Varolmanэn Dayanэlmaz Hafifliрi
Yüklə 1,43 Mb.
|
|
çekip çıkmaya zorlayan da Tomas'ın sesiydi ya.
ona. Fotoрraf çekmek istiyordu, fotoрraf banyosu yapmak deрil. Tomas'ın arkadaşı Sabina ona ünlü fotoрrafçıları konu alan üç dört monografi ödünç vermiş, sonra onu bir kafeye davet ederek, kitapları önüne açıp fotoрrafları ilginç kılan şeylerin neler olduрunu tek tek açıklamıştı. Tereza hiç sesini çıkarmadan yoрun bir dikkatle dinlemişti; öрrencilerinin yüzünde böyle bir dikkat görmek pek az profesöre nasip olur. Sabina sayesinde kısa zamanda fotoрrafla resim arasındaki baрları anladı ve Prag'da açılan ne kadar yeni sergi varsa Tomas'ı da yanına katıp zorla gitmeyi başardı. Çok geçmeden çalıştıрı haftalık dergide kendi çektiрi fotoрrafları basar oldu ve karanlık odadan çıkıp profesyonel fotoрrafçılar arasına girdi. O günün akşamı Tomas'la birlikte, meslekte ilerleyişini kutlamak üzere birkaç arkadaş bir bara gittiler. Herkes dans ediyordu. Tomas suratını astı, oturdu. Eve döndüklerinde, Tereza'nın da üstelemesi sonucu, kızın kendi iş arkadaşlarından biriyle dans etmesini kıskandıрını itiraf etti.
de daha fazla yineledi kız. Inanamıyordu, sanki biri ona Nobel ödüllerinden birini aldıрını söylemişti!
dans etmeye başladı. Yaptıрı dans barda herkese caka sattıрı dans adımlarından farklıydı. Daha çok bir köy polkasına benziyordu; çılgınca tepinerek ayaklarını havaya fırlatıyor, bedeninin üst kısmıyla odanın dört bir yanında zıplıyor, Tomas'ı da yanında sürüklüyordu. Ne yazık ki çok geçmeden kendisi kıskançlıрa kalkışacak ve Tomas onun kıskançlıрını bir Nobel ödülü olarak deрil bir yük olarak görecekti -ölümünden pek kısa bir süre öncesine kadar sırtından atamayacaрı bir yük... ::::::::::::::::: 14 Tereza kalabalık bir grup kadınla çırılçıplak havuzun çevresinde yürürken, Tomas yukarıdan, havuzun kemerli tavanından aşaрıya sarkıtılmış bir sepetin içinde ayakta duruyor, onlara baрırıyor, şarkı söylemelerini, diz kırma hareketleri yapmalarını buyuruyordu. Kadınlardan biri hatalı bir diz kırma hareketi yapsa, onu o an vuracaktı. Gene şu rüyaya dönelim. Rüyadaki dehşet Tomas'ın ilk sıktıрı tabanca kurşunuyla başlamış deрildi; Rüya en başından dehşet vericiydi. Bir grup çıplak kadınla uygun adım yürümek Tereza için yalın bir dehşet imgesiydi. Ailesiyle birlikte otururken, annesi banyonun kapısını kilitlemeyi yasaklamıştı ona. Bu yasaklamayla şunu demek istiyordu: Senin bedenin de bütün öteki bedenlerden farksız; utanmaya hakkın yok; seninkiyle bir örnek milyonlarca kopyada varolan bir şeyi saklamak için bir neden yok. Annesinin dünyasında bütün bedenler aynıydı ve tek sıra halinde uygun adım yürüyüp duruyorlardı. Çocukluрundan beri, Tereza çıplaklıрı, toplama kampı birörnekliрinin göstergesi, acının, utancın göstergesi olarak görmüştü.
bütün kadınlar şarkı söylemek zorundaydı. Bu kadınlar sadece bedenleri birörnek, deрersizlikte birbirine eş, tın tın öten ruhsuz birer mekanizma olmakla kalmıyordu -kadınlar bu yüzden bayram ediyorlardı üstelik de! Onlarınki ruhsuzların neşeden yoksun dayanışmasıydı. Kadınlar, birbirinin eşi olmak üzere ruh denen safrayı -o gülünesi kuruntuyu, o biriciklik yanılsamasını- atmış olmaktan hoşnuttular. Tereza da onlarla birlikte şarkı söylüyordu ama içinden bayram etmiyordu. Şarkıya katılmazsa kadınların kendisini öldüreceklerinden korktuрu için şarkı söylüyordu.
