Yaqub məĞrur vəTƏn namiNƏ Bakı
Yüklə 3,01 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- PUBLİSİSTİKA 100 Yaqub Məğrur Vətən naminə 101
99 Yaqub Məğrur Vətən naminə Ömrümdə ilk dəfəydi ki, rahat hiss elədim canı, Çünki gördüm, vəzifəli iki qohum-əqrabanı. Gizlin əta eylədilər bəxşeyişlər, hədiyyələr, Ünvanıma söylədilər inanılmaz mədhiyyələr. Soruşdular, təki, sənin bu gəlişin xeyir ola, Haradaydın, nə oldu ki, qəfil çıxdın bizim yola? Dedim, “timsah tutub boğur, çaydan üzüb keçənləri, Hətta tez-tez parçalayır, əyilib su içənləri”. Dedilər ki, “timsah nədir, sizə divan tutsun belə? Onu tutub məhv edərik, çayda qurub çoxlu tələ. Sizə kömək eyləyərik, qorxusuz su içmək üçün, Hətta körpü düzəldərik, çay üstündən keçmək üçün”... ...Oğurluqdan xəbər tutan padşah verdi öz əmrini, Çəkdirdi dar ağacına anbardarla keşikçini... ...Nə qədər ki, “sənətkarlar” işi icra eylədilər, Vəhşi aləm boz ulağa kalan tərif söylədilər. Elə ki, iş yekunlaşdı, hamı yetdi sağ qalmağa, Ancaq yazıq uzunqulaq yenə batdı toz-torpağa... PUBLİSİSTİKA 100 Yaqub Məğrur Vətən naminə 101 Yaqub Məğrur Vətən naminə YARALI XAN ÇİNARIM El içində Azərbaycanın Soçisi kimi şöhrətlənən bir rayon var idi, Cəbrayıl adlı. Əsasən dünyaca məşhur yaradıcı ziyalıları, zirvəsi buludlarla bəhsə girən başı qarlı Ziyarət dağı, yaşı əsrlərlə ölçülən möhtəşəm Xan Çinarı, saf havası, yaşıl ormanları, sıldırım qayaları, şır-şır bulaqları və s. ilə məşhur idi bütün ölkədə. Bura gəzməyə gələn qonaqlar ilk növbədə Cəbrayıl şəhərinin mərkəzində qərar tutmuş əzəmətli çinarın qoynuna sığınmış üçmərtəbəli pavilyonun ik- inci mərtəbəsində kabablanar, sonra isə üçüncü mərtəbəsində əhaliyə nümunəvi xidmət göstərilən çayxanaya qalxar, kəklikotu-mixəkli pürrəng çay içə- içə şəhərin və ulu çinarın keçmişi ilə maraqlanardılar. Yazın gəlişi şəhəri yaşıllığa qərq edərdi. Tavanları ağ dəmirlə örtülmüş əsasən iki-üç mərtəbəli evlər bu yaşıllığın içində demək olar ki, görünməz olardı. Bütün şəhəri qoynuna almış bu bağ-bağçanın bir hissəsi Ziyarət dağından süzülüb gələn qar suyu ilə, bir hissəsi isə Xan Çinarın dibindən möcüzəvi şəkildə şırhaşırla çıxıb kiçik dağ çayına çevrilən göz yaşı kimi dupduru, bumbuz su ilə canlanardı. Boyu 35-40 metrə çatan bu çinarın çadar-çadar olmuş gövdəsi isə o qədər böyük idi ki, görənləri heyrətə salardı. Yerin on metrlərlə dərinliyinə quylanmış çalın-çarpaz iri köklər arasından süzülüb gələn diş göynədən kəhriz suyunu içdikcə adamın ruhu dincələrdi. El-oba içində ona “Çinar kəhrizi” deyilərdi. Gecələr çinarın yaşıl yarpaqlarının pıçıltısı suyun şırıltısına qovuşaraq həzin bir nəğmə yaradardı. Bu səs körpəsinin beşiyi başında duran ananın laylasına bənzəyərdi. Axşamlar ulduzların parıltısı suyun üzərinə düşərək bərq vurardı. Sevgililər burada görüşə çıxar, əhd pey- man