Vaqif bəHMƏNLİ artirma poeziya toplusu proloq bir cüMLƏ
Yüklə 4,92 Mb.
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- UZAQDA BİR İŞIQ
- V. DİAQNOZ DİAQNOZ
- TISBAĞA 1.
YANĞIN Ñÿíèíëÿéÿì, äèëñèç äèâàð, Ñÿíèíëÿéÿì, óôóëäàéàí äþøÿìÿ, Ìÿäÿä âåðèí èøèìÿ... Óúàäàêû ùèñëè òàâàí, Òàâàíäàí ñàëëàíàí ëàìïà , Ñèçäÿí äÿ íÿ èñÿ óìóðàì àììà... Åé, äèðñÿéèìèí àëòûíäàêû ìàñà, èíñàôûí âàðñà, è÷èìè ãóúàãëà, öçöíö ãîé öçöìÿ – ýåäèì ÷àòûì ñþçöìÿ!.. Åé ïÿíúÿðÿäÿí äöøÿí èøûã – Âàðàüûìûí àüëûüûíà éàðàøûã, ×ûðàã òóò è÷èìèí ãàðàíëûüûíà, Ýåäèì ÷àòûì ñþçöìÿ... Áèð êþñþé ýþòöðöì þç îúàüûìäàí, Êÿëìÿ îúàüûìäàí, ñþç îúàüûìäàí; ßëèì éàíà-éàíà ýÿòèðèì áóðà, Äèëèì éàíà-éàíà ýÿòèðèì áóðà. Ùàìàð îðòàñûíäà èø îòàüûìûí Îäó ãÿëáÿ éàòàí áèð îúàã ÷àòàã, Î îäóí áþéðöíäÿ éûõûëûá éàòàã!
Àäàìëàð òþêöëöá èìäàäà ýÿëñèí... ßýÿð êèìñÿ äåñÿ, áóðäà åâ éàíûá Åâèí äÿ è÷èíäÿ áèð àäàì éàíûá, Îíäà êöëöì äèíÿð: áóðäà... äàì éàíûá, Ïÿíúÿðÿ, äþøÿìÿ âÿ òàâàí éàíûá, Áóðäà ïÿíúÿðÿäÿí ñöçöëÿí èøûã, Øÿùëà ýþçëÿðèíè ùèñ òóòàí ÷ûðàã, Äàìàðäà ãàðàëàí ãûçûë ãàí éàíûá. Áàëà êþéíÿéèíäÿ àíà äóàñû, Èñëàã êÿäÿð éàíûá, ãóðó ãÿì éàíûá. Áóðäà êöëÿ äþíöá éàçû ìàñàñû, Öñòöíäÿ äÿ óúóç áèð ãÿëÿì éàíûá...
Nə heyrət, qeyrətə gətirəcəyəm! Hələ gözləyirəm Şur zamanını – Bəlkə, İsrafilin gəlişi, çəkdi... Hələ hifz edirəm “uç” gümanını, Içim başdan-başa lələk-lələkdi...