birbiri ardına tepetaklak havuza yollamasının anlamı neydi? Birörnekliklerinden, farklılıktan yoksun oluşlarından delicesine sevinç duyan kadınlar aslında, aynılıklarını mutlaklaştıracak olayı, yaklaşmakta olan felaketlerini kutluyorlardı. Demek ki Tomas'ın sıktıрı kurşunlar o illetli yürüyüşlerinin sevinç dolu doruk noktasıydı sadece. Tabancanın her patlayışında, şen kahkahalara boрuluyorlar ve havuzun dibine doрru inen her cesette daha da yüksek sesle şarkıya devam ediyorlardı. Peki ama ateş eden neden Tomas'tı? Ve neden ötekilerle birlikte Tereza'yı da vurmaya bu kadar kararlıydı? Tereza'yı kadınların yanına yollayan oydu da ondan. Rüyanın Tomas'a iletmesi gereken, Tereza'nın ona kendi aрzından anlatamadıрı buydu işte. Tereza, annesinin dünyasından, bütün bedenlerin eşit olduрu bir dünyadan kaçmak üzere ona sıрınmıştı. Kendi bedenini benzersiz, yeri doldurulamaz kılmak için gelmişti ona. Ama Tomas da onunla öteki kadınlar arasında bir eşitlik işareti çizmişti; hepsini aynı öpüyor, aynı okşuyor, Tereza'nın bedeniyle öteki bedenler arasında hiç ama hiç mi hiç bir fark gözetmiyordu. Onu geriye, kaçmaya çalıştıрı dünyaya, öteki çıplak kadınlarla birlikte çırılçıplak uygun adım yürümeye yollamıştı Tomas.
çıkmış kediler rüyasıydı ve yaşam boyu çektiklerine göndermede bulunuyordu; ikincisi, kendi infazının görünümleriydi ve bunlar sayısız biçimde gerçekleşiyordu; üçüncüsü, ölümden sonraki yaşamıydı, burada acı, ıstırap ve utanç, sonsuza kadar süren bir aşamaya dönüşüyorlardı artık. Bu rüyalar yoruma gerek göstermiyordu. Tomas'a yönelttikleri suçlama öylesine açıktı ki, erkeрin tek tepkisi başını önüne eрip, hiç sesini çıkarmadan kızın elini okşamak oluyordu.
Freud rüya kuramında bu noktayı gözden kaçırmış anlaşılan. Rüya görmek sadece bir iletişim (ya da şifreli iletişim diyelim isterseniz) edimi deрildir; aynı zamanda estetik bir etkinlik, bir imgelem oyunu, kendi başına deрeri olan bir oyundur. Rüyalarımız bize düş kurmanın -olmayan şeylerin rüyasını görmenin- insanlıрın en köklü gereksinimleri arasında olduрunu kanıtlar. Tehlike buradadır işte. Rüyalar güzel olmasa, çarçabuk unutulurlardı. Oysa Tereza tekrar tekrar rüyalarına dönüyor, zihninde onları gözden geçiriyor, efsanelere dönüştürüyordu. Tomas, Tereza'nın rüyalarının eziyet dolu güzelliрinden yayılan büyünün tutsaрı olarak yaşıyordu sanki.
"Sevgili Tereza, tatlı Tereza, seni benim elimden alan nedir?" dedi ona. "Sanki gerçekten bu dünyadan çekip gitmek istermiş gibi her gece ölüm rüyaları görüyorsun..." Gündüzdü; akıl ve güç, ikisi de yerli yerindeydi. Cevap verirken Tereza'nın kadehinden aşaрı yavaşça bir damla kırmızı şarap süzüldü. "Elimden hiçbir şey gelmiyor Tomas. Evet, anlıyorum. Biliyorum, beni seviyorsun. Başka kadınlarla olan kaçamakların öyle büyütülecek şeyler deрil, biliyorum..."
korkuyordu. Yaşamı ortadan ikiye bölünmüştü. Hem gece hem gündüz onu ele geçirmek üzere yarışıyorlardı.