bağlayıb bir-birinə sadiq qalacaqlarına and içərdilər. Toy mərasimlərində isə gəlini aparan avto- mobil karvanı öncə bura gələr, bəylə gəlin üç dəfə çinarın başına fırlanar, ulu çinarın əzəmətindən və kəhriz suyunun paklığından xeyir-dua alardılar. Bir nəfər kəhrizin gözündən bir dolça su götürər və “su aydınlıqdır”-deyə gəlin maşınının arxasınca atardı. Çünki çinar həmişə Cəbrayıl elinin inanc yeri, piri, ocağı olub. Yaxşı yadımdadır, o vaxt ömrünün ahıl çağlarını yaşayan ağbirçək Həvəzə nənə deyirdi ki, “gözümü açandan bu çinarı belə görmüşəm. Onun min ilə yaxın yaşı var. Bir dəfə çinarın suyu qurumuşdu. Bir həftə olardı ki, şəhər camaatı susuz qalmışdı. Odur ki, bir yerə toplaşıb şəhər sovetinə getdik və iradlarımızı bildirdik. Onlar da sağ olsunlar ki, tez bir zamanda bulağın tutulmuş gözünü təmizlətdirib kəhrizi bərpa etdilər. Bu şəfalı su yenidən şəhər sakinlərinə qaytarıldı. Kəhrizi yenidən qız-gəlinlərin qəh-qəhələri bürüdü”... Ancaq təəssüflər olsun ki, indi bizim ora nə əlimiz çatır, nə də ünümüz yetir. Bütün bu gözəlliklər yalnız xatirələrimizdə yaşayır. Çal-çağırdan uzaq düşüb bu yerlər. Yəqin ki, xain düşmənin “Qrad” qurğusundan endirdiyi raket zərbəsiylə ən iri budaqlarından biri qırılıb yerə düşən Xan Çinarım, sanki qolu qırılmış yaralı aslan kimi inildəyir undi. Artıq 24-cü ildir ki, bizlərdən kimsə onun yarasına məlhəm qoya bilmir. Gözü yollarda qalan çinarın yaşıl yarpaqları arasında yuva qurmuş qaranquşlar da pərən-pərən düşüb. 102 Yaqub Məğrur Vətən naminə 103 Yaqub Məğrur Vətən naminə Bülbüllərsə yəqin ki, qəm nəğməsini oxuyurlar. Bu yerdə mənim də qəlbimdən çözələnən nisgilli bir söz nəğməsi səsini onların səsinə qatır: ...Unuda bilmirəm Xan Çinarımı, Suyu diş göynədən bulaqlarımı. Ziyarət, Dağtumas yaylaqlarımı, İstərəm bir xəbər alım, Cəbrayıl!.. ...Sonu çatacaqmı intizarımın, Bəxti açılarmı könül tarımın, Söylə, sağalıbmı Xan Çinarımın, Raketlə vurulan qolu, Cəbrayıl?!.. İndi o bənzərsiz Cəbrayılı, doğma yurd-yuvamı hər dəfə xatırlayanda içimə axan qanlı göz yaşı qəlbimi göyür-göyür göynədir. Artıq bir əsrin dörddə birinə yaxındır ki, o yerlərə gedib çata bilmirik ki, bilmirik. Yurd itkisi bizim üçün silinməz ləkədir, sağalmaz dərddir. Uca Allahdan rica edirəm ki, gənc əsgərlərimizin qəlblərinə təpər, qollarına qüvvət versin ki, müqəddəs torpaqlarımızı, girovluqda sızlayan məzarlıqlarımızı düşmən tapdağından azad edib, bu ləkəni üstümüzdən silə bilsinlər. Mən bu günə inanıram. İnanıram ki, yadların əliylə “Qordi düyünü”nə hesablanmış Qarabağ düyünü nəhayət açılacaq, doğma yurdumun səmasında artıq 24-cü ildir ki, cövlan edən qara buludlar çəkiləcək və biz də doğma Cəbrayılımızı, müqəddəs Qarabağımızı, eləcə də itirilmiş digər torpaqlarımızı ziyarət edə biləcəyik. İnşallah!.. Yüklə 3,01 Kb. Dostları ilə paylaş:
|