65
eritrositopoez həmin mərhələləri keçmədən bir başa gedir.
Eritrositlərin son mərhələsi eritroblastlardan başlayaraq,
hüceyrə üçün xas morfoloji quruluşun qazanılması ilə
müşayiət olunur. Bu zaman hüceyrənin ölçüləri azalır,
hüceyrə bərkiyir, nüvə itir və sitoplazmanın rəngi dəyişilir.
Eritroblastların ölçüləri 15-25 mkm, nüvədə 1-3 nüvəcik
olur. Eritroblastlardan əmələ gələn pronormositlərin ölçüsü
12-18
mkm olub, intensiv bölünür.
Pronormositlərin intensiv bölünməsi nəticəsində 10-12
mkm ölçüdə bazofil normasitlər əmələ gəlir. Bazofil
normasitlər bölündükdə daha xırda, həm əsası, həm də turş
boyalarla boyanan polixromatofil normasitlər yaranır. Bunlar
axırıncı dəfə bölünərək, oksifil normasitlərə çevrilir.
Bunların nüvəsi tədricən kiçilir, pinkoza uğratır, ayrılır.
Normasitlərdən ayrılmış nüvə sümük iliyinin maqrofaqları
tərəfindən faqositoz olunur. Əmələ gəlmiş cavan eritrositlər
– retikulusitlər qan damarına daxil olur – Eritrositar cərgəli
hüceyrələrin xarakter morfoloji xüsusiyyətlər qazanması 5-6
mitoz bölünmə ilə başa çatır.
Normal qanyaranma zamanı da eritroblastların 10%
inkişafını başa çatdırmır, qalanı makrofaqlar tərəfindən
parçalanır.
Eritropoezi tənzim edən ən güclü amil toxuma və
orqanlara çatan oksigendir. Natamam oksigen təchizatı
zamanı eritropoetin hasili artır. Eritropoetin gelikoproteid
mənşəli hormon olub, böyrəklərdə sintez olunur və sümük
iliyində eritrositlərin gövdə hüceyrələrinin proliferasiyasını
sürətləndirir.
Qranulositopoez
Qırmızı sümük iliyinin gövdə hüceyrələrindən dənəli
leykositlərin inkişafı zamanı əvvəl yarım gövdə hüceyrələr,
bunlardan unipotent mücdə hüceyrələr yaranır. Axırıncı
hüceyrələr mieloblast, promielosit mielosit, metamielosit və
çubuq nüvəli qranulosit mərhələləri keçir. Bundan sonra
yetişmiş seqment nüvəli qranulositlərin üç növü, neyrofillər,