90
yönəlmişdir, quyruğu isə çox uzanmış maqnit qüvvə xətlərinin
Günəş tərəfdən əsən küləyin hesabına əmələ gəlmişdir (şəkil 29).
Şəkil 29. Maqnit sahəsinin təsir dairəsinin təsviri.
Maqnit sahəsinin çevrəsi yerdən çox uzaq məsafələrə yayılır:
Günəşə tərəf bu 60 min km, əks istiqamətdə isə 100 min km-
dən çoxdur.Maqnit sahəsinin quyruğu daha böyük ölçüyə malikdir,
bəzi hallarda Aya qədər çatır. Peyklərdən ölçmə işləri göstərdi ki,
Yerin maqnit sahəsi Yerin özü tərəfindən yaradılır. Yerin maqiit
sahəsinin mənşəyi hal-hazırkı dövrə qədər tam aydın deyildir.
Yer səthində müşahidə olunan maqnit sahəsini üç hissəyə ayırmaq
olar: 1. Daxili sahə, yəni bunu yaradan səbəb Yerin daxilində.
(mərkəzində) yerləşir; 2. Xarici səbəb; 3. Burulğanlı cərəyanlar.
Tədqiqatlar və hesablamalar göstərdi ki, xarici və burulğanlı elektrik
sahələrinin yaratdığı sahələr Yerin mərkəzində gedən proseslər
nəticəsində yaranan maqnit sahəsi ilə müqayisədə çox zəifdirlər, bu
iki sahəni nəzərə almamaq da olar. Demək olar ki, Yerin maqnit
sahəsi Yerin nüvəsində gedən fiziki, kimyəvi və s. proseslərin
hesabına əmələ gəlir. Bir çox nəzəriyyələr mövcuddur ki, bunların
köməyi ilə Yerin nə üçün maqnit sahəsinə malik olduğunu sübut
91
etməyə çalışırlar. Hal-hazırda bu nəzəriyyələr içərisində yeganə
model Hidrodinamo modelidir ki, bunun köməyi ilə Yerin maqnit
sahəsinin olmasını izah etmək olur. Bu nəzəriyyədə kiromaqnit effekt
əsas rol oynayır. Bu effekt ondan ibarətdir ki, hər bir fırlanan cisim
fırlanma oxu boyunca maqnitlənir. Bu sahə çox zəif sahədir. Yerin
maqnit sahəsinin hissəsidir. Bu hipotezin köməyi ilə belə qəbul edilir
ki, çox yuksək tempratura qədər qızmış Yerin nüvəsi fırlanma
nəticəsində kiçik maqnit sahəsində burulğanlı elektrik sahəsi yaradır.
Yaranmış burulğanlı elektrik cərəyanı və nüvədəki maddələrin
yüksək temperatura malik olması həmin maddələri şaquli vəziyyətdə
yuxarı hərəkətə gətirir. Bu hərəkət Yerin maqnit sahəsinin
yaranmasına gətirib çıxarır. Bunu bir qədər ətraflı izah edək.
Seysmik tədqiqatlar göstərir ki, Yerin nüvəsi Yerin həcminin 1/8-ni
təşkil edir, maddələr burada maye şəklində yox, ifrat bərk cisim
formasındadır. Bu maddələr böyük sıxlığa, yüksək elektrik
keçiriciliyinə malikdir. Hesab etmək olar ki, nüvədə həmin metal
fırlanma hərəkətində iştirak edərsə sürtünmə nəticəsində dairəvi
burulğanlı elektrik cərəyanı yaradır. Digər tərəfdən məlumdur ki,
maqnit sahəsində hərəkət edən elektrik keçiriciliyinə malik
hissəciklər induksiya cərəyanı yaradır, beləliklə, bu induksya
cərəyanı əlavə maqnit sahəsi yaradır, bu yaranmış maqnit sahəsi indi
mövcud olan maqnit sahəsini müəyyən edir.
Belə güman edilir ki, nüvədə maye keçirici maddələrin yavaş
konvektiv hərəkəti də baş verir, bu da nüvədə radioaktiv elementlərin
parçalanmasından alınan istiliyin hesabına ola bilər. Bunlardan
başqa, belə fərziyyə də var ki, Yerin daxilində termoelektrik cərəyanı
axır, bunu yaradan səbəb isə Yerin qütblərində və nüvəsində olan
temperaturlar fərqindən irəli gəlir. Bu temperaturlar fərqi elə bil
mantiya ilə nüvə arasında termocüt yaradır.
