103
üstündə onların hərbi qüvvələrinin rəqabəti bir sıra toqquşmalar əmələ gətirdi.
Kommunistlər həm də millətçilərin ərazilərində təbliğat və gizli təşkilatlanma yolu ilə
öz siyasi təsirlərini genişləndirməyə çalışırdılar. Hər ki tərəf Yaponiyaya qarşı
müharibə aparsa da, onlardan hər biri məhz özünün qəti faydası naminə vuruşurdu.
Hökumət qüvvələri 6 yanvar 1941-ci ildə Yantszının cənubundakı bazaya
hücum edib, sayca artıq olan kommunistləri məğlub etdilər, 2 min nəfər əsir
götürüldü. Hər iki tərəf ağır itki verdi, təzələnən vətəndaş müharibəsi təhlükəsi Çinin
mülki liderlərinin geniş yayılan etirazına səbəb oldu. Nə Qomindan,
nə də Kommunist
partiyaçı 1941-ci ildə münaqişəni açıq vətəndaş müharibəsinə çevirməyə hazır
deyildi.
Amerika Birləşmiş Ştatlarına məlum oldu ki, Çindəki müharibə başa çatdıqdan
sonra Yaponiya cənubda Britaniya Malayyasına və Niderland İndiyalarına
(İndoneziyaya) irəliləməyə ümid edir, əvvəlcə isə cənubi Hindi-Çini və Tailandı işğal
etməyi planlaşdırır. Yaponlar belə bir cəhəti nəzərə almırdılar ki, bu, Britaniya və
Birləşmiş Ştatlarla müharibə riski yaradacaqdır. İyulda Birləşmiş Ştatlar Çinə böyük
miqdarda silah və sursat göndərdi. Millətçi ordu yaponlarla vuruşmaq üçün pis
silahlanmışdı. 1941-ci ilin dekabrından Birləşmiş Ştatlar Çinə hərbi missiya göndərdi,
30 diviziyanı silahlandırmağı öz üzərinə götürdü. Yaponların 7 dekabr 1941-ci ildə
Pyorl-Harboru (ABŞ-ın Havay adalarındakı hərbi bazasını) bombalaması Birləşmiş
Ştatları Çinin müttəfiqi etdi. Böyük Britaniya da öz müstəmləkə ərazilərinə hücum
edildikdə, Sakit okean müharibəsinə qoşuldu. Dekabrın 25-də Honkonq yaponlar
tərəfindən işğal edildikdə, Çin kənar dünya ilə hava əlaqəsini itirdi. 1942-ci ilin mayın
sonundan yaponlar Birmanın əksər hissəsində britaniyalıları, hindliləri, birmalıları və
Çin müdafiəçilərini məğlub etməklə, bu ərazini əlində saxladı. Bu vaxt Çin, demək
olar ki, bütünlüklə blokadaya alınmışdı.
Çinin Birləşmiş Ştatlar və Böyük Britaniya ilə ittifaqı dərin münaqişə ilə
əlamətdar oldu. Böyük Britaniya özünün başlıca düşməni olan Almaniyanın
məğlubiyyətinə ən yüksək qaydada prioritetlilik verirdi. Çin həmçinin Amerikanın
strateji planlaşdırılmasında aşağı mövqeyə malik idi. Prezident Çana münasibətdə
Britaniya baş naziri Uinston Çörçillin və ABŞ prezidenti Franklin D.Ruzveltin
fundamental qaydadakı fərqli baxışları və həmin ölkələrin milli maraqlarının bir-
birinə uyğun gəlməməsi və çox sayda olan əksliklər dövlətlər arasındakı ümumi
münasibətlərə güclü surətdə təsir edirdi, partiyalar arasında da anlaşılmazlığın və
şübhələrin əmələ gəlməsinə aparıb çıxarırdı.