Tofiq Huseynzade--seir--kitab 1111. indd

Xəyal cığırı – II cı̇ld

327

MƏNSİZ

Cahan bir cahandir, mən kiçik zərrə,

Yaranib tufan da, yellər də mənsiz,

And içib, eşqini atmayan yerə 

Dolaşar aləmi dillərdə mənsiz.

Günəş öz yerində dolanib, gedir,

Sellər dərələrdən bulanib, gedir,

Fəsillər illərə çulanib, gedir

Çəməndə, çiçəkdə, güllərdə mənsiz.

Yazmaq da ruhuma dad verir hərdən,

Qoy söhbət açim mən qərinələrdən,

Əzilib, tökülüb, məhv olub birdən

Min insan şöhrəti sellərdə mənsiz.

Neçə bahar keçib... Neçə qiş keçib,

Gah aydin günəşli, gah yağiş keçib,

Bəzən bir hünərə min alqiş keçib 

Al, yaşil bəzənən çöllərdə mənsiz.

Başimi fikirlər, yaman alibdir,

Nə vaxtdir ürəyim xəstə qalibdir;

Bu dünya çox nəsil yola salibdir,

Günlərdə, aylarda, illərdə mənsiz.

25.06.1969

---

Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə

328

İNSANLIQ  LÖVHƏSİ

Düz sözə haqq verib, həqiqət görən,

Çətinlik çəkənə kömək yetirən,

Elin hörmətinə hörmət gətirən

Uçar əsrlərə qizil quş kimi.

Özündən danişib, özündən küsən,

Ev yixan, hər sözə bir dastan düzən,

Ciblərdə dolanib, ayaqda gəzən

Yaşar dünyamizda bir bayquş kimi.

25.06.1969

---

Xəyal cığırı – II cı̇ld

329

VERMƏMİŞƏM

Dostlar, dünyamizda ikiüzlüyə

Mən salam versəm də, üz verməmişəm,

Təmiz ürəklərə kor baxanlara

Mən işiq vermişəm, göz verməmişəm.

Həqiqət heç zaman toxunmaz daşa,

Toxunsa daşi da keçər birbaşa,

Vəzifə başinda dosta-yoldaşa

Pul ilə söz alib, söz verməmişəm.

Yazib, yazmasam da bu şeri hökmən,

Xoşdur təbiətim, təmizəm qəlbən,

Mərdin hər sözünə «can» deyəndə mən,

Namərd ocağina köz verməmişəm.

25.06.1969

---

Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə

330

ŞİKAYƏT

Şikayətim yaradir,

Dərdimi yaxşi bilər.

Onun qaşi qaradir,

Mənim çəkdiyim günlər

Ya Günəşdi, ya Aydi,

Ayriliq olmasaydi!

Kirpik qara, qaş qara,

Bulud kimi saç qara,

Üzündə, çöhrəsində

Ara-sira xal qara,

Mənim isə o gündən

Çəkdiyim xəyal qara.

25.06.1969

---

Xəyal cığırı – II cı̇ld

331

GEDİBDİ 

Bir bülbül uçurtdum çeşmə başindan,

Ağlim, huşum, bilməm hara gedibdi?..

İllərcə sevdiyim yar atəşindən

Bu, xəstə xəyalim dara gedibdi.

Namərd, ortaliğa girdin nahaqdan,

Puç oldu kor bəxtim, yixildi taxtdan.

Hər zaman yar deyib, yar ağlamaqdan

Qalmayib gözümdə qara, gedibdi.

Qəmliyəm, ahima nə hay verən yox,

Bu, uçuq könlümü nə də quran yox,

Yarin xəbərini mənə verən yox,

Bu xəbər, bəs necə, yara gedibdi?..

27.06.1969

---

Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə

332

ŞERİM SƏNİNDİR, ANA!

Ana, əzizim ana,

Ay, iki gözüm ana!

Sənin isti nəfəsin

Həyatimdir, canimdir,

Döşündən verdiyin süd

Mənim halal qanimdir.

Ürəyini, canini 

Həyatima bağladin,

Bəxtəvərsən dünyada

Böyük yaranmiş adin.

Bəlkə də bilmir hami

Bu şeri, bu ilhami,

Axi gülə-gülə sən

Ömrümə bəxş etmisən.

Mənə çəkdiyin layla

Şirin nəğməyə döndü,

Anasiz bu dünyada 

Kim yarandi, kim öldü?!

Ana, əzizim, ana,

Ay iki gözüm ana!

Ağzimdaki şirin dad,

Nə həyatim, nə bu ad,

Nə bir nəğməm, nə şeir

Mənim deyil,

                      Sənindir!!!

02.07.1969

---

Xəyal cığırı – II cı̇ld

333

SEVGİ

Bu gün başqa zamandir,

Yox Məcnunun naləsi,

Dildə, dodaqda yanir

Kərəmin eşq şöləsi.

Sevgini dağda-düzdə

Axtarmaq da əbəsdir,

Neçə zaman gəlsə də,

Kainat hey gülsə də,

Sevgidən ayri düşən 

Əbədi bir şikəstdir.

14.09.1969

---

Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə

334

MƏN

Gözlərin yadima düşəndə, Dilbər,

Baxiram gecələr ulduzlara mən.

Güllər çağirsa da «Gəl, gəl!» hər səhər, 

Sənsiz gedə bilməm çəmənzara mən.

Sən gedən yollara çevrilməz üzüm,

Nə vaxtdir həsrətdə qalibdir gözüm,

Qalmayib ürəkdə nə hal, nə dözüm,

Qurbanmi verildim intizara mən?..

Bunu Məcnun deyib, bilmirəm, gərək...

«Sevib-sevilsə də, sevinməz ürək!»

Gözəlim, gəlmədin, gəl deyək, görək, 

Dözə bilərəmmi ahu-zara mən?..

14.09.1969 

---

Xəyal cığırı – II cı̇ld

335

MƏNDƏDİR

Uzağa getməyin, gəlin yanima,

Dostlar! Sədaqətin özü məndədir.

Vətənim, Vətənim – Azərbaycanin 

Sönməz, od-alovlu közü məndədir.

Əzizdir sənətim, şirindir dilim,

Huşu başdan alir vətən gözəlim,

Eşitsin dünyada hər qardaş elim,

Aşiq Ələsgərin sözü məndədir.

Yaziram, sətirlər düzülür çin-çin,

Hər sadə kəlməmdən bir məna seçin,

Yaxşi bilirsiniz niyə, nə üçün,

Neçə sənətkarin gözü məndədir!?.

14.09.1969

---

Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə

336

OXU KAMAN!  OXU TAR!

(Mikayil Müşfiqin «Oxu, tar!» şeirinə nəzirə)

Qəlbimin bəzəyi, 

       Şerimin özəyi, 

             Oxu, kaman,

                        oxu, tar!

Sürünüm dizin-dizin,

Oxuyun həzin-həzin, 

Oxuyun qatar-qatar. 

Qoy aşsin dərd başimdan, 

Düşünüm sirdaşimdan...

«Böyük bir millətin

         şirini, şərbəti sizdə!»

Mənim isə qəlbimin 

         şikayəti sizdə.

Oxu, kaman!

Könlümün bu səsini,

Dərdini, qüssəsini 

Yaşat sən xeyli zaman!

Oxu, tar!..

Mənə şair ad verən,

Ruhuma min dad verən

Ömrümü mənə qaytar.

Hələlik ki... mən sağam,

Yazilmamiş varağam.

---