Úàâèäè õàòûðëàðêÿí
190
görməmək bir səadətdir. Görməmək
üçün insan gərək şükür etsin
ki, zülm yağan aləmdən xəbərdar deyil. Demək ki, aləm bir qütb-
dən tutmuş başqa qütbünə qədər zülm içində yanmaqdadır. Bu
mühakimələr H.Cavidin öz qəlbindən doğan mühakimələridir ki,
mənasız bədbinlik deyil, bəlkə böyük bir həqiqətin etirafıdır.
Birinci cahan müharibəsinin atəşləri içində kapitalizmin hökmran
olduğu aləm haqqında romantik şairin bu etirafları hətta mütərəq-
qi məzmun daşıyır, əsərə mühüm ictimai motiv aşılayır. Şeyx
Sənan adi bir eşq məfhumu deyil. Dünya işlərini, ictimai münasi-
bətləri ayır gözlə müşahidə edib, ədalətsizliyi, zülmü ümumiləş-
dirməyə qabil bir düşüncənin zühuru Şeyx Sənan obrazının və
hadisələrin irəliyə doğru inkişafına təkan olur. Bu təkan onu
birbaşa Xumarın qarşısına gətirib çıxarır. Şeyx Sənandan əvvəl
Xumara Anton və Simon elani-eşq etmişlər. Xumar anasının
vəsiyyətinə əməl edərək, hər ikisinə rədd cavabı vermişdir. Bu
məqamda dalğın Şeyx Sənan zahir olur və buradan da faciə başla-
yır. Şeyx Sənan onu izləyən müridləri qovur, keşişin şərtlərinə
müntəzir olur. Axı Şeyx Sənan bu fikirdədir ki:
Bircə həqq, gümlə din də bir... naçar,
Xəlqi yalnız ayırmış azğınlar,
Hər kəs uymuş cahanda bir hissə...
Bu zaman keşiş ona şərab içməyi təklif edir. Şeyx içir.
Keşişin islam dininə zidd olan bütün təkliflərini Şeyx Sənan qəbul
edir. Şeyx Sənan tam bir il donuz otarmalıdır. Bu şərtə Sənan
razılıq verir. Bu söhbətlər bir tərəfi (şeyxləri) dəhşətə gətirir,
ikinci tərəfi heyrətə salır.
Bundan sonrakı səhnələrdə donuz çobanı Sənanın gün-gün-
dən Xumara daha da bağlandığı, eşqi hər şeydən yüksək tutduğu
üçün insanları bir-birindən ayıran dinlərə nifrət etdiyi təsvir
olunur. Sənan təəssübkeş şeyxlərdən başqa hamının rəğbətini
qazanmışdır. Xüsusilə Özdəmirlə Oğuz kimi xalq nümayəndə-
Úàâèäè õàòûðëàðêÿí
191
lərinin hər həftə ona xurcun dolusu yemək gətirmələri, onu gürcü
dəlinqanlılarının sui-qəsdindən qorumaları diqqəti cəlb edir.
Bəzən ağır dəqiqələrdə Sənan allaha da etiraz edir. O deyir:
Məndə yox iştika, fəqət, yarəb!
Yoxmudur səndə mərhəmət?! Yarəb!..
Gəliyor həp bu hiylələr səndən,
Məni, bilməm, neçin yaratdın sən?
Bütün şərtləri yerinə yetirdikdən sonra verilən vəd mərdi-
mərdanə pozulduğu vaxt Sənan intihar qərarına gəlir. O,
bir də
rəzalət aləminə enməmək qərarına gəlmişdir. Qaya başında
rastlaşdığı Dərvişə Sənan deyir ki:
İxtilaf, ixtilafü məzhəbü din...
Dərviş isə onun fikirlərini belə yekunlaşdırır:
İştə gördünmü din nələr doğurur?
Nə bəlalar, nə fitnələr doğurur?
Din bir olsaydı yer üzündə əgər,
Daha məsud olurdu cinsi-bəşər.
