vaxtlarda da bədən və ruh ayrılır. Bir sözlə insan ruhu-onun
bədənindən fərqlənən substansiyadır. Sözün etimaloji kökünün
əksinə olaraq ruh “nəfəs”olmayıb intellektual mahiyyətdir. Sözlər
çox vaxt öz əhəmiyyətlərini itirirlər.
Məşhur etnoqraf və ibtidai dinlər tarixçisi Teylorun fikrincə
ibtidai insanlar, belə hesab edirdilər ki,ruh-nazik, qeyri-maddi insan
surətidir, öz təbiəti etibarilə buxara, havaya və ya kölgəyə oxşayır; o,
canlandırdığı varlığın həyatının və fikirlərinin səbəbidir.Bununla
belə elə təsəvvür edirlər ki, ruh- heç bir cihazla ölçülməsi mümkün
olmayan enerji yığınıdır. Caynistlər də bu gün bu fikirdədirlər.
Upanişadlar deyirlər ki,ruh həqiqi “mən” beş qabıq ilə örtülüdür. Üst
qabıq- qida qabığıdır, yəni fiziki bədəndir; onun daxilində həyat
gücünün qabığı, əqlin, intellektin və yalançı eqonun qabıqları
yerləşir.
İbtidai insanların inamına və bu baxışları qəbul edən dini
baxışlara görə bədənin ölümündən sonra ruh insanı tərk edir. Lakin
bu gün qədim vaxtlarda olduğu kimi bir çox xalqlarda belə bir inam
var ki, əgər ruh qalırsa onda bədənin həyatı davam edəcəkdir.
Adamlarda hələ də belə bir inam var ki, əgər insanlar ruhu götürüb
gizli yerdə saxlaya bilsələr,onda o özünə əbədi ölməzlik qazanmış
olur. Bu inama əsasən təhlükə olan vaxtı adamlar özlərinin və
doğmalarının ruhlarını çıxarıb etibarlı yerdə gizlədirlər. Bu gün də
cənub- şərqi Asiyada çoxları belə hesab edirlər ki, yeni evə köçmək
ruhun ölümü üçün təhlükəli olan bir andır. Tselcbes adasında kahin
yeni evə köçərkən bütün ailə üzvlərinin ruhunu bir torbaya yığır və
təhlükə sovuşana qədər onu saxlayırdı. Alyaskadakı eskimoslar
xəstələnən uşağın ruhu üçün özünəməxsus ehtiyat tədbirləri yerinə
yetirirlər:ara həkimi müəyyən dualar oxumaqla ruhu gözmuncuğuna
qovub salır və onu öz “tibbi çantasında” gizlədirdi-ruh burada
etibarlı yerdə olduğu kimi, təhlükədən uzaq olurdu. Yuxu vaxtı
insanın ruhunun davranış ilə bağlı çoxlu maraqlı inamlar da vardır.
Məsələn,upanişadlarda dərin yuxu vəziyyətinə həyat və ölüm
arasında olan hədd kimi
162
baxırdılar. Bu həddə insanın həyati başlanğıcı “öz-özünə çatır” və
“yorğunluqdan xilas olurdu, insanın mənəvi başlanğıcı,onun ruhu bir
növ ondan ayrılırdı. Ölən adamdan fərqli olaraq yatanın ruhu əbədi
uçub getmirdi. Oyanmaq vaxtı çatanda ruh yenidən bədənə
qayıdırdı. Həm də bu ruhun hansı məsafədə olmasından asılı
olmayaraq bir anda baş verirdi”. Bəzi dinlər elə hesab edir ki,geeə
gəzintisi üçün bədəndən çıxan ruhun onunla heç bir əlaqəsi olmur.
Eyni zamanda buddizmdəki istiqamətlərdən olan lamaizmə görə ruh
və fiziki bədən bir-biri ilə gümüş iplə bağlı olurlar: bu ip sonsuzluğa
qədər uzanır. Ruh bədəni tərk etməkdən qorxur və ona görə də
həmişə bu iplə bədənə bağlı olur. İpin olmasına baxmayaraq ruh
azaddır və hara gəldi uça bilər. O olduqca surətlə yer dəyişir: aneaq
ruh həddindən artıq uzaqlaşanda gümüş ip qısalmağa başlayır və ruh
təcili bədənə qayıdır.
