Úàâèäè õàòûðëàðêÿí
504
Mirzə İbrahimov
Úàâèäè éàä åäÿðêÿí
n beş-on altı yaşından ədəbiy-
yata maraq göstərməyə, yeni
ədəbi əsərləri böyük həvəslə izləməyə
başlayan iyirminci illər gəncliyinin se-
vimli yazıçılarından biri Hüseyn Cavid
idi. O dövr ictimai həyatımızda sinfi
zülm, bərabərsizlik, mədəniyyətsizlik,
gerilik, cəhalət əleyhinə, yeni iqtisadiy-
yat və ictimai münasibətlər, yeni həyat
və mədəniyyət, yeni düşüncə və əxlaq,
yeni ədəbiyyat və incəsənət uğrunda
qızğın mübarizə dövrü idi. Bu mübarizə həyatın bütün sahələrini
əhatə etmişdi və çox kəskin idi. Bunun da səbəbi aydındır: Köhnə
həyat, onun formaları və əxlaq normaları, onları təmsil edən sinif-
lər tamamilə aradan getməmişdi, canlı adamların simasında mü-
qavimət qüvvəsini fəal şəkildə büruzə verirdi.
O dövr gəncliyini və ümumiyyətlə cavan, qoca, qadın, kişi,
bütün ədəbiyyat və teatr həvəskarlarını Hüseyn Cavid yaradıcı-
lığında cəzb edən nə idi?
Bu suala çavab axtaran fikrim məni o zamanlara qaytarır, bir
yerdə işlədiyimiz, bir rayonda yaşadığımız və tez-tez görüşdü-
yümüz, cəmiyyəti məşğul edən məsələlər barədə müzakirə və
mübahisələr apardığımız adamlar, onların istək və ehtirasları xə-
yalımda canlanır. Baxmayaraq ki, o zaman Cavidin əsərləri bir
sıra qızğın mübahisələr oyadırdı, hətta jurnal və qəzetlərdə o
dövrdə diqqəti cəlb edən bəzi tənqidçi və ədəbiyyatçılar tərə-
findən atəşə də tutulurdu, geniş oxucu kütləsi, onların içərisində
biz yeniyetmələr də bu əsərləri oxuyur və onlardan ləzzət alırdıq...
Nə tapırdıq biz Cavidin əsərlərində? Orada bizi cəzb edən nə
idi?
O
Úàâèäè õàòûðëàðêÿí
505
Yox, Cavid cəmiyyətin həyatını çalxalandıran ictimai-siyasi
məsələlər barədə dərhal, fəal şəkildə, həm də hakim fikrin
mövqeyindən səs verən yazıçılardan olmamışdır. Cavidin o
zamankı əsərləri ilə həyatdakı mübarizələr arasında canlı əlaqəni
əks edən zahiri əlamətlər o qədər də gözədəyimli deyildi.
Lakin bu əlaqə çox dərin və üzvi şəkildə olduğundan Cavidin
şeirləri, xüsusən dramları bizə intuitiv təsir göstərirdi, maqnit
kimi bizi cəzb edirdi, həyəcanlandırırdı, düşündürürdü, fikrimizi
hara isə ucalara qanadlandırırdı. Xəyalımızda füsunkar bir aləm,
işıqlı həyat səhnələri açırdı.
Bəli, romantizm! Romantizm? Cavidin pak insaniyyət duy-
ğuları ilə dolu olan romantik poeziyası, romantik poetik təfəkkürü
və arzuları iyirminci əsr bəşər tarixinin, bəşər fikri və ehtiras-
larının ən uca, ən yüksək zirvəsini təşkil edən inqilabın roman-
tikası ilə harada isə qovuşur, inqilabın yüksək humanizmi ilə
həmahəng səslənərək zülmdən, cəhalətdən, fanatizmdən azad olan
bir cəmiyyət qurmağa başlamış insanların ürəyini, ruhunu oxşa-
yırdı. Ona görə də sənət əsərlərinin bu və ya digər ideallarla
əlaqəsini müəyyən etmək istərkən yalnız zahiri oxşarlıqları, fikrin
sözdə açıq ifadəsini deyil, onun obrazlar, simvollarla ifadəsini,
ideallarla hissi əlaqəsini və insanın hisslərinə, ehtiraslarına necə
təsir etdiyini, oxucu ürəyində nə cür həyəcanlar oyatdığını da
nəzərə almaq lazımdır.
