Süpürgəçi.'>Üç aylıq ədəbiyyat dərgisi
95
Oğlan.
Birdən
məktubları
polisə
verdilər?
Süpürgəçi. Polislər adam deyil ki?
Oğlan. Bəs, birdən heç məktubu
veclərinə almadılar?
Süpürgəçi. Onlar qorxacaqlar. Mütləq
qorxacaqlar, kloun dedi ki...
Oğlan. O,
kloun deyildi, yazıçı idi.
Süpürgəçi. Nə üçünsə mənim gözümə
yazıçılar kloun kimi görünür.
Oğlan. Elə arxayın danışırsan ki, elə bil
hamının bir yerdə xəyanətinin üstünə
çıxmısan. Hardandı səndə bu, əminlik?
Bax de görüm sən özün belə cəfəngiyata
görə ianə verərsən?
Süpürgəçi. Mənim xəyanət eləməyim
üçün şansım olmayıb. (
kövrəlir) Amma
yenə də ianə verərəm, çünki gələcəkdə
xəyanət
edib-etməyəcəyimdən
əmin
deyiləm.
Oğlan. Deməli yaşamaq istəyirsən?
Süpürgəçi. Sadəcə yaşamaqmı... Adam
kimi. Yox, yox kəpənək kimi...
Oğlan. Sən dəhşətsən! Axı süpürgədən
savayı heç nəyi olmayan tər-təmiz adam
nəyə xəyanət edə bilər ki?
Süpürgəçi. Elə süpürgəyə (
səsini
yavaşıdaraq) mən nə vaxtsa bunu
atacam, ürəyimə damıb (
əlindəki
süpürgəni göstərir).
Oğlan. Axı o, kəpənək deyil?
Süpürgəçi. Axı kəpənək də süpürgə
deyil. Yox, o, mənim özüm kimi bir
şeydi (
kövrəlib sürüpgəni qucaqlayır).
Mən onsuz...
Oğlan. (
başını bulayır) Bəs sən?
(
Tütəkçalana)
Tütəkçalan. Mən müqəddsəm!
Oğlana. Sən heç dumana xəyanət
etmisənmi?
Tütəkçalan.
Sən
mənim
müqəddəsliyimə şübhə edirsən. Bütün
taleyin indi mənim əlimdədi. Sən mənə
sitayiş etməlisən. İstəsən əlimdən öpə
bilərsən.
Süpürgəçi. Bu, artıq təzə xəstəlikdi.
Bunun qala xəstəliyinə dəxli yoxdu. O,
yavaş-yavaş başqa şeylərə yoluxub.
Oğlan. Ah, təmiz yadımdan çıxmışdı,
axı siz dumanı gözləyirsiniz.
Tütəkçalan. Bir dəfə, cəmi bir dəfə…
(
pıçıltıyla) Qaladan düşəndə.
Oğlan. Qaladan düşəndə nə?
Tütəkçalan. Xəyanətə oxşayan nəsə
oldu. Bəkə də xəyanətin özü oldu. Mən
onu görmədim amma barmaqlarımla
toxundum. Mən onu hiss edirdim. Bizim
hamımızı günaha görə qovdular. Biz
bilmədən
etdik.
Bilmədik.
Bizə
demədilər günzhınız nədi. Demədilər.
Sadəcə qovdular. Qovdular.
Oğlan. Bəs indi qalaya nə üzlə
qayıdacaqsan?
Tütəkçalan. Mən indi müqəddəsəm.
Mən müqəddəsəm!
Süpürgəçi. Sən bizimlə getməyəcəksən?
Oğlan. Məni yalnız pul maraqlandırır.
Tütəkçalan. Sənə qalada xəzinə tapa
bilərsən.
Süpürgəçi. Ax gənclər, gənclər!
Oğlan. Mənə pul lazımdı. Vəssalam!
Tütəkçalan. Yadından çıxarma, bir gün
sənə də məktub gələ bilər.
Süpürgəçi. Bəli, o, haqlıdı. Məktub
alanda ianə verməkdən ötrü müqəddəsi
axtaracaqsan,
amma
tapa
bilməyəcəksən.
Çünki
o,
(
əliylə
Tütəkçalana göstərir) həmin vaxt qalada
olacaq. Suyu süzülə-süzülə arxımızca
gələcəksən!
Oğlan. Siz məni eşitmirsiniz, siz məni
başa düşmürsünüz. Gəlin belə danışaq,
qala sizin, pul mənim.
Tütəkçalan. Tfu! (
əsəbləşir)
Süpürgəçi. Müqəddəs tüpürdü! Bu,
yaxşı əlamət deyil. (
qısa pauza) Sonra
peşman olacaqsan. Başa düş, qalasız sən
heç kimsən. Qalasız heç kimə lazım
deyilsən.
