TÖVHİD – Allahın Qulları Üzərində Olan Haqqı 77
arasında fərqlər vardır. Bütün bunlar yaradılanlar arasında fərqli olduğu
halda, Yaradıcı (Allah) ilə yaradılan (məxluq) arasında belə bir fərq daha açıq
və daha böyükdür. Allah Öz sifətləri barəsində bizə xəbər vermişdir, lakin
onların forma və keyfiyəti barəsində bir xəbər yoxdur. Sən nə qədər onları
təsəvvür etməyə çalışsan Allah daha Uca və Böyükdür. Bütün bunlar da vacib
edir ki, Müsəlman bir kimsə nə qəlbi, nə dili, nə də qələmi ilə Allahı təsəvvür
etməyə çalışmasın.
6. İnsanlar arasında olan bəzi müraciətlər; Məs: Əbu Hureyra rəvayət edir
ki, Peyğəmbər demişdir: “Sizdən heç kəs (köləyə): “Rəbbinə yemək ver”,
“Rəbbinə dəstəmaz almağa kömək et”, “Rəbbinə su ver”– deməsin; qoy:
“mənim ağam”, “mənim himayədarım”– desin. Habelə heç kəs: “qulum”,
“kənizim”– deməsin; qoy: “oğlum”, “qızım”, “ay uşaq”– desin
153
”
154
.
Bu şirk iki növdür: 1) Məbud – ibadət olunanla (Allahın İsimləri, Sifətləri və
Felləri) bağlı olan şirk. Bu şirk özü də iki növə bölünür. 1) İnkar (Tətil) şirki. Bu
da şirkin ən pis növüdür. Fironun şirki kimi; “Firon dedi: “Aləmlərin Rəbbi
nədir? (Nə cür şeydir?)”. (əş-Şuəra 23). “Firon dedi: "Ey Haman! Mənim üçün bir
uca qala tik ki, bəlkə yollara çatım – göylərin yollarına çatım və Musanın
məbudunu görüm. Həqiqətən, mən onu yalançı sayıram!" Firona pis əməli
beləcə gözəl göstərildi və o, yoldan çıxarıldı. Fironun hiyləsi uğursuz oldu. (əl-
Mumin 36-37).
Şirklə inkarçı (tətilçi) yanaşı olan bir şeydir və biri digərini tələb edir. Hər
bir şirk qoşan insan inkar (tətil) edəndir və hər bir inkar edən (tətilçi) də
müşrikdir. Lakin şirkin özündə inkarın əsli yoxdur. Bəzən də görürsən ki,
müşrik insan Allahın yaradan olduğunu, Allahın sifətlərini etiraf edir. Lakin
Allahın tövhid haqqını inkar edir. Şirkin əsası inkardır. Bu da üç qismdir. 1) Bu
yaradılan şeylərin yaradıcısının olmamasını qeyd etmək. Allahın varlığını,
eyni zamanda Yaradanın mövcudluğunu inkar edən kommunistlər. Onlar
deyirlər ki: “Allah yoxdur, hər şey maddidir. Hər bir şey öz-özünə yaranıb və
təbiətdən yaradılıb”. 2) Allahın kamil İsimlərini, Sifətlərini və fellərini inkar
etmək. Cəhmiyyəliləri bura misal gətirmək olar. 3) Allaha davranışda olan
inkardır ki, insan Tövhidin həqiqətini yerinə yetirmir. Məs: Vəhdətul-Vucud –
onlar deyirlər ki, “Xaliq (Yaradan) və məxluq (yaradılan) yoxdur. Onların hər
ikisi də bir şeydir və gördüyün hər bir şey Allahdır”. Rəbbin mövcudluğunu
etiraf edə-edə kainat işlərini idarə edən övliyalardan olan müqəddəslərin
mövcudluğunu iddia etmək. Bəzi sufilərin dedikləri ki, “Allah öz məxluqatına
hülul edir”. Sufi İbn Arabi deyir ki: "Rəbb bəndədir, bəndə Rəbdir. Kaş ki,
mənim şerim haqqı deyərdi". Bəziləri ifrata vararaq: "İt də, donuz da bizim
153
Bütün bunlar kölə ilə ağa arasındakı müraciətlərə aiddir.
154
əl-Buxari 2552, Muslim 2249, Əbu Davud 4975, ən-Nəsai 10070.