Insana nə qalır bezdən savayı?! Varmı düşmənə vəsiyyət edib Varidat qoymayıb sözdən savayı Mən sizi heyrətə gətirəcəyəm, Nə heyrət, qeyrətə gətirəcəyəm! Qoluma an sayan saat bağlayıb, Tüpürüb qızıla, zərə, altuna, Bükülən belimə sursat bağlayıb Özümü atacam ömrün altına – Mən sizi heyrətə gətirəcəyəm, Nə heyrət, qeyrətə gətirəcəyəm. Sularda batırıb Nuh gəmisini, Isanı çarmıxdan azad eləyib, Işığa çıxardıb qaranlıq dini Məhəmməd mülkünü abad eləyib Mən sizi heyrətə gətirəcəyəm, Nə heyrət, qeyrətə gətirəcəyəm! Tamahın suyuna uyanda hamı Təkcənə yaşayıb gözü-könlü tox Adamdan duyaraq Allah tamını, Sevib adamları Allahdan da çox Mən sizi heyrətə gətirəcəyəm, Nə heyrət, qeyrətə gətirəcəyəm! Cismimi hüznlə torpağa verib Üstümdə dualar oxunan anda, Ya şeytan , ya mələk cildinə girib Şad-xürrəm evimə dönərək sonda Mən sizi heyrətə gətirəcəyəm, Nə heyrət, qeyrətə gətirəcəyəm! Ağ-ağ çiçəkləyib vaxtın qışında, Təzədən bitirib siyah saçımı, Qoçaq oğlan olub yetkin yaşında, Kəndin ortasından bir qız qaçırıb Mən sizi heyrətə gətirəcəyəm, Nə heyrət, qeyrətə gətirəcəyəm! 2011 UZAQDA BİR İŞIQ Óçàãäà, óçàãäà, ìÿíäÿí óçàãäà Éîðüóí ýþçëÿðèìèí ãàðàñû áîéäà, Éà ãóø öçöìöíöí ãîðàñû áîéäà Òèòðÿéÿí, ÿðèéÿí áèð èøûã éàíûð... Ìÿí äÿ òàëå êèìè, ìÿí äÿ áàõò êèìè, Ñóëàðû ãûâðûëàí ñûñãà àðõ êèìè î òÿíùà èøûüà éîë áàøëàìûøàì, ßðèéÿí þìðöìöí îòóç èëèíè, Éà ìèëéîí èëèíè, éà éöç èëèíè Î òÿíùà èøûüà áàüûøëàìûøàì. Ùÿéàò éîëäàøûìûí, óøàãëàðûìûí, Àíàìûí, áàúûìûí, ãàðäàøëàðûìûí Ýþçöíö ýþéíÿäÿí öìöä íóðóíó, Ñÿáðèíè, ãÿìèíè âÿ ãöðóðóíó ãûâðûì ëÿïÿñèíäÿ éàøàäàí àðõûí òîðïàüà ùàíñû äà èêè äàìëàñû Ãà÷ûð î èøûüà àõûð äàìëàñû, Ãà÷ûð î èøûüà àõàð äàìëàñû... Óçàãäà, óçàãäà, ìÿíäÿí óçàãäà Áèð èøûã êþçÿðèð áÿõò óëäóçó òÿê. Ùÿñðÿòëÿ äàðòûíûá ãàðäà, ñàçàãäà Àíàñûí èòèðÿí êþðïÿ ãóçó òÿê ×àòìàã èñòÿéèðÿì ýöìàí éåðèíÿ, Öôöãöí íóð ñóéó äàìàí éåðèíÿ... Áèð ãàéà äèáèíäÿ, äàø êþëýÿñèíäÿ, Ãàðà òîðïàãëàðûí éàø êþëýÿñèíäÿ Áàõûá ýþðöðÿì êè, òàìàì ãóðóéàì, Áèð ãàéíàð àõûíûí ñîëüóí íóðóéàì. Óçàãäà, óçàãäà, ÿââÿëêè êèìè Éàíûð î áàëàúà, ýöìàíëû èøûã, Î òèòðÿê, øöáùÿëè, äóìàíëû èøûã. Àììà î èøûüûí îäó, èñòèñè Ìÿíèì òîðïàüûìû ãûçäûðà áèëìèð, Ýöëöíäÿ ñàéðûøìûð ãóðóìóø àðõûí. Ìÿíèì ãàéà éàðàí, òîðïàã äàüûäàí Ñÿáðèìäÿí àðàëû éàíûð î èøûã, Ãÿáðèìäÿí àðàëû éàíûð î èøûã!.. 1983 HEYİF Ãÿùð åäÿðìèø àäàìû äÿðä, áèëìèðäèì, Ùàéûô ìÿíÿ, ùàéûô ìÿíèì þìðöìÿ, Áó äöíéàíû áåëÿ íàìÿðä