gözünün kararabileceрini hesaba katmalıdır. Nedir göz kararması? Düşme korkusu mu? Peki ama gözetleme kulesinin sapasaрlam trabzanları da olsa bu korkuya kapılırız; neden? Yok, göz kararması düşme korkusundan farklı bir şey. Bizi çaрıran, bizi kışkırtan, altımızdaki boşluрun sesidir göz kararması; düşme arzusudur, bu arzunun karşısında dehşete kapılır, kendimizi korumaya çalışırız. Havuzun çevresinde uygun adım yürüyen çıplak kadınlar, Tereza'nın da ölü olduрuna yürekten sevinen cenaze arabasındaki kadınlar -bunlar Tereza'ya korku veren 'aşaрıdakiler'di; kaçmıştı bunların yanından ama garip, gizemli bir biçimde onu gene yanlarına çaрırıyorlardı. Onun göz kararması onlardı; ona yazgısından ve ruhundan vazgeçmesi için tatlı (neredeyse sevinç dolu) bir çaрrıda bulunduklarını duyuyordu. Kendisini çaрıran ruh yoksunlarının aрız birliрi. Üstelik zayıf anlarında, bu çaрrıya kulak verip annesinin yanına dönmeye hazırdı. Ruhunun tayfalarını bedeninin güvertesinden sürüp atmaya hazırdı; annesinin arkadaşlarının arasında bir yere inmeye, onlardan biri osurduрu zaman kahkahalarla gülmeye hazırdı; havuzun çevresinde onlarla birlikte çırılçıplak yürüyüp şarkı söylemeye hazırdı. ::::::::::::::::: 17 Doрru, Tereza evden ayrıldıрı güne kadar sürdürmüştü annesiyle kavgasını, ama onu sevmekten hiçbir zaman vazgeçmediрini de unutmayalım. Annesi sevgi dolu bir sesle istese, onun için yapmayacaрı şey yoktu. Kendinde evden ayrılma gücünü bulmasının tek nedeni o sesi hiç duymamış olmasıydı.
etkisi kalmadıрını anlayınca huysuz mektuplar yazmaya başladı; kocasından, patronundan, saрlıрından, çocuklardan yakınıyor, Tereza'dan başka kimsesinin kalmadıрını söylüyordu. Tereza sonunda, aradan yirmi yıl geçtikten sonra, annesinin sevgisinin sesini duyduрunu sandı ve geri dönmek geldi içinden. Üstelik kendisini öylesine zayıf hissediyordu, Tomas'ın kaçamaklarından o kadar sersemlemişti ki, bu duygusu giderek güçlendi. Tomas'ın yaptıkları güçsüz kalmasına yolaçıyor, bu da o önüne geçilmez düşme arzusuna, göz kararmasına götürüyordu onu.
ömrü kaldıрını söyledi. Bu haber Tereza'nın Tomas'ın kaçamakları karşısındaki umarsızlıрını isyana dönüştürdü. Annesine ihanet ettiрini söyleyerek suçladı kendi kendini, hem de kendisini sevmeyen bir adam için... Annesinin ona eziyet etmek amacıyla yaptıрı her şeyi unutmaya razıydı. Annesini anlayacak konumdaydı artık; aynı durumdaydılar; annesi üveybabasını tıpkı Tereza'nın Tomas'ı sevdiрi gibi seviyordu, üveybabası da, tıpkı Tomas'ın kaçamaklarıyla kendi hayatını zehir ettiрi gibi, sadakatsizlikleriyle annesine işkence çektiriyordu. Annesinin kötü olmasının nedeni onca acı çekmiş olmasıydı.
alıp onu görmeye gideceрini söyledi. Sesi hınç doluydu. Onu geriye, annesine çaрıran gerçek nedenin göz kararması olduрunu sezen Tomas yolculuрa karşı çıktı. Kasabanın hastanesine telefon açtı. Kanser olayları tüm ülkede son derece titiz biçimde izlenip kayıtlara geçiriliyordu, onun için Tereza'nın annesinin bu illete yakalandıрı yolunda bir şüphe bulunmadıрını, hatta kadının bir yılı aşkın bir süredir doktora bile görünmediрini öрrenmesi zor olmadı.
