Yazıçı, publisist, filologiya üzrə fəlsəfə doktoru Tofiq Qəhrəmanovun əziz xatirəsinə ithaf olunur



Yüklə 5,13 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə38/62
tarix17.11.2018
ölçüsü5,13 Mb.
#80461
növüYazı
1   ...   34   35   36   37   38   39   40   41   ...   62

157 
 
fadə etdiyindən, fəlsəfə istər-istəməz həmin dövrün orto-
doksal  dini  görüşləri  ilə  ciddi  polemika  və  hətta  gərgin 
ideoloji  mübarizə  şəraitində  meydana  gəlirdi.  İlk  antik 
fəlsəfə  məktəbləri  dünyanın  hansısa  antropomorf  (insa-
niləşdirilmiş)  allahlar  tərəfindən  yaradıldığı  və  idarə 
olunduğu fikrindən tamamilə fərqli kosmoloji sistem ya-
radırdılar. E.ə. VI əsrdə meydana gəlmiş antik naturfəlsə-
fə  məktəbləri  (Milet  məktəbi,  Pifaqorçuluq)  mövcudatın 
müəyyən  bir  vahid  əsası  olduğunu  iddia  edir  və  onu 
müxtəlif təbiət ünsürlərində  axtarırdılar. Fales bu əsası 
SU,  Anaksimandr  bütün  əkslikləri  özündə  birləşdirən 
xaotik  APEYRON,  Anaksimen  HAVA,  Heraklit  isə  əbədi 
yaşar  OD  hesab  edirdi.  Pifaqor  və  davamçıları  varlığın 
mahiyyətini  rəqəmlərdə  görürdülər:  rəqəmlərdə  bütün 
çoxluq  və  təklik  birləşirdi,  onlar  bütün  harmoniyanın 
əsasıdırlar.  E.ə.  V  əsrin  tanınmış  naturfilosofları            
Empedokl  4  dəyişməz  ünsürü  –  od,  hava,  su  və  torpağı 
hər şeyin başlanğıcı kimi qəbul edir, Anaksaqor isə qeyri-
maddi və hər şeyi əhatələyən AĞILı (nus) bütün hərəkə-
tin  səbəbi  sayırdı.    Eleya  məktəbinin  (Ksenofan,  Parme-
nid)  filosofları  hesab  edirdilər  ki,  həqiqi  varolan  təkdir, 
əbədi və dəyişməzdir, heç nədən yaradılmayıb və heç nə-
yə  çevrilə  bilməz.  Belə  olduğu  halda,  ətrafdakı  çoxluq, 
müxtəliflik hissi qavrayışımızın məhsuludur, çünki həqi-
qətdə yalnız bir  əbədi substansiya mövcuddur. E.ə. V-IV 
əsrlərə  aid  antik  atomizm  məktəbinin  nümayəndələrinə 
(Demokrit,  Levkip)  görə,  bütün  mövcudatın  əsası 
boşluqda əbədi hərəkət edən bölünməz, dəyişməz çox ki-


158 
 
çik  hissəciklər  olan  ATOMlardır:  onlar  bir-birindən 
həcmlərinə, formalarına görə fərqlənirlər və ətrafımmız-
dakı şeylərin fərqi də məhz buradan qaynaqlanır.  
E.ə. V-IV əsrlərdə meydana gələn yeni filosoflar nəsli, 
həmçinin  fəlsəfə  məktəbləri  yaratdığı  təlimləri  ilə  antik 
fəlsəfənin ümumi, vahid başlanğıc axtarışlarında növbəti 
mərhələni formalaşdırdılar. Bu dövrdə qədim Yunanısta-
nın  mədəni  və  siyasi  mərkəzinə  çevrilən  Afina  fəal 
ictimai-siyasi  həyat  yaşayırdı  ki,  bu  da  öz  növbəsində 
ictimai fəaliyyətdən başı çıxan savadlı insanlara ehtiyacı 
artırırdı.  Beləliklə,  yeni  təsis  olunmuş  demokratik 
institutlarda  çalışmaq  üçün  gərəkli  olan  fəlsəfi  bilikləri, 
siyasi və hüquqi natiqliyi öyrədən müəllimlər – sofistlər 
məktəbi yarandı. Sofistlər (yunanca “sofiya” – müdriklik) 
özündən  əvvəlki  fəlsəfə  məktəblərini  varlığın  ümumi 
başlanğıcı  problemini  diqqət  mərkəzinə  çəkdiklərinə 
görə  tənqid  edir,  hesab  edirdilər  ki,  bu  problem  ətraf 
gerçəkliyi  doğru-düzgün  dərk  etməyə  imkan  vermir. 
Sofistlər  bütün  kosmosun  vahid,  ümumi  substansiyasını 
deyil,  hissi  qavrayışlarda  üzə  çıxan  real  dünyanı  tədqiq 
etməyə  üstünlük  verirdilər  ki,  bu  da  onları  skeptikliyə 
aparırdı,  belə  ki,  hissi  qavrayışlar  dünyanın  həqiqi,  tam 
mənzərəsini  yaratmağa  kifayət  etmir,  insanların  təbiət 
haqqında biliklərini nisbiləşirdi.  
Antik  fəlsəfənin  görkəmli  nümayəndəsi  Sokrat  (V 
əsr)  sofistlər  kimi  əsas  naturfəlsəfə  problemi  olan  kos-
mosun  strukturu  və  ilkin  yaradılış  (ontologiya)  proble-
mini  ikinci  plana  atır,  qnesioloji  problemi  önə  çəkərək, 