áèëìèðäèì, Ùàéûô ìÿíÿ, ùàéûô ìÿíèì þìðöìÿ... Èëìöäàì úàí äåéÿí äèëëÿðÿ ùàéûô, Øàõûíäàí öçäöéöì ýöëëÿðÿ ùàéûô, Öìöä áÿñëÿäèéèì èëëÿðÿ ùàéûô, Ùàéûô ìÿíÿ, ùàéûô ìÿíèì þìðöìÿ. Î ñåë ùàíû, ùàíû ÷àüëàð ýóðóëòó? Ãà÷àð îëäóì, éîõóøëàðäà éîðóëäóì, Ó÷àð îëäóì, ãàíàäûìäàí âóðóëäóì... Ùàéûô ìÿíÿ, ùàéûô ìÿíèì þìðöìÿ. Äîñò éàüûéìûø, äöøìÿí éàüû äåéèëìèø, Éàð áàõ÷àñû úÿííÿò áàüû äåéèëìèø, Åøã èëàíìûø, åâ ãîíàüû äåéèëìèø Ùàéûô ìÿíÿ, ùàéûô ìÿíèì þìðöìÿ. Ýöíëö ýöíäÿ áàòûá ãàðà, éàíûðàì, Ôÿëÿê ýöëöð, àëëàùâàðà éàíûðàì, Àíàì äåéÿí ëàéëàëàðëà éàíûðàì, Ùàéûô ìÿíÿ, ùàéûô ìÿíèì þìðöìÿ. Øÿâÿ êèìè èøûëäàéàí òåëèì àé, Ñóëàðäàí ñàô ñþçÿ óéàí äèëèì àé, Øàõ éåðèíäÿí èêè ñûíàí áåëèì àé – Ùàéûô ìÿíÿ, ùàéûô ìÿíèì þìðöìÿ. 2001 V. DİAQNOZ DİAQNOZ Bu silsiləyə daxil olan yazıların hər biri əslində ayrıca yaranıb. Amma bir-birinə yaxın müddətlərdə; 2008-ci ilin on-on beş qızmar yay günündə. Təqribən eyni zaman içində doğulan bu silsilə məhz indiki zaman haqqındadır. Yazıları qaynar vaxt ocağının qışqırtısı da adlandırmaq olar. Bu şeirlər min illər boyu cəmiyyət həyatı ilə bağlı olan sadə həqiqəti bəlkə də mininci dəfə təkrarlayır: insanların amansız zaman sınaqlarına dözərək, yaşayaraq kamilləşməsində hər dürlü idarəetmənin payı olduqca cüzidir. Halbuki bütün dünyada əsas qarşıdurmalar idarəetmə hökmündən törəyir, məhz idarəetmə olimpinə qalxmaq istəyi peşəkar siyasi elitanı, eyni zamanda yeniləşməyə sonsuz ümidlər bəsləyən xalqı ifrat dərəcədə məşğul edir. Bu şeirlərdə isə deyilir ki, yalnız insanın özünü idarə etdiyi cəmiyyət idarə olunan cəmiyyətlərin ən mükəmməli ola bilər… Bu, bəşəriyyətin qədimdənqalma məqsədidir. Vəssalam. Və gümanımca, ideyanı ən geniş miqyasda davam etdirmək olar. “Diaqnoz” romanı siyasi traktat deyil, romanda, əgər varsa, poetik məziyyətləri, bir az da cəmiyyət qarşısında məhz idarəedən siyasi, ekonomi, mədəni elitadan və xalq kütlələrindən deyil, məhz fərdlərdən asılı olan borcu hiss etsəniz kifayətdir...
Söz deyil, yan-yana dərdi düzürəm – Dərin dəryalarda gəmim üzüldü. Sən mənə deyirsən, uzun yazıram, Mən uzun yazmıram, dərdim uzundu…
Daha ağlım kəsir, nədir qandığım hər anı ağ-qara, haça canımdan! Mənim baba canım... nənə sandığı; Bilirsən nələr var qoca canımda?! Sarıdı, kürəndi, həbəşdi canım, hamıya bənzərəm... bənzərim yoxdu. Xalça, yorğan yüklü fərməşdi canım– Gülümdən kimsənin xəbəri yoxdu...
