[]
Yüklə 7,15 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- «(Ey möminlər!) Əgər onların (ər
- “Bir zaman İbrahim dedi: "Ey Rəbbim! Buranı təhlükəsiz bir şəhər et, onun əhalisinə, – onlardan Allaha
- Cəhənnəm əzabına düçar edərəm. Ora necə də pis dönüş yeridir!". (əl-Bəqərə 126).
- Zərurətul Xams
479
olar». Daha sonra Əli - radıyallahu anhu – Bəsrəlilərin təkbir gətirərək: «Qan yerdə qalmayacaqdır» qışqırtısını eşitdikdə dedi: «Allahım Osman - radıyallahu anhu – nun qatillərini üzüqoylu (Cəhənnəmə) at». Abdullah b. Şəddaf b. əl- Hadi rəvayət edir ki: «Xəvariclər Əli - radıyallahu anhu – dan ayrıldıqdan sonra Əli onlara İbn Abbas - radıyallahu anhu – göndərdi. Bunlar da İbn Abbas ilə Allahın kitabı üzərində üç gün mübahisə etdilər. Nəhayət onlardan dörd min kişi geri döndü» 1432
. Xülasə budur ki, xaricilər (üsyançılar) itaət etməyib geri dönməyi qəbul etməzlərsə onlara nəsihət edəcək və onları döyüşlə hədələyəcəkdir (yəni döyüşə həmin an başlamayacaqdır). Çünki məqsəd onları öldürmək deyildir, onları bu hərəkətlərindən çəkindirib şərlərini dəff etməkdir. Bu da sözlə həll edilə bilərsə döyüşməkdən daha yaxşı olur. Əgər onlar möhlət istəyərlərsə xəlifə onların vəziyyətlərinə baxacaq və onlar haqqında araşdırma apardıqdan sonra onların məqsədlərinin təkrar itaətə dönmək və həqiqəti başa düşmək olduğuna əmin olarsa onlara möhlət verəcəkdir. İbn Munzir – rahmətullahi aleyhi – deyir ki: «Elm aldığım bütün alimlərin hər biri bu açıqlamalarda ittifaq etmişlər» 1433 .
Şeyx Useymin – rahmətullahi aleyhi – deyir ki: “Günümüzdə bir çox insanları görmək olar ki, özlərini dinə nisbət edirlər və dinin qeyrətini çəkirlər. Allah və Rəsulunu küfrdə ittiham etmədiyi kimsələri küfrdə ittiham edirlər. Hətta bəziləri müsəlman rəhbərlərə qarşı çıxaraq onları küfrdə ittiham edir ona görə ki, bu əmirlər qadağan olunmuş şeyləri edirlər. Lakin ola bilər ki, bu məsələdə fikir ayrılığı olsun, ola bilər ki bu rəhbərlər üzürləri vardır cahilliklərinə və
1432
Sayı 12 minə yaxın, qəlbində mərəz olan xəvariclər Rəsulullah – sallallahu aleyhi və səlləm – in yolu ilə gedən Əlinin başçılıq etdiyi cəmaatdan ayrılıb, ona qarşı çıxdılar və Əli - radıyallahu anhu – nu kafir saydılar. Əli - radıyallahu anhu – nəsihət etmək üçün İbn Abbas - radıyallahu anhu – nu onların yanına göndərdi. Onlar Əli - radıyallahu anhu – nun günahkar saydılar və üç məsələdə onu ittiham etdilər: 1. Nə üçün Əli - radıyallahu anhu – Muaviyə - radıyallahu anhu – ilə sülh başladıqda – Əmir əl-Möminin – ifadəsini qeyd etmədi? 2. Nə üçün Əli - radıyallahu anhu – Muaviyə - radıyallahu anhu – tərəfdən cariyə götürmədi? 3. Nə üçün Əli - radıyallahu anhu – Quran və Sünnə ilə yox, iki nəfərin danışığı nəticəsində əldə edilən razılıq ilə sülh bağladı? İbn Abbas - radıyallahu anhu – onların etirazlarını dinlədikdən sonra dedi: 1. Peyğəmbər – sallallahu aleyhi və səlləm – Hudeybiyyə zamanı müşriklərlə sülh müqaviləsi bağladıqda – Rəsulullah (Allahın elçisi) – ifadəsini qeyd etmədi. Həmçinin Əli - radıyallahu anhu – nun etdiyi bu əməl Sünnəyə müvafiqdir. 2. Deyin görək Peyğəmbər – sallallahu aleyhi və səlləm – in zövcəsi və möminlərin anası sayılan qadından (Aişə) cariyə olarmı? 