Türk bayrağini üRƏKLƏRİNDƏ
Yüklə 1,69 Mb. Pdf görüntüsü
|
73 onda yanmayan sərin bulud qoynunda isinməz, sıx-sıx açıb-solan gülüstanlıqda yaşam marşı oxunmaz, cığır-cığır su yollarını coşduran daşan selə çevrilməzsən! Vətən belə bir duyğu qaynağıdır! Laləzar küçəsində yerləşən bir teatr salonunda təmizlik işi tapmışdım. Savadlı biri olduğuma görə, Ərdəbildən olan teatr müdüri məni özünə köməkçi etmək istədi. Ancaq buna qarşılıq şərt olaraq, saqqalımla uzun saçlarımı kəsdirməli idim! Aylarca bu uzun saqqal və saçlarımla açıq havada qorxmadan gəzməyimə son verməli, ya da yenə işsiz-pulsuz qalmalıydım. Artıq özümü gizli tutmaqdan, Olqanın dərdini çəkməkdən yorulmuşdum. Bu yaşam mənə görə deyildi. Bir qurtuluş yolu tapmalı, yeni bir yol seçməliydim. Artıq özümdən utanmağa başlamışdım! Mütləq bu durumdan qurtulmalıydım! İnsanların təmiz geyimiylə özümü bir yerdə tuta bilmirdim. Hələ bu işi tapmışkən, bir dildaşın mənə yardım əli uzanmışkən belə fürsəti əldən vetmək olmazdı. “Dəllək Əhməd” deyilən bərbərdə üzümə, saçıma çəki-düzən verərək hamama gedib özümü “Lotu Əsgər”in əlinə verdim. O, tənbəl bədənimi gözəlcəsinə əzişdirib, yuxunu başımdan qacırdı! Evə dönər-dönməz arxa qapıdan otağıma keçib, başımı yastığa qoydum. Sabah qonşu xoruzunun banlaması məni oyatdı. Qalxıb 74 güzgüyə baxdım. Özümə dönüşü salamladım! Gülnaz xanım məni bağrına basaraq: - Maşallah bəy, bax oğlumuz nə gözəl olmuş! - Bizim oğlumuz hər zaman gözəldir. İş icabı olaraq bəzən belə də olar, elə də olar! Maşallahxan yeni aldığı geyim takımını və boyun qalstukunu sevə-sevə mənə bağışladı. Onunla eyni ölçüdə olduğuma görə, geyimlər tam üstümə oturdu. Ayrılan vaxtda müdürün qapısını döydüm: - Buyurun! - Salam. Gün aydın. - Gün aydın da! Amma siz tanıya bilmədim. Siz? - Mən Cəvanşir! - Bəh, bəh, bəh, bəh! Buna deyərlər centlmən! İndi mən deyən oldun ba! - Sağolun müdür bəy! Teatr deyilən bu salonda axşamlar daha çox anlamsız komedilər verilirdi. Kütləni boş-boş, mənasiz şeylərə güldürüb, yuxulatma kimi tamaşalar, günün siyasətinə uyğun planlardan biri sayılırdı. 75 İşlədiyim teatrın sahibi üçün qazanc və rüşvət qarşısında alınan ödül lövhələri başlıca amac idi. Teatrın baxımsız, çirkin, çəkilməz olduğu kimsənin vecinə belə deyildi. Hər gecə təkrar görüntü, tamaşa və seyricilərlə üzləşirdik. Bunlara rəğmən, bu teatr mənim üçün yeni bir aşama oldu. Ən önəmlisi bir sayğın müdür yardımçısı olmuşdum. İşimi çox düzənli irəli sürürdüm. Teatrın reklam və anons sistemini dəyişmişdim. Teatrın tənirkədən olan reklam tablosunun çiraqlı neona çevirmə fikrini müdürə vermişdim. Təbrizdə öyrəndiyim anons traktları çap etdirmişdim. Əl boyda traktların yayılması üçün, yollarda diləncilik edən azyaşlı uşaqları bu işə cəlb etməyi müdürlüyə önərmişdim. Beləliklə, Topxanadan Kərimxana uzanan dördyollarda teatrın təbliğatı yayılırdı. Sözsüz ki, bu yeniliklərlə teatrın salonu hər axşam