Türk bayrağini üRƏKLƏRİNDƏ
Yüklə 1,69 Mb. Pdf görüntüsü
|
78 səssizlikdən sonra, otaqdan çıxmaq üçün izn istədim. Əlilə mənə otur işarəti edərək, otaqdan çıxdı! Biraz sonra iki çayla otağa girdi! Ağa Səlimdən görmədiyim bir mülayimlik görürdüm! Həm utanır, həm isə çaşmışdım. O, çayı qarşıma qoyub öz yerinə yerləşdi: (Gülər üzrə): Hə harda qalmışdıq! Dedim ki, sabahdan sonra məhərrəmlikdir. Tamaşaxana tətildir. Mən “Daş Mehdiyə” (baş qorucu) tapşırmışam! Sabahdan sonra üç gün yoxuq. Ailəlikcə “Sava”da yerləşən Təbrizli bir dostun nar bağına dəvətliyik. Sən də bizimlə gəlirsən. Etiraz istəmərəm! Dayan! Öncə ailəmlə tanış olmağını istərdim! (İş masasının yuxarı çəkməcəsini açaraq qara rəngli bir telefonu üstə qoyur. Nömrəni yığandan sonra danışmağa başlayır: Salam neyləyirsiniz? Zərifə bax! Bu gecə bir təbrizli qonağımız var. Ətin suyunu artır. Yer hazırla!) Bu ağa Səlimə nə olduğunu bilmədim! Məndən fikir istəmədən hökm kəsmişdi. Qarşılığım onun istəyi kimi oldu: - Ağa Səlim, sağolun, hacı xanıma zəhmət olacaq! - Hacı xanım deyil, Zərifə xanımdı! Sənin gəlişin bizə xoşdur! İndi dön işinə! 79 Bizdən biraz Topxanaya doğru böyük bir çiçəkçi var idi. Oraya gedib: - Salam! Bir gözəl buket istəyirdim! - Çiçəkci üzümə-başıma baxaraq: Necə bir buket olsun. Elçilik üçünmü? - Yox, yox! Daha gözəl olsun! Çiçəkçi: (Gülə-gülə) Anladım, anladım! Çiçək buketini alıb otağıma dönərkən “Daş Mehdi” qarşıma çıxır: - Salam müdür bəy. İnşallah elçilikmi? Bizi unutma ha! Xoşbəxt olasınız! Sən yaxşı insansan! (Əllərini göyə qaldırıb “Amin!” deyib gülümsəyir!) - Salamüləleyküm Daş Mehdi bəy! Hanı bizdə o şans! Olarsa, xəbərin olar dostum! - Xəbərim oldu belə, dostum! Mən, insanın gözünün nəşəsindən anlaram! Biz, daş cəmiyətiyik, arifik! İşarətdən qanarıq! Mərd oğulun dili deyil, gözləri danışar! Sən, Daş Mehdiyə söz demə, gözünə bax yetər! Ulu tanrıdan türk oğlumuza rüxsət çıxmış! Daş Mehdi, havasına dadaş olmamış! Oğlum, igidin dilinin nə deməsi 80 deyil, sevdalı gözləri Daş Mehdiyə danışar! Bacımız da özün kimi türkdür, İnşallah! Olmazsa olmaz ha gözəl dadaş! Özümlə yaşıd Mehdi, yenə əllərini göyə qaldırır üzünə çəkərək “Amin” deyib, əlindəki 36 aşıqlı təsbeyini fırladaraq gülə-gülə əlini çiynimə vuraraq uzaqlaşır! Axşam radələrində ağa Səlimin açıq qırmızı Ford markalı maşınıyla evlərinə sarı yola düşdük. O, əlimdə buketi görüncə, təşəkkür edərək incə davranışımdan məmnun olduğunu bildirdi. Bir çox yol kəsməsindən sonra tanımadığım gen küçənin içinə yetişərək böyük bir qapının yanında dayandı. Öz açarıyla qapını açıb, “Ya allah” səslədi. Güllü-çiçəkli baxçanın qarşısından orta yaşlı qırmızı köynəkli, yarım