Türkün İlk Ruhaniyyat Ocağı Asif Atanın – İnam Atanın Mütləqə İnam Ocağı
Yüklə 2,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Mütləqə İnamçı
- Ocaqdostu və ya Ocaqsevər
- İctimai nizam yalan üzərində qurulub.
- Millət insanların cəmindən deyil, insani keyfiyyətlərdən qurulan hadisədir. Bəşər də xalqların cəmindən deyil, onların insani keyfiyyətlərindən oluşur.
19 Mütləqə İnamçı Heç bir dini qəbul etməyən, Asif Atanın yaratdığı dünyabaxışın əsasında yaşayan, Asif Atanın peyğəmbərliyini qəbul eləyən, Onun yazdığı kitabı İnsanlığın Qutsal kitabı sayan istənilən yurddaşımız İnamçı sayılır. İnamçının ixtiyarı Ocaqda olmur, özündə olur. Ocaq isə onun yaşamasına, davranışına görə heç bir məsuliyyət daşımır. Yalnız İnamçıların könüllü olaraq Ocağa müraciət eləməsindən sonra Ocaq onların istəkləri ilə, adət-ənənələrə yönəlik atmaq istədikləri addımlarla bağlı münasibət bildirə bilər. Deyək ki, İnam yönündən hansısa bir Birlik yaradarlar, yaxud toy - vay quralları icra edərlər. Ancaq İnamçılar Atanın Dünyabaxışının yayılması və qəbul olunması üçün daim Ocağa dəstək olmalı və əllərindən gələn köməyi etməlidirlər. İnamçılar “Atalı” soyuna mənsub deyillər. Ocaqdostu və ya Ocaqsevər Ocaqdostu – Ocaqsevər formal olaraq başqa dünyabaxış daşıyıcısı ola bilər. Ancaq Asif Atanın Yurdçuluq, İnsançılıq, Millətçilik yönündə bütün addımlarını izləməli, bilməlidir. Hər bir mühitdə Asif Atanın Dnyabaxışına qarşı olan fikirləri doğru saymamalı və yeri gələndə etirazını bildirməlidir. Asif Ata ilə xalq arasında müəyyən səviyyədə körpü rolu oynamağı bacarmalıdır. Bu gedişlə İnam Xalqının yaranmasında hər kəsin az və ya çox mənada qatqısı olmalıdır. 20 İnamın Dindən üstünlüyü Təməl prinsiplərdə yalan olmamalıdır I. Yazının yazılma səbəbi – giriş sözü Biz dünyaya yeni İnam Dünyabaxışı təqdim edirik. Deyirik İnam din deyil, dindən fərqlidir və üstündür. Fərqli və üstün sözlərini isə dini qəbul etməməyimizə və İnamı özümüzünkü saydığımıza görə demirik. Burada fərqliliyin və üstünlüyün xüsusiyyətləri var. Təməl prinsiplərə müraciət etməkdə məqsədimiz də həmin xüsusiyyətləri imkanımız daxilində izah və şərh eləməkdir. Bu yazıda biz doğrulu- ğumuza və səmimiyyətimizə güvənirik. Oxucu elə düşünməməlidir ki, biz özümüzə sərf eləyən istiqamət götürmüşük. Onsuz da həqiqəti tarixdən, tarixi gələcəkdən gizləmək olmur. Doğrunu görmək, doğrunu bilmək, doğrunu demək yeganə meyardır. Biz Asif Atanın irəli sürdüyü İnsanlaşma ideyasının daşıyıcıla- rıyıq. Bu ideyanı özümləşdirmək və yaşatmaq üçün dayağımız, tapınağımız, güvəndiyimiz mühit insandır. İnsanın özünə bərabər, yəni mənasına layiq yaşaması yolunda çox ciddi maneələr var. Maneəni insan özü yaradır, böyüdür, qoruyur. İstər din, istər ictimai quruluşlar insanın özünü tanımasına həmişə əngəl