27
-Bravo! Lap bolşevik kimi danışırsan. Tak toçno, çar hökuməti onların əli ilə
qarışıqlıq salır, həm də onlardan agent kimi istifadə edirdi.
-Doğrudur, elə olmasaydı, qoçular qoçuluq edə bilməzdilər.
-Bəs sənin, Qadji Latif, qoçu Qaqalı Əhməd ilə nə kimi əlaqələrin var idi?
-Heç bir əlaqəm yox idi.
-Burası xoşuma gəlmədi. Axı, şahidlər var. Sən qoçu Qaqalı Əhmədi pul ilə ələ
alıbsan.
-Yalandır.
- Qoçu Qaqalı Əhmədi adam öldürməyə təhrik edibsən.
-Böhtandır.
-Bəs onda Yunus İbrahim oğlunu kim öldürüb?
-Məndən niyə soruşursan?
- Ona görə soruşuram ki, qoçu Qaqalı Əhməd onu sənin sifarişinlə öldürüb.
-Bəyəm sənin Allahın yoxdur?
- Mən kommunistəm. Verilən suala cavab ver!
-Məni niyə şərləyirsən? Mənə nə düşüb ki, Yunus İbrahim oğlunu öldürmək üçün
qoçu tutum?
-Arə, Yunus İbrahim oğlu bolşevik deyldimi? Hələ bir on il bundan əvvəl Nuxada
fəhlə nümayişlərini və tətillərini o təşkil etməmişdimi? Əşir və Bəşir qardaşları, Heydər
Həsənov, Analı Mehdi, Dəllək Heydər, Yerevanlı oğlu Bilal, Qanun Qurban kimi
bolşeviklər onun ətrafında birləşməmişdilərmi? O, yerli fəhlə komitəsinin üzvü
deyildimi?
-Bunun mənə nə dəxli vardır?
-O dəxli vardır ki, Sərkərov qardaşları, Əkbər və Əsgər ağa qardaşları, Ağdaşlı
oğlu Məhəmməd, Dodulu Qara Əhmədlərdən Cumay Mustafa oğlu, Çopur Qaffar, Hacı
Süleyman bəy, Hacı Hacıbala, Xozeyin Həmid, Yapon Yaqublar, Törə Salam, Hacı
Qəni kimiləri onu özlərinə düşmən sayırdılar. Belələrini qoçuların əli ilə yoxa
çıxarırdılar.
-Bunun mənə dəxli?
-Şahidlər var, arə, şahidlər!
-Gəlsinlər!
-Gələrlər, arə, gələrlər!
Müstəntiq Yelyan telefonu götürdü, nəsə dedi.
Hacı Lətif kişi onun nə dediyinə fikir vermədi. Bu iyrənc məxluqun üzünü görmək,
səsini eşitmək ona ağır gəlirdi.
Qapı döyüldü, açıldı. Gələn Hacı Lətif kişinin saxlandığı kameranın keşiyini çəkən
milis nəfəri idi.
Müstəntiq Yelyan özündən razı halda əmr etdi:
-Apar! Onu öz yerinə apar!
28
**********
*****
Yenə axşam oldu. Yenə səhər açıldı.
Hacı Lətif kişi yenə pencəyinin üstündə küncə qısılaraq mürgülü gözlərini
ovuşdururdu. Qapının cırıltısı onu yerindən tərpənməyə məcbur etdi.
Keşikçi milis qoltuğundakı bağlamanı ortaya atdı:
-Bir döşək, bir yorğandır. Bundan sonra pencəyini dürmələyib, papağını da
üstündən qoyub, özünə yastıq eləyərsən.
-Bunları kim gətirib?
-Evinizdən gətiriblər. Görüşə icazə vermədilər ki, hələ silist altındasan.
-Bəs o balaca düyünçədəki nədir?
-Şirniyyatdır. Bir dilim oma, bir dilim fətir, bir-iki dənə şəkərburadır. Axır
çərşənbədir.Evdən göndəriblər. Amma bilməsinlər. Yoxsa, mənim işim pis olar.
Hacı Lətif kişi “hə, yaxşı” deyə bilmədi.Qəhər boğazına tıxanmışdı.
Qapı qapandı. Hacı Lətif kişi taqətdən düşdü. Pencəyinin üstünə çöküb küncə
qısıldı. Balacalaşdı. Yumaq kimi yumuldu. Yumruq boyda oldu.Sanki gözlərinə acı
çimir doldu. Kiprikləri qapandı. Huşa gedən kimi oldu. Güllü xanım gözlərinə göründü.
Təzə paltar geymişdi. Qohum-qonşuya pay çıxmışdı. Yetim-yesirin payını bir az artıq
eləmişdi. Axı, axır çərşənbəydi. Ərəfəydi. Novruz a az qalırdı. Güllü xanıma çevrilib
ərkyana şəkildə:-Bəs mənim payım?- dedi və ayıldı.
Hacı Lətif kişi ayıldı. Bu əziz günlərdə ona edilən haqsızlığın səbəbini anlamağa
çalışdı. Xatırladı ki, sovet hökumətinə hamı rusun, erməninin hökuməti deyir. Fikirləşdi
ki, hamı düz deyir. Oğlu Əbduləli müəllim də düz deyirmiş ki, 1828-ci ildə rus çarı I
Nikolayın fərmanı ilə İrivan və Naxçıvan xanlıqları ərazisi hesabına yaradılan “Erməni
vilayəti”, 1918-ci ildə erməni daşnak Şaumyanın fitvası, bolşevik-rus Leninin dəstəyi
ilə həyata keçirilən müsəlman türklərin genosid edilməsi Novruz bayramı ərəfəsinə
düşmüşdür. Yeddi-səkkiz il bundan əvvəl yenə öz içimizdə Dağlıq Qarabağda erməni
vilayətinin yaranmasını da Əbdüləli müəllim bolşevik-rus hökuməti tərəfindən əziz
günlərimizə edilən sui-qəsd kimi qiymətləndirirdi. Deməli, bunların fikri türklərin
bayramlarını da burunlarından tökmək imiş.
