30
-Novruz bayramıdır.
-O sənin bayramındır. Bir daha gəlməyəcəkdir.
-Bəs sənin bayramın necə?
-Mənim bayramım mayın 1-də və noyabrın 7-də olacaqdır. Həmişə gələcəkdir.
-Onu Allah bilir.
Araya dərin bir sükut çökdü. Hacı Lətif kişi ayağa durmağına peşiman oldu.
Əlindəki bayram payına heyfi gəldi. Özünə isə acığı tutdu. Neməti də hər adama təklif
edərlərmi? Bu yaşda, bu vəziyyətdə onun belə bir səhv etməyə haqqı yoxdur, axı!
Qayıtdı.Oturdu. Açıq düyünçədəki bayramlığa kədərlə baxmağa başladı. Alnına puçur-
puçur tər gəldi, gilələndi, burnun ucundan axıb düyünçəyə düşdü.
**********
*****
Yenə də istintaq
VIII
Qapının açılması ilə Hacı Lətif kişinin silkələnib qalxması bir oldu. Sən demə,
bayram düyünçəsinə baxa-baxa yuxuya gedibmiş. Növbətçi milisin amiranə səsi
eşidildi:
-Gəl!
Hacı Lətif kişi sakitcə irəli yeridi. Qabağa düşüb məlum mərtəbənin məlum
qapısına doğru getdi. Müstəntiqin otağına daxil oldu.
Yelyan ayaq üstə idi. Əllərini dalında çarpazlayaraq otaqda var-gəl edirdi. Başını
qaldırmadan sorğu-suala keçdi:
-Şəkiliyə etibar var?
-Var.
-Şəkilinin əlinə fürsət keçsə, dövləti yıxar-yıxmaz?
-Yıxmaz!
-Arə, sən kimə gəlirsən? Şəkili dövlət adamı da
olsa belə, ona etibar yoxdur.
-Kim deyir?
-Mən deyirəm. Bəhram bəy Nəbibəyov! Nuxa rayon hərbi komissarlığının
səfərbərlik şöbəsinin rəisi!Qulluq elədiyi dövlətə qarşı çıxdı.Üsyankarlara qoşuldu. Onu
1930-cu ilin iyulunda Bideyiz yaxınlığındakı Buxdur dağında güllələdik.
-Allah rəhmət eləsin!
-Arə, nə mollalıq eləyirsən!? Zəyzidli Qaçaq Abbasın meyidini ÇeKa üzvləri şəl
üzərində sürüyüb şəhərə gətirdilər.O da milis idi. Güya ki, dövlətə xidmət edirdi.
-Cənnətlik olsun!
-Arə, səni ağzından ataram! Məni özümdən çıxarma! Milis rəisi Cərulla
Əfəndizadəni görmədin? Üsyançılarla əlbir oldu. Üstünü alınca qaçıb gizləndi. Hələ
mən yadıma düşən dövlət adamlarını deyirəm, Molla Mustafaya qoşulan kəndçi-
kündçüləri demirəm. Hamısının dərsini verdik. Şəkililər dövlətin zəif yerini tez tuturlar.
Möhkəm dövlət qurmaq üçün xalis Şəkililəri oradan uzaqlaşdırmaq məsləhətdir.
-Əhsən sənə! Qurulan dövləti yıxmaq üçün bundan yaxşı məsləhət yoxdur. Özü də
mən bisavad adamam. Belə şeyləri bilmərəm.
-Bəs sən nəyi bilərsən?
31
-Hökumət hökumət olsa, xalqın əleyhinə getməz. Xalq da üsyan etməz.
-Raykom Riza Babayevin nə günahı var idi? Qaçıb rabitə binasında gizlənməsəydi,
üsyançıların əlində parça-tikə ediləcəkdi.
-Elə bu?