3. Həqiqətən də Əli - radıyallahu anhu – Quran ilə hökm vermişdir. «(Ey möminlər!) Əgər onların (ər- arvad və s.) arasında ixtilaf olacağından qorsanız, o zaman hər tərəfdən bir münsif (vasitəçi) təyin edib göndərin. Onları barışdırmaq istəsə Allah da onların köməyi olar. Həqiqətən Allah (hər şeyi) bilən və (hər şeydən) xəbərdardır». (ən-Nisa 35). Bu cavablardan sonra onların əksəriyyəti düz yola qayıtdı. Yerdə qalanı isə fitnə-fəsad törətməkdə davam etdilər. Onlar Abdullah b. Xabbəb - radıyallahu anhu – nu, zövcəsini və onlarla olan üç qadını da öldürdülər. Bu hadisə Əli - radıyallahu anhu – ya çox təsir etdi. Bu dəfə o, əl-Hərb b. Murranı - radıyallahu anhu – nu onların yanına göndərdi. Onlar Əli - radıyallahu anhu – nun bu elçisini də öldürdülər. Əli - radıyallahu anhu – onlardan öldürülənlərin qatillərini tələb etdikdə, onlar qatilləri Əli -
hazırlayıb onların üzərinə hücum etdi və Bağdad şəhərinin cənub-şərqində yerləşən Nəhrəvan adlı yerdə onların hamısını məhv etdi. İbn Kəsir «əl-Bidayə vən Nihayə» 4/289. 1433
İbn Qudamə «əl-Muğni» 8/108. 480
elmsiz olduqları üçün. Əmiri yaxşı insanlar müşaəət etdikləri kimi pis insanlar da müşaəət edə bilər. Məs: Əmirin yanına yaxşı insanlar gəlib: Bu qadağandır, belə etmək olmaz” deyildiyi kimi pis insanlarda gəlib: “Bu halaldır, belə et!” deyə bilərlər. Çünki müsəlman rəhbərlərinin əksəriyəti şəriətdən xəbərsiz- dirlər, mən bunu ona görə deyirəm ki, sizə bunun nə qədər təhlükəli olduğunu və təkfirin şərtləri və maneləri olduğunu açıqlayım” 1434 . 90-cı illərdə Əlcəzairdə baş verənlər bunun əyani sübutudur. O, zaman ki, rəhbər kafir elan olunaraq ona qarşı çıxmağa başladılar. Şeyx Fovzan – rahmətullahi aleyhi – deyir ki: “Şübhə yoxdur ki, təhlükəsizlik (əmin-amanlıq) insanlar üçün cəmiyyət üçün onlara su və yeməklərindən daha çox lazımdır. Buna görə də İbrahim ilk olaraq Allahdan təhlüksizlik sonra isə ruzi dilədi. “Bir zaman İbrahim dedi:
ehtiyacı belə azalır. Qorxu zamanı sərhədlər bağlanılır, ölkələrdən gətirilən ərzaq yoları bağlanır, buna görə də Allah quldurluq və yol kəsməyə görə şiddətli bir cəza tətbiq etmişdir. İslam isə beş vacib olan şeyi qorumaq üçün gəlmişdir. Zərurətul Xams – Din, həyat, ağıl, qeyrət (namus) və malı. Şiddətli bir cəza vardır bu beş şeydən birinə təcavüz edən kimsə üçün. Fərq etməsə təcavüz edilən müsəlmandır, yoxsa kafir. Kafirə hansı ki müsəlman ilə bir yola çıxıb Muahəd – müsəlmana qadağan olunanlar ona da qadağandır. Peyğəmbər – sallallahu aleyhi və səlləm – buyurdu: “Kim Muahədi öldürərsə Cənnətin iyini hiss etməz”. Kim ki, əminliyi pozursa onlar ya Xəvaricdirlər, ya quldur, ya da üsyançı. Bu üç qrupa da şiddətli cəza vermək lazımdır” 1435
. İbn Teymiyyə – rahmətullahi aleyhi – Bəni Umeyyə hakimiyyətinə qarşı çıxan İbn əl-Əşas və İbn əl-Muhəlləbə haqqında deyir ki: “Onlar məğlubiyyətə uğradılar, necə ki onunla olanlar da məğlubiyyətə uğradılar. Nə Allahın dinini bərqərar edə bildilər nə də onu yaxşı edə bildilər. Çünki Uca Allah Din və dünya üçün heç bir xeyir gətirməyən işlərin edilməsini əmr etmir. Hətta onu edən kimsə Allaha yaxın olan, Cənnətlə müjdələnmiş təqva əhli olsa da belə. Onlar Əli, Aişə, Təlhə, Zubeyr – Allah onlardan razı olsun - və s. Yaxşı deyildirlər. Halbuki onlar belə fitnələr zamanı baş verən hadisələrə görə tərif olunmamışlar. Baxmayaq ki, onlar Allah dərgahında yüksək bir məqama sahibdirlər və onların niyyətləri isə hər bir kəsin niyyətindən də yaxşı idi” 1436 . İbn Ömər - radıyallahu anhu – 1434
“Şərh Qavaidul Musla” 77. 1435
“Fətava Şəriə Fil Qadaya əl-Əsriya” 125. 1436
“Minhəcus Sunnə” 4/528. Yüklə 7,15 Mb. Dostları ilə paylaş:
|