Dərvişin bir sıra mistik izahatına üsyan edən Şeyx Sənan onu
qovur. Xumar onu atmır. Şeyx Sənan müridlərinə qəti cavabını
verir:
Yüksələn məhv olur, fəqət enməz!
Nuri-həqq daima yanar, sönməz, –
və sonra Xumarla birlikdə özünü uçuruma atır.
1920-ci ilə qədər yaratdığı surətlər içərisində H.Cavidin hu-
manist ideallarına ən yaxını Şeyx Sənan ilə gürcü qızı Xumardır.
Bu surətlərlə dramaturq həyatda hakim olan mövhumata, cəhalətə,
insanları bir-birindən ayıran dinə, məzhəbə, irqi fərqə, rəzalət
dünyasına üsyan edir. Bu surətlərin romantik boyalarla ideallaş-
dırılması dramaturqun son qayəsini mücərrədləşdirmir, əksinə,
Úàâèäè õàòûðëàðêÿí
192
onlara həyat nəfəsi verir. Şeyx Sənan H.Cavidin ruhunda doğan
intibah hisslərini daha da aydınlaşdırır. Onun dini ehkamlara qarşı
insan azadlığını, insanın zehni, hissi azadlığını, dini və mistik
görüşlərə qarşı ümumbəşəri qardaşlıq münasibətlərini tərənnüm
etməsi surətləri və faciəni həyatiləşdirir, müasirləşdirir. Şeyx
Sənan yaltaqlara, ikiüzlülərə və cəhalət əsirlərinə məxsus olan
rəzalət aləmində qalmır, məhəbbət aləminə yüksəlir və inanır ki:
“Nuri-həqq daima yanar, sönməz”.
Belə bir nikbin inamla ölümün ağuşuna atılan Şeyx Sənanın
və Xumarın sevgisi rəzalət dünyasının ictimai eybəcərliklərinə
qarşı çevrilmişdir. H.Cavid onların intiharını, başqa romantiklər
kimi, səbəbsiz vermir, bəlkə əsaslandırır. Şeyx Sənanın, yüksək-
liyində dayandığı qayanın üç tərəfi uçurum idi. Qayaya gedən
yolu mistik görüşlü Dərviş kəsmişdi. Sənan onu qovur. Dərvişdən
sonra həmin yerdə müridlər dəstəsi görünür. Onların arxasınca
yolu papas tutur, gürcü dəliqanlıları ilə Şeyx Sənana hücuma
hazırlaşır. Belə məqamda Şeyx Sənanın əfsanədə olduğu kimi
geri qayıtması mümkün deyildi. Əfsanədəki Şeyx Sənan geri
qayıdır, Rum eli ilə Kəbə arasında ölür. H.Cavid isə Şeyx Sənanı
başqa ruhda yaratmışdı. Şeyx Sənanın şüurlu olaraq rəzalər dün-
yası hesab etdiyi ibadət aləminə, ya mistik bir səfsətə girdabına,
ya da zorakılıq, patriarxal-feodal şəraitinə dönməsi imkan xari-
cində idi. O dönük xarakter deyildi. Ona görə də Şeyx Sənan,
ağuşunda Xumar, ölümün ağuşuna atılıb papaslar, şeyx mərvanlar
və dərvişlər aləminə qarşı nifrət oyadır.
“Şeyx Sənan”, mənzum bir faciə kimi, poetik əsərdir. Surətlər
canlıdır, müasir dövrlə səsləşir. Xumarın kölgəsi əfsanə ilə bağlı
olduğu üçün, əsərin bu cəhətini süstləşdirmir.
Hadisələr də dramatik cəhətdən düzgün qurulmuşdur. Şeyx
Sənanın səhnəyə çıxmasına qədər olan hissəsi əsərin ekspozisiya-
sıdır. Şeyx Sənan səhnəyə çıxır, Xumarın kölgəsi görünür. Faciə-
nin konflikti başlayır. Əsərdə daimi bir dəyişmə, canlılıq, rənga-
rənglik diqqəti cəlb edir. Azərbaycan ədəbiyyatında yaradılmış
tragik surətlər içərisində Şeyx Sənan ən qüvvətli, mənəvi cəhət-