İçimə yığıram, cibim deşikdi... Mənim qoca canim səbir kasası – Fəqət səbrim daşmır, dibim deşikdi! Bir tayı sevdadı, bir tayı qəmdi... Çiynimdən asılan xurcundu canım. Çəkər son hesabı əli qələmli – Axirət gününə borcumdu canım. Yel döyən varlığım beşikli eyvan; Körpələr ağlayır laylalar üçün. Susuz, quru canım çöllü-biyaban; Məcnunlar sürünür Leylalar üçün. Siz məni tutmayın arba dəliyə, Qafamı oynadan qeyrət qanıdı. Ölməyib bir arzum öz əcəliylə Bədənim şəhidlər xiyabanıdı!.. Deməyin canım qan, qan bir qaşıqdı– Nə bilər böyrümdən tələsik qaçan? İçim elə tünlük, qarışıqdı ki, Canım da az qalır canımdan qaça... Bilmirəm körpüsü, səkisi nədi– Sallanıb keçirəm yolun ağından. Canımda nələr var, çəkisi nədi? – Bir az dizim bilir uc-qulağından...
nədir qandığım Hər anı ağ-qara, haça canımdan. Üstü batıq köksün nənə sandığı– Kim bilər nələr var qoca canımda? 2008 ÜZÜAŞAĞI Göyə üz çevirir yerindən qalxan, Hər nə var, can atır üzü yuxarı. Sonunu unudur, zikr edir nadan; yəqin Allah dartır bizi yuxarı! Quş qırır yuvada yumurtaları, özündən irəli dimdik yeriyir. Ağaclar boy atır üzü yuxarı, dünənin çubuğu dim-dik yeriyir. Böcəklər, arılar, ilanlar, güllər, topalar, təktəklər... üzü yuxarı. Ümidi hər yandan üzülən əllər, Sevdalı ürəklər üzü yuxarı...
guya göy üzündən xəzinə çıxır. Suların dibinə batan ölü də dombalıb dəryanın üzünə çıxır. Təki qalxmaq olsun, bir kəs minənə: “Belimi sındırdın, düş”, - demir niyə? Göy üzü xırmandı; cumuruq dənə - Allah toyuğuna “kiş” demir niyə?
Son güman kökdədi, dibdədi axır. Çox da ki, göydədi bizi yaradan – O da yuxarıdan aşağı baxır.
Qalxıb göy üzünə, nə vardı axı? İndi də it kimi peşiman olub Buluddan tullanır üzü aşağı...
ulduz da eləcə, Ay da eləcə, dağların ən qəlbi yerindən qopub Axır aşağıya çay da eləcə. Nə qədər millənən ümidlər itdi, Göylərdə nə var ki, varsa, xəyal var!
üzüaşağıdı gerçəkli yollar. Üzü aşağıdı gerçəkli yollar – Aşağı gedən yol dərinə gedir. Havayı bükülmür qoyuna qollar Sınır,
qatdalanır, yerinə gedir. Nahaq göylərədi torpağın üzü, Küsürük yolları enişdi deyin. Dikələn başları görür göy üzü, dözür, hövsələsi genişdi deyin. Görk olmur xilqətə, açır çətrini, Uçmağı hər işin asandı bilir. Göylə əlləşənlər yerin qədrini Göylər təpəsindən basanda bilir... 2008 DİAQNOZ Birisi neçə ildi Dərd əlindən naçardı, Çöldə qalıb... keçirdir mərək çatışmazlığı. Birisi ev diksəldir – bunun da zikri bəlli; qəfil meydana gəlib dirək çatışmazlığı. Nə ki, ac var, xəstədi, Əcəl deyil, bəs nədi? Yalavacı əsnədir... Çörək çatışmazlığı. Yetər, dedik yavaşdan – Keçdik qurudan-yaşdan... Gərək biz bəri başdan Görək çatışmazlığı. Çatdı sözün qatarı – Baxma səthi, ötəri... Hamısından betəri Ürək çatışmazlığı, Ürək çatışmazlığı...
Həyəcandı, əsəbdi, Hər ölümə səbəbdi Ürək çatışmazlığı. Ovqatını pərt etmə, Heç özünə dərd etmə qoturluğu, dazlığı. Bir elə də fərq etməz canda qanın azlığı... Hövsələni bir az bas – Odur canlar alan kəs... Başqa söz ola bilməz: Ürək çatışmazlığı!