Yerin maqnit sahəsi kimi sabit maqnitin sahəsi yaxud Yerin
mərkəzində yerləşdirilmiş dipolun iki qütbü mövcuddur ki, buna
Yerin maqnit qütbüləri deyilir. Şimal maqnit qütbü mənfi maqnit-
izmə malikdir. Cənub qütbü isə müsbət maqnitizmə malikdir. Ona
görə də maqnit qüvvə xətləri cənub qütbdən çıxıb şimal qütbə daxil
92
olur. (şəkil 30). Yerin maqnit qütbü dipolun oxu ilə yer səthinin
kəsişdiyi yer qəbul olunub. Müşahidələrlə müəyyən olunub ki,
maqnit qütbü ilə coğrafi qütb üst-üstə düşmür; bu fərq şimal
qütbündə 6°, cənub qütbündə isə 30°-dən çox olur. Əgər Yerin
maqnit sahəsini maqnitlənmiş şara oxşatmış olsaq, maqnit
gərginliyini istənilən müşahidə məntəqəsində riyazi düstürla
aşağıdakı kimi göstərmək olar.
T=
2
3
cos
3
1
Р
М
Harada ki, M yerin maqnit momenti, R isə Yerin mərkəzindən
müşahidə məntəqəsinə qədər olan məsafədir,
Yerin maqnit oxu ilə
məntəqə yerləşən istiqəmət arasındakı bucaqdır.
Şəkil 30.
Yerin müxtəlif nöqtələrində Şəkil 31.Yerin maqnit sahəsnin
T vektorunun istiqaməti elementləri
Yerin maqnit sahəsinin gərginlyi Yer səthində ən böyük qiymətə
qütblərdə malikdir. Bu 65.000 nTl-dır, ekvekvatorda isə 35.000 nTl-
dır. Yer səthindən uzaqlaşdıqca maqnit sahəsinin gərginliyi azalır,
maqnit dairəsinin sərhədində 5 nTl təşkil edir. Yerin süni peykindən
aparılan müşahidələrlə müəyyən olunub ki, Günəşdən və kosmosdan
93
arasıkəsilmədən yerə elektron proton seli axır. Yerin maqnit sahəsi
bu yüklü hissəciklərin qarşısında bir maniyəyə çevrilir, bu hissəciklər
maqnit sahəsinə düşərək oradan çıxa bilmir. Peyk və raketlərdən
alınan məlumatlara görə bu hissəciklər yerin maqnit sahəsi ətrafında
hədsiz böyük sahə yaradır. Bu yüklü hissəciklər maqnit sahəsində
spiralvari maqnit qüvvə xətləri istiqamətində bir qütblə digər qütb
arasında hərəkət edir. Yerin maqnit sahəsində yaranan bu radioaktiv
sahə heç bir təhlükəyə malik deyil, ancaq bu zona peyklər, raketlər
və kosmik gəmilər üçün ciddi maniələr yaradır. Peyk və raketlərlə iki
radioaktiv qütb aşkar edilib, yerdən uzaqlaşdıqca radioaktiv zonanın
intensivliyi əvvəlcə 100 dəfələrlə artır, özünün ən böyük qiymətinə
25000 km məsafədə çatır və sonra isə azalmağa başlayır. Yer
səthidən 10 Yer radiusu məsafəsində (63700km) radioaktivlik sabit
səviyyəyə çatır. Axırda qeyd etmək lazımdır ki, Yerin maqnit
sahəsinin öyrənilməsi və onun nəzəriyyəsinin işlənib hazırlanması
təkcə faydalı qazıntıların axtarışı üçün deyil, bütün bəşəriyət üçün
əhəmiyyət kəsb edir. Çünki Yerin maqnit sahəsi olmasa, kosmosdan
gələn şüaların qabağını almaq mümkün olmazdı, bu da bəşəriyyətin
məhvinə səbəb olardı.
§23. Yerin maqnit sahəsinin elementləri
Yerin ümumi maqnit sahəsi yer kürəsinin istənilən nöqtəsində
gərginlik vektoru T ilə təsvir olunur. T-nin qiyməti və istiqaməti
həmişə dəyişir. Qütblərdə T vektoru (şəkil 31) Yerin ekvatoruna
perpendikulyardır, ekvekvatorda isə şaquli istiqamətdə yönəlir, qütb-
lərdən ekvatora kimi yavaş-yavaş düzəlirlər. T vektorunun istiqamə-
tini maqnit qüvvə xətlərinə toxunan çəkməklə təyin etmək olur.
Keçmiş SSRİ-nin ərazisində T vektoru yer səthinə duz bucaq altında
yönəlir. Yerin maqnit sahəsinin öyrənilməsində şərtləşilib ki, vahid
düzbucaqlı koordinat sistemindən X,Y,Z istifadə olunsun. Hansı ki
X,Y oxları üfüqi (X oxu şimala yönəlib, Y oxu isa şərqə), Z oxu isə
şaquli yönəlib (Yerin mərkəzinə doğru). Tam vektor T yer səthinin
çox nöqtələrində heç bir oxla üst-üstə düşmür (şəkil 31). T
vektorunun şaquli müstəviyə proyeksiyasına şaquli hissəsi
Dostları ilə paylaş: |