83
Mənsur: Yaxşı, biz qabaqda, siz isə arxada, qızlar!
Ağa Səlim: Cəvanşir bəyin daha nə bəhanəsi var? Ağaye
Cəvanşir?
Mən dedim ha 15 ilimi Təbrizdə keçirmişəm Cəvanşir!
Unutmadın ki? Təbriz mənim üçün vətəndən ötə bir vətəndir.
Təbrizdə insanlar gördüm, insanlıq misalı! (gülə-gülə) Öncə
Təbriz baş tacım Zərifə xanımın doğulduğu vətəndir! Amma daha
önəmlisi vətən olduğundan ötrü yox, bölgənin ən iri, qabaqcıl,
çağdaş şəhəri olduğu üçün böyük anlam daşıyır! Təbriz teatrından
danışırdıq. Mən, bu teatrın araşdırıcılarından biriyəm. Təbriz
teatrı ilə Tehran teatrını qarşı-qarşıya qoymaq olmaz! Nasirəldin
Şah zamanından Təbrizdə teatr olubdur. Təbriz üç - Folklur,
Mərsiyə və Modern teatrı bir yerdə yaşadıbdır. Avropanın
modern, şiənin dramatik, folklurun gah komedi, gah da tragik
tipləri bu şəhərin yaşadığı zəngin teatr irsidir. Mən Təbrizdə
olduğum sürədə 50-dən çox səhnə görmüşəm. Azərbaycanın o
tayından tutmuş Mülyer, Şekspir kimi onlarca dünya ünlüsünün
əsərləri türkcə səhnə alıbdır, Təbrizdə! Təbriz teatrının çəkisini
yaxın bölgədə İstanbul teatrilə, Tiflislə, Bakıyla ölçmək doğru
olar! Təki, 1940-45 illərdə Təbrizin onlarca teatr qrupu olmuşdu.
84
Yönətməni dostum Səməd Dadaş olan “Təbriz Teatrı”nın ən azı
50 kadrı var idi.
Zərifə xanım: Mən ilk teatrı Təbrizin Aramiyan Salonunda
görmüşəm. O zaman hardasa 10 yaşım olardı. Ondan sonra
Təbrizdə yay oyunları olurdu. Mənim atam hər fürsətdə bizi teatra
götürərdi. O zaman Xeyriyyə adlı bir teatr yaranmışdı. Amma ən
böyük teatr salonu Ərk Teatr salonu idi. Mən o salonda Məşdibad
tamaşasını görmuşəm! Eşitdiyimə görə, indi bütün salonların
qapısını çəkib bağlayıblar!
Ağa Səlim: Zərifə xanımın dediyi kimi, Ərk salonu olduqca
gözəl, böyük və modern salondur. Heyf ki, Teatr salonları
gerizəkalı faşistlər tərəfindən bağlı qalıb. Ancaq darıxmayın,
günəş hər zaman bulud arxasında qalmaz!
Sava narı!
Sava Təbrizdə narı ilə tanınır. Sava yəni Azərbaycanın qıp-
qırmızı, şip-şirin, iri dənəli nar torpağı! Az tapılar, öz tapılar Sava
narı! Hər meyvədən tez qapılar Sava narı!
85
Ən sonunda dilədiyim üç günlük dadlı günlərimə qovuşdum. Ev
yiyəsi bizi elə qarşıladı ki, bir an öz ailəmin yanında olduğumu
hiss etdim. Elə düşündüm ki, onlar məni aga Səlimin oğlu
sanırlar. Ancaq, elə deyildi. Onlar mənim bir uzaq soydaş
olduğumu bilirdilər. Nar bağında bizdən başqa bir neçə qonaq ailə
də var idi. Hardasa 10 dan artıq qız-oğlan bir-birinə qarışaraq
gözəl görüntü yaradırdı. Mən səfər boyu ancaq Olqanın burada
olmasını diləyirdim. Bəlkə də bu Sava olayı öncələr üz versəydi,
Olqa məni buraxıb getməzdi. Çevrəmdə istənilən sayda yetişkən,
sevimli, bənd olası qızlar varkən imkansız eşqə tutulmanın nə
anlamı ola bilər ki! Belə düşüncə içində bir-bir narları əlləyib
tapışırıq aldığım formada seçib dərir və səbətə qoyurdum.