159 
 
ümumi  substansiyanı  və  mütləq  biliyi 
insan  şəxsiyyətinin  özündə  tapmağa 
çalışırdı.  Filosofa  görə,  bütünlükdə 
müdrikliyin  əsası  insanın  özünü  dərk 
etməsindədi. Sokrat antik politeist dini 
düşüncəni  açıq  şəkildə  inkar  edən  və 
buna  görə  “allahlara  hörmət  etməməkdə,  yeni  allahlar 
yaradaraq,  gəncləri  yoldan  çıxarmaq”da  ittiham  edilən 
ilk yunan filosofu olmuşdur (buna görə edam edilmişdir). 
O,  icitmai  həyatın  əsaslarını  “yazılmamış  qanunlar”da, 
fərdi  insan  həyatının  əsasını  isə  “taleyin  gərdişi”ndə 
axtarır,  bu  zaman  yunan  fəlsəfəsində  ilk  dəfə  ibtidai 
şəkildə  olsa  da  vahid  yaradıcı  –  Allah  ideyasını  səslən-
dirirdi  ki,  bu  da  sonrakı  fəlsəfi  düşüncəyə  güclü  təsir 
göstərərək,  monoteist  ideyaların  və  təlimlərin  meydana 
gəlməsinə təkan vermişdir. Öz fəlsəfi düşüncələrini şifahi 
şəkildə  bildirdiyinə  görə,  ondan  dövrümüzə  qədər  heç 
bir  əsər  saxlanmamışdır.  Biz  filosofun  söylədiklərini 
Platonun  dialoqlarından,  Ksenafontun  sokratik  apolo-
giyalarından,  Aristotelin  və  Diogen  Laertlinin  məlumat-
larından öyrənirik. Sokrat eyni zamanda heç bir məktəb 
də  yaratmamışdır.  Buna  baxmayaraq,  ölümündən  sonra 
yaradılmış  bır  sıra  fəlsəfi  məktəb  məhz  onun  fikirlərini 
bu  və  ya  digər  şəkildə  şərh  etməklə  məşğul  olmuşdur. 
Bunlardan  Evklidin  yaratdığı  Meqara  məktəbinın, 
Antisfenin  banisi  olduğu  kiniklər  və  Aristippin  əsasını 
qoyduğu  Kirena  məktəblərinin,  eləcə  də  Elida-Eritreya 
məktəbinin  (Fedon,  Menedem)  adları  çəkmək  olar. 
Sokrat 


160 
 
Sokratın  insan  qarşısında  qoyduğu  kamilləşmə 
məqsədini kiniklər bütün ehtiraslardan və ehtiyaclardan 
qurtulmada,  kirenaiklər  isə  əzablardan  qurtulmada 
görürdülər.  Lakin  Sokratın  vahid  yaradıcı  haqqında 
ideyaları ondan sonra antik fəlsəfənin ən böyük filosofu 
Platonda inkişaf etdirilərək yeni çalarlar qazandı.  
Avropa klassik fəlsəfə ənənəsində idealizm cərəyanı-
nın banisi hesab edilən Platon (e.ə. 428/427 – 348/347) 
həm də qədim yunan dünyasında sözün həqiqi mənasın-
da  ilk  fəlsəfə  məktəbinin  –  Akademiyanın  (yerli  qəhrə-
man Akademin adı ilə adlandırılmışdır) yaradıcısı olmuş-
dur. Belə ki, antik dövrdə bu və ya digər filosofun şagirdi 
olmaq mütləq qaydada ondan təhsil almaq deyil, ilk növ-
bədə fikirlərinin, təliminin davamçısı olmaq anlamına gə-
lirdi. V əsrdən etibarən sofistlərin Afinada açmağa başla-
dıqları məktəblərdə isə yalnız fəlsəfə deyil, ritorika, mən-
tiq kimi fənlər də öyrədilirdi. Odur ki, Platonun Akademi-
yası  bütünlükdə  fəlsəfə  tarixində  ilk  ixtisaslaşdırılmaış 
fəlsəfə təhsili ocağı sayılırdı. Lakin Platonun fəlsəfə qar-
şısında  xidmətləri  bununla  bitmir.  O,  “Fedon”,  “Pir”, 
“Fedr”,  “Parmenid”,  “Sofist”,  “Fileb”,  “Timey”,  “Kriti”, 
“Dövlət” və digər dialoqlarında (e.ə. 370–360 illər ərzin-
də yazılmışdır) varlığın və dünya düzəninin yeni konsep-
siyasını yaratmışdır. Filosofa görə, real, maddi dünya və 
varlıq qeyri-maddi və mütləq kamil, dəyişməz əbədi va-
rolan  ideyalar  (yunanca  “idea”  –  obraz,  görünüş,  nəsil, 
üsul), yaxud eydoslar (yunanca “eidos” – görünüş, obraz, 
nümunə) dünyasının  sadəcə təcəssümüdür. Real dünya-


Yüklə 5,13 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   34   35   36   37   38   39   40   41   ...   62




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə