- 8 -
2. Təbiətdən istifadənin elmi-nəzəri məsələləri və inkişafının əsas mərhələləri.
İnsan cəmiyyəti yarandığı gündən təbiətdən istifadənin səmərəli yollarını daim
axtarmış, təsərrüfatının ərazi təşkilində təbiətin rolunu müəyyənləşdirməyə səy
göstərmişdir. Hər bir ictimai – iqtisadi formasiyada təbiətdən istifadənin
özünəməxsus forma və metodları formalaşmış, inkişaf edərək müasir səviyyəyə
çatmışdır. Buna görə də indiki şəraitdə təbiətdən istifadə edilməsi barədə mövcud
olan elmi-nəzəri məsələləri təhlil etmək, təbiətdən maksimum istifadə etməklə ekoloji
tarazlığın qoyunması, cəmiyyətin təbiətə etdiyi texnogen təsirin gələcəkdə mənfi
nəticələr verəcəyini minimuma endirməyin proqnozlarını hazırlamaq olduqca aktual
səslənir.
Sözün geniş mənasında təbiət dedikdə kainatın bütün maddi varlığını nəzərdə
tuturuq. Təbiət insan zəkasından asılı olmayaraq öz-özünü tənzimləyən obyektiv
varlıqdır. Təbiətə hərəkətsiz obyekt kimi baxmamalıyıq. Çünki o daima inkişafda
olmaqla bütün təbii amillərə təsir edir. O, təbii proseslər və qanunauyğunluqlar
əsasında yaranmış uzun sürən təkamül prosesində inkişaf etmişdir. “İnsan və təbiət”
problemi həmişə elm xadimlərinin diqqətini cəlb edib. Epikür yazmışdır ki, insanlar,
siz təbiətdən istifadə edərkən ona qarşı qəddar olmamağa çalışın. Ancaq biz insanlar
sanki qarşımıza məqsəd qoymuşuq ki, əvvəlcə təbiəti sonra isə özümüzü məhv
edəcəyik. İnsan təbiətin bir hissəsi, onun ən ali üzvüdür. Biz kainatın ayrılmaz tərkib
hissəsi olmaqla təbiət amilləri ilə qarşılıqlı təsirdə artır, yaşayır və inkişaf edirik. Biz
özümüz üçün nə lazımsa hava, su, maddi nemətlər, sənaye üçün xammal və s.-ni
təbiətdən alırıq. Bu sərvətlərdən yüz illərdən bəri kor - təbii istifadə etməyimiz
nəticəsində ətraf mühiti dünya miqyasında dəyişilməyə məruz qoymuşuq. Bu
vəziyyət müasir elmi-texniki tərəqqi dövründə daha da kəskinləşib və XX əsr insanın
təbiətə və onun sərvətlərinə qəddar münasibət bəslədiyi dövr kimi bəşər tarixinə həkk
olunub. Belə ki, dünya əhalisinin sürətli artımı şəraitində maddi nemətlərin istehsalı
və bölüşdürülməsi tələbatdan xeyli geri qalır. Buna görə də, yer sərvətlərinin
istifadəsinin durmadan çoxalması, energetika, sənaye, kənd təsərrüfatı, nəqliyyat
- 9 -
sahələrində yeni texnologiyanın tətbiqi və istehsalının genişlənməsi, dünya
landşaftlarının
antropogen
dəyişməsi,
beynəlxalq
təsərrüfat
əlaqələrinin
mürəkkəbləşməsi və genişlənməsi bu və ya digər amillər mühitlə bəşəriyyətin
qarşılıqlı əlaqəsinin güclənməsinə və insanı əhatə edən mühitə antropogen yükün
artmasına səbəb olur. Bu problemə D.Rikardo və T.Maltus böyük diqqət
yetirmişdilər. Onlar iqtisadi inkişafın perspektivlərinə pessimist yanaşırdılar [9.230
]
.
Son onilliklərdə istehsalın sürətlə inkişafı ilə əlaqədar dünya ölkələrində təbii
ehtiyatların istifadəsi xeyli artmışdır. Bu da öz növbəsində təbiətə təsirin
güclənməsinə və eyni zamanda təbiətdən istifadə problemlərinin kəskinləşməsinə
gətirib çıxarmışdır. Dünya üzrə ümumi istehlakın artmasını “demoqrafik sıçrayış”
adlanan əhalinin sayının xeyli yüksəlməsi ilə izah etmək mümkündür. Dünya
əhalisinin artım dinamikası cədvəli 1.1 – də göstərilib
[
37.335
]
.
