Üç aylıq ədəbiyyat dərgisi №2(14)
Üç aylıq ədəbiyyat dərgisi
Yüklə 275,5 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Üç aylıq ədəbiyyat dərgisi 99
Üç aylıq ədəbiyyat dərgisi 99 hündürboyam, barım da onun gətirdiyi bar kimi dadlı və şirindi. Bir ağac üçün ən gözəl haldı anaya oxşamaq, onun kimi bar verə bilmək. İllər bir birini qova- qova gedirdi. Yanımdakı söyüd mənə bu illərdə həm dayaq oldu, həm ana oldu. Birdə insan dostum və xanımı. Həyətin tən ortasında olduğum üçün hər hadisənin şahidi olmuşdum. Zaman beləcə keçirdi insan dostumun ata olma sevincinin də şahidi olmuşdum, hətta dəfələrlə, baba olma sevincinin də. Nəvələri oynayıdı ətrafamda. Üstümdə haqqları böyük idi. Həyətdə ağaclardan ən ucası mən idim. Hərdən boylanırdım üzü Gorusa - anam tərəfə. Deyirdim bəlkə görəm anamı, ya da o tərəfdən gələn meh mənə onun yarpaqlarının qoxusun gətirə. Mehlə xəbər göndərirdi anam hərdən. Hərdən də günəşə baxır, düşünürdüm ki, ikimiz də eyni güəşdən işıq alırıq, eyni havanı uduruq. Uşaq vaxtı hətta özüm də xəyal qururdum ki, bir az böyüyüm, kök atım torpağın altı ilə, gedib tapacam anamı. Amma indi artıq özüm köklü-budaqlı qocaman bir ailənin başcısıyam. Bir gün hava yaman küləkli idi. Heç bəyənmirdim bunu. Anamgil tərəfdən xoşagəlməz bir külək əsirdi. Meh anamdan xəbər gətirmişdi. Qulağıma pıçıldadı ki, biraz ehtatlı olum. Çox boylanmıyım üzü Gorusa. Səbəbin soruşmuşdum meh də xəbərsiz idi. Bir gecə bir işıq parladı anamgil tərəfdən.İşıqla bərabər bir səs. Bütün gecəni aydınlatdı bu işıq, bütün ağacları oyatdı bu işıqla səs. sonra bütün kənd oyandı. -Güllə səsidir. Erməniər başladılar müharibəyə, - demişdi insan dostum. Bundan sonra bütün gecələrimiz yuxusuz oldu. Güllə səsinə, mərmi səsinə diksinirdik yuxdan. Anam tərəflə düşmən olmuşduq. Artıq mənə anamın ətrin gətirən meh də bu dəfə barıt qoxulu gəlirdi. Anam mənə necə düşmən ola bilərdi axı? Həyat gözümdə qaralmışdı. Düşündüyüm bir şey var idi: bütün gücümlə məni qışda körpə kimi qoruyan, yayda qayğıma qalan, böyüdüb bu yaşa, bu boya gətirən insan dostumu və ailəsini, övladlarımı yarpaqlarımla qucaqlayıb qorumaq istəyirdim. Mənim əsil ailəm onlar idi axı. Tez tez anam tərəfə boylanırdım. Kənddə bir quş da qalmamışdı ki, anama xəbər göndərəm. Atmasınlar o güllələri biz tərəfə. Elə bil güllələr bütün quşları da qırmışdı. Niyə anam icazə verirdi axı. Bu kənddə onun bir övladı olduğunu unutmuşdumu? Çox qəzəbli idim ona, çox. İnsan dostum bu qədər güllələrə, bu qədər müharibəyə baxmayaraq məni, torpağını qoyub qaçmırdı heç də burdan. Bu ağaclar da mənim övladlarımdır. Mən bunları qoyub getmərəm deyirdi. Bu gecə anamdan hər dəfə mənə xəbər gətirən o sevdiyim meh də çox qəzəbli keçmişdi yanımdan. Heç salam da verməmişdi. Bu gecənin ayrı bir vahiməsi var idi. Həmin meh sazaq olmuşdu və bir gecədə dəfələrlə salamsız kəlamsız, qəzəbli keçmişdi yanımdan. Gorusdan bura qədər olan məsafəni. O boz qarğa da gəlib mənə uşaqlıqdan düşmən kəsilən ərik ağcının başına qonub kinli-kinli hətəyimizə baxrdı - mən olan tərəfə. Gecə tən yarıdan keçmişdi. Mən gündüzdən şüpələndiyim üçün ayıq mürgüləmişdim. Havada parlayan böyük, həm də lap böyük işiq gözümü qamaşdırdı. Sanki gecənin yarısı kimsə bir anlıq günəşi diksindirib yuxudan oyatdı. Bu işıq anamgil tərəfdən gəlirdi. 100 № 2 (14) Yay 2015 Həm də düz bizim həyətə doğru. Bizim həyəti nişan almışdılar. Yoox, mən qoya bilməzdim ki, insan dostuma, onun ailəsinə ziyan gəlsin. Onlar həm də mənim ailəm idi. Onları nə yolla olur olsun qorumalı idim. İşıq yaxınlaşdıqca bunun işıq deyil, bir od parçası olduğunu anlamışdım. Və bütün qollarımı açıb sinəmi onun qarşısına verdim. Anam tərəfdən gələn od kökümə qədər yandırdı məni, məhv elədi. Bircə böyrü üstə yıxıldığımı hiss elədim. O vaxtdan adi bir oduna çevrilmişəm. Heç nə hiss etmirəm. Heç İnsan dostumu da gözüm görmür. Ya bəlkə o da ailəsi ilə harasa çıxıb gedib? Hər nə isə, mənim qədərim bura qədərmiş... VƏLİ EFE Dəli Səni görmək, Gözlərin intihari. Səni görmek ; Qış olmaq,unutmaq bahari.. Səni görmək Kəskin bıçaq, Ürəyə saplanmış.. Səni görmək Sui-qəsd ; Dəqiq hesablanmış.. Sən kimsən, Gözəllər gözəli..! Mən kiməm, Günəşə baxa bilməyən, Amma ona qarişmaq istəyən dəli.. Azadliq İki barmagımın arasında, On qəpiyimdə gizlənmişdi Tövbəmə xəyanətim.. Bəlkə də səbəb vardı.. Amma yox idi, Bilirəm.. Sadəcə,azad olmaq istədim İllər sonra.. Azad oldum... Amma,bilirsiz....? Tüpürdüm belə azadlığa..! Qadın Keçmişimdən çıxıram, Gedirəm gələcəyə.. Orada sən varsan; Çatan kimi öləcəyəm.. Üzümdəki kədər, Ürəyimdəki ağrı; Məni sənmi çagırdın, Yoxsa ölüm çağırır..? Sən günahın gözel üzü, Sən əzabin şirin dadı.. Qovuşmaq istəmirəm; Məni öldürəcək qadın..! Yüklə 275,5 Kb. Dostları ilə paylaş:
|