Tofiq Huseynzade--seir--kitab 1111. indd

Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə

364

BİZƏ GƏLSİN 

(məktub)

A qardaş, bilmirəm biz neyləmişik?

Bu sevgi həsrəti az bizə gəlsin!

Xəstəyəm; dilbərin can atəşindən,

Götür qələmini yaz, bizə gəlsin.

Məhəbbət eşqinə bəzənsin könül,

Çalib qanadini, oxusun bülbül,

Sənin də, mənim də sevdiyimiz gül,

Başinda bir dəstə qiz, bizə gəlsin.

Sevən könüllərə bir toy vurulsun,

Sevinsin anamiz, məclis qurulsun.

Zurna zilə çəksin, dəfçi yorulsun,

Aşiq sinəsində saz, bizə gəlsin.

09.10.1969 

---

Xəyal cığırı – II cı̇ld

365

HÖRUMÇƏYİN YOLLARI

Yadimdadir …

                 Bir zaman

Hörümçək gələn zaman,

Nənəm deyərdi: – Oğlum,

Ay, sənə qurban olum,

Hörümçəyə toxunma. 

Gətirir o, şad xəbər,

Sevinəcək könlümüz,

Yad olacaq qəm, kədər. 

Mən də böyük inamla

Toxunmazdim ona heç, 

Deyərdim, uzaq yoldan

Gələn var ya tez, ya gec.

Ömrüm yaşa dolsa da,

O, əfsanə olsa da,

Bu gün başqa bir aləm

Əlimə verdi qələm.

Hörümçəyin yollari

Düzülüb naxiş-naxiş, 

Bu, qəribə aləmə

Xəyalim heyran qalmiş.

Bu, bir zərrə həyatda

Qüdrətə bax, gücə bax,

Xalçani o toxuyub

Bəlkə, insandan qabaq.

---

Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə

366

Yollarini durmadan

Çəkir eniş, yoxuşa,

İşləyir təbiətlə

O, vuruşa-vuruşa.

Dayanmir, o, yol çəkir,

«Uzaq yoldan gələn var».

Qaçir eniş-yoxuşa,

Yollarinda daş, divar.

Evimizin küncünə

Neçə dəfə yol salib…

Elə bil ki, bir azdan 

Qorxaraq uçmağindan,

Divari bir-birinə 

Möhkəm – deyə, bağlayib.

11.10.1969

---

Xəyal cığırı – II cı̇ld

367

İNCİMƏZ

Arzular sinəmdə durub qatara,

Yar – deyə, könlümü saliblar dara,

Deyirəm, bir yerdə çəksələr dara,

Nə bülbül inciməz, nə gül inciməz.

Axmağin hər sözü zəhərdir, oxdur,

Ağilli başlarin qiyməti yoxdur,

Dünyada qanan da, qanmaz da çoxdur,

Hər yetən insandan könül inciməz.

Namərdin başini namərdlər kəsə, 

Mərdin ayaqlari sinəmdə gəzə,

Özünə Qəmlini kim dost eyləsə, 

Çəksə də qəhrini yüz il, inciməz.        12.10.1969

KÜSMƏ, ARAZ…

Araz, Araz, ay Araz!

Axan adi çay Araz!

Bizim bu boşboğazlar,

Yalançi şeirbazlar,

Deyirlər, bir torpaği 

Araz bölüb ikiyə… – 

Araz, 

         küsmə hər sözdən.

Doğub mübarizədən

Azadliq hər ölkəyə.                    12.10.1969  

---

Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə

368

KÖRPÜLƏR

Səpələnib işiq tək

Dünyanin hər yerinə,

Neçə-neçə sahili

Qoşar biri-birinə,

                    körpülər.

Bu gündən sabahima 

Mənə keçid gərəkdir,

Ömrümüzə çox zaman

Dağlar kimi dirəkdir,

                       körpülər.

Ürəklərə uzanib,

Şirin-şirin pay verər,

Günəş batar… yerinə

Gözəl-göyçək Ay verər,

                        körpülər.

İki qonşu diyari

Bir-birinə bağlayar,

İnsanlar qəmlənsə də,

Nə ah çəkər, ağlayar,

                          körpülər.

---

Xəyal cığırı – II cı̇ld

369

Mən – sahilin bu tayi,

Sevgilim – o bir tayi,

Keçəcək üstümüzdən

Ömrümüzün yar payi,

                           körpələr.

Nəsillər addimlayir…

Bəli! Bizim körpələr!

Bütün körpülər üçün 

Yaranmişiq 

                    körpülər…

13.10.1969

---

Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə

370

SƏNƏT AŞİQİ

(Cəfər Cabbarliya)

Bayron, Heyni, Şekspir

Az sevməmiş sənəti,

Taqor nəğmələrində

Qamçilamiş zülməti.

Sevirəm sənətkari,

Əsrinin vüqaridir.

Daha artiq sevdiyim

Sənətkar Cabbarlidir.

Kəlmələri dalbadal 

Kin, qəzəblə doludur,

Cabbarlinin sənəti

Azadliğin yoludur.

Sənətinə onun tək

Vurğun bir insan hani?

O, qoydu dünyamizda

Bir azadliq dastani.

O, qələm  götürmədi

Dağda gülə, çiçəyə, 

Nə də gözəl-göyçəyə...

Yazdi: «Hey, sən!

Əski dünya, təslim ol!

Sənə qarşi yürüş var!

Yürüş var ha, 

                     yürüş var!»

---

Xəyal cığırı – II cı̇ld

371

Sevillər çadrasini o an

              başindan atdi,

Bütün Şərqi oyatdi.

Yalançi dindarlari

Elxan qirib, taladi,

Od üstündə qaladi.

Ağalarin zülmünə 

Bir balta vurdu Almaz.

Dedi: belə zülm olmaz!

Azəri səhnəsinin 

Pərdəsini laybalay

Günəşə açdi Oqtay.

Bu yürüşə, 

            bu vuruşa 

Təslim oldu əski dünya,

Xalqa xainlər kimi…

Mən də milyonlar kimi

Sevirəm ürəyimdə 

Necə bir sənətkardir.

Sevirəm daha çox ki, 

O, Cəfər Cabbarlidir.

13.10.1969

---

Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə

372

TOY ÇALINIR

Toy çalinir …

İki dünya sevinir,

İki könül gül açir,

Atib hicran qəmini

Arzular qucaqlaşir.

Toy çalinir…

İki ürək döyünür

Vüsalinin odundan,

İki nəğmə oxunur

Qəlblərin sükutundan.

Toy çalinir…

İki sevgi naminə

Ev-eşiyə nur dolur,

Başqa-başqa adamlar 

Can-ciyər qohum olur.

14.10.1969

---