Yazi-yurnal indd
Yüklə 2,88 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Bilmədiyim çox şey
- Ay ana, gəl!
Rüblük ädäbiyyat därgisi 19 Sevin nənə, babam öldü! sevin nənə, sevin babam öldü... azadsan indi amma baxıram qandallar biləklərinə yerimiş bədəninin əzası olmuşlar açsan belə qopmazlar uzun zaman ötmüş ta altmış il sən də ömrünü bitirmisən sevinmə nənə, sevinmə... heç bilmək istədinmi necədi dadı dodaq boyasının, ətri necədi? baxdınmı güzgüdə əndamının necə göründüyünə ərinin gözlərini necə oxşadığına yoxsa körpə qızım kimi sən də çılpaq bədənindən qorxmusan həmişə? üşütməsin deyə bükülən ayaqları açığa çıxanda qorxudan bağırırdı uşaqcığaz... “doğduğum uşaqların taleyi necə olacaq” -deyə sordunmu bir dəfə kötəkləyərək sevən ərinə doğmaq üçün medal verən hökumətə? yox, sevinmə nənə, sevinmə... sənin qızların dikdaban geydilər azacıq boyları artdı sadəcə ərləriylə uzlaşdı boyları. dodaq boyası sürdülər kirşan yaxdılar gözlərinə qaralar çəkdilər ərlərindən yedikləri kötəyi gizləsinlər deyə heç nə dəyişmədi ki... sevinmə nənə, sevinmə... daha sənə qışqırmayacaq acıqlanmayacaqlar nə kötək, nə danlaq izin almadan gedəcəksən oğlunun, qızının evinə sevin nənə, babam öldü! babamın adı nə idi, bilirdinmi? ya sənin adını bilirdimi o? gözümü açandan sən onu “ədə” o, səni “az” deyə çağırıb... daha qarğış eləmə nə də goruna söymə olan oldu, nənə keçən keçdi. Doğum günü doğum günlərində yandırılan şamları o şamları üfürməyi sevmirəm mənə ölümü xatırladır şam mən də sənin kimi dəyişik keçirmişəm ayağıma çəkələklərimi tərs geyinmişəm paltarımı güzgünün qabağında oynamışam səhər-axşam böyüməyə çalışmışam balacam... məni təkrar etməyin hüznlü mahnılara kövrəlməyin qorxulu nağılları sevməyin gəlmir xoşuma mənə bənzəməyin gəlmir xoşuma sənə çətin olacaq, balacam... bayramlarda yandırılan şamları sevmirəm “kimin şamı gec sönəcək” sınamasını sevmirəm sevmirəm şam qoxusunu, sevmirəm... sənə ad günü keçirməyəcəm yaşını bilmədən yaşayasan bax bu ağaclar kimi uçan quşlar kimi balıqlar kimi yoxsa bu nədir, nə hər il qalan həyatının hesabını aparasan uşaq çöplərlə hesabı öyrənən kimi şamlarla sayasan N1(6) mart 2013 20 yanıb keçən illərini incimə, quzum şama verdiyim pula bir cüt sancaq alaram taxarsan saçlarına... Burdakı qadınlar burdakı qadınların əlləri çatlaq-çatlaq olmuş pambıq tarlalarında, taxıl zəmilərində reklam olunan əl kremlərindən ən ucuzunu belə almağa pulları yox… gün işığından kiçilmiş gözləri ürəklərindən aşıb-daşan sevgilərini ifadə etməyə yetmir ovuclarının içi kişi əlindən sərt qoxlasan saçdıqları yeganə ətir körpələrindən hopmuş üstlərinə “məsumiyyət” qoyaq ətrin şərti adını istərsən... dodaqları qupquru öpüşə həsrət sevgiyə həsrət cadar-cadar dodaq boyası sürtməzlər kobud bir sillədən partlayan ağızlarının qanıyla boyanar dodaqlar bir göz qırpımlıq yığıb-büküb mavi bir yaylığın arxasında gizlədilən saçları bir kobud əl həmləsiylə açılıb-saçılar tökülər qara tellər ağ alınlara onda o kobud əl özü də bilmədən gözəlliyi artırar yalnız o zaman bircə anlıq qadınının gözəlliyinə inanar əlin sahibi əlini saxlar burdakı qadınlar gözəllikləriylə deyil namuslarıyla öyünərlər gözəl olmağa həvəsli də deyillər “gözəl olunca bəxtim olsun” “gözəlin ağlı olmaz” –deyə təsəlli edərlər özlərini indi sənə uzaq ellərdən yazıram paytaxtlı dostum burda qadın olmağın bir ayrı zövqü var burda həyatın özüylə yağışın özüylə günəşin özüylə çarpışır qadınlar