65
həm təĢkilatçısı, həm də aparıcısı biz olurduq. Gecədə bir
qayda olaraq bizim səfirin təbriki oxunur, Əlcəzair tərəfindən
bir rəsmi Ģəxs çıxıĢ edir və konsert baĢlanırdı. Bizim
Bumerdesdə iĢlədiyimiz ilk illərdə həmin konsertlərdə yalnız
bizim bədii özfəaliyyət kollektivlərimiz çıxıĢ edirdilər.
Sonralar isə əlcəzairli yoldaĢları da bu iĢə cəlb etdik. Onların
həm folklor və həm də estrada heyətləri bu konsertlərdə iĢtirak
edirdilər.
Əlcəzairdə dini bayramlar çox böyük təntənə ilə qeyd
olunur. Bu bayramların ən səciyyəvisi Məhəmməd
peyğəmbərin anadan olduğu günün qeyd olunmasıdır. Bu
Mövlud bayramı adlanır. Həmin gün sanki bütün ölkə
qaynayır. Adamlar təzə paltarlar geyinir, paxlava və digər
Ģirniyyat məmulatları biĢirirlər. Bayram axĢamı bütün evlərdə
rəngbərəng Ģamlar yandırılır və eyvanların kənarlarına düzülür.
Evlərdə ən ləziz yeməklər biĢirilir. UĢaqlar isə valideynlərinin
mağazalardan aldıqları kükürdlü əĢyaları (pitarda) partladırlar.
Son illər ölkənin prezidenti pitardaların istehsalını və satıĢını
qadağan etmiĢdi. Çünkı bu təhlükəli “oyuncaq”dan nəinki
balacalar, hətta onların valideynləri də istifadə etmiĢdilər və
böyük bir anbarda yanğın baĢ vermiĢdi.
Bayram gecəsi uĢaqlar səhərə kimi, dəmir qab döyürlər və
əsla yatmaq mümkün olmur.
Qurban bayramı da Əlcəzairdə əlamətdar Ģəraitdə keçir.
Ġmkanı olan ailələr qurban qoyunu kəsir, imkanı olmayanlar isə
bazardan ət almaqla kifayətlənirlər. KəsməmiĢdən qabaq
qurbanlıq qoyunun baĢını qırmızı rəngləyir, boynuna qırmızı
lent bağlayır və həyətdə bir-iki dövrə vurdurub kəsirlər. Bu
qoyunun əti ən azı yeddi evə paylanmalıdır.
Ramazan ayı (orucluq) da bu ölkədə ən müqəddəs aylardan
biridir. Əvvəla orucluq ayının baĢlanması ilə əlaqədar olaraq
bütün müəssisələrdə iĢ rejimi dəyiĢir. Məsələn, deyək ki, səhər
saat 8-də iĢə baĢlayan tədris müəssisələri ramazan ayında 10-da
və ya 10
30
–da dərsə baĢlayırlar. Digər müəssisə və idarələr bu
66
qaydada iĢ rejimini dəyiĢirlər. Ölkədə fəaliyyət göstərən
müxtəlif ölkələrin diplomatik korpusları da müvafiq surətdə
həmin ayda öz iĢ qrafiklərini dəyiĢməli olurlar.
Tələbələr həvəssiz, yorğun görünür və demək olar ki,
iĢləmək istəmirlər. Aclıq və yorğunluq yəqin ki, adamın
diqqətinə də pis təsir göstərir. Belə ki, ölkədə baĢ verən
avtomobil qəzalarının çox hissəsi bu ayın payına düĢür.
Tələbələr bizdən (əlbəttə müsəlman müəllimlərdən) tez-tez
soruĢurdular ki, biz də oruc tuturuq ya yox. Onların qəlbini
qırmamaq üçün müsbət cavab verirdik.
Orucluq vaxtı biz gündüzlər yerli əhalinin gözü qarĢısında
nə su içir, nə çörək yeyir nə də siqaret çəkirdik. ġübhəsiz ki,
yerli adət və ənənələrə hörmət etmək lazımdır. Bunu bizdən
həm də sovet səfirliyinin rəhbərliyi tələb edirdi.