TÖVHİD – Allahın Qulları Üzərində Olan Haqqı 78
tanrımızdır. Allah kilsə rahibindən başqa bir şey deyildir". Həllac deyir ki:
“Mən Oyam, O da mən”
155
Sufilər Peyğəmbərə qeyb haqqında mütləq bilik
şamil edib: "Ey qeybin ən böyük bilicisi! Biz sənə pənah gətirdik! Ey qəlblərə
şəfa verən, biz sənə xeyir-duamızı yetirdik!" Buseyri öz "Burdə" qəsidəsində
deyir ki: "Dünyanın xeyri də, zərəri də sənin səxavətindəndir. Çətin anlarda
səndən başqa sığınacağım heç kəs yoxdur, əgər bu çağırışımda mənim əlimdən
tuta bilməyəcəksənsə həlakıma hökm ver, dünya və onu əyalı sənin
səxavətindəndir, Lövhi-Məhfuz və onu yazan qələmin elmi sənin
biliyindəndir”. Həmçinin - Ateistlərin şirki də bura daxildir. 2. Ona ibadətdə,
davranışda (müamələdə) olan şirk (Allahla yanaşı başqa bir ilah qəbul etmək)
daxildir. Belə bir kimsə hər nə qədər Allahı zatında, Sifətlərində və Fellərində
heç bir şəriki olmamasına inansa da davranışda (müamələdə) şirk qoşmuşdur.
Allahın İsim və Sifətlərini, Rəbliyini inkar və rədd etmədən Allah ilə yanaşı
başqa ilah qəbul edən Nəsranilərin şirki kimi. Onlar Allahın Rububiyyətini,
İsim və Sifətlərini inkar etmirlər. İsa və onun anasını ilah sayırlar. Həmçinin
- bura Qədəriyyələrin şirki də daxildir. Belə ki, onlar deyirlər: “Hər bir şey
Allahın istəyi olmadan yaranır”. Bu – o, kəslərdir ki, qulun iradəsini və
seçim qabiliyyətini israr etməkdə həddi aşaraq, nəticədə Allahın istəyini və
qədərini inkar etmişlər. Onlar deyirlər: "Qulun əməlləri Allah tərəfindən
yaradılmayıb, təmamilə insanın özündən aslıdır". Qulun qüdrət və iradəsi ilə
öz əməllərinin yaradıcısı olduğunu irəli sürmüşlər. Bununla da Allahdan
başqa iki yaradıcı olduğunu qəbul etmişlər. Peyğəmbər onları: "Bu ümmətin
məcusiləri"- deyə adlandırmışdır. Çünki, məcusilər şeytanın şəri və pisi
yaratdığına inanaraq, Allah ilə birlikdə onun bir başqa yaradıcı olduğunu
iddia edirlər. Bu qrup da qulları Allah ilə birlikdə yaradıcı olaraq qəbul
etmişlər. İbn Ömər rəvayət edir ki, Rəsulullah buyurdu: "Qədəriyyə bu
ümmətin məcusiləridir. Xəstələnsələr onları ziyarətə getməyin, ölsələr
cənazələrində iştirak etməyin".
156
Həmçinin - bura Nəmrudun şirki də daxildir;
“Allahın verdiyi hakimiyyətə görə İbrahim ilə Rəbbi barəsində höcətləşən
155
Hululiyyə – Allahın Zatıyla hər yerdə olduğunu qeyd edənlərdir. Onlar Allah Məiyyə – Birlikdə,
bərabər olmaq sifətində həddi aşaraq Allahın ona yaxın olan (əl-Mukərrəbun) şəxslərə hulul etdiyini (yəni
nüfuz etmək, girmək, iki şeyin bir şeymiş kimi birləşməsini) irəli sürən batil firqədir. Onlara görə kim nəfsini
itaətlə tərbiyə edər, dünya ləzzətlərinə və şəhvətlərinə səbr edərsə Allaha yaxın olanların (əl-Mukərrəbun)
məqamına yüksəlir. Sonra o, bəşəriyyət sifətlərindən təmizlənincəyə qədər, saflaşmaya və saflaşmış
olanların dərəcəsinə yüksəlməyə davam edəcəkdir. Saflaşma əsnasında bəşəriyyətdən bir parça da belə
qalmadıqda İsa ibn Məryəmə hulul edən Allahın ruhu ona da hulul edir. O, zaman istədiyi kimi olan şeydən
başqasını diləməz və əməllərinin tamamı Allahın feli olur, sonunda da Allaha birləşərək, Allah olur!? Abdul-
Qahir əl-Bağdadiyyənin bölümünə görə 11 qurupdur. Bunlar: Hululiyyə, Səbəiyyə, Bəyaniyyə, Cənahiyyə,
Hatabiyyə, Şurayiyyə, Nəmiriyyə, Rizamiyyə, Muqannaiyyə, Hulmaniyyə, Həllaciyə və Azafira. Hululiyyə
eyni zamanda müşəbbihlərin (bənzədənlərin) həddi aşanlarıdır. Müxaliflər içərsində də Allahın imamlara
Hulul etdiyini deyənlər də vardır. Bax: "Məqalətul-İslamiyyə" 1/ 81-82, "Fərq Beynəl-Firaq" s. 198, 205.
156
Əbu Davud "Aunul-Məbud" 12/ 452, əl-Albani "Səhihul-Cəmi" 5039, "Şərhu Təhaviyyə" s 273 həsən hədis.
Dostları ilə paylaş: |