bir köşəyə öturub heç vaxt rənglənməyən saçlarının gün işığından ikiyə bölünmüş uclarını bir-birindən ayırırlar usanmadan… yayın cırhacırında corab geyinirlər ki, dabanları korlanmasın tozlu-torpaqlı kənd yollarında şəhərli qadınların dabanlarından geri qalmasın bir gün bir zalım gün sevimli ərləri o şəhərli qadınların bəzəkli kuklaların dalınca getməsinlər deyə… Bilmədiyim çox şey bacarmadığım o qədər şey var ki, mənim balam... Allahın bir cüt təkərli konkisini ala bilmədim bu yay sən də özünü göstərəsən yoldaşlarına, məsələn... bacarmadığım işlər çoxdu, çox... mən hələ doğru-dürüst ağlamağı bilmirəm utanmadan oynamağı sərhəd qoyuram iki gülüşümün arasına bir-birinə qarışmasın deyə biri artıq biri kəm olmasın deyə hesab aparıram... xahiş eləməyi kimdənsə bir şey istəməyi bilmirəm utana-utana sənə izn alıram müəllimindən... mən hələ çox şeyi bilmirəm... Rüblük ädäbiyyat därgisi 21 üzməyi bilmirəm sudan qorxumu gizlətməyi bilmirəm bu üzdəndi filmlərdə uşaqlarını boğulmaqdan qurtaran ata-analar görəndə qorxuyla sənə sarılmağım... yalan deyəndə qızarmamaq əlimdən gəlmir... gözlərimi eynəyin arxasında belə gizlətmək dünyanın ən zor işi mənimçün... müəllimini tərifləyə bilmirəm sinif yoldaşlarının ata- anaları kimi... bu üzdən sıxıntın var həmişə gizlədə bilmirəm içimi ağrıdan şeyləri üzünə deyirəm dostlarının, müəllimlərinin mən olmayanda acığımı səndən çıxırlar... mən hələ çox şeyi bilmirəm, balam... mən bilmirəm durduğu yerdə adama necə hədiyyə alırlar başına iş gəlməyibsə cibinə necə pul basırlar... hələ sənin xətrinə dişimi –dişimə tutub öyrəndiyim bir para şeylər var... müəllimlərinin səhvlərinə göz yummağım sənin xətrinədir həmişə... onlar sənə yalan deyəndə yalanlarını çıxarmamağım... çünki o yalanlar hamının həqiqət bildiyi yalanlardır mənim balam... sən o yalanlara inandıqca rahat yaşayacaqsan gecələr yuxun gündüzlər dincliyin qaçmayacaq... mən çox şeyləri bilmirəm, mənim balam hər şeyi bildiyimə inandırma özünü qəlbin inciməsin sarsıldıqca inamın... səhvlər buraxdıqca mən düşməyim gözündən hər kəsin bilmədiyi şeylər var dünyada başqalarının da bacarmadığı çox şey var ki mən bacarıram səni barmaqlarımın ucunda qaldıra bilirəm tavana qədər, məsələn müəlliminin tapşırdığı vətən, millət mövzularında yaxşı inşalar yazıram... sən indi nə gözünün müzüyünü tökürsən bir məsələni həll edə bilmirsən deyə... çox böyük iş olub, pah! öyrənərsən... gördünmü bilmədiyim öyrənməli olduğum nə qədər iş saydım sənə?! Barış Sən mənə bir dəfə aldandın cəmi Mən isə... mən isə...hər addımbaşı Götür qoy alnımın tən ortasına Şeytanın evinə atdığın daşı Daha Adəm olma, insan ol, insan Mən Həvva deyiləm, qadınam çoxdan Daha cənnətin yox itirməyə də Səni Allah atdı, mənisə şeytan. Mən səni itircək ağlaya bildim Mən sənlə sevinmək,gülmək öyrəndim Hər addımda səni təkrar elədim Yaşamaq öyrəndim, ölmək öyrəndim. “Şeytanım” deyərək, əzizləyirsən Gah da “Şeytan!” deyib qovursan məni Bilmədim sevirsən, nifrət edirsən Nə götürürsən, nə qoyursan məni... Yol da cəza kimi uzandı getdi Ulduz tək işarmır heç mənzilbaşı Tanrı məni sənə əmanət etdi Al məni çiyninə, cənnətə daşı. Ay ana, gəl! mənə kimsə dua etmir nə vaxtdı üstüm açılanda üstümü örtmür eybim görünsə eybimi örtmür! yastıq düzmür divarlarla arama divarlar toxunmasın soyuq əlləriylə... başımı buz kimi pəncərələrdə unuduram tez-tez səsləmir kimsə kədərin içindən çəkib almır... Yüklə 2,88 Mb. Dostları ilə paylaş:
|