İsikava Takuboku yeni yapon şeirinin yaradıcısı
sayılır. Yaponiyanın ən sevimli şairlərindən biri
olan İsikava Takuboku cəmi 27 ildən az ömür sürsə
də, onun şeirləri, romanları, məqalələri və gündəlikləri
XX əsr yapon ədəbiyyatının qızıl fonduna daxil
olub.
İsikava Takuboku Yaponiyanın uzaq şimalında
yerləşən İvate əyalətində Sibutami kəndində doğulub.
Atası buddist məbədində ruhani olub. Morioka
qəsəbəsində məktəbdə oxuyarkən Yesano Xirosinin
şeirlərinin təsiriylə özünü ədəbiyyata həsr etməyi
qərara alıb. Burada o, “Yeni poeziya cəmiyyəti”
(Sinsiya) üzvləriylə tanış olub. Bu cəmiyyətin
rəhbəri Yesano Xirosi, ruhu isə onun arvadı, məşhur
şair Yesano Akiko idi.
1902‐ci ildə 16 yaşlı İsikava Tokioya yola düşür,
amma burdan İvateyə qayıtmalı olur. Bu vaxtlar o,
yeni formalı şeirlər (sintaysi) yazmağa başlayır. Bu
şeirlər o zamann ən yaxşı ədəbi jurnallarından biri
bütün Yaponiyanın oxuduğu “Yeni poeziya
cəmiyyəti”nin orqanı olan “Medzö”da (“Dan
ulduzu”) çap olunur. Bu yeniyetməlik ehtirasıyla
yazılmış romantik şeirlər sonradan toplanaraq 1905‐
ci ildə “Canatma” adıyla nəşr olunur.
Bundan sonra İsikava yenə Tokioya yollanır,
burada yeni bir ədəbi cərəyan olan naturalizmin
nümayəndələri ilə tanış olur və o ruhda nəsr yazır.
Bu zamanlarda Takuboku qəzet müxbiri kimi
Xokkayado adasına gedir, lakin pulsuzluq və adada
yayılan vərəm xəstəliyi onu Tokioya dönməyə məcbur
edir. Romantik üslubda yazdığı şeirlərini jurnallara
təklif edir, lakin onu çox az çap edirlər. “Subaru”
jurnalında bir neçə dəfə çap olunur, bu şeirləri də
sərt tənqidə məruz qalır.
Bundan sonra o yenə ənənəvi tanka janrında
yazmağa başlayır. Köhnə formaya tamamilə yeni
nəfəs gətirərək gündəlik həyatın kədər və iztirablı
yaşantılarını qələmə alır. Bu dövrün şeirləri 1910‐
cu ildə “Bir ovuc qum” adıyla çap olunur. Nəhayət,
şairi “Asaxi Simbun” qəzetində korrektor kimi işə
götürürlər və ilk dəfə olaraq maaşla işə düzəlir.
1909‐cu ildə o, poeziya haqqında öz təcrübəsinə
əsaslanaraq yazdığı müasir poeziyanın prinsiplərini
şərh edən “Yeməli şeirlər” adlı esse çap etdirir.
1912‐ci ildə İsikava Takuboku kasıbçılıq içində
vərəm xəstəliyindən dünyanı tərk edir. Şairin
vəfatından sonra onun “Kədərli oyuncaq” adlı ikinci
tanka kitabı çapdan çıxmış və yapon oxucularının
sevimli kitabı olmuşdur. Orda müəllifin son illərdə
və aylarda yazdığı şeirlər toplanmışdır.
İsikavanın 1909‐cu ildən başlayaraq yazdığı
“Latın qrafiksında yazılmış gündəlik” Yaponiyada
çox məşhurdur. Şairin ölümündən sonra bütün
Yaponiyada İsikava Takubolunu sevənlər klubu
yaranmış və hələ indi də fəaliyyətdədir.
Beləcə, sağlığında layiqli qiymətini almasa da,
Takuboku İsikava ölümündən sonra nəinki
Yaponiyanın, dünya poeziyasının klassiklərindən
biri kimi təsdiqini almışdır. Isikavanın şeirləri yapon
miniatürlərini xatırladır. Bu qısa, yığcam şeirlərdə
sözə son dərəcə qənaət və ehtiyatla yanaşma var.
Bir neçə cizgi ilə bitkin bir lövhə cızmaq, lirik
qəhrəmanın duyğularını oxucuya ötürə bilmək
poetik ustalıqdan irəli gəlir. Әksər şeirlərindən
həzin bir kədər süzülən şair, sanki poetik duyğuları
dərinlik və genişliyiylə zamanın damla tutumunu
okean qədər genişləndirməyə can atır. Qısa ömründə
əbədiyyətin yaşantısını duymağa cəhd edir. Isikavanın
şeirlərində duyulan tragizm, səma əlçatmazlığıyla
torpaq yaxınlığı kimidir.
Onun şeirlərindən nümunələri Sultan Mərzilinin
tərcüməsində oxuculara təqdim edirik.
16
ULDUZ /
Dekabr 2015
İsikava TAKUBOKU
(20.02.1886 — 13.04.1912)
YENİ PAYTAXT
Tezliklə dünyada hərb olacaq, hərb!
Səməndər quşutək odlar içindən
Qanadlanıb dərd
Dəstə‐dəstə uçan gəmilər ilə
Silib şəhərləri döndərər külə!
Çox uzun sürəcək, o hərb, çox uzun!
Yanıb məhv olacaq yarıdan çoxu
İnsanlardan kül və sümük qalacaq.
Sonda amma,
Sonra amma,
Eh, harda bəs sonda
Biz salarıq nə vaxt
Yeni şəhər, ya paytaxt
Tarixin xarabalığında,
Uydurmada,
Bəlkə, sevgi sorağında?
Yox, yox! Yerdə,
Yalnız burda, bu yerdə!
Bu sərhədsiz fəzaların havasında,
Bu hüdudsuz maviliyn səmasında!
AEROPLAN
Bax orda
Uca mavi səmada
Bu gün yenə uçur aeroplan.
İşdən yalvar‐yaxarla
Bir gün qalan bir uşaq
Dincəlmədən çalışır
İngilis dilini kitabdan
Öyrənmək üçün
Vərəmli anasıyla
Yaşadığı daxmada...
Çoxdandır yapışır
Ağırlaşan göz qapaqları
Yorğun gözlərinin üstündə...
Bir bax, yenə orda,
Uca mavi səmada bu gün
Uçur yenə aeroplan.
***
Ey alov kimi al rəng!
Dünyamız necə şevinclidir
Al rəngə boyananda!
Çiçək, qadın və bayraq,
Bir də tökülən al qan!
İntəhasız geniş çöllərdəki qürub,
Döyüşdən sonrakı dəniz dalğası!
TANKA (BEŞLİKLӘR)
***
"Yalnız
bunun üçünmü
Ölmək?"
"Yalnız bunun üçünmü
Yaşamaq?"
Burax, burax bu boş söhbəti...
***
Qəlbim rahat olsun deyə!
Düşündüm gümanımda ‐
Elə bir iş tapasan,
"Fərəhindən öləsən
Onu bitirən anda"...
***
Bir yaş damlası
Düşdü,
Nəm çəkdi qumlar.
Damla yaşda
Nə boyda ağırlıq var!
Aylıq ədəbiyyat dərgisi
17
ULDUZ /
Dekabr 2015