Ramazan ayında Bumerdesin düz mərkəzində xüsusi
estrada meydançaları qurulur. Ġftardan qabaq Ģəhərdə bir nəfər
də desən belə görmək olmur. Din xadimləri televiziya
vasitəsilə moizə (dini söhbət) edir, sonra azan verilir və
nəhayət camaat iftara baĢlayır. Ġftardan sonra küçələrə çıxır,
konsertə tamaĢa edirlər. Gəzintilər baĢlanır. Ġl ərzində heç
üzünü görə bilmədiyin adamları bu zaman görmək olur.
Meydandakı konsertin ifaçıları Bumerdes vilayətinin bədii
özfəaliyyət kollektivləridirlər. Hər axĢam vilayətin bir
rayonunun və ya qəsəbəsinin musiqi kollektivi çıxıĢ etmək
üçün Bumerdesə gəlir. Konsert “obaĢdan” (ərəbcə imsək)
deyilən vaxta kimi davam edir (bu təxminən 3-4 arasındadır),
sonra camaat yeyib, yatır. Bax, beləcə bir ay davam edir.
Oruc tutanlar arasında lap balaca uĢaqlardan (6-7 yaĢlı)
tutmuĢ qocalara kimi müxtəlif təbəqələrə mənsub adamlar
vardır. Adamların üz-gözündən hiss olunur ki, oruc
tutmayanlar da az deyildir.
Bir dəfə ramazan ayında tələbələrdən bir qrupu dərsə
gəlməmiĢdi. Mən qrup nümayəndəsini çağırıb, danladım. Qrup
67
nümayəndəsinə bildirdim ki, oruc tutanda nə olar. Oruc da
tutmaq lazımdır, dərsə gəlmək də.
O, məni dinlədikdən sona:
Cənab, siz elə bilirsiniz ki, onlar oruc tuturlar – dedi.
Onlar yalan deyirlər. Nə oruc tutur, nə də ki, namaz qılırlar.
Orucluğu bəhanə edib dərsə gəlmirlər.
Bizim fakültənin dekanı Mövlud ġıxhi Fransada təhsil
almıĢdı. Bir dəfə o məni kabinetinə dəvət edib qapını bağladı
və dedi:
Gəl adama bir fincan kofe içək.
Mən təəccüblə:
Cənab ġıxhi, siz oruc tutmursunuz? – soruĢdum.
O, məndən xəcalət çəkirmiĢ kimi:
Cənab Nəsirov, bağıĢlayın məni – dedi. Mən oruc tuta
bilmirəm, baĢım ağrıyır.
Əlcəzairdə məhərrəm ayının birinci və onuncu günlərini də
bayram edirlər. Bunlar məhərrəm və aĢura (aĢra ərəbcə on
deməkdir) bayramları adlanır. Məhərrəm ayının birinci günü
Məhəmməd peyğəmbər Məkkədən Mədinəyə yola düĢmüĢ
(hicr etmiĢ) və on gündən sonra oraya çatmıĢdır (yəni aĢura
günü). Bu günləri əlcəzairlilər bayram edir və hicri qəməri
tarixi məhərrəm ayının 1-dən baĢlayır.
Əlcəzairdə bir müqəddəs gün də var: 8 May. Bu bayram
günü deyildir. Lakin əlcəzairlilər üçün müqəddəs bir gündür.
Bu günü bütün Əlcəzair ümumxalq matəmi günü kimi qeyd
edir. 1945-ci ilin 8 mayında Setif Ģəhərində minlərlə (təxminən
40 minə yaxın) dinc əhali fransız müstəmləkəçilərindən vəd
etdikləri istiqlaliyyəti tələb edərkən güllələnmiĢlər. Məsələ
burasındadır ki, fransızlar əlcəzairliləri Ġkinci Dünya
müharibəsində köməyə çağırmıĢ və qələbə təqdirində onlara
azadlıq verəcəyini vəd etmiĢlər. Lakin müstəmləkəçilər öz
sözlərinin ağası olmamıĢdılar.
Dostları ilə paylaş: |