www.kitabxana.net
– Milli Virtual-Elektron Kitabxana
2017
956
E-antologiya:
çağdaĢ filoloji materiallar
yaddaĢında silinməz izlər buraxırlar. Güllü arvad da,
Ömər koxa da milli-tarixi varlığın simvolları olmaqla, bu
tarixi gerçəkliyə məxsus ən əlamətdar keyfiyyətlərin
daĢıyıcısı kimi bədii təsvirin mərkəzinə çəkilirlər.
Güllü arvadın Ömər koxanın ölümündən sonrakı həyatı
milli xarakterin sovetləĢmə dövründəki faciəsini
ümumiləĢdirir. Məhz bu həyat yolu kontekstində müəllif
sovetləĢmə dövrünün ən acı həqiqətlərini oxucuya çatdırır.
Ġ.ġıxlının ən böyük uğurlarından biri yaĢanılan və
yaĢanmaqda olan həyatı qarĢılaĢdırması, müqayisə
müstəvisinə gətirməsidir. Oxucu Ömər koxanın və Güllü
arvadın, həmçinin Çıraqlıların və Alqazaxlıların
inqilabaqədərki həyat tərzi ilə inqilabdan sonrakı həyat
tərzinin ən səciyyəvi məqamları ilə tanıĢ olur. Yazıçı
süjetə müdaxilə etmir, hadisələrə tendensiyalı münasibət
göstərmir. Sadəcə epik təhkiyəni davam etdirir, iki nəslin
xoĢbəxt, təbii bir həyat yaĢamaq imkanını itirib faciəli bir
tale yaĢamasını, bu yaĢantının ürək göynədən təfsilat və
detallarını təsvir edir. Bu təhkiyə və təsvirlər sovetləĢmə
dövründə itirdiklərimiz, daha çox isə mənəvi itkilərimizlə
bağlı çəkilməz, dözülməz ağrıların təsvirinə yol açır,
sonralar üzləĢdiyimiz milli faciələrimizin kökünü
görməyə istiqamət verir. Müəllifin "ölən dünyam"
www.kitabxana.net
– Milli Virtual-Elektron Kitabxana
2017
957
E-antologiya:
çağdaĢ filoloji materiallar
ifadəsini nə üçün sərlövhəyə çıxarmasının səbəblərini
açıqlayır.
Ġ.ġıxlı ölməz sənətkardır. Çünki o, yaradıcılığında
milliliklə bəĢəriliyin üzvi vəhdətinə nail ola bilib. Bununla
belə, onun sənət dünyasında "Dəli Kür"ün müstəsna
mövqeyi var. "Dəli Kür" Azərbaycan nəsrində bir də fəth
olunması mümkün olmayan zirvədir və bu mənada
professor N.Cəfərovun onu "ədəbiyyatımızın
S.Vurğundan sonrakı Ģah əsəri" adlandırmasında mən
böyük həqiqət görürəm (Klassiklərdən müasirlərə. Bakı.
"ÇaĢıoğlu", 2004, s. 170).
"Dəli Kür" "bütün zamanlar üçün" yazılmıĢ bir əsərdir.
Görkəmli sənətkarın anadan olmasının 90 illiyi ərəfəsində
biz romanın üzərinə yenidən qayıtmağı və bu əsəri həmiĢə
təzə-tər saxlayan keyfiyyətləri imkanımız daxilində
hərtərəfli incələməyi daha məqsədəmüvafiq hesab etdik.
* * *
"Dəli Kür" romanında XIX əsrin ikinci yarısının, daha çox
isə son onilliklərinin hadisələri təsvir olunur. Əsrin ikinci
yarısının ilk onillikləri romanın birbaĢa təsvir obyekti
deyil. Həmin tarixi zaman kəsiyi birbaĢa təsvir predmetinə
çevrilən zaman kəsiyi ilə müqayisə kontekstində estetik
www.kitabxana.net
– Milli Virtual-Elektron Kitabxana
2017
958
E-antologiya:
çağdaĢ filoloji materiallar
düĢüncənin predmetinə çevrilir. "Hər kəsin öz kiĢiliyinə
və adına görə dolanmağı var idi. Qanlı da qanını özü
alırdı, nə divan var idi, nə də dərə. Ġndi bu nədir?"
Romanın aparıcı qəhrəmanının - Cahandar ağanın daxili
hiddət və etirazla, təəccüb və təəssüflə içindən keçirdiyi
bu düĢüncələr və qoyduğu sual onun ömrünün çox
hissəsini yaĢadığı keçmiĢ zamanın səciyyəsini açır;
patriarxal münasibətlər, milli adət - ənənələrlə
tənzimlənən həyatın sabitliyinin pozulmağa, "dünya"nın
dəyiĢməyə doğru getdiyini iĢarələyir.
Ġ.ġıxlı romanının mövzusunu "dəyiĢməyə doğru gedən"
zamandan götürür və onun obyektiv səciyyəsini verməyə
çalıĢır.
Ġlk növbədə milli varlığın min illər ərzində formalaĢan
həyat tərzinə müstəmləkəçi rejimin - çar hökumətinin,
roman qəhrəmanlarının dili ilə desək, "divan - dərə"nin
bütün gücü ilə nüfuz cəhdi bədiiləĢdirilir. Romanda çar
hökumətinin Azərbaycanda siyasi və iqtisadi cəhətdən
möhkəmlənməsinin konkret mənzərələri əks olunmuĢdur.
Bu mənzərələr həmin dövrün ictimai-siyasi
münasibətlərini dolğun və tam obyektiv əks etdirir.
Yazıçı romanda çar hökumətinin Azərbaycana gəliĢinin,
burada möhkəmlənmək niyyətlərinin bütövlükdə
müstəmləkəçi xarakter daĢıdığını və milli varlığa qarĢı
www.kitabxana.net
– Milli Virtual-Elektron Kitabxana
2017
959
E-antologiya:
çağdaĢ filoloji materiallar
çevrildiyini əks etdirir. Çar hökumət nümayəndələrinin
yerlərdə hər cür və hər hansı münasibətlə görünüĢü, bir
qayda olaraq, narazılıqla və bir çox hallarda isə
müqavimətlə qarĢılaĢır. Roman müəllifi bu münasibəti
həm keçmiĢ, həm də çağdaĢ planda süjet xəttinin üzvi
tərkib hissəsinə çevirir:
"Bu ölü sükutu hiss edən kazaklardan biri Əhməddən
soruĢdu:
- Camaat hanı, köçüblər?
- Yox.
- Bəs niyə görünmürlər?
- Sizdən qorxurlar.
- Niyə?
- Sizdən xeyir gözləmirlər".
Göytəpəlilərin keçmiĢdə olanları yaxĢı xatırlamaları
fonunda müəllif çar hökumət nümayəndələri ilə xalq, yerli
camaat arasındakı bu etimadsızlığın kökünü açır:
"Göytəpəlilərdən neçə dəfə atlı kazakların tökülüĢüb
gəldiklərini və "Zayej"də gecələdiklərini görənlər az
olmamıĢdır. Hətta həmin kazakların ətraf kəndlərdən,
eləcə də Göytəpənin özündən adamlar tutub döydüklərini,
sonra da atın döĢünə salıb siyirtmə qılınc altında Ģəhərə
apardıqlarını xatırlayanlar, onları unutmayanlar çoxdur".
Dostları ilə paylaş: |