çadıralı bir xanım bizi qarşıladı. O, gərçəkdən də incə və zərif xanım idi. Buketi “Zərifə” xanıma verdim. İncə davranışıma görə, təşəkkür edərək qucağına aldı! İlk kəz luks bir mobilyanın üstündə oturduğum üçün yerimdə oynaxlayırdım. İlk öncə ağa Səlimin 15-16 yaşlı oğlu ilə tanış oldum. O, Mənsur adlı utancaq, ucaboy biri idi. Birazdan 26-27 yaşlı Çiçək adlı evin ikici qızı ilə, ardıca Çıçəkdən biraz kiçik görünən Çinarla tanış oldum! Zərifə xanımın anlatdığına görə, 81 evin böyük uşağı Çilək iki uşağı və ərilə birlikdə İsfəhanda yaşayırlar. O, çox fəxrlə qızının ərinin yaxın gələcəkdə təyyarə kapitanı olacağını deyirdi. Sözsüz ki, hər ana kimi Zərifə xanım da belə gürəkənlə fəxr etməli idi. Ağa Səlimin çox açıq, aydın və elit ailəsi var idi. Bu günə kimi gördüyüm ən sosial ailə ilə tanış olurdum. Ailənin hamısı oxumuş, düşüncəli, toplumçu insanlar idi. Çilək Tehran universitetinin su məhəndisliyini bitirmişdir. Çiçək yenicə orta məktəbə dekan seçilmişdi. Zərifə xanımın dediyinə görə, Çiçək Tehranın ən gənc qız dekanı sayılırdı. Çinarsa Tehranın Amerika Kalejinin İngilizcəsini bitirmək üzrəydi. Bir azərbaycanlı türk ailəsinin bu yüksəklikdə yaşam səviyyəsini görür, qurur duyurdum. Ağa Səlimə belə bir insan olduğuna görə simpatiya duyurdum. O da bizim insanlardan biri idi. İlk tanışlıqdan bəri, ağa Səlimin belə böyük insan olduğunu bilmirdim. O, evində bir Azərbaycan yaratmışdı. Ev başdan-başa Azərbaycanın ünlülərinin resimləri ilə bəzənmişdi. Mən onların bir çoxunu tanımırdım. Ancaq, azərbaycanlı olduqlarından əmin idim. Dili, kültürü, havası türk olan bir ailənin, sözsüz ki, tabloları da türk olacaqdır. Bu üzdən “Kamil Səlim Ərdəbili” ömür boyu mənim üçün bir çətin örnək olaraq ürəyimdə yer saldı! 82 Tehrandan Savaya ağa Səlimin maşınıyla gedəcəyimdən sıxılırdım. Onların özləri beş nəfər idi. Mən isə, artıq adam idim! Bu üzdən Savadan söz gedincə, utana-utana getmək istəmədiyimi dedim: Ağa Səlim: Tamam! Burada şam başında, getməməyinə görə bir olumlu nədənin olarsa, sözünü qəbul edərik. Yox olmazsa, bizimlə gəlməlisən! - Mən, sizə yük olmaq istəməzdim, ağa Səlim! Ağa Səlim: Uşaqlardan soruşaq, siz necə düşünürsünüz Zərifə xanım? - Ağaye Kərəmi bizim öz ailəmiz kimidir. Ailəsi də, evi də bizə doğmadır. Uşaqları bizi bibi, dayı səslərlər. Mənim də uşaqlarım eynən! Çiçək: Mənə görə də, bir işiniz yoxdursa, bizimlə gəlin. Gözəl günlər olar. Bizə də, sənə də yenilikdir. Çinar: Nədən sıxılırsınız? Atanın maşınında altı nəfər rahatca yerləşər. (gülə-gülə) Çox rahatda olmasa sıxışıb oturarıq! Cəmi iki-üç saatlıq yoldur! Kişilər qabaqda oturar, qadınlar arxada! Yüklə 1,69 Mb. Dostları ilə paylaş:
|