Bu karardan birkaç saat sonra sokakta düştü, dizini yaraladı. Yürürken topallamaya başladı, neredeyse her gün düşer oldu; yolundaki eşyalara çarpıyor, ya da en azından, elinden bir şeyler düşürüyordu.
bir göz kararması içinde yaşıyordu. "Kaldırın beni," demek ister durmadan düşen bir kişi. Tomas onu sabırla kaldırdı durdu. ::::::::::::::::: 18 "Seninle atölyemde sevişmek istiyorum. Çepeçevre seyircilerle sarılmış bir sahne gibi olacak. Seyircilerin yakına gelmesine izin verilmeyecek, ama gözlerini de bizden ayıramayacaklar..."
ve Tereza'yı heyecanlandırmaya başladı. Sevişirlerken Tomas'ın kulaрına bu sahnenin ayrıntılarını fısıldar oldu.
lanetlenme duygusundan kurtulmanın bir yolu bulunabilirdi belki; Tomas'ın tek yapması gereken onu da yanında götürmesiydi, sevgililerine giderken onu da yanına katmasıydı! Belki o zaman bedeni bütün ötekiler arasında ilk ve tek beden olurdu gene. Bedeni Tomas'ın düello tanıрı, yardımcısı, 'öteki ben'i olabilirdi.
birbirlerine sıkı sıkı sarılırlarken. Ikisinin birbirlerine karışıp, birbirlerinde eriyip bir hünsa olınalarını özlüyordu. O zaman öteki kadınların bedenleri onların elinde oyuncak olacaktı.
reddediyordu ama Tereza, bu fikri aklından bir türlü silip atamıyordu, bu yüzden Sabina'yla olan dostluрunu geliştirmeye çalıştı. Sabina'nın bir dizi fotoрrafını çekmeyi önermekle başladı işe.
oda ve tam ortasındaki görkemli eşya gözlerinin önündeydi; büyük, dört köşe, sahne benzeri yatak.
çok utanıyorum," dedi Sabina ona duvara dayalı resimleri gösterirken. Hatta, inşa halindeki bir çelik fabrikasını gösteren eski tuvallerinden birini çekti çıkardı. Okuldayken yapmıştı bunu; bütün öрrencilerden en katı gerçekçiliрin istendiрi dönemde... (Gerçekçi olmayan sanatın sosyalizmin köklerini kuruttuрu söyleniyordu.) O zamanın işi inada bindirme ruhu içinde, öрretmenlerinden de katı olmaya çalışmış ve fırça darbelerini gizleyerek, renkli fotoрrafı çok andıran bir üslupta çalışmıştı. "Bu, üzerine kazayla kırmızı boya damlattıрım bir resim. Önce müthiş keyfim kaçtı, ama sonradan hoşuma gitmeye başladı. Damlayan boya bir yarık gibi duruyordu; inşaat alanını eski püskü bir fon bezine dönüştürmüştü, üzerine inşaat alanı resmi yapılmış bir fon bezine. Yarıkla oynamaya, içini doldurmaya başladım, arkada gürünenin ne olabileceрini merak ediyordum. Işte ilk resim dizime böylece başladım. 'Sahnenin Ardı' dedim bu diziye. Tabii, bu dizideki resimleri kimseye gösteremiyordum. Akademi'den kovulurdum yoksa. Yüzeyde, hep en ince noktasına kadar resmedilmiş gerçekçi bir dünya vardı ama altta, fon bezinin oluşturduрu yarık tuvalin ardından farklı bir şey; gizemli ya da soyut bir şey pusuya yatmıştı." Bir an sustuktan sonra ekledi: "Yüzeyde, anlaşılabilir bir yalan; altında, aklın alamayacaрı bir gerçek." Tereza, pek az profesörün öрrencisinin yüzünde görebileceрi büyük bir dikkatle dinledi ve Sabina'nın yaptıрı ya da yapmakta olduрu bütün resimlerin gerçekten de aynı düşünceyi konu edindiklerini, hepsinin de deyim yerindeyse üstüste bindirilmiş fotoрraf görüntüleri olduрunu kavramaya başladı. Bir manzara resminde resmin içinden parlayıp çıkan eski moda bir masa lambası. Elmalardan, cevizlerden ve küçük bir yılbaşı çamından oluşturulmuş bir natürmortta tuval bezini yırtarak aradan çıkan bir el.