Oğlan. Pul! Pul! Pul!
96
№ 4 (20) Qış- 2016
Kloun. Gəlirlər! Gəlirlər! (
mayallaq
vurub, bir neçə dəfə yıxılaraq təlaşla
səhnəyə daxil olur və qaranəfəs qışqırır)
Gəlirlər! Mən hələ heç vaxt bu boyda
insan seli görməmişəm! Gəlirlər!
(
Dördü də təlaşla Yasəmən ağacının
başına fırlanmağa başlayırlar)
Süpürgəçi. Sən nə etdin?
Kloun. Sizə dediyimi?
Oğlan. Hamıya çatdı?
Kloun. Nə?
Oğlan. Məktub də?
Kloun. Nə məktub?
Tütəkçalan. Mən müqəddəsəm!
Süpürgəçi. Bəs sən nə üçün getmişdin?
Kloun. Hə, məktub? Xatırladım. Kimi
gördümsə,
hərəyə
birini
verdim.
Metronun qabağında… universitetin
həyətində…
sarı
binanın…
mavi
binanın… axırda da yaşıl binanın
qapısından içəri atdım.
Oğlan. Bəs nə dedilər?
Kloun. Dedilər səni tutub düüd, düüd…
Süpürgəçi. (
qorxaraq) Onda onların
hamısı bura gəlirlər ki, bizi düüd,
düüd…
Kloun. Yox, düüd, düüd yalnız yaşıl
binadan elədilər. O biriləri əvvəlcə heç
nə başa düşmədilər, elə bildilər mən
qaraçıyam, özümü lallığa vurmuşam.
Bəziləri məktubu yerə atırdı, bəziləri heç
almaq istəmirdi. Bir minnət qoyurdular
ki.
Amma elə ki, oxudular…
Oğlan. Hə oxudular! Bəs sonra, sonra!
(
hamısı qaranəfəs ayaq saxlayıb ağacın
altına toplaşırlar)
Kloun. Elə ki, oxudular tez məktubu
bir-birlərindən gizlədib harasa tələsməyə
başladılar. Canlarına vəlvələ düşmüşdü.
Harasa bərk tələsirdilər. Dəhşət idi!
Oğlan. Hara? Hara tələsirdilər?
Süpürgəçi. Bəlkə onlar kəpənək tutmaq
istəyirmişlər?
Kloun.
Harasa
tələsirdilər?
Tələsirdilər...
Süpürgəçi. Necə yəni hara? Onlar bura
gəlirlər. Bura!
Tütəkçalan.
(
qorxaraq)
Mən
ac
deyiləm!
Kloun. Yox, sən müqəddəssən!
Süpürgəçi. (
Oğlana) Cəld ağacın başına
qalx! Onlar doğurdanmı bura gəlirlər?
Oğlan. (
Ağaca qalxır və vahimə
içərisində) Aman tanrım! Düz bizim
üstümüzə gəlirlər!
Süpürgəçi. Birdən başqa yerə dönərlər
ha!
Oğlan. Yox, bura, bura gəlirlər! Bu ki
seldi. Onlar selə oxşayır. Mən hələ heç
vaxt
bu
qədər
insanı bir yerdə
görməmişəm.
Süpürgəçi. Onlar qəzəbli deyillər ki?
Oğlan. Mən qəzəbi görmürəm. Mən sel
görürəm.
Kloun. Bu artıq kütlədi!
Süpürgəçi. Kütlə hardan çıxdı? Bizə
insan lazım idi!
Kloun. Onlar tək-tək insan idilər amma
indi kütlədilər. Sunaminin qabağını
saxlamaq olar, amma kütlənin qabağına
çıxmaq qorxuludu. Adamı didərlər!
Süpürgəçi. Axı bizi buna sən vadar
etmisən? Bu sənin planındı?
Kloun. Mən hardan bilərdim ki, bir
balaca şəhərdə bu qədər xəyanətkar ola
bilər?
Oğlan. Cəld olun, qardaşlar, onlar
yaxınlaşırlar. Mən artıq onların hərəsini
yüz dollar kimi görürəm. Görün
küçələrə nə qədər pul səpələnib, ilahi!
Süpürgəçi. (
kinayə ilə) Sən nə sırtıq
adamsan? Onların hərəsindən yüz dollar
almaq istəyirsən? Axı sənə cəmi yüz
lazım idi? Düş aşağı!
Oğlan. (
ağacdan düşmək istəmir) Artıq
olmaz, bəlkə kiminsə xəyanəti böyükdü?
Bəlkə kimsə lap böyük xəyanətə
hazırlaşır? Ondan sənə nə var?