Baxmır xoruz, fərədi. Özündən deyənlərin Anasını mələdir Ürək çatışmazlığı.
otu öldürən nədi? Qarışqanı, dəvəni, Kəpənəyi, birəni; Biti öldürən nədi? – Ürək çatışmazlığı! Sağ çıxmayıb bir insan: Keçilməz bir bərədi. Sinələrə sancılan Qəfil oxlar törədir Ürək çatışmazlığı.
Cavanca köçmədimi Atan da eyni dərddən? Kövsəndə çökmədimi Atın da eyni dərddən? Mətin də eyni dərddən, Satqın da eyni dərddən... Budur əcəl yasdığı, budur haqqın yazdığı – ürək çatışmazlığı! Birinin damarını yabı kimi bururlar – itirir oğlanlığı... Birini bəyirdirlər; heç vermirlər qanlığı, ilişib kolda qalır qızıl kimi qızlığı... Nə məhkəmə, nə hakim? – nə ayıb varsa, sonda üstünə mala çəkir ürək çatışmazlığı...
dağda, daşda, küçədə - Onu anamız doğub bizimlə bir gecədə. Evimiz, eşiyimiz, beşiyimiz bir olub, Bizimlə bir yekəlib, döşəyimiz bir olub. İndi də hər baxışda, indi də hər gözdədi; Səhər-axşam bizdədi... Biz nədi, biz azdı, az Bizim içimizdədi ürək çatışmazlığı! Yoxdu heç bir əlacı, Milyon ildi beləcə Əzrayıl tək əl açıb Əmini də aparır, dayını da aparır, Bacanağı, baldızı, qayını da aparır Qoçağı da aparır, Mitili də aparır, Dahini də aparır, qatili də aparır ürək çatışmazlığı. Nahaq zəvzəyirəm mən bayaqdan qozu-qozu, bu sirli diaqnozu söylə çıxıb başa kim? – Fərmanı Allah verib, altdan yazıb: Baş həkim! 2008 TISBAĞA 1. Düzdü,
tısbağa əruz vəznindədi, qlobal sürəti qəhr etmək əzmindədi, yeniliyi məhv etmək qəsdindədi. məziyyəti üstündədi... Çox da ki, üfunət qoxuyur, Çox da ki, pis gündədi – Bununla belə, tısbağa qəzəldi, müxəmməsdi, qəsidədi... Nə bilək, bəlkə o, yoxluqla varlığın arasıdı, uçmayan yarasadı?.. Hələ bu harasıdı, qağa, Misir ehramıdı tısbağa – bir milyon qul tər töküb onu başa yetirincə, tanrılar gör nə çəkib qağamız tısbağanı boya-başa gətirincə. Misir ehramıdı tısbağa – hörülüb daş-daş, divarı şirli-şirəli, Hərdənbir şir bədənli Sifinks kimi irəli, irəli,
irəli çıxır baş – qorxa-qorxa, yavaş-yavaş!
ən qorxduğu şey indidi, qardaş!
azadlıq, insaf, cəsarət, sürət üstündə yazım gərək. Bu şerin içindən ilan-qurbağamı, lap elə tısbağamı, və yaxud nə çıxar görək? Ürəyim partladı, canım tısbağa, tez elə, tez elə başını çıxart görək! 2. Ən ləng heyvandı o! Gözümlə görmüşəm bunu mən – Quş quşluğuynan qanad sala bilməyən dörd yanı daş hasarlı bağımın içində bir tısbağa yaşayır... Nə Spartaq, nə Babək, nə Teymur Ləng... Bu lənd oğlu pəncəsində yol ölçməkdən daşlaşan çatlaq çarıq daşıyır, Qabarlı kürəyində tarixdən öncəki tarix daşıyır... Yeriyir asta-asta – Qobustandı, Qobustan! Ya da Qız qalasıdı, Alınmaz qalaçadı... Vallah, billah, yaşayır, vecinə almır heç nəyi, elə bil şah yaşayır! Elə bil
ona tikmişəm bu boyda mülkü... Özüm kimi dazdı, yoxdu dərmana tükü. Özüm kimi yaramazdı bəlkə nədi, nə bəlkə Küydü-kələkdi yükü... Tülkünün biri tülkü qum eşir, torpağı qalaq-qalaq eliyir. Allah qoymasa babamdı, dombalıb bostanda alaq eliyir. Qələt eləyir; Alaq-malaq cəhənnəm yazıq nəvələrimi bağırdalaq eləyir.
