Úàâèäè õàòûðëàðêÿí
99
İnsafmı əkinçi, səfil
Mədinə xəlqi yüz bulsun,
Cəngavər qureyşin əsil
Övladına qalib olsun
Yox, bən istəməm yurdumda
Üğursuz bayquşlar ötsün.
Lakin Şəmsayı əvvəlki məşuqinə yağı kəsdirən bu səbəb-
lərdən daha müdhiş bir xəbər onun ruhunu alovlandırıyor. Onu
sarsıtıyor. O nədir? Bu vaxta qədər azad, açıq, hər məclisdə er-
kəklərlə bərabər böyük hörmətlərlə nail nüfuzlu bir qadının
tərbiyəsinə müğayiq şeylər!!
Ah, o, “örtün” deyə əmr eyləyəcək
Həp qadınlar qara çarşaf geyəcək...
Şəmsanın kini özü qədər yüksək, özü qədər böyükdür. Hər
kəs Peyğəmbərin bugünkü halına heyrət, ona təzimə məcbur isə,
Şəmsa əyilməz! Onda yaltaqlıq, təməllüq satmaq əlaməti görün-
məz. O alçalmağa öyrənməmiş. Fəqət quru sərkeşlikdən də bir
nəticə çıxmaz. İçindəkiləri bayıra dökmüş olursa məqsudun irmə-
miş qalacaqdır. Öylə isə siyasətdən də qaçmalı. Ona binaən:
Səni gördüksə qanım dondu həmən,
..............................................
Adəta qalmadı təzimə məcal.
..............................................
Ah, deyil tanrına, hətta sana da
Hazıram etməyə bu canı fəda.
Demək daha tədbirli hərəkətdə idi. Hətta əvvəldə təziminə
heyrət edən rəislər belə Şəmsa qədər hiylə düzağını quramadılar.
Yalnız sona yaxın anlamış oldular. Nə yapmalı ki, tədbiri qızın
özünün zəhərlənməsilə nəticələndi. Fəqət o sözünün ardınca getdi.
Úàâèäè õàòûðëàðêÿí
100
Və şərəflə, namusla öldü. Bu isə tarixdə az görülə bilən sayqılı
qadınlardan birisi qədər dəyərlidir.
İştə bu cəhətdən Cavidin “Peyğəmbər”indəki müvəffəqiyyəti
təbrik etmək lazımdır. Filhəqiqə bu nöqtədə Cavid tam mənasilə
Şəmsanın əhvali-ruhiyyəsini dartmış və sonra Peyğəmbərə qarşı
qoymuşdur.
Şəmsa kibi tiplərin meydana gəlməsi türk ədəbiyyatında bu
vaxta qədər pək az görülmüşdür. Bu nöqtədə yalnız Əbdülhəq
Hamidin bir neçə qadın tiplərini göstərmək olsa da, onlar yenə də
bu qədər ülvi, bu qədər təmiz olmazlar. Onların ən dəyərlisi belə
qadınlığın heyvani hissini insani mədəni hisslərinə tərcih etmə-
sinə Şəmsa yanında sönük qalırlar. Fəqət onların tədqiqinə ayrı
zaman dönəcəyimiz için şimdilik Peyğəmbərin üstə qayıdalım.
“PEYĞƏMBƏR”İN İCTİMAİ
VƏ ƏXLAQİ CƏHƏTLƏRİ
Söylədiyimiz üzrə pyesin ən qüvvətli və başlıca tipləri Şəmsa
və Peyğəmbər özüdür. Onların ətrafındakılar isə Cavidi o qədər
düşündürməmiş. Olsun ki, bir çoxları bi xüsusda Cavidə nöqsan
dutacaqlar; bizcə o qədər ötəsinə varmaq tənqid nöqteyi-nəzə-
rindən doğru olmasa gərək. Ona görə də biz əsas etibarilə məzkur
iki tipin təhlilinə çalışaraq digərlərindən vaz keçdik. Bu təhlildə
daha mühüm bir nöqtə var. O da pyesin ictimai əhəmiyyətidir.
