Úàâèäè õàòûðëàðêÿí
187
deyə iki qismə ayırmışdır.
Birinci qismə Şeyx Mərvan, Şeyx
Nəim, Şeyx Əbülləhyə, Şeyx Cəfər ikinci qismə isə başda qoca
mürşid Şeyx Kəbir olmaqla Şeyx Sənan, Şeyx Hadi, Şeyx Sədra
və başqaları daxildir. Dramaturq, sonuncuları da inkişafda verdiyi
üçün, Şeyx Sənanı daha irəliyə aparır. Belə ki, qəlbi və insani
duyğuları Şeyx Sənanı ibadətmi, məhəbbətmi məsələsini həll et-
məyə çağırır. İbadət adamı öz insani təbiətinin tələblərinə qarşı
çıxmağa aparırsa, məhəbbət həmin tələblərə cavab verir. İnsan öz
təbiəti əleyhinə çıxa bilməz, əgər çıxsa, onda bir sıra qeyri-insani,
rəzil sifətlər doğar. Beləliklə, H.Cavid konflikt içində konflikt
yaradır.
Əsərin birinci pərdəsi Mədinədə, ikincisi Tiflis kənarında,
üçüncü pərdə yenə Tiflisdə donuzluğun qapısı ağzında, dördüncü
pərdə yenə Tiflis kənarında vaqe olur. Hər iki konflikt pərdə-
pərdə inkişaf edib dərinləşir və əsas qəhrəmanı feodal-patriarxal
əhatəsi şəraitində fəlakətə gətirib çıxarır.
Faciənin ekspozisiyasından məlum olur ki, mürşid Şeyx
Kəbirin qızı Zəhra Şeyx Sənanı sevir. O, Şeyx Sənanın əsil-
nəsəbsiz bir adam olduğunu bildiyi halda, “hətta quldan da alçaq
olsa”, onu özündən şərəfli sayır.
Əsl hadisələr o yerdən başlayır ki, Xumarın teyfi bir də Şeyx
Sənana görünür. Azərbaycan əfsanəsində sənəmin də teyfi Aşıq
Qəribin yuxusuna girir. Gözünə görünür. “Şeyx Sənan” əsərində
bu məsələ psixoloji mənaya malikdir. Əsl hadisələr o yerdən
başlanır ki, yuxuda Xumarın teyfi Şeyx Sənanın gözünə görünür.
Yuxu o qədər təsirli olur ki, Şeyx Sənan Xumarı ayıq ikən də
görür. Keçmiş dramaturgiyada hadisələri, xarakterləri inkişaf
etdirmək üçün yuxu – teyf mühüm bir vasitə idi. H.Cavid bu
cəhəti unutmayaraq, ona psixoloji məna da vermişdir. Yuxuda və
ya ayıq ikən gördüyü Xumar, ona daima:
Şeyx, gəl-gəl! Sevimli Sənan, gəl!
Sana layiq deyil o yer, yüksəl!
....................................................
Úàâèäè õàòûðëàðêÿí
188
Oxunur gözlərində nuri-dəha,
Yüksəl, ey Şeyx! Gəl, düşünmə daha! –
deyir.
Məhəbbətin
rəmzi olan Xumar onu ibadət, yəni din və cəhalət
aləmində qalmayıb, eşq və azad fikir, azad duyğu aləminə
yüksəlməyə çağırır.
Onsuz da Şeyx Sənan şübhə və tərəddüd halı keçirirdi. Onun
şübhələri ortodoks islam görüşlü, hər bir dini ehkama səcdə edən
şeyxlərə günah kimi göründüyü üçün onu dinsizlikdə təqsir-
ləndirirlər. Şeyx Mərvan onun meraca, yəni peyğəmbərin göylərə
qalxmasına şübhə etdiyini göstərir. O, Mürşid Şeyx Kəbirə deyir:
Möhtərəm Şeyx! Altı gün əvvəl
Vardı Sənanla bir mübahisəmiz.
Bağırıb söyliyordu pərvasız
“Olsa merac olur da ruhani,
Həp yalandır əruci-cismani.
Bir bəşərdir, – diyordu, – peyğəmbər,
Heç görülmüşmü çıxsın ərşə bəşər?”
Şeyx Nəim isə Şeyx Mərvanın fikirlərini qüvvətləndirərək
deyir:
Sadə meracı etmiyor inkar,
Hələ tohid üçün də şübhəsi var.
Söyliyor: “Görməyincə xaliqi mən
İctinab eylərim pərəstişdən”.
Şeyx Kəbirin insan şübhəsi haqqında fikirləri bütün bu avam
iftiralara fəlsəfi bir yekun vurur:
Şübhədir hər həqiqətin anası,
Şübhədir əhli-hikmətin babası.
Şübhə etməkdə həqlidir insan,
...............................................
Úàâèäè õàòûðëàðêÿí
189
Şübhə artarsa, həm yəqin artar,
Mərifət nuri şübhədən parlar.
Bu sətirlərdən bəlli olur ki, Şeyx Sənan dində cahil və əqli-
səlimin qəbul etmədiyi uydurmalara, möcüzələrə və dini ehkam-
lara şübhə edirsə, haqlıdır. Çünki şübhə hər həqiqətin anası, əhli-
hikmətin babasıdır. O biri tərəfdən, şübhələr Şeyx Sənan xarakte-
rinin inkişaf və dəyişməsinə bir zəminədir. Şeyx Kəbir onun tər-
cümeyi-halını, gələcəyini söyləyir, Şeyx Sənan isə ehtirasata
düşmən olur, otuz illik həyatını zahidvari keçirdiyini iddia edir.
Halbuki Şeyx Kəbirin mürşidlik yerini tutduqdan on il sonra, o,
Məkkəni tərk edərək Xumarı axtarmaq üçün Gürcüstana yola
düşür. Daha doğruqu, ibadət çuxurunda qalmayaraq, məhəbbət
aləminə yüksəlmək istəyir.
Birinci pərdənin ikinci səhnəsində korun oxuduğu nəğmənin
sonu olduqca maraqlıdır. Şeyx Sənandan şəfa almağa gəlmiş kor
öz sözlərini belə bitirir:
Nədir bu xilqəti-bimərhəmət, bu pərdəli hikmət?
Bu zülmə qarşı nolur bir də ədalət olaydı.
Tükəndi taqəti-səbrim, ədalət! Ah ədalət!
Nə öncə öylə səadət, nə böylə zillət olaydı.
Korların məramını bilən Şeyx Sənan onlara deyir:
Bir qulım mən də pək həqir, aciz,
Bu yalan iftiraya uymayınız.
Nəyi görmək dilərsiniz, bilməm?
Yanıyor zülm içində həp aləm!
Görməməkçin bu çirkin işləri siz
Yalvarıb həqqə, həmdü şükr ediniz.
Şeyx Sənanın bu fikirlərindən Hamletin “Olum, ya ölüm”
monoloqunun iyi gəlir. Hamlet deyir ki, insan düşünməyə başla-
dığı vaxt iradəsi sönür, hər şey məhv olur. Əsərdə görmək konkret
olaraq düşünmək mənasına gəlir. Şeyx Sənan demək istəyir ki,