– Baba,
tısbağa məni yedi, – deyir. Biri:
– Baba, tısbağa başını çıxardıb mənə söz dedi, – deyir. – Buna bax, yeriyə də bilmir, çağadı, – deyir biri. – Babamın başına bax, elə bil tısbağadı deyir, – biri... Vəlvələ düşür bağa, uşaqlar gülür, qoşulub uşaqlara gülür tısbağa... Amma, qağa, adam yeyən deyil ki, tısbağa, dil açıb söz deyən deyil ki, tısbağa, çağa deyil ki, tısbağa... Əlbəttə,
hamısı uşaq ağlı, uşaq nağılı, hamısı gop... Amma bu antilop, yaşayır! Milyon illərin sirrini taxta sandığa yığıb mənim bağıma daşıyır, Mənim bağımdan ayrı bağa, ordan da, Allah bilir harasa daşıyır... 3. İçinə sıxıla-sıxıla, dura-dura, yıxıla-yıxıla yeriyir. Yeriyir bağa-bağa, özünü boğa-boğa... Qağa, nə bağ, nə bağban, qağa – Dünyanın sonuncu
cəhənnəminə gedir insan... Bu isə yanını basa-basa, ən birinci cəhənnəmdən gəlir! Ən dərin kədərdən, Şübhəsiz, ən dərin qəmdən gəlir. At ilə, it ilə, payı-piyada nə bilək, bəlkə də gəmiynən gəlir, Adəmlə Həvvanın yanından gəlir, ən azı
Nuh əyyamından gəlir... gəlmir e... can çəkir, dirilir, ölür...
Bir hikmətdi tısbağa yerişi – uzun zırıltıdı Yer işi... Dünya
qara, dombaq bir kürə – Kim bilir qarnının altında nə var?
nə var cəhənnəmin birinci qatından gələnin, torpağın altından gələnin, tarixin zatının zatından gələnin? 5. Ləng,
Ləng olmalıydı onun adı... 6. Bağımı
təsvir edim bir az, Yoxsa fikrim tısbağa kimi örtülər qapaq-qapaq, anlaşıqlı olmaz! Bax burda, tısbağanın burnunun ucunda, durduğum yerdə mənəm, orda nardı, orda iydədi, əncirdi,
yastı-yapalaq meynədi, Küknar heç, kefi kökdü, uca başı göydədi. Qağa, hamısı qalsın bir qırağa, Bizim tısbağa o iydədən o əncirə çatınca bir həftə ötür. İndi nə bilək ki, yazığın yolu daşa dirənir, ya günü kefdə ötür? Düzdü,
qaynar qumun üstündə nökərçilik eləyir, nə padşahdı, nə ağadı... Di gəl ki, dünyanın əvvəlindən yol alıb dünyanın sonuna çatan yeganə diri, dediyim kimi, tısbağadı!
Nərçə gedir, nər gedir – üstdən bilinməsə də Allah bilir, içinə neçə litr tər gedir! Cılğa yetimdi mağmın, Elə bil əsgər gedir...
Zarafat bir yana, Mən onun qağasıyam, o da mənə qağadı. Özüm də tısbağayam, oğlum da tısbağadı, qızım da tısbağadı... Qapım, bacam, həyətim, Qara günüm, həyatım, evim də tısbağadı; arvadım bizdən betər!.. Tısbağa sürətinə yetsə bir sürət yetər, fikrimdi qəti – nağıl qanadına, ata, qatara, ən iti yerişli uçağa minib kəndirdən sallaşıb, bıçağa minib həqiqət axtaran insan sürəti! Əgər gözünüzlə görmək istəsəniz bu həqiqəti, tısbağa qardaşlar, tısbağa dostlar, tısba-tısbağa maşınlara doluşun, ilan-qurbağa yollardan tısbağa sürətiylə ötüşün, yetişin
bizim bağa... Qardaşım tısbağa, dostum tısbağa, Boynunda qalstuk, əynində kostyum tısbağa! Jurnalist tısbağa, hakim tısbağa, müəllim tısbağa, həkim tısbağa, müvəkkil tısbağa, gizir tısbağa, dünyanı udmağa hazır tısbağa... Mən də tısbağayam siz də tısbağa; yığışaq bizim bağa. Bizim bağ əl verməsə, yığışaq sizin bağa... Burda da var tısbağa, Orda da var tısbağa...