Adam savadsız olanda nə olar? Savadımız olmasa da, ağlımız ki vardır. Bu dəqiqə
mən evimdə oturub axır çərşənbəni deyə-gülə qeyd edəsi adamam. Qarnımıza dolub
bağırsaqlarımızda acı yel kimi dolaşan Yelyana silist verməyə məcbur olduğumu
düşündükcə canımı tər basır. Axı, mənim günahım nədir? Fabrikant idim, fabrikimi
aldılar. Bağım var idi, bağımı aldılar. Dinmədim ki! Özləri də qanundan danışırlar!
Hanı bunların qanunları? Hanı? Bura qədər ürəyində danışan Hacı Lətif kişi özü də
bilmədən “hanı” sözünü lap hündürdən dedi və səksənib oturduğu yerdən dik hoppandı.
Kameranın qapısındakı pəncərəcik şaqqıltı ilə açıldı:
-Nə deyirsən?
Hacı Lətif kişi təntimiş və pərt halda cavab verdi:
-Heç, özümlə danışıram.
Növbətçi milis dedi:
-Danışmaq qadağandır.
29
Qapının pəncərəciyi örtüldü.
**********
*****
Hacı Lətif kişi balaca düyünçəni açdı. Bir dilim oma götürdü. Dişlədi. Dadına
baxırmış kimi ehtiyatla gəvələməyə başladı. Hər dişləkdən sonra yadına bir şey düşdü.
Yenə də ürəyində danışmağa başladı:
-Görəsən Əbdülməcid dərsə gedirmi? Orada müəllimləri:-Sən fabrikant oğlusan!-
deyə onu incitmirlər ki? Məktəbdən qovmurlar ki? Bir şeydən arxayınam ki, Əbdüləli
böyük qardaş kimi onun üstündə möhkəm duracaqdır. Nə yaxşı ki, Əbdüləli oxudu,
müəllim oldu. Yoxsa mən burada rahat yata bilməzdim. Bir də ki, Əbdüləlinin Nuxada
böyük hörməti vardır. Ona görə ki, savadlıdır. Ərəbi, farsı demirəm, rus dilini də yaxşı
bilir. Hər halda hökumət onu nəzərə alar. Ağlı da ki, maşaallah olsun ki, yerindədir.
Böyük-kiçik yeri biləndir. Mənə fikir yoxdur. Bircə Güllünü fikirləşirəm. İt yiyəsini
tanımayan bir vaxtda Güllünü mənə qoşsalar, çətin olacaqdır. Mən özüm silist altından
çıxa bilmirəm.
Yenə omadan bir dişlək aldı. Davam etdi:
-Bu hayes deyilənə nə düşüb ki, kimi görsə, “hayes, türkes” deyir? Gör, hayes
türkesə nə qədər pislik edibdir ki, harda olmağından asılı olmayaraq, ondan ehtiyatlanır.
Düz deyiblər ki, xain xoflu olar. Tərs kimi məni dindirən də hayesdir.
Omadan qalan axırıncı loxmanı da yeyib, bağlamadakı döşəyi və yorğanı
çıxardı.Pəncərəcikdən hər deyəndə görünməyən bir küncdə yerini saldı. Buraya gəldiyi
gündən olduğu kimi ürəyində duasını oxudu,namazını qıldı. Yerinə uzandı.Öz-özünə
dedi:”Təmənnasız düşən axşamların, təmənnasız açılan səhərlərin, təmənnasız gələn
axır çərşənbələrin xeyir-dası üstümüzdə olsun!” Gülümsəyərək yuxuya getdi.
**********
*****
Yenə səhər açıldı. Hacı Lətif kişi yenə milisin qabağına düşüb çölə çıxdı.Qayıdan
baş əlinə-üzünə su vurdu. Yenə ürəyində namazını qıldı. Kamerada yorğan-döşəyini
səliqə ilə yığıb, üstündə oturdu. Düyünçəni açdı. Bir dilim fətir götürdü. Bir dişlək fətir,
bit qurtum su bu dəfə ləzzət verdi ona. Gülümsədi və özü ilə söhbətini təzələmək istədi:
-Milsenerlərə hamı it deyir. Amma bunların hamısı it deyil. Qırmızı şapka görən
kimi:-İt gəlir!- deyərək hərə qaçıb bir tərəfə dürtülür. Amma bunların hamısı tutmaq
üçün gəlmir ki!
Hacı Lətif kişi düyünçədən bir şəkərbura və bir boyanmış yumurta götürdü,
pəncərəciyə yaxınlaşdı. Qapının o üzündə növbə çəkən milisionerə müraciətlə:-
Bacoğlu, götür, dadına bax!-dedi.
Növbətçi milisin başından sanki bir qazan qaynar su tökdülər. Üzü-gözü dəyişildi:
-Mən haradan sənin bacoğlun oldum?
-Heç, ay bacoğlu, bayram sovqatıdır, götür, ye deyirəm.
-Mənim rüşvət aldığımı birdən-ikidən görmüsən?
- Əstəğrəfullah!
-O nə bayramdır elə?
Dostları ilə paylaş: |