Úàâèäè õàòûðëàðêÿí
184
eşidənlər onu məst halda məbədə aparıb, keşişə təqdim edirlər.
Keşiş ona boynuna xaç salıb, əbasını yandırmasını tələb edir.
Şeyx xaçı alıb boynuna saldıqdan sonra əba-qəbanı yandırır,
Kəbəni və şeyxliyi həmişəlik unudur. Sənəm Şeyxlə məbəddən
çıxarkən Şeyx ona deyir ki, mən sənin bütün şərtlərini yerinə
yetirdim, daha nə əmrin vardır, buyur, mən icra edim. Sənəm
Şeyxə belə cavab verir: “Mənim kəbinim çox bahadır. Səndə o
qədər qızıl tapılmaz, lakin bircə çarən var, əgər qəbul etsən, biz
bir yerdə yaşamağa nail ola bilərik. O da budur ki, sən gərək bir il
bizim üçün donuz otarasan”. Şeyx donuz çobanı da olur. Şeyxin
müridləri artıq bu işlərə tablaşa bilməyib onunla vidalaşır, Mək-
kəyə qayıdırlar. Bir neçə aydan sonra müridlər yenə Ruma gəlib
qırx gün gizli bir yerdə qalaraq, Şeyxə dua edirlər. Bir gecə
Məhəmməd peyğəmbər onlardan birinin yuxusuna girir. Mürid
ona yalvarır ki, Şeyxi bu bənddən xilas etsin. Məhəmməd pey-
ğəmbər ona söz verir ki, Şeyxi bu qaranlıq girdabdan qurtaracaq-
dır. Onun xilas olması üçün bir dəfə tövbə etmək kifayətdir.
Sabah olan kimi həmin mürid şadlığından ağlaya-ağlaya o biri
müridlərin yanına qaçıb gecəki yuxusunu danışır. Müridlər hamısı
bir yerdə Şeyxin donuz otardığı yerə gəlirlər. Onları görən Şeyx
xəcalətdən başını aşağı salır, çünki onda artıq müsəlmanlıqdan bir
əsər qalmamışdı. Müridlər ona yaxınlaşırlar, utana-utana onun
əlini öpmək istəyirlər. O isə buna mane olur. Müridlər Məhəm-
məd peyğəmbərin onu nifrət qaranlığından işıqlı yola çıxaracağını
bildirirlər. Şeyx müridlərin sözünü təsdiq edərək paltarını soyu-
nub qüsl edir. Yenidən köhnə xirqəsini (şeyxlik paltarını) geyinir
və müridlərlə bir yerdə Məkkəyə tərəf yola düşür. Yalnız tövbə
duası oxuyaraq, eşqi-məcaizdən eşqi-həqiqiyə qayıdır. Həmin
gecə “Sənəmi-tərsa” yuxuda bir günəşin ona yaxınlaşdığını görüb
təəccüb edir. Günəş dilə gəlib ona belə deyir: “Sən bundan sonra
Şeyxin yolu ilə getməlisən. Elə bu saat onu axtarıb tapmalısan.
Sən onu küfr kəsafətilə bulaşdırdığın kimi, eləcə də onu pak
etməlisən. O eşqi-məcazi sənə pərəstiş edirdi, sən artıq həqiqətlə
onu sevməlisən”. Sənəm bu sözləri eşidən kimi hövlnak yuxudan
Úàâèäè õàòûðëàðêÿí
185
ayılır, dəli kimi paltarını cırıb tökür və təmiz paltar geyib ağlaya-
ağlaya Şeyxin arxasınca yola düşür. Tərsa sənəmin arxadan gəl-
diyini müridlər Şeyxə xəbər verirlər. Şeyx bunu eşidən kimi hey-
rətlə geriyə dönür. Müridlər onun yenidən sənəmə tərəf döndü-
yünü və tövbəsini sındırdığını güman etdiklərinə görə qayıdırlar,
“sənəmi-tərsanı” rəngi saralmış halda yol üstü oturmuş görürlər.
Sənəm Şeyxi görən kimi ağlamağa başlayır, onun eşqilə giryan
olduğunu bildirir və xahiş edir ki, eşq aləminin bu əsrarlı prdəsini
aradan qaldırsın və onun qaralmış qəlbini islam günəşinin şüası
ilə işıqlandırsın. Şeyx ona islam mənəviyyatını təlqin edib qur-
taran kimi sənəm fəryad edib deyir: “Şeyxim, mən iman zövqünü
dadmadığım üçün sənə çox zülmlər edirdim. İndi ki, iman zövqü
ilə həqiqi eşqə qapılmışam, daha mənim hicran dərdinə taqətim
yoxdur. Sizinlə o biri aləmdə görüşəcəyəm, əlvida, ey Şeyxi-
aləm, əlvida”. Bunu deyərək sənəm canını cananına fəda edir.