-Azərbaycan Dövlət Siyasi İdarəsinin rəisi Mir Cəfər Bağırov yazığın günahı nə
idi ki, Qışlağın Güyümlər meydanında zirehli avtomobili ilə birlikdə gülləbaran
edilmişdi, sürücüsü də öldürülmüşdü? Axı, onun nə günahı var idi ki, qaçıb Sitarə
qarının təndirində gizlənmişdi? Təndirdən çıxan kimi gördün, nə oldu? Dövlət rəhbərinə
arvad paltarı geyindirən Şəkililər, sizlərə bu da azdır! Axı, o günahsız idi. Zaqfqaziya
Dövlət Siyasi İdarəsinin sədri Beriyanın dəstələri olmasaydı, Şəki üsyanı ölkəni
bürüyəcəkdi.
-Dedim ki, savadım yoxdur. Belə şeyləri bilmərəm!
-Arə, buna savad lazımdır? Zəyzidli kor Xudu, Oxudlu kor Umar, Oxudlu
Əbdülhəmid və onun iki oğlu haqqında eşitməmisən?
-Bəyəm, ölkə bundan ibarətdir?
-Qaxı, Zaqatalanı, Balakəni, nə bilim haraları da bunun üstünə gəl! Gör, bu
Şəkililər nə qədər tərs adamlardır ki, Oxudun ortasında-İdarə qabağında Oxudlu
Əbdülhəmidi güllələyirik, yenə də oğlanlarının yerini demir. Oxudun Su dərəsindəki
döyüşlərdə bizim otryadlar insanpərvərlik edərək, gənc olduqlarını nəzərə alaraq
Oxudlu Əbdülhəmidin oğlanlarına təslim olmalarını əmr etdilər. Əbdülhəmidin
oğlanları isə qucaqlaşaraq:-Bizi güllələyin!- dedilər. Bəyəm, ayrı yol var idi? Biz də
onları güllələdik. Bəli, 1930-cu ilin Şəki üsyanı bolşevik hökumətinin nə qədər
hümanist olduğunu bir daha sübut etdi. Sənin də köhnə qaçaq dostların olmamış
deyildir. Onların adlarını de.
-Hansının adını deyim?
- Oxudlu kor Umarın. Fabrikant dostunun. Sən onu öz dəstəsi ilə birlikdə 1930-
cu ilin aprel üsyanından bir neçə gün əvvəl evində qəbul etmisən. Plov bişirtdirib
qonaqlıq vermisən.
-Qəbri nurla dolsun!
-Kişi, canımı boğazıma yğdın! Bəsdir səninki!
Yumruğunu düyünləyib havaya qaldıran Yelyan bir-iki addım atıb dayandı.
Diklənıb düz gözlərinin içinə baxan Hacı Lətif kişinin iti baxışları sanki onu dəlib
keçəcəkdi. Yelyan hansısa bir hissin təsiri ilə əlini saldırdı. O, qəzəbindən daha çox
qorxusundan titrəyirdi. Artıq daş qayaya dirənmişdi. Qarşısındakı adamın ölümündən
qorxmadığı bəlli idi. Ölümündən qorxmayanların hər an qorxulu olduqları isə Yelyanı
daha çox qorxudurdu. Onun əli indi mauzerinin üzərində olsa da, əsməsi dayanmırdı.
Yuxarıdan tapşırmışdılar ki, yeni üsyanlara səbəb olmamaq üçün Şəkililərlə ehtiyatlı
davransınlar. Hirsindən və qorxusundan dodaqları səyriyən Yelyan özünü bir təhər ələ
alıb sorğusunu davam etdirdi:
-Danış!
- Biz dost olmuşuq. Mən onu qaçaq kimi yox, dost kimi qəbul eləmişəm.
-Sən sovet hökumətinin düşmənini dost kimi qəbul eləmisən.
-Mən onu tanıyanda hələ sovet hökuməti qurulmamışdı.
-Qonaqlıq qurtarıb onlar dağılışanda
onlara ərzaq da, sürsat da vermisən.