Qədim dövrlərdə yaranan bu cür baxışlar ilkin vaxtlarda
olduğu şəkildə bu gün də yaşamaqdadır. Məsələn, bu gün də, XXI
əsrdə mömin yəhudi inanmalıdır ki,Yahva Allahı gecələr ruhu
qorumaq üçün götürür,səhərlər isə sahibinə qaytarır. Buna görə də
yəhudi səhər duası vaxtı özünün qadın yox,kişi yaradılmasına görə
Allaha minnətdarlığını bildirdiyi vaxt,həm də ruhu qaytardığına görə
ona dua etməlidir. Qəribə olan odur ki, Yahva ruhları geri
qaytaranda kimə hansı ruhun məxsus olduğunu xatırlayır, dünyanın
müxtəlif yedərində yaşayan və müxtəlif vaxtlarda oyanan yəhudiləri
oyatmağa gecikmir. Başqa dinlərin davamçıları yəhudilərə həsəd
aparırlar, belə ki, onların Allahları Yahva qədər onlara qarşı
diqqətcil deyildir. Ruhun bədənə qayıtması inamı ilə bağlı bir sıra
mövhumat yaranmışdır. Məsələn, yatan adamın sifətini rəngləmək
olmaz; belə olanda qayıdan ruh sahiblərini tanıya bilməz və ona girə
bilməz. Digər mövhumat yatan adamın yerinin dəyişdirilməsi ilə
bağlıdır-bu vaxt qayıdan ruh öz sahibini tapmayıb aza bilər və bir də
heç vaxt həmin adamın bədəninə qayıtmaz. O adam isə ruhsuz
xəstələnib öləcəkdir. Evenklərə görə yatanı oyatmaq
163
olmaz,belə ki, ruh bu vaxt bədənə qayıtmağı çatdırmaya bilər.
Görünür heç kəs onu xəbərdar edə bilməz ki, təcili evə, yəni,
sahibinin bədəninə qayıtsın.Upanişadlar insanı oyadarkən ehtiyyatlı
olmağı tövsiyyə edirdilər, belə ki,bu vaxt onun ruhu hiss
orqanlarından hər hansı birinə qayıtmaya bilər,bunun da nəticəsində
karlıq,korluq və digər xəstəliklər yarana bilər.
Bəs sahibi yatarkən ruh nə ilə məşğul olur? Etnoqrallar aşkar
etmişlər ki,hələ XIX əsrə qədər, bəzi yerlərdə bu gün də (Hindistanın
ucqar yerlərində, cənub-şərqi Asiyada, Cənubi Amerikada)elə
tayfalar var ki, onlar belə hesab edirlər ki,yatan adamın ruhu səyahət
edir və insanın ayıq vaxtı gördüyü işlərlə məşğul olur-iri və xırda
heyvanların ovuna çıxır, balıq tutur, quşlara tələ qururlar.Bəzi
xalqların inamına görə ruhun adi səyahəti ilə yanaşı yatan adamın
ruhu,xüsusən də cadugarin ruhu həm də xoşagəlməz əməllərlə
məşğul ola bilər. Məsələn,öz bədənini tərk edən ruh saman çöpü
formasında qapının deşiyindən keçib başqa yatan bədənə hücum edə
bilər. Əgər yatan bədən vaxtında oyanıb bu incə ruh örtüyünü tuta
bilsə,onda onun köməyi ilə öz düşmənindən qisas ala bilər. Eyni
zamanda vampir ruhlar haqqında da baxışlar mövcuddunölənin ruhu
basdırılan bədəndən çıxıb, sağ olanların qanını sora bilər. Nəticədə
həmin adam anqlayır,gücünü itirir və ölür. İnsan ruhu haqqında
miflərdə yalnız yuxu yox, həm də yuxugörmə haqqında da danışılır.
Ruh və yuxugörmə arasında əlaqə olduğunu söyləyən miflər çoxdur.
Bir çox xalqlarda, məsələn, Cənubi Amerika hindlilərində
yuxugörmə yuxuya gələn adamın və ya predmetin ruhunun həmin
adama baş çəkməsi nəticəsidir. Digər tərəfdən yuxugörmə səyahət
üçün sahibinin bədənindən çıxan ağıllı ruh üçün açılan mənzərə kimi
təqdim olunur, bu vaxt o biri ruh- hiss edən ruh bədəndə qalır.
Beləliklə, bu baxışlara görə yuxugörmə-gəzməyə çıxan ruhun
gördükləridir. Ətrafı seyr edən ruh yeni təəssüratlarla zənginləşərək
sahibinin bədəninə qayıdır. Lamaistlər belə hesab edirlər ki,
yuxugörmə ruhun
164
Dostları ilə paylaş: |