Yuxarıda dediyim dövrdə, yəni iyirminci illərdə biz iqtisa-
diyyat və mədəniyyətcə qabaqcıl Avropa ölkələrindən çox geri
qalmış bir ölkəni arabadan, xışdan, neft lampasından, feodal geril-
iyindən, savadsızlıqdan, məktəbsizlikdən, işsizlikdən, ehtiyacdan,
çadradan qurtarıb hər cəhətdən yüksək inkişaf yoluna çıxarmağa
səy edirdik, həm də istəyirdik nə əzənlər, nə də əzilənlər olsun!
Humanist idealdır?
Bəli! Çünki bütün bunlar humanizmin mərkəz problemi olan
insan şəxsiyyətini görülməmiş dərəcədə ucaldır, qaldırır, onun
mənliyini, şüurunu zülm və fanatizm, cəhalət və nadanlıq buxov-
larından azad edir. Bu cəhətdən Cavidin əsərləri böyük həyati
əhəmiyyətə və təsir qüvvəsinə malik idi və indi də öz dərin hu-
Úàâèäè õàòûðëàðêÿí
506
manist məzmunu, işıqlı fikir və idealları ilə insanları düşündürən,
onların ürəyinə, mənəvi aləminə güclü təsir göstərən əsərlərdir.
Həm də gözəl, oynaq və obrazlı dili, yüksək bədii keyfiy-
yətlərilə Cavidin poeziyası gənclik illərindən bizi valeh etmiş,
həyatımıza, mənəvi aləmimizə daxil olmuşdu. Onun “Şeyx
Sənan”, “İblis” kimi əsərlərindəki bir çox beytləri, aforistik
ifadələri dilimizin əzbəri idi, bir sıra səhnələr və epizodlar xəyalı-
mızdan çəkilməzdi. O zaman müstəmləkələrdə – Çində, Hindis-
tanda və başqa yerlərdə xalqların azadlıq mübarizələri qızışırdı,
imperialistlər hər yerdə silaha əl atır, zülmə və istismara qarşı
ayağa qalxmış xalqların hərəkatını qan dəryasında boğurdu, orda-
burda ara vermədən soyğunçu müharibələr törədirdi. O zaman
Cavidin beytləri bizim qulağımızda romantik bir musiqi parçası
kimi, himn kimi səslənirdi:
Kəssə hər kim tökülən qan izini
Qutaran dahi odur yer üzünü...
Xüsusilə “Şeyx Sənan” faciəsi bizim ən çox sevdiyimiz və
əzbər bildiyimiz əsərlərdən idi. Bu ölməz sənət incisi xəyalımızda
həyatın, insanın mənəvi aləminin rəngarəng səhnələrini açırdı,
fikrimizi dünyanın və həyatın hələ dumanlı şəkildə də təsəvvür
etmədiyimiz cəhətlərinə yönəldirdi, qəlbimizdə varlığın sirlərini
anlamaq, fəlsəfi idrak duyğusunu gücləndirirdi. Biz “Şeyx
Sənan”dakı dərviş surətinin sözlərini demək olar ki, təkrardan
yorulmurduq:
Sağın, heç sorma! Bir divanəyəm mən,
Dəmadəm çırpınır pərvanəyəm mən.
Babam heyrət, anamdır şübhə... Əsla
Bilinməz mən kiməm, ey şeyxi–vala!
Fəqət pəjmürdə bir səyyahi-zarəm,
Şəriətdən, təriqətdən kənarəm,
Həqiqət istərəm, yalnız həqiqət!
Yetər artıq şəriət, ya təriqət.
Dostları ilə paylaş: |