Şeyx onun ölümündn mütəəssir olub ağlar gözü ilə müridləri
nəzərdən keçirərək deyir: “Dostlar, siz eşqin həm başlanğıcını,
həm də aqibətini öz göslərinizlə gördünüz. O, dünya qəfəsində
məhbus olan həqiqi eşqin quşu idi. O özünü qəfəsdən qurtara
bildi. Mən də onsuz yaşaya bilmədiyim üçün onun yanına uçma-
lıyam”. Bu sözdən sonra Şeyx də sənəmin yanında canını tapşırır.
Müridlər onları yan-yana dəfn edirlər. Qəbirləri üzərində isə iki
qübbə qoyurlar. Bu qəbirlər Kəbə ilə Rum arasında olan xalqın
ziyarətgahı olur”
1
.
H.Cavid, Şeyx Əttardan ziyadə yerli əfsanəyə əsaslanmışdır.
Şeyx Sənan kimsəsiz, yoxsul bir turanlıdır. Otuz yaşı var. Gür-
cüstana gəlir. Bu yaşı müəllif eşq üçün ən həyəcanlı sayır. Onun
gürcü qızına eşqi, din ayrılığı üzündən, tragik şəkildə bitir. Belə
ki, Şeyx Sənan tövbə etmədən Xumarla birlikdə özünü uçuruma
atır. Hər iki aşiq məhv olur. Xumarın atası, gözü yaşlı, keşişə
lənətlər oxuyur. Müridlər mürşüdsüz Kəbəyə dönürlər.
1
Fəridəddin Əttar “Məntiq-üt-teyr”, Daşkənd, Arifcanov mətbəəsi, səh. 74-
100.
Úàâèäè õàòûðëàðêÿí
186
Mövzunu H.Cavid yerli əfsanəyə uyğun bir şəkildə alıb, ona
can və fəlsəfi məzmun vermişdir. Dini irticanın artdığı bir dövrdə
H.Cavid əfsanəni dini aspektdə işləməli idi. Onun “Ölülər” kimi
bir əsər yazmağa iqtidarı yox idi. Belə bir əsərin yazılışını ancaq
Cəlil Məmmədquluzadədən gözləmək olardı. H.Cavid isə din və
cəhalət əleyhinə “Şeyx Sənan” üslubunda romantik bir əsər yaza
bilərdi.
Belə görünür ki, bu mövzu H.Cavidi çoxdan məşğul edirmiş.
“Bahar şəbnəmləri” şeir məcmuəsində “Şeyx Sənan” adlı bir şeir
var. Şair Tiflisi təsvir etdikdən sonra yazır:
Oyan, ey piri-xoşdil! Qalx, ayıl bir xabi-rahətdən!
Qiyamətdir, qiyamət!.. Qalx, oyan, zövq al bu fürsətdən.
...........................................................................
...........................................................................
“Nədir mənası eşqin?” söyləyənlər nerdə? Bir gəlsin,
Görüb qüdsiyyəti-Sənanı, lal olsun xəcalətdən.
Məhəbbətsiz bütün mənayi-xilqət şübhəsiz heçdir;
Məhəbbətdir, əvət, məqsəd şu pürəfsanə xilqətdən.
Demək, mərifət sahibi mürşid Şeyx Sənan bir mələksimaya
uyur, dini, imanı məhəbbətə satır, ehkami-Quranı atıb, təriqətdən
uzaqlaşır. Xoş bir təriqət qoyub gedir ki, o da “məhəbbət” təri-
qətidir.
Bizim klassik şairlərimiz öz şeirlərində məscidmi, meyxanə-
mi sualını ortalığa atmışlar və özlərinə, oxucularına məsciddən
meyxanəyə getməyi məsləhət görmüşlər. Məscidmi, meyxanəmi
məsələsi şeirimizdə dərin fəlsəfi məzmun daşıdığı üçün şairlərin
bir qismi bunu mistik, ikinci qismi materializm nöqteyi-nəzərin-
dən mənalandırmağa çalışmışdır. H.Cavid isə bu ziddiyyəti başqa
məfhumlarla, dinmi və ya eşqmi şəklində verərək, konflikt işində
konflikt yaratmışdır.
H.Cavid, surətləri din ehkamlarına korcasına bağlı olanlar və
bu ehkamlara şəkk-şübhə ilə yanaşıb saf-çürük etmək istəyənlər
Dostları ilə paylaş: |