İctimai cəhətdən Peyğəmbərin mənası az deyildir. Bir dəfə
qayədən bəhs edərkən bizim anladığımıza görə, Cavid, sarsılmaz
bir tip yaratmağa çalışmış dedik. Böylə bir ruhun, Şəmsa təhlililə
məşğul olurkən görüldüyü inkar edilməz zənindəyəm. Ondan
maəda Cavid “Peyğəmbər” pyesi yaratmasilə hazırkı əsrin həqiqi
bir oğlu olduğunu isbat etdi. O, hər kəsin düşüncəsində əlçatmaz
bir dərəcədə yüksəklərə çıxarılmış bir dühanın adi bir insan, fəqət
düşünüldüyünə inanan, idealına qoşan bir insan olduğunu gös-
tərmiş oldu.
Úàâèäè õàòûðëàðêÿí
101
Vaxtilə “Kərbəla” nam faciənin sabiq Tağıyev, imdiki Bün-
yadzadə namına teatroda mövqeyi-tamaşaya qonulacağını eşidən
hər kəs təlaş etməyə başlamışdı. Qara cəmaət namını daşıyan, o
zamankı qırmızısaqqal güruhi-layəfləhuni təlaş edir; üləma kis-
vəsinə girmiş ağ sarıqlı ehtikarçılar təlaş edir. Rus şapqalı, Avro-
pa qiyafəli, orta əsr qafalı ziyalılarımız təlaş edir; inqilabçı ruhlu,
dindən bezmiş, öz qəlbində tanrıyı da, Peyğəmbəri də, Həsən-
Hüseynləri də çeynəmiş münəvvərlərimiz təlaş edirdi. Bunların
hər biri bir cəhətdən məsələyəı yaxlaşdığı məlum idi. O zaman
aburlu, həyalı bir surətdə ədəblə oturmuş həzəratın qarşısında
“İmam Hüseynin səhnəyə çıxmasına” razı olmayanlar, küçələrdə
min cür ləhvü-ləəblə dolu “şəbihlər” göstərilməsibə razı olurdu-
lar. Arxadaşlar xatırlayırlar. Bunun için bıçaqlar, xəncərlər bilöv-
lənmiş, tapançalar yağlanmış bir halda müəllifə hücumlar göz-
lənilirdi.
Məlum ki, bu dəfə Cavidə böylə bir hücum olmazdı. Çünki
Cavidin pyesindən üç il əvvəl Azərbaycana yerləşmiş fəhlə-kəndli
hakimiyyəti böylə boyunduruqları çoxdan qırmış və xəlqi Kərbə-
layə “baş bağlamaqdan” qurtarmışdı. Bu ümumi bir vəziyyət
içərisində yenə də din və allah ilə bərabər Peyğəmbərə “itaət” ara-
dan götürülməmişdi. Bunun üçün Cavidin pyesi əlbəttə ki, lazım
idi. Peyğəmbəri təsəvvür edilən mənziləsindən düşürüb adi bir
insan şəklinə salmaq gərək idi. Bir dəfə göstərilməliydi ki: “Pey-
ğəmbər” dediyimiz adam, başqa palçıqdan yoğrulmamış, o da bi-
zim kibi adi bir fərd olmuş, bəlkə əsrinin, zamanın ən sadiq, ən
bariz kibi adi bir fərd olmuşdur və bunlardan əlavə onun nə kibi
bir şəxs olmasını bilmək istədikdə özündən, dost-aşnasından, tə-
rəfdarlarından sormaq əbəsdir. Çünki bunlar, onun ancaq yaxşı
cəhətlərini göstərəcək, onu tanımaq istəyən, onun əsrindəki yağı-
lardan əhval bilməlidir. O zaman tarixi-Təbərinin göstərdiyi kibi
Məhəmmədim bir şəhvətpərəst erkək, “bəyəndiyi qadınlarla zöv-
qə, cünbüşə” dalan, “həftədə bir taza qadın alan” birisi olduğu,
onun altunu təhqir edəcəyi bir zamanda “yaşı keçmiş dul
Xədicə”nin parasilə ətrafına bir çox biətçilər toplaya bilən bir