aşıb-daşırdı. Teatr adına uyan insanların sayı çoxalır, teatr sahibi isə gündən-günə varlanırdı. Bu arada da mənim üçün sadəcə yerimin möhkəmliyi önəm daşıyırdı. Çünki, gecə geç saatlara qədər teatrda olmam gərək idi. Satılan biletlərin düzlüyünü kontrol etməli olurdum. Hətta çox zamanlar gecələr orda yatırdım. Beləliklə, Olqanın üzərimdə olan basqısını unutmağa çalışırdım. Bu isə, mənim yenidən yaşama dönməyimə yol açırdı. Ərdəbilli müdür mənim çalışmalarımı gözdən qaçırmır, hər iki-üç aydan bir əmək haqqımı artırırdı. Bəzən 76 mənim alışqan olduğum Təbrizin teatr forması işimə yarayırdı. Günlərin bir günü müdürə verdiyim bir düşüncəm: - Ağa Səlim, bir önərim var! - Buyur, Cəvanşır. - Deyirəm ki, bu yay teatr salonu təmir olunsun! - Nə deyirsən, nə deyirsən! Ağızından çıxanı qulağın duyurmu ağa!? İkimizin də işdən atılmasını istəyirsən? Sənə nə bu işlərdən! Görünüşlü, aydın düşüncəli gəncsən, ancaq təcrübəsiz və sadəsən! Oğlum! Bu adamlar sənə-mənə rəhm etməzlər. Biraz biz türkləri zəki görsələr, anında savaka xərclərlər. Başın bədəninə ağırlıq etməsin! Otur-oturduğun yerdə! Bax! Bu salon üç-beş ay bağlanarsa, hamıdan öncə səninlə mən işdən alınarıq. Çünki o zaman müdürə ehtiyac qalmaz. İşçiyə ehtiyac olar. Biz fəhlə başında dura bilmərik. Biz, o işdən baş çıxarmarıq. Salon yeniləşəndən sonra isə, elitasiyon olar. Dərbara yaxın olan teatroçular, yaltaqlar, bizdən əvvəl buranın idarəsini ələ alarlar. Əmr üstən gələr! İndi anladınmı? - Bağışla ağa Səlim! Mən, bunları heç düşünməmişdim! Sizin sözlərinizi bundan sonra qulağıma sırğa edərəm! Mən sadəcə, Təbriz teatrının təcrübəsini buraya gətirmək istəyirdim. 77 - Yox, istəmə! Ümid edirəm, bu arzularına Təbrizdə, Ərdəbildə çatarsan! Mən, Tehrandan çox illər öncə Təbrizdə olmuşam. Bəlkə, sənin yadına gəlməz, Xeyriyə Teatrosu, Aramiyan salonu, Ərk Salonu! Ax, nə ünlü salon idi. Üç il bundan öncə Təbrizə getmişdim. Ərk salonuna dəvət olunduq! Salona girər-girməz məni ağlamaq tutdu! Özümü saxlaya bilmədim. Yanımda olan təbrizli dostum işarə ilə məmurları göstərərək qulağıma pıçıldadı: - “Yoldaş Səlim özünə gəl! İndi anıları ayıltmaq zamanı deyil. Cəlladın əli baltadadır! Hər an boynunu qıra bilər! Burada tək sənin deyil, bir çoxlarımızın anısı gömüb! Qoy gömsün hələlik! Yoxsa anıların deyil, özünü xatirə daşı edərlər bu şərəfsizlər! Bunlar 30 min əliyalın körpə-qarıya qıymadılar! Sənə-mənə qıyacaqlarını düşünürsənmi!” - Demək ki, sənin də Təbrizdən xatirələrin varmış, ağa Səlim! - Yox! Məni görməmiş san! 56 yaşım var! Biri evli, biri nişanlı, biri də yeniyetmə çağında üç qızım, bir də oğlum var! Ailəmin bircə gəlir qaynağı bu işdir. Başımı quzu balası kimi salıb işimlə məşğulam! Ömrümdə, Təbrizə getmədim, görmədim, yaşamadım! Ağa Səlim bu sözləri deyərkən, üzü ahar kimi ağarmışdı! Mən görməyim deyə, üzünü məndən gizlətməyə çalışırdı! Biraz Yüklə 1,69 Mb. Dostları ilə paylaş:
|