Dünya əhalisinin dinamikası
Cədvəl 1.1
Tarix
Əhali (milyon nəfər ilə)
İllik artım %-ilə
Eramızın 400-cü ili
205
0.005
800
224
0.005
1200
400
0.005
1400
375
0.005
1600
578
0.2
1800
954
0.5
2000
8000-dən çox
1.2
Cədvəldən göründüyü kimi əhalinin artım sürəti ilbəil sürətlənir. Əhalinin
artımı təbii sərvətlərə olan əlavə təsiri gücləndirir və ətraf mühitin çirklənmə
dərəcəsini artırır. Burada əsas problem əhalinin maksimal miqdarında deyil, bu
miqdarın mövcud sərvətlərə necə münasibətdə olmasından ibarətdir. Dünya əhalisinin
sürətlə artması nəticəsində əmələ gələn ehtiyatcların ödənilməsi üçün yeni-yeni təbii
ehtiyatlar cəmiyyətin istifadəsinə verilir, kənd təsərrüfatı sənayeləşir və
- 10 -
intensivləşdirilir. Elmi texniki tərəqqi bir tərəfdən insanın təbiətdən asılılığını
minimuma endirir, digər tərəfdən isə ekoloji sistemdə mənfi iz buraxır.
Ümumiyyətlə, insan dünyada bu günə kimi mövcud olan yeganə varlıqdır ki,
daima təbiətlə münaqişə aparmış və aparır. Bəli, biz insanlar təbiətin tərkib hissəsiyik
ancaq təbiətin bir çox qanunlarına qarşı çıxırıq. Belə ki, təbiətdə milyon illər davam
edən tullantısız mübadilə proseslərindən və ziyansız maddələr mübadiləsi dövranı
qanunlarından kənara çıxmışıq. Bundan başqa, təbiətə xas olan təbii sərvətlərdən
“qənaətlə” istifadə prinsipləri müasir insanlar tərəfindən qorunmamışdır. Məsələn,
son bir milyard ildə yaranan təbii sərvətlər son 100-120 ildə insanlar tərəfindən
istifadə olunmuşdur
[
21, 191
]
. İnsanın ekoloji böhranla üzləşməsi təbii sərvətlərdən
kortəbii istifadə olunması sayəsində yaranmışdır. Akademik S.S.Şvars göstərir ki,
biosfer həyat üçün zəruri olan elementlərin optimal nisbətini milyon illərlə sabit
saxlamış, lakin bir neçə onillik ərzində insan bu tarazlığı poza bilmişdir. Bu isə
ekoloji problemlərin yaranmasına səbəb olub. Ekoloji problemlər hazırda
bəşəriyyətin ən böyük qlobal problemidir. Bu gün bu ekoloji problemlərin həllində
hamı iştirak etməlidir. Heç kimin bu işdən kənarda qalmağa mənəvi haqqı yoxdur.
Ekoloji problemlər təbiətdən düzgün istifadə edilməmənin nəticəsidir. Biz biosfer
təliminin banisi V.İ.Vernadskinin insan 1 dəqiqə də olsun belə biosfersiz yaşaya
bilməz sözlərini unutmamalıyıq
[
24.,238
].
Təbiətdən istifadə dedikdə təbii-resurs potensialının istismar edilməsinin və
onun qorunub saxlanmasının bütün növlərinin məcmuu nəzərdə tutulur. Demək
təbiətdən istifadə dedikdə aşağıdakı anlayışları nəzərdə tutmalıyıq.
1.
Təbii şəraitin istifadəsi və mühafizəsi;
2.
Təbii resursların çıxarılması, emalı, onların bərpası və təkrar istehsalı;
3.
Təbii sistemlərin ekoloji balansının saxlanması, təkrar istehsalı və səmərəli
dəyişdirilməsinin təmin edilməsi.
E.F.Yusifov ətraf təbii mühitin faydalı xüsusiyyətlərinin insan tərəfindən
istifadə imkanlarını təbiətdən istifadə kimi izah etmişdir [30,355]. Əgər bu
xüsusiyyətləri iqtisadi, sağlamlıq və mədəni xüsusiyyətlər olaraq 3 qrupa ayırsaq,
Dostları ilə paylaş: |