üstelik de Sabina ona arkadaşça davrandıрı için korkudan, kuşkudan arınmış bir hayranlıktı bu, çarçabuk dostluрa dönüşüverdi.
ona hatırlatmak zorunda kaldı. Tereza sonunda resimlerden gözünü ayırdı ayırmasına ama, gözü bir kere daha odanın ortasına kondurulmuş sahne gibi yataрa ilişti. ::::::::::::::::: 20 Yataрın başucunda küçük bir masa duruyordu, masanın üzerinde ise berberlerin üzerlerine peruka yerleştirdikleri çeşitten bir manken kafası. Sabina'nın perukalıрında peruka deрil bir melon şapka boy gösterirdi daha çok. "Büyükbabamın şapkasıydı," dedi gülümseyerek.
siyah, sert, yuvarlak bir şapkaydı, Şarlo'nun giydiрi çeşitten bir şapka. Sabina'nın gülümsemesine karşılık verdi, şapkayı kaldırdı eline aldı, bir süre inceledikten sonra: "Bununla fotoрrafını çekmemi ister misin?" dedi.
Tereza melon şapkayı yerine bıraktı, makinesini aldı ve fotoрraf çekmeye başladı.
fotoрrafını çekmeme ne dersin?" dedi. "Çıplak fotoрraf mı?" diye güldü Sabina. "Evet," dedi Tereza, önerisini daha da üstüne basa basa yineleyerek; "çıplak fotoрraf." "Bak, buna bir içki ister," dedi Sabina ve bir şişe şarap açtı.
Bu arada Sabina elinde içkisi odada bir aşaрı bir yukarı dolaşıyor, harıl harıl küçük bir kentin valisi olan büyükbabasını anlatıyordu; Sabina onu hiç tanımamıştı; ondan geriye sadece bu melon şapkayla üzerine küçük kentin ileri gelenlerinin doluştuрu platformu gösteren bir fotoрraf kalmıştı; bunlardan biri büyükbabaydı; orada, o yüksekçe yerde ne işleri olduрu belli deрildi; belki bir törende görevliydiler, bir zamanlar kendisi de resmi törenlerde melon şapka giymiş bir arkadaşlarına, başka bir ileri gelene dikilmiş bir anıtı açıyorlardı. Sabina melon şapkayla büyükbabası hakkında konuştu, konuştu, konuştu; sonunda üçüncü bardaрı da boşalttıрında, "Hemen dönüyorum," deyip banyoya sıvıştı.
makinesini kaldırdı, gözüne dayadı. Sabina bir anda açtı bornozu.
yarayan mekanik bir göz, hem de kendi yüzünü ondan gizleyecek bir peçe görevi görüyordu.
bir zaman gerekti. Içinde bulunduрu durum beklediрinden biraz daha çetin çıkmıştı. Birkaç dakika poz verdikten sonra Sabina, Tereza'nın yanına gitti ve "Şimdi sıra bende, ben senin fotoрrafını çekeceрim. Soyun!" dedi.
ki, artık belleрine kazılmıştı bu komut. Şimdi ise Tomas'ın metresi Tomas'ın karısına aynı komutu veriyordu. Iki kadın o büyülü sözcükle baрlanmışlardı birbirlerine. Tomas'ın kadınlarla giriştiрi masum sohbetleri birdenbire erotik olaya dönüştürmekte kullandıрı yöntem buydu işte. Okşamak, güzel sözler söylemek, yalvarmak yerine, hiç beklenmedik bir anda, yumuşak ama kararlı, otoriter bir tavırla komut veriverirdi, üstelik de uzaktan; böyle anlarda karşısındaki kadına hiç dokunmazdı. Bunu Tereza'da da sık sık kullanırdı ve çok yumuşak bir sesle de söylese, fısıldasa da, komut komuttu, boyun eрmek Tereza'yı tahrik etmekten hiç geri kalmazdı. Sözcüрü o anda yeniden duymak boyun eрmek arzusunu daha da güçlendirdi; bir yabancının istediрini yerine getirmek özel bir delilikti, komut erkekten deрil kadından geldiрi için şu durumda daha da başdöndürücüydü üstelik.
da soyundu. Orada, Sabina'nın önünde çıplak ve silahsız durdu. Sözcüрün tam anlamıyla silahsız; yüzünü örtmek ve bir silah gibi Sabina'ya yöneltmekte kullandıрı araçtan yoksundu... Tümüyle Tomas'ın metresinin elindeydi artık. Bu güzel boyun eрiş Tereza'yı esritti. Sabina'nın karşısında çıplak durduрu an hiç sona ermesin istedi.
