Tofiq Huseynzade--seir--kitab 1111. indd
Yüklə 21,6 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- SƏNİ SEVDİYİM ZAMAN
- SƏNİ NECƏ UNUDUM
- METRODA BİZ
- XƏYAL MƏNİ APARIR
Xəyal cığırı – II cı̇ld 317
SƏNİ SEVDİYİM ZAMAN Səni sevdiyim zaman Dedim, dünya mənimdir. And içib, ilqar etdik, Sandim yer-göy çəməndir. Atib qüssəni, qəmi, Səadəti çağirdin. Gecələr Ay, səhərlər Günəş kimi doğardin. İndi yuxu kimi sən Hara getdin, bilmirəm? Ürəyimin içində Necə itdin, bilmirəm? Tutulubdur ömrümün Günəşi də, Ayi da, Qalmamiş bu eşqimin Harayi da, hayi da... Qəlbimə girdin asta, Qəlbimdən çixdin yaman. Ağlim hara gedibmiş Səni sevdiyim zaman?.. 12.03.1969 Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə 318
KÖLGƏ Güclü olduqca işiq Kölgə qaranliqlaşar, Uzaq düşdükcə işiq Kölgə də uzaqlaşar. İşiq, kölgə dolanib, Mütənasib yaranib, Kölgələr ayri-ayri… Hər şeyin öz vüqari; Bir dağin kölgəsində Min qoyun-quzu yatar, Bir insan kölgəsində Bir mahal şöhrət tapar. Kölgə cansiz yarandi, Canli kimi göründü. Çoxu canli oldusa, Kölgə kimi süründü. 13.03.1969 Xəyal cığırı – II cı̇ld 319
SƏNİ NECƏ UNUDUM? Vüsala çatmasaq da, Səni unudum necə?!. İnsan kimi eşqinlə Yanmişam gündüz-gecə. Bu ki, deyildir xəlvət, Həyatdir ilk məhəbbət. İlk sevdadan çəkinmək Mümkün deyildir, məncə, Onda son nəfəsdə də, Səni unudum necə?!. Dünyaya «bir, yan», dedim, Səni qoydum bir yana. Bəlkə sənin eşqinlə Mən gəlmişəm cahana!?. Mənim bəxtim əzəldən Kor baxdi al səhərə, Kaş ki, vurulmayaydim Əzəldən sən – dilbərə. Çox da ki, ömr etmədik Bir yerdə, bu cahanda, Yaşayiriq onsuz da Bir ürəkdə, bir canda. Ayrildiq göz yaşinda, Nə sən oldun günahkar, Nə mən oldum günahkar… Ağir dağlar başimda...
Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə 320
Sinəmdəki daş deyil, Döyünür canli ürək. Özümü ilk unudam, Səni unutsam, gərək!.. 14.03.1969
Xəyal cığırı – II cı̇ld 321
YARASA Çixib gecə yarasa Uçub gedir harasa... Havani yara-yara, Girir qaranliqlara. Niyə, nədən, bilmirəm, Kor qalib gündüzlərə?! Elə bil ki, bu dünya Siğişmir o gözlərə. 15.03.1969 («Vardenis» qəzetinin 12.02.1974-cü il tarixli sayında dərc edilmişdir.) Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə 322
METRODA BİZ Yadindami, ilk dəfə sevincdən gülə-gülə, dönüb bülbülə, Metroya bir girmişik. O, böyük gözəlliyə Birgə qiymət vermişik. Ayağimiz altinda Mən ki səni tutanda, Diksindin… Nə danişdin, nə dindin, Pillə-pillə endi yer. Qatar yerin altinda Hay saldi... haray saldi. Məni sənin ürəyin, Səni heyrətlər aldi. Yadindami, ilk dəfə su kimi axa-axa, Bir az keçib qabağa... yer işiq, yollar işiq, Metrodan bir çixmişiq. Ayağimiz altinda pillə-pillə qalxdi yer, Su kimi
ləpə-ləpə Yer üzünə axdi yer. Xəyal cığırı – II cı̇ld 323
Bizim də həyatimiz Dolanir pillə-pillə, Qoy ucalsin adimiz Hər gələcək nəsillə. 16.03.1969
Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə 324
DUR, GEDƏK (qəzəl)
Yaziğam, dur ayağa, aləmi-canim, dur, gedək, Qan tökür didələrim, ahim-fəqanim, dur, gedək. Ömrümü yaşatmişam – sən deyib, sən eşidib, Boynumu qoyma buruq, cümlə-cahanim, dur, gedək. Ahima yanar dağlar, əlimdən qopsa əlin, Qəlbinin xəstəsiyəm, dərdim-dərmanim, dur, gedək. Ucaldaram göylərə «yar! yar!» deyən səsimi mən, Ürəyimi çöllərdə dəli qoyanim, dur, gedək. Eşqim oddur, alovdur a yar, yandirir cismini, Yaniram bu məclisdə, ciyərim-canim, dur, gedək. Gözlədim yollarini aylar nədi, illərlə mən, Vəfasiz olan dilbərim, səbrim-amanim, dur, gedək. Səadəti sanmişam o, hürkək baxişlarinda, Ömrümü sən yaşatdin, gözəl-dövranim, dur, gedək. Getməsən, Qəmlini qoy, ellər yiğilsin, ağlasin, Yaziğam, yalvariram ürəyim-qanim, dur, gedək. 19.03.1969
Xəyal cığırı – II cı̇ld 325
XƏYAL MƏNİ APARIR Xəyal məni aparir… Aparir, hey aparir… Ayağimi quş kimi Yerdən, göydən qoparir. Uçuram yüksəlişə… Uçuram gül, çiçəyə… Uçuram bir keçmişə… Uçuram gələcəyə… Əfsanəvi don geyib, Göylər ilə gedirəm. Həqiqətdən ayrilib, Min-min xəyal edirəm… Sular kimi axaraq, Qucağina sixaraq, Xəyal məni aparir, Aparir, hey aparir… 20.03.1969 Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə 326
GÖZLƏRİM Yenə söylə görüm, axi, hardasan, Ay mənim boşalan, dolan gözlərim? Bu dəmlər sən yaman uzaqlardasan, Durub, bir nöqtədə qalan gözlərim. Yoxsa o dilbərdən düşdün arali, Çəkilmə, ömrümü qoyma yarali, İtirsən bircə dəm nazli marali, Dağlari, daşlari dolan, gözlərim! Qəmliyəm, dünyadan sinə dağliyam, Bu azad cahanda eşqi bağliyam, İstərəm, ah çəkib bərkdən ağlayam, Ağlasam durulma, bulan, gözlərim! 20.03.1969 Yüklə 21,6 Mb. Dostları ilə paylaş:
|