olub. Təəssüf ki, insan yalansız keçinməyi qarşısına məqsəd qoymayıb. Sözdə yalana pis deyib, damğalayıb, ancaq münasibətlərində yalandan istifadə eləyib. Yalana bəraət verib, yalansız keçinmək mümkün deyil deyib. İctimai nizam yalan üzərində qurulub. Yalan – nizamsızlıq deməkdir. Bütövlük alınmır, ziddiyyət artır. Bu ona görə baş verir ki, insan ikili xassəyə malikdir – həm ruhani, həm də cismani. Bu fakt var, bunu danmaq mümkün deyil. Ona görə də bütün dinlər, ictimai quruluşlar balanslaşdırma xətti tutdular. Ruhanilik və cismanilik paralelləşdi. Əbədilik və Mövcudluq üz-üzə qoyuldu və Mövcudluq 21 üstünlük əldə elədi. Çünki düşünüldü ki, mövcudluq qaçaraqdır, gözləmir. İnsan özünə təlqin elədi ki, ruhanilik gözləyər, cismanilik gözləməz. İctimai quruluşlar cismaniliyə üstünlük verdi. Din də sözdə ruhanilik dedi, ancaq yaşamda cismaniliyin təsirindən çıxa bilmədi. Dinin başında duranlar Quldarlaşdı, Feodallaşdı, Kapitalist- ləşdi, heç vaxt ruhaniləşmədi. Cismanilik hər kəsi özünə – öz mövcudluğuna bağlayır. Ona görə də yaşamaq uğrunda mübarizə gedir. Bu mübarizə insanda bütün heyvani duyğuları aşkarlayır və səfərbər edir. İnstinktlər ömrə hakim kəsilir. Maddi nemətləri qamar- lamaq, üstünlüyə can atmaq həyat normasına çevrilir. Bu gedişatda zor həlledici amil olur. Buna görə də hər kəs zora can atır – zorlu olmaq, başqasının zorundan qorunmaq və üstünlüyə nail olmaq məqsədə çevrilir. Elm, təhsil, fərdi qabiliyyət, bacarıq, istedad zoru təmin edir, zora yarayır. Elə ona görə də insan millət olmaqdan, bəşər olmaqdan məhrum olur. Millət insanların cəmindən deyil, insani keyfiyyətlərdən qurulan hadisədir. Bəşər də xalqların cəmindən deyil, onların insani keyfiyyətlərindən oluşur. Bütün bunlar hamısı insanın özümləşməsindən başlayır. Təbii ki, sual ortaya çıxır – əgər insan ikili xassəyə malikdirsə, bəs onun özümləşməsi nə deməkdir?! Yuxa- rıda vurğuladıq ki, bioloji mövcud olmanın qanunları ruhani qanunlara ziddir. Eyni halda, təbiətdə bioloji qanunların qarşısını almaq mümkün deyil. Ancaq insan əşya deyil, heyvan deyil. Onun mahiyyəti, yəni insaniliyi xassələrindən, xislətindən, təbiətindən üstündür. Deməli, insanın özümləşməsi – xislətinə deyil, mahiyyə- tinə bərabər yaşaması deməkdir. Deməli, ictimai həyatda ruhani qanunları bərqərar eləmək mümkündür. Təbəqələşmə – ağalıq-nökər- lik, özünəyadlaşma, xalqa, bəşərə yadlaşma ruhani qanunların yoxlu- ğuna görədir. İnsanın özüylə yetərlənməmək, özündəki mənaya çatmaq tələbi var. Bu tələb həm də imkandır. Əgər ictimai həyatda Mütləq Xeyir, Mütləq Ədalət, Mütləq Həqiqət qələbə çalmayıbsa, “bundan sonra da heç vaxt qələbə çalmayacaq” anlamına gəlmir. Bu istək insanın içində daim baş qaldırıb, qaldırır. Ona görə Asif Ata Yüklə 2,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|