Úàâèäè õàòûðëàðêÿí
501
maraqlı idi. O işlədiyi zaman ətrafındakıları hiss etməzdi. Bəzən
uzun müddət sakit vəziyyətdə yazı masasının arxasından
durmadan çalışardı. Bəzən isə otaqda var-gəl edə-edə bir obrazın
sözünü və ya monoloqunu, müəyyən bir dialoqu və ya yazdığı
şeirin bir bəndini ucadan deyərdi, həm də müxtəlif surətlərin
sözlərini onların xarakterinə müvafiq şəkildə söylərdi. Görünür,
yazdıqlarının yaratdığı qəhrəmanların dilində necə səslənəcəyi də
onu maraqlandırırdı. Sonra yenə susar, yazı masasının arxasına
keçərək düşüncəyə dalar və yenidən yazardı...
Atam hələ gənclik illərində çox mütaliə etdiyinə görə
gözlərini həddindən artıq yormuş, zəiflətmişdi
*
. Həkimlərin
məsləhətilə o nisbətən az oxumalı, gözlərini qorumalı,
özünü çox
yormamalı idi. Mütaliəsiz isə keçinmək mümkün deyildi. Ona
görə də ailə üzvləri: anam, qardaşım və mən ərəb əlifbasını da
bildiyimiz üçün bacardığımız köməyi edə bilirdik. Bizə ərəb
əlifbasını müxtəlif vaxtlarda onun özü öyrətmişdi. Əvvəlcə, yeni
evləndikləri zaman anama dərs demiş, sonralar qardaşıma
öyrətmişdi. Mənə isə, 4-cü sinifdə oxuduğum zaman öyrətdi. Bu
əlifbanı bilməyim, atamın əlyazmalarından, eləcə də çox əvvəl-
lərdə nəşr edilmiş əsərlərindən, həm də müxtəlif ədəbiyyatdan və
dövri mətbuatdan istifadə etməyə imkan verir. Əlifbanı
öyrəndiyim vaxtdan keçən illər ərzində, hər dəfə bu əlifba ilə nəşr
olunmuş ədəbiyyatdan, sənədlərdən, əlyazmalarından və s.
istifadə etdikdə, atamı böyük minnətdarlıqla yad edirəm
**
.
Evdə kimin hansı saatda vaxtı olurdusa onun üçün oxuyurdu.
Bəzən bu işi anam daha çox görməli olurdu. Mən atamın
“Koroğlu” kino ssenarisi üzərindəki işini yaxşı xatırlayıram.
Yeddinci sinifdə oxuyurdum. Bu onun üzərində işlədiyi son əsər-
lərindən idi. Bununla əlaqədar olaraq istifadə etdiyi ədəbiyyatın,
*
Uşaqlıqda göz xəstəliyinə tutulmuş və uzun zaman müalicə olunmuşdur. –
Tərtibçi.
**
O, Azərbaycan Dövlət Teatr Muzeyinin direktoru işlərkən ərəb əlifbasında
yazılmış bütün sənədləri özü oxuyar və əməkdaşlara
məlumat verib üzünü
köçürtdürərdi. – Tərtibçi.
Úàâèäè õàòûðëàðêÿí
502
kitabların böyük əksəriyyətini mən oxuyurdum. Bu sadəcə oxu
çərçivəsində qalmırdı. Yeri gəldikcə çox maraqlı, ətraflı izahlar
verir, təhlil edirdi.
Əsərlərinin üzünü köçürməkdə də kömək edirdik. İndi onun
əlimizdə olan son pyesi “İblisin intiqamı” əsərinin üzünü anam
köçürmüşdü. Bəzi səhifələrdə pyesə etdiyi əlavələri, dəyişikliyi
görmək mümkündür.
Atam yazdıqları haqqında, planları, düşüncələri haqqında
müntəzəm olaraq anamla söhbət edərdi. İndiki kimi xatırlayıram...