Məndən biraz aralı qızlar da mən görən işi görürdülər. Ancaq,
onların nəşəsi hara, mənim həsrətim hara! Bir yandan qəriblik
duyğusu, bir yandan Olqa tutqusu, başqa yandan isə gənclərdən
ən azından 10 yaş yaşlı, yaşlılardansa azından 20-25 yaş gənc
olduğuma görə tam ortada qalmışdım!
Savadan dönər-dönməz Sovet səfirliyinin yolunu tutdum. Qapını
döyüb məmur Çirnikovla görüşmək istədim. Adımı verib
gözlədim. Yarım saat sonra qapı açıldı. Bir əskər gəlib üzərimi
86
axtarandan sonra məni həyətə aldı. Beş-on dəqiqə sonra məmur
Ladran Jernikov qarşıma tikildi:
-
Cəvanşir, 6 ay öncə gəldin, əli boş döndün! Bu kəz sənə bir
məktub, bir də yuxarıdan gələn əmr varımdı. Olqa sənə məktub
yazmışdı. Biz o məktubu sənə vermədən öncə oxuyub incələdik!
Sənə məktubu verəcəyəm! Ancaq, onu burada oxuyub mənə
qaytarmaq şərtilə! Sən, Olqaya cavab məktubu yazacaqsan. Yenə
bizim dediklərimizi yazmalısan! Birinci deyim ki, Olqanın uşağı
öz yanında deyil! O, əmin əllərdədi! İkincisi, Olqa etdiyi
günahların qarşılığını verir. O, bir dövlət məmuru olaraq səninlə
evlənməməli, uşaq doğmamalıydı. Bundan sonra onun taleyi
məhkəmə əlindədir. Sən onu unut! Ən yaxşısı, onu rahat burax!
Onu sevirsənsə, bizim yazdığımız məktubu öz xəttinə çevir bizə
ver! Biz ona çatdırarıq! İndi mənim şərtlərimi qəbul edərsənsa,
məktubu oxumağa izn verərəm!
Dinməz-eşitməz
duruma düşmüşdüm! Əskərin əlindəki
avtomatdan başqa heç bir nəsnə bu qədər əziz görünmürdü.
Keşkə bu avtomatın qurşunları ilə içimdə olan nifrət atəşini
söndürə bilseydim. Bunlar Olqanın mənə olan sevdasını tərsinə
çevirmək istəyirlər. Ancaq, mənim də adım Cəvanşirdi. Mən də,
az eniş-yoxuş görmədim bu dünyada! Şərtlərini üzdə də olsa,
87
qəbul edərəm. Alıb oxuyaram məktubu, sonra gözlərinin
qarşısında yeyərəm! Yazını onların əlinə vermərəm! Ax mənim
yazıq sevgilim! Yazıq Olqam! İndi bu cəlladların əlindən nə
çəkirsən?
Özümü toparlayıb dedim:
-
Öncə məktubu oxuyum. İstədiyinizi yaparam!
-
Yaparsan? Sözmü?
-
Söz!
Məktubu cibindən çıxarır mənə sarı tutur. Məktub əlindən almaq
istəyirəm. Əlini uzaqladır məndən:
-
Anlaşdıq! Öncə yazını oxumaq gərəkməz! Gəl bu məktubu öz
yazınla kopula, sonra Olqanın yazısını oxumaq üçün vaxtın
olacaq! (çibindən bir farsca hazır yazı, bir də ağ bir kağız və
qələm çıxarır zorla əlimə buraxır!)
-
Yox! Mən oxumadan yazmaram! Öncə oxumalıyam. Sonra
yazaram!
-
Onsuz da indiyənə qədər sənin adınla Olqaya yazılar
göndərilibdir. Boşuna çalışma! İstəsən də, istəməsən də bu yazı
da gedəcəkdir. Sonunda o bu yazılara inanacaqdır. Boşuna onu
incitmə! Onu sevisənsə, yazını yaz! Həm də onun yazısını oxu!
Dostları ilə paylaş: |