karısının alışılmadık bir uysallık içinde karşısında tir tir titreyişinin çekiciliрini... Ama iki, üç kere deklanşöre bastıktan sonra, neredeyse bu büyülü çekicilikten ürkmüş de onu bozmak istermişçesine, yüksek sesle gülmeye başladı.
bir gölgenin koruyuculuрu altında işlenmişti. Bir milyon Litvanyalının yurtlarından sürülmeleri, yüz binlerce Polonyalının katledilmesi, Kırım Tatarlarının ortadan kaldırılmaları belleklerimizde hala, ama ortada fotoрraflı belge yok; bu yüzden er ya da geç bunlar da yalan, uydurma sırasına girecek. Oysa, dünyanın dört bir yanındaki arşivlerde hem fotoрrafları, hem de filmleri saklı duran 1968 Çekoslovakya işgali böyle deрil.
tek şeyi en iyi biçimde yapabilecek kişilerin kendileri olduрunun fazlasıyla bilincindeydiler; şiddetin yüzünü ilerki günler için saptamak ve saklamak... Tereza üstüste yedi gün sokakları arşınladı, Rus askerleriyle subaylarının suçüstü sayılabilecek durumlarda fotoрraflarını çekti. Ruslar ne tepki göstereceklerini bilemiyorlardı. Ateş açan ya da taş atan olursa ne yapacakları hakkında kesin emir almışlardı, ama üzerlerine objektif çevrildiрinde ne yapacakları söylenmemişti.
etmeden yabancı gazetecilere verdi (sınırlar hala açıktı ve ülkeden geçen gazeteciler her türlü belgeye dört elle sarılıyorlardı). Fotoрraflarının çoрu Batı basınında yayımlandı. Tankların, gözdaрı veren yumrukların, yıkılmış evlerin, üzerleri kan lekeli kırmızı-mavi-beyaz Çek bayraklarıyla örtülmüş cesetlerin, motosikletleriyle tankların çevresinde son hızla dönen ve uzun sopalarla Çek bayrakları sallayan delikanlıların, gözleri önünde sokaktan geçenleri rastgele öperek kadına aç zavallı Rus askerlerini çileden çıkartan inanılmaz kısalıkta mini etekler giymiş genç kızların resimleriydi bunlar. Dediрim gibi, Rus işgali bir tragedya deрildi yalnızca; garip (ve artık açıklanması mümkün olmayan) bir esrimeyle, coşkuyla dolu bir nefret karnavalıydı. ::::::::::::::::: 23 Isviçre'ye giderken elli kadar basılı fotoрraf götürdü yanında; kendi elleriyle olanca beceri ve özenle bastıрı fotoрraflardı bunlar. Bunları tirajı yüksek bir resimli dergiye vermek istedi. Derginin yazı işleri müdürü onu çok iyi karşıladı (bütün Çekler hala başlarına gelen felaketin halesini taşıyorlardı ve iyi yürekli Isviçrelilere dokunuyordu bu durum); Tereza'ya yer gösterdi, fotoрrafları gözden geçirdi, övdü ve olaylardan bu yana belli bir süre geçtiрi için fotoрrafların hiç basılma şansı olmadıрını ("yoksa güzel olmadıklarından deрil, tam tersine!") söyledi. "Ama Prag'da olup bitenler son bulmadı henüz!" diye karşı çıktı Tereza ve ona kötü Almancasıyla ülke işgal altında olsa bile, her şey onlara karşı gelişse bile, şu anda fabrikalarda işçi kurullarının oluştuрunu, öрrencilerin Rusların ülkeyi terk etmesini isteyerek greve gittiklerini ve tüm ülkenin aklından geçenleri baрıra baрıra söylemekte olduрunu açıklamaya çalıştı. "Işte işin inanılmaz olan yanı bu! Öyleyken burada kimsenin umurunda deрil artık!" Tam o sırada enerjik bir kadın odaya dalıp konuşmayı yarıda kesince rahat bir soluk aldı yazı işleri müdürü. Kadın ona bir dosya uzatarak "Işte çıplaklar plajı yazısı" dedi.
çıplakların fotoрraflarını yersiz bir sululuk olarak göreceрinden kaygılanacak kadar düşünceli bir adamdı. Dosyayı masanın en uzak köşesine koydu ve hemen kadına dönerek, Yüklə 1,43 Mb. Dostları ilə paylaş:
|