Anam kresloda oturar, atam da bütün söhbəti müddətində otaqda
gəzişərək bəzən sakit, təmkinlə, bəzən isə çox ehtirasla, həyəçanla
danışardı. Belə hallarda nə anam yerindən qalxar, nə də biz
söhbətlərinə mane olardıq. Belə vəziyyət çox vaxt bir saatdan da
artıq çəkərdi. Biz belə halların çox tez-tez şahidi olurduq.
Kitablarımın içərisində mənə çox əziz olan bir kitab var.
Atamın mənə hədiyyə verdiyi “Səyavuş” pyesi! O günü yaxşı
xatırlayıram... Atam yenicə çapdan çıxmış “Səyavuş” pyesindən
bir neçə nüsxə almış, kitablardan qohumlara, dostlara, tanışlara
hədiyyə vermək üçün onları yazmaqla məşğul idi. Mən də yazı
masasının yanında dayanıb yazılanları bir tərəfə qoyur növbəti
kitabın yazılmasına baxırdım. Hələ hamısının yazılıb qurtarmasını
gözləmədən bir uşaq sadəlövhlüyü və marağı ilə: “Bəs mənim
kitabım hanı?” sualı ilə müraciət etdim. Əvvəlcə gülumsündü.
Sonra adəti üzrə alnımdan öpdü. Böyük məhəbbət və səmimiy-
yətlə, çox sakit və mülayim səslə: “Bütün kitablarım sənin deyil-
mi?” cavabını verdi. Şubhəsiz ki, növbəti kitablardan birini qar-
daşıma, birini də mənə hədiyyə verdi. Qardaşıma verdiyi kitabda
“Sevgili Ərtoğrola bir yadigar. Bakı, dekabr, 1934”, mənim
kitabımda isə “Sevgili Turanıma bir yadigar. Bakı, dekabr, 1934”
sözləri yazılmışdı... Hər iki kitab çox səliqə ilə saxlanmışdır.
Teatr sənətinə maraq məndə çox kiçik yaşlarından oyanmışdı.
Hələ orta məktəbdə oxuyarkən bizi məktəbdən müntəzəm olaraq
Gənc Tamaşaçılar Teatrına aparardılar. Eyni zamanda ailə
üzvlərilə birlikdə Azərbaycan Dövlət Dram teatrının tamaşalarına
Úàâèäè õàòûðëàðêÿí
503
da baxmağa gedirdim. Atam bir qayda olaraq baxdığımız tama-
şaların bizə – qardaşıma və mənə necə təsir etdiyi ilə və necə başa
düşməyimizlə maraqlanar və müxtəlif suallar verərdi. Ərtoğrol
məndən bir neçə yaş böyük olduğuna görə və yaxşı hazırlığına
görə onun cavabları daha doğru və əsaslı olurdu. Bizi dinlədikdən
sonra özü gördüyümüz tamaşanı təhlil və izah etməyə başlar, çox
maraqlı fikirlər, mülahizələr söylərdi. Onun teatr sənəti haqqında
dediklərini indi xatırlaya bilmədiyim üçün çox-çox təəssüflər
edirəm.
Lap kiçik yaşlarımdan müntəzəm olaraq baxdığım tamaşalar
və evdə onların ətrafında gedən danışıqlar, atamın bizə qonaq
gələn sənət dostları ilə göruşləri zamanı etdiyi söhbətlər məndə
teatr sənətinə maraq və məhəbbət oyatmış, sonralar bu məhəbbət
daha da dərinləşmiş, nəhayət, teatrşünas ixtisasını seçməyimə
səbəb olmuşdur
*
. Bunun üçün isə mən yalnız və yalnız atama
minnətdaram.
1981
*
Cavidin Sibirdən göndərdiyi məktublarda qızının uşaq həkimi olması
məsləhət görülmüşdü.
Məsləhətə əməl edilmiş, o, Tibb İnstitutuna daxil olmuş,
orada cəmi 5 gün oxumuşdur. Dost-tanış arasında “5 günlük həkim” kimi
tanınmışdı. – Tərtibçi.