14
dərc etmişdi. Mənə regionun «Pavlik Morozovu» adı verilmişdi. Sonradan
öyrəndim ki, o uşaq öz atası barədə orqanlara xəbər veribmiş ki,
qolçomaqlarla əlbirdir, ona görə onu öldürmüşdülər. Mənim atam isə
muzdur oğlu muzdur idi. Əlində imkan olsaydı bütün qolçomaqlar sinfinin
qanını içərdi. Tələbələrin maraqlandığı görüb, ağzı köpüklənə- köpüklənə
keçmiş hadisələri yada salırdı ki, kənddəki üç qolçomağın həyətində çoxlu
inəkləri, qoyunları, hətta yanı dayçalı atları var idi. Bizim qapıda
özümüzdən başqa bir canlı da yox idi. Qolçomaqların bağına ərik, alma,
üzüm oğurlamağa gedirdik, öz qapımızda heç söyüd ağacı da bitmirdi ki,
altında kölgələnək. Ona görə də atam kənddə təzə yaranan "TOZ" adlanan
artelə birinci yazılanlardan biri olmuşdu. Amma gileylənirdi ki, adını heç
yaxşı seçməyiblər, bunun rusca olduğunu bilmirdi. Sonradan ali məktəbdə
oxuyanda öyrəndim ki, tərcümədə mənası "torpağı birgə (yoldaşlı)
becərmə" deməkdir. Atam bizi öyrədirdi ki, harda qolçomağın malını,
davarını gördün vurun, gözünü çıxarın, oğurluğa gedəndə bağındakı
ağacların qanadlarını sındırın, amma ehtiyatlı olun, indi onlar quduz
canavar kimidir. Qonşu qolçomağın bir danasını həyətimizin xəndəyinə
salıb öldürmüşdü, amma şikayət etdi ki, gözümün qabağında kolxozun
inəyini həmin qolçomaq xəndəyə salıb, qılçasını qırdı, inək elə oradaca
öldü. Heç kəs maraqlanmadı ki, fermadan inək yoxa çıxıbmı, bəs onun
ölüsü hardadır? Elə həmin gün qolçomağı tutub apardılar, bir daha ondan
xəbər-ətər çıxmadı.
O vaxtlar muzdurun, kolxozçunun sözü çox qiymətli tutulurdu,
qolçomaq barədə nə desələr reaksiyasız qalmırdı. Qonşumuzun uşaqları
məndən qorxurdular ki, onların barəsində nəsə deyərəm. Ataları
tutulandan, əmlakları müsadirə olunandan sonra lap fağır olmuşdular.
Sonradan iki oğlunu müharibəyə apardılar. İkisindən də qara kağız gəldi.
İndiyə qədər də mən onlardan şübhəliyəm, yəqin ki, elə ilk döyüşdəcə
almanlar tərəfə keçmişdilər. Sovet hökumətinin düşməninin oğlanları bu
hökumət uğrunda vuruşardımı? Anam danışırdı ki, onların evdə qalmış
bacıları göydə təyyarə uğultusu eşidəndə sevinə-sevinə deyirmişlər ki,
allah qoysa bir-iki günlükdür, gəlib buraları da alacaqlar, kolxozu viran
qoyacaqlar, hamının torpağını, mal-qarasını özünə qaytaracaqlar. Hətta
milis əməliyyatçısı bu sözlər qulağına çatandan sonra, günün günorta çağı
qızları qamçı ilə döymüş və demişdi ki, bir də belə sərsəm şeylər
danışsanız, tutub atanızın arxasınca göndərəcəyəm. Dosent bir qədər hissə
qapılaraq, onu da əlavə edirdi ki, o qızlardan kiçiyi uşaqlıqdan xoşuma
15
gəlirdi, düşmənçiliyə baxmayaraq onu almaq istəyirdim, ancaq anam bu
hadisəni danışandan sonra fikrimdən yayındım. Bacım həmin qızla
söhbətində məsələni ona danışanda deyibmiş ki, kənddəki xristian dülgərə
gedər, mənim kimisinin evinə ayaq basmaz. İtin törəməsi də küçük olur
də, rəngini, görünüşünü dəyişsə də xasiyyətini dəyişmir.
Dosentin danışıqlarından savayı digər söhbətlər də məni əmin etdi
ki, hətta müharibə vaxtı qorxu, xof nə qədər güclü olsa da, quruluşdan
narazı olanlar faşistlərin qısa müddətdə Bakını tutacağı barədə şayiə
yayırmışlar və bunu sevinclə qarşılayanlar da olurmuş. Bir məşhur teatr
xadiminin söylədiyi əhvalat çox maraqlı idi. Almanların Şərqə, Volqaya
tərəfə hücumu uğurlu gedəndə, artıq Qafqazın da taleyininin tezliklə həll
olunacağı fikri yayılıbmış. Bir gün opera müğənnisi olan xalq artisti 1942-
ci ilin soyuq payız günündə dostu ilə kiçik içki məclisi düzəldir. bir qədər
keflənəndən sonra deyir ki, darıxma, hər şey yaxşı olacaq, özü də çox
tezliklə. Dostu lap çox maraqlanmağa başlayanda xəbərdar edib ki, bircə
şərtlə ki, heç kəsə deməyəcəksən, onda bu xoş müjdəni sənə etibar edə
bilərəm. Dostu and-aman eləyəndən sonra deyir ki, gecə yarısı saat ikidə
Hitler özü buraya gələcək ki, şəhərin dağıdılmasına, neft mədənlərinin
partladılmasına imkan verməsin. Müğənni çox əminliklə danışırmış. Bu
ona bənzəyirdi ki, 1793-cü ildə almanlar Parisin qapısı ağzında dayananda
şəhərdə belə bir şayiə gəzirdi ki, Prussiya kralı Operada özünə loja
saxlanması barədə göstəriş veribmiş. Dostu da bu xəbərə çox sevinir və
hər ikisi çox şən, həm də kefli halda xudmani məclisi tərk edirlər. Teatr
xadimi danışırdı ki, elə həmin gün gecə saat birdə özü də daxil olmaqla
iyirmi nəfərə yaxın tanınmış ədəbiyyat, incəsənət xadimini Mərkəzi
Komitəyə yığdılar və bir az sonra onları Mircəfər Bağırovun kabinetinə
dəvət etdilər. Mircəfər Bağırov isə təkcə sadəcə respublikanın rəhbəri
deyildi, çox böyük nüfuz sahibinə çevrilmişdi. Stalinin ən sınanmış
silahdaşı kimi məşhurlaşmışdı, çünki müharibəyə və ölkə iqtisadiyyatına
lazım olan yanacağın üçdə ikisindən çoxunu Bakı, Abşeron yarımadası
verirdi. Stalin dünyadan keçənə qədər Bağırovun nüfuzü sarsılmaz olaraq
qalmışdı, sonra isə onu həbs etdilər, mühakimə etdilər və güllələdilər.
Hamı Stalinin ona olan münasibətini və etibarını yaxşı başa düşdüyündən
ondan çəkinir, ona qulluq göstərməyə çalışırdı. Ölkə komsomolunun
başçısı Kosaryev Bakıda qonaq olanda, Bağırov ona xüsusi diqqət
göstərmiş, şərəfinə ziyafətlər təşkil edibmiş. Belə qonaqpərvərlikdən
sayıqlığını itirən komsomol rəhbəri yaxın adam kimi ona çatdırıb ki,
Dostları ilə paylaş: |