDIR.”
NİZAMİ
GƏNCƏVİ
“ Sirlər xəzinəsi”
Əvvəlki bölümlərdə milli teatr düşüncəsinin əski qaynaqlarını araşdıranda
düşüncəsinin əski qaynaqları araşdıranda örnəkləri mifik , mistik düşüncədən
götürürdük.Bu bizə həm ondan ötrü əhəmiyyətli göründü ki, mif və
dastanların obrazlılıq sistemində arxaik süşüncə , arxetiplər daha aydın sezilir :
sonrakı mədəni əməliyyatlar mənzərəni o qədər də təhrif etmədiyindən etnik
mədəniyyətin hadisə və faktlarını ilkin görkəmində təhlil etmək mümkündür.
Azərbaycan milli mədəniyyətinin özəlliyi həm də ondan ibarətdir ki,
çağdaş mədəni və sənət düşüncəmizdə bir çox əski mədəni- psixoloji fenomenlər
demək olar ki, çox az transformasiya olunmuş halda işləməkdədir.bu sıradan
aşıq sənəti , muğam və xalq musiqisi min illik inkişaf yolunu keçərək öz
məzmun və dil- ifadə qatlarında qaynaqlarını və tarixi təsirlərin izlərini
günümüzə qədər çatdırmışdır Konseptual və tarixi poetikaya malik olan bu
Dostları ilə paylaş: |