qabağımıza qoyub tısbağa başımızı işlədək bir az, Heyvərə uşaq kimi körpə barmağımızı tısbağa ağzına dürtüb dişlədək bir az! Heç olmasa bircə səhər paxmeldən çıxmaq üçün yüz əlli vurmayaq, ağrıdan ayılaq, ayılmaq deyilmiş ayılmağımız... ayılaq, ayılaq, ayrıdan ayılaq!
Məni qəhər boğur, tısbağa qardaş, Tısbağa həyatı yaşayırıq biz. Hər işə gedirik ehmalca, yavaş Tısbağa kimi də düşünürük biz! Canın candan xəbəri yox, qanın qandan xəbəri yox, qının qından xəbəri yox, bunun ondan xəbəri yox, onun bundan xəbəri yox... Dünya sandıqçadı, dörd yanı bağlı, Kimin tısbağacan var isə ağlı Bilir, yaxşı bilir antik nağılı.
Açın sandıq-sandıq darvazaları Düzün süfrələrə qədimdən qalan Enli siniləri, dar vazaları... Tanrıdan izinsiz çəkilənləri, Tısbağa tək top-top bükülənləri dolduraq tısbağa kasalara, yığaq tısbağa masalara... Məndə də çıxartmağa bir şey tapılar, O mənim ürəyimdi min ildi daşa dönüb, kürəyi cadar-cadar! Bu halət, bu hal ilə yeriyib hara çatar? Bir miskin gora çatar! 10. O yanar tısbağadı – Sən xalis qızıl teşt de. Sən Günəşə Günəş de – mən tısbağa deyirəm. Ayıya ayı de, Aya da ki, Ay – mən tısbağa deyirəm. Gecə-gündüz alışır bala-bala tısbağa, Dağ, ana tısbağadı, təpə, bala tısbağa! Vallah, qoymuram lağa, Billah, belədi, qağa! Qalanır üst-üstə... illər tısbağa, Son anda açılan ümid adına sonra da bükülən əllər – tısbağa! İnsan da sürünür tısbağa kimi – yaxına, uzağa
o bağdan bu bağa kimi, arandan dağa kimi... Kasıba kasıb demə, avara tısbağadı – özünə çəkilib, içinə çöküb! Tısbağa qəsrlər, tısbağa qalalar, sümük kimi bitmə daş hasarlar... içində xoşbəxtlik, guya kef, guya damaq... Hasardan o yana, çöldə alkaş Həsən, bomj Elik – dabanı çatlaq, şalvarı yamaq... Tısbağa çanağı kimi quru, taqqanaq çörək diliminə möhtac adamlar, Canavar kimi ac adamlar... Səfil tısbağalar, Çölçü tısbağalar...
qağa,
Siyahı həddindən böyükdü, qağa! Evlərin künəsi çanaq-çanaqdı, Ekranın sinəsi qanaq, qanaqdı. Orda cövlan edir tısbağa tanklar Toplar, təyyarələr yağdırır torpağa tısbağa daşlar, göydən ölü düşür tısbağa quşlar... Canı şüşə qəfəs içində, fəqət, Azadlıqdan dəm vurur tısbağa başlar... Bəlkə mavi göldü mavi ekranlar biz də
o göl qırağında göl tısbağası! Həyətdə tığlanıb zibil qalağı Ovulan burunlar, qaralan ciyər, Hələ bədbəxtlərin şişən dalağı... Nə gəldi həzm edən dombaq qarınlar, Hələ soyuducu – sandıq-sandıq ət... Tısbağa, tısbağa, atana lənət, Tısbağa, tısbağa, zatına lənət! Yüklə 4,